Γιάννης Ρίτσος 1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά - 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.IV.2016 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.) |
Γ Ι Α Ν Ν Η Σ Ρ Ι Τ Σ Ο Σ
Σ Τ Ο Χ Ρ Ι Σ Τ Ο
Χριστέ, που μου άνθησε η καρδιά κάτω απ’ τον ίσκιο το φαιό
του Λόγου σου ‒άνθος σιωπηλό, της ευλογίας πλάσμα‒
και μες στη φούχτα σου χολή κι όξος ρουφούσα το θεό,
μ’ επιείκεια δέξου το, παλιό τάμα, το νέο μου άσμα.
Αξίωσε το δούλο σου να σ’ αντικρύσει στη ματιά,
με του οίχτου ωχρά τα δάχτυλα ν’ αγγίξει την πληγή σου,
λευτερωμένο απ’ τη βαθειά του μυστηρίου σου γητειά
να γδύσει σε απ’ το ένδυμα της φωτεινής σιγής σου.
Χριστέ, τα πόδια ανάπαψε τα ματωμένα, που γυμνά
από τ’ αγκάθια πλήγιασαν κι απ’ τις πορείες των χρόνων·
στερνή φορά χαμήλωσε τα μάτια σου γλυκά, σεμνά
προς τους απλούς ανθρώπους σου, τους εραστές των πόνων.