Η Λέσχη Των Κρυμμένων Στιλέτων

Με Siemens νανουρίζομαι με Γερμανούς ξυπνάω, Με της Φανής τα δείγματα πάλι αποκοιμιέμαι. Μα οι λιάπηδες περνούν στητοί περνούν καβαλαραίοι Να διαφεντέψουνε τη γης και να γαμούν τον κόσμο. (Νεοδημώδες) Στο ρυθμό της Πεκινιάδος, η από κτήσεως κόσμου καλύτερη κυβέρνηση προχωρεί ντοπαρισμένη, ακολουθώντας με προσήλωση το «χρυσό» τρίπτυχο «πιο ψηλά (ο πληθωρισμός), πιο δυνατά (το κεφάλαιο), πιο γρήγορα (οι ιδιωτικοποιήσεις)». Ταυτόχρονα, με την εγκαθίδρυση των δικών της μανδαρίνων, διαιωνίζει «το φαύλο καθεστώς προσλήψεων». Αρχαίο πνεύμα αθάνατο! Άλογοι άρχοντες με σκούφο από πορφύρα, ντάλα κατακακαλόκαιρο, (σιγο)ψήνουν τους (ψηφο)φόρους, προσφέροντας κι άλλα σμύρνα και (μαύρο) χρυσό στους αειφόρους Μίδες. Μόνο εμείς, ό,τι αγγίξουμε σκατά και πούλβερη. Κι ενώ μια (πάλαι ποτέ) σεμνή και ταπεινή αντιπολίτευση ανώτερη των περιστάσεων στηλίτευε τις αμαρτίες του «φαύλου παρελθόντος», για την πώληση των τιμαλφών του «οίκου» μας, τώρα (και αεί) μια περήφανη και μεγαλοπρεπής κυβέρνηση κατώτερη των καταστάσεων ξεπουλιέται στους ντόπιους και ξένους Γερμανούς «για να μη χαλάσει η εικόνα της Ελλάδας στους διεθνείς επενδυτές», ή ψηφίζει π.χ. τους δασοκτόνους νόμους που στηλίτευε η ίδια. Απ’ την άλλη πάλι, μια κραυγαλέα και κομπάζουσα αντιπολίτευση, σε ρόλο «αντί και λάβρο», ξορκίζει τα συμφέροντα και βρίσκει τον πολίτη στο ψαχνό (εκεί που η κυβέρνηση τον ψάχνει ακόμα: στην καθημερινότητά του, δηλαδή), δημαγωγώντας για την ήπια τουριστική ανάπτυξη του εθνικού μας πλούτου, (ας πούμε) του Καϊάφα, ή στηλιτεύοντας π.χ. τους δασοκτόνους νόμους που ψήφιζε η ίδια. Έτσι, με κραυγαλέα σεμνότητα και κομπάζουσα ταπεινότητα, αντιπολιτεύεται η κυβέρνηση και κυβερνά η αντιπολίτευση. Κι είναι η πατρίδα μας ένα ποτάμι που το στέρεψαν οι εργολάβοι, οι ληστές, οι καταπατητές, τα ασπόνδυλα, οι τζέκοι, οι τζουτζέδες, οι σεβαστοί παναγιωτόπουλοι, οι ασπάλακες... Τα χίλια ονόματα του ίδιου τέρατος που κατατρώει τα θεμέλια της ψυχής μας. Που μας απομυζά χυμούς και χίμαιρες... Προς δόξαν της διαπλοκής, των ιδιωτικοποιήσεων, της μίζας, της κονόμας, της αρπαχτής, της ντόπας, του κεφαλαίου, της λέσχης των κρυμμένων (κι όχι ιπτάμενων) στιλέτων.