Η Φάρμα Των Ζώων

Λιτότητα. Για όλα τα ζώα. Για τα πιο ίσα… λυτότητα.

Δ.Ε.Θ. (Διαρκείς Εξαγγελίες Θατσερισμού)

(μετά συγχωρήσεως) Με μαθηματική ακρίβεια, απ' την ακρίβεια της αγοράς στα μαθηματικά της λιτότητας. Και τούμπαλιν

Βουλγαράκης

Όχι, δεν πρόκειται για τον κ. Βουλγαράκη μετά την παραίτηση που υπέβαλε για λόγους ευθιξίας.

Ο υπεράκτιος υπουργός, μην αντέχοντας την κριτική του κ. Τατούλη, παραιτήθηκε μεν, αλλά αναχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση δηλώνοντας: "Γιατί δεν μας αφήνουν ν΄αγιάσουμε;"

Σπαράγματα

Σε μια εποχή που ο ανταγωνισμός των Αγορών έχει αντιστρέψει το «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» του Πρωταγόρα σε «πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα», οι πολιτικοί γελωτοποιοί των ισχυρών απαξιώνουν την πολιτική, κάνοντάς μας να νοιώθουμε αποστροφή στο άκουσμά της, υποβαθμίζοντάς μας ταυτόχρονα σε άγουρα και αγοραία υποκείμενα. Και από πολίτες, σιγά σιγά μεταλλασσόμαστε σε ιδιώτες και ανδράποδα αλληλοσπαραγμένα. Σπαράγματα απ’ το ομοίωμα της ζωής μας.

Οι Ιδιωτικοποιήσεις Βλάπτουν Σοβαρά Την Υγεία

«χατζηδάκια μ’ θοδωράκια μ’ σεις τρώτι κι πίνιτε κι μένα μι τρώ’ γ’ αρκούδα» «Αν κρατήσουμε το όνομα και το σήμα, γλιτώσουμε από τα χρέη και καλύψουμε τους εργαζομένους, γιατί να παραμείνουμε στη σημερινή άρρωστη κατάσταση;» διερωτήθη ο Κωστής Χατζηδάκης εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου. Αφελή ερωτήματα για αφελείς απαντήσεις. Yπάκουο το μειράκιον στη φωνή του κυρίου του. Παρά την πλύση εγκεφάλου για τα οφέλη των ιδιωτικοποιήσεων, οι λογαριασμοί φουσκώνουν, τα τρένα ένεκα μειωμένων δρομολογίων φαίνονται μόνο με τρεϊνσποτινγκ, και τα ατυχήματα είναι πλέον του συρμού, άσε πια τα αδήλωτα βαγόνια. Και το σημαντικότερο: Στα διεθνή χρηματιστήρια η Ανθρωπινη Υπαρξη είναι καμένο χαρτί. Βέβαια, οι ιδιωτικοποιήσεις στις Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας συνοδεύονται με αύξηση κερδών. Είναι, όμως, γελασμένος όποιος πιστεύει ότι η αύξηση οφείλεται στην παραγωγικότητα, επειδή, δήθεν, το καλό Ιδιωτικό Κεφάλαιο επενδύει για έρευνα και ανάπτυξη, ή επειδή τώρα με τους συνετούς Ιδιώτες γίνεται καλύτερη διαχείριση, μιας και πατάχθηκε το τέρας της γραφειοκρατίας. Τα κέρδη προέρχονται μόνο από τις μαζικές απολύσεις. O υπουργός Εικονικής Οικονομίας (Αλογοσκούφης) ισχυρίζεται ότι οι Ιδιωτικοποιήσεις βελτιώνουν την ποιότητα των διοικήσεων των επιχειρήσεων. Στην πραγματικότητα το μόνο που βελτιώνεται είναι οι μισθοί των διευθυντών με το απειλητικό άνοιγμα της μισθολογικής ψαλίδας. Το μόνο όφελος που προκύπτει με τις συναλλαγές αυτές (έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις) είναι η κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και η εξοικονόμηση κονδυλίων για να κλείσουν οι διάφορες δημόσιες οπές, από τις οποίες αιμορραγεί η οικονομία και οι οποίες προκαλούνται από τις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες, από την ηθελημένη −προς διευκόλυνση του Κεφαλαίου− φοροδιαφυγή και από την −στην ουσία επιδοτούμενη− εισφοροδιαφυγή. Αντιθέτως, τα κέρδη των ιδιωτών πολλαπλασιάζονται. Και τα ποσά της εξαγοράς επιστρέφουν στις... τσέπες του εγκλήματος. Στην ουσία, ο πολίτης (και όχι αυτό το ασαφές ζώο που το αποκαλούν καταναλωτή) πληρώνει τη νύφη πολλαπλώς, αφού τα φτωχά κοινωνικά στρώματα κορακιάζουν αδυνατώντας να πιουν το μαύρο νερό της ΕΥΔΑΠ, ενώ με τη (Δ)ΕΗ βυθιζόμαστε όλο και πιο συχνά στα πιο μαύρα σκοτάδια, και απολυόμαστε ομαδόν. Το έργο έχει ξαναπαιχεί. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στη μεγάλη(!) Βρετανία, που είναι ένα κακό σχολείο με καλά παραδείγματα. Κι αν υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ακόμα ότι Οι Ιδιωτικοποιήσεις Βλάπτουν Σοβαρά Την Υγεία, ας κάνουμε μια σύντομη «πτήση», πάνω από τα συντρίμμια μερικών ατυχημάτων. Οι Συμβάσεις Του Θανάτου Έτσι για να θυμόμαστε: Τα ασθενοφόρα-ελικόπτερα του ΕΚΑΒ ανήκουν στην Ιδιωτική HELITALIA. Στο πρώτο ατύχημα του 2001 η εταιρεία αυτή δεν τηρούσε τη σύμβαση ασφαλών πτήσεων γιατί δεν διέθετε ασύρματες επικοινωνίες, επειδή έχουν υψηλό κόστος! Η Υ.Π.Α. επέτρεπε στη HELITALIA να πετά με μόνη επικοινωνία από τα κινητά των πιλότων! Ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση της προανακριτικής έρευνας από τον εισαγγελέα Δ. Ασπρογέρακα και την άσκηση ποινικών διώξεων κατά παντός υπευθύνου, η ανακρίτρια έχει πλέον στα χέρια της και το πόρισμα της Επιτροπής Διερεύνησης Ατυχημάτων και Ασφάλειας Πτήσεων (ΕΔΑΑΠ), ώστε να προσωποποιήσει το κακούργημα «της έκθεσης σε κίνδυνο με ενδεχόμενο δόλο» και το πλημμέλημα της «παράβασης καθήκοντος». Η τραγωδία των ιδιωτικοποιήσεων Η Helios Airways μετονομάστηκε σε Ajet Aviation και «Οι 121 νεκροί μας (14/8/2005) αναμένουν δικαίωση» 153 νεκροί & 19 τραυματίες είναι ο επίσημος απολογισμός της συντριβής αεροσκάφους της Spanair, θυγατρικής της SAS. «Αξίζει να αναφερθεί ότι η ένωση Ισπανών πιλότων, SEPLA, είχε αποστείλει σειρά επιστολών και e-mail στους υπεύθυνους της Spanair, εκφράζοντας τις ανησυχίες της για θέματα ασφαλείας». Η Spanair είναι θυγατρική της SAS και η δεύτερη μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία της Ισπανίας μετά την Iberia. Ένα ακόμα αεροσκάφος MD-82 της Spanair παρουσίασε χθες πρόβλημα και υποχρεώθηκε σε αναγκαστική προσγείωση στο αεροδρόμιο της Μάλαγας. Το αεροπλάνο, με 141 επιβάτες, είχε απογειωθεί από τη Βαρκελώνη με προορισμό τα Κανάρια νησιά, όταν ο πιλότος επικοινώνησε με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και τους ενημέρωσε ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα. Αεροπορική τραγωδία στο Κιργιστάν. 65 νεκροί. «Η Itek Air συμπεριλαμβάνεται στη "μαύρη λίστα" της ΕΕ και απαγορεύεται η δραστηριοποίηση της εντός του ευρωπαϊκού εναέριου χώρου». Μάλλον πρόκειται για κακόγουστο αστείο.

Η Λέσχη Των Κρυμμένων Στιλέτων

Με Siemens νανουρίζομαι με Γερμανούς ξυπνάω, Με της Φανής τα δείγματα πάλι αποκοιμιέμαι. Μα οι λιάπηδες περνούν στητοί περνούν καβαλαραίοι Να διαφεντέψουνε τη γης και να γαμούν τον κόσμο. (Νεοδημώδες) Στο ρυθμό της Πεκινιάδος, η από κτήσεως κόσμου καλύτερη κυβέρνηση προχωρεί ντοπαρισμένη, ακολουθώντας με προσήλωση το «χρυσό» τρίπτυχο «πιο ψηλά (ο πληθωρισμός), πιο δυνατά (το κεφάλαιο), πιο γρήγορα (οι ιδιωτικοποιήσεις)». Ταυτόχρονα, με την εγκαθίδρυση των δικών της μανδαρίνων, διαιωνίζει «το φαύλο καθεστώς προσλήψεων». Αρχαίο πνεύμα αθάνατο! Άλογοι άρχοντες με σκούφο από πορφύρα, ντάλα κατακακαλόκαιρο, (σιγο)ψήνουν τους (ψηφο)φόρους, προσφέροντας κι άλλα σμύρνα και (μαύρο) χρυσό στους αειφόρους Μίδες. Μόνο εμείς, ό,τι αγγίξουμε σκατά και πούλβερη. Κι ενώ μια (πάλαι ποτέ) σεμνή και ταπεινή αντιπολίτευση ανώτερη των περιστάσεων στηλίτευε τις αμαρτίες του «φαύλου παρελθόντος», για την πώληση των τιμαλφών του «οίκου» μας, τώρα (και αεί) μια περήφανη και μεγαλοπρεπής κυβέρνηση κατώτερη των καταστάσεων ξεπουλιέται στους ντόπιους και ξένους Γερμανούς «για να μη χαλάσει η εικόνα της Ελλάδας στους διεθνείς επενδυτές», ή ψηφίζει π.χ. τους δασοκτόνους νόμους που στηλίτευε η ίδια. Απ’ την άλλη πάλι, μια κραυγαλέα και κομπάζουσα αντιπολίτευση, σε ρόλο «αντί και λάβρο», ξορκίζει τα συμφέροντα και βρίσκει τον πολίτη στο ψαχνό (εκεί που η κυβέρνηση τον ψάχνει ακόμα: στην καθημερινότητά του, δηλαδή), δημαγωγώντας για την ήπια τουριστική ανάπτυξη του εθνικού μας πλούτου, (ας πούμε) του Καϊάφα, ή στηλιτεύοντας π.χ. τους δασοκτόνους νόμους που ψήφιζε η ίδια. Έτσι, με κραυγαλέα σεμνότητα και κομπάζουσα ταπεινότητα, αντιπολιτεύεται η κυβέρνηση και κυβερνά η αντιπολίτευση. Κι είναι η πατρίδα μας ένα ποτάμι που το στέρεψαν οι εργολάβοι, οι ληστές, οι καταπατητές, τα ασπόνδυλα, οι τζέκοι, οι τζουτζέδες, οι σεβαστοί παναγιωτόπουλοι, οι ασπάλακες... Τα χίλια ονόματα του ίδιου τέρατος που κατατρώει τα θεμέλια της ψυχής μας. Που μας απομυζά χυμούς και χίμαιρες... Προς δόξαν της διαπλοκής, των ιδιωτικοποιήσεων, της μίζας, της κονόμας, της αρπαχτής, της ντόπας, του κεφαλαίου, της λέσχης των κρυμμένων (κι όχι ιπτάμενων) στιλέτων.

Σκέψεις

Ακου λοιπον. Δεν ξέρω εσύ τι σκέφτεσαι, κι ούτε ποτέ θα μάθω. Ξέρω όμως ότι ―δεν μπορεί― όλο και κάπου θα ’χουν συναντηθεί οι σκέψεις μας. Άλλοτε σαν άγνωστοι επιβάτες μιας μονότονης διαδρομής σ’ ένα βαγόνι του Μετρό, κι άλλοτε σαν βιαστική διασταύρωση βλεμμάτων σ’ ένα Self Service της Εθνικής όταν φεύγουν για την καλοκαιρινή τους άδεια. Κι ακόμα μου είναι γνώριμες οι σκέψεις σου. Λίγο πολύ έχουν περάσει κι απ’ τη σκέψη μου. Έχουν το ίδιο ωράριο, κι η καθημερινότητά τους διαφέρει απαράλλαχτα: Δείχνουν την κάρτα τους, φτιάχνουν καφέ... ξανά την κάρτα, στα ίδια τηλεσκουπίδια ξεγελιόνται... Βέβαια, τα ισοζύγιά τους μπορεί να γέρνουν διαφορετικά· δεν έχει σημασία. Υπάρχουν σκέψεις που ξέρουν πού πηγαίνουν (κι ας έχουνε ξεχάσει προ πολλού από πού έρχονται) ή δεν το γνώριζαν ποτέ, ή νόμιζαν πως ξέρουν κατά πού τραβάνε. Κάποιες μεγάλωσαν, σπουδάζουν στα κολέγια μιας ξένης σκέψης· κάποιες (άλλοτε ανήσυχες) πολιτικές και τολμηρές, ονειροπόλες, είναι τώρα πιο «προσγειωμένες»· άλλες διαβολικές, γελοίες, ύπουλες, εγωιστικές με διευθυντικές «ανησυχίες»· κι άλλες που σκέφτονται για όποια σκέψη τις πληρώνει, όχι μόνο για να σκέφτονται, αλλά και να την σκέφτονται. Κάποιες ακόμα, βασανιστικές, αντιφατικές, αδύναμες· κάποιες ρηχές, σκοτεινές, ιδιοτελείς… Κι άλλες που εξοφλούνται με μια VISA CARD και 48 άτοκες δόσεις, ή εξαγοράζονται με πολλά εκατομμύρια. Αλλά οι πιο πολλές κάνουν τις ίδιες σκέψεις. Αγωνιούν για το μέλλον τους, ίδιο με το μέλλον αυτού του τόπου (η αυτού του κόσμου). Κι αντιστρόφως. Ανησυχούν σαν σκέφτονται πως κάποτε μπορεί να γίνουν μαύρες, άνεργες, ανασφάλιστες, με χρέη κι ανήλικα παιδιά... Και τότε πια δεν χάνονται στις σκέψεις τους, παύουν να σκέφτονται κοντόθωρα, πεισμώνουν, γίνονται τολμηρές, βαθιές, δυνατές, αλτρουιστικές, γίνονται πάνω απ’ όλα ελεύθερες. Περνούν στη δράση. Γίνονται σκέψη συλλογική. Που αντιστέκεται και αγωνίζεται. Και γεννά καινούργιες, υπέροχες σκέψεις και ―γιατί όχι;― πανανθρώπινες αξίες.

ΧΙΡΟΣΙΜΑ: 1945-2008

«Θεέ μου, τι είναι αυτό που κάναμε!» Ρόμπερτ Λούις, Β΄πιλότος του βομβαρδιστικού ΕΝΟΛΑ ΓΚΑΙΗ 6 Αυγουστου 1945, 08.15΄: ΧΙΡΟΣΙΜΑ 200.000 νεκροί Ισχύς: 20.000 τόνοι ΤΝΤ 3 μέρες μετά: ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ 80.000 νεκροί * Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το κέντρο της πόλης καταστράφηκε ολοσχερώς. Οι κάτοικοί του κυριολεκτικά εξατμίστηκαν. Σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου τα πουλιά λαμπάδιασαν στον αέρα, κτήρια από πέτρα και ατσάλι έλιωσαν, και οι άνθρωποι απανθρακώθηκαν. Οι δύο πόλεις ξαναζούν χτισμένες πάνω στα ερείπια της καταστροφής. Όμως, τα θύματα εκείνης της βαρβαρότητας φτάνουν μέχρι τις μέρες μας. * ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ Πρώτα η ακτινοβολία. Μετά, το ωστικό κύμα αποκολλάει τη σάρκα * ΧΙΡΟΣΙΜΑ Ο Δόμος της Ατομικής Βόμβας Tο “Μικρό Αγόρι”, η πρώτη βόμβα ουρανίου, εξερράγη πάνω απ’ αυτό το κτήριο. Η ακτινοβολία και το ωστικό κύμα το χτύπησαν κατακόρυφα. Άντεξαν οι τοίχοι και ο σκελετός του θόλου του (δόμος). Σήμερα στέκει εκεί –χαίνουσα πληγή στο βάθος της μνήμης μας. Στον ήσυχο κήπο του βρίσκουν καταφύγιο τα περιστέρια. * ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ Οι πληγές επουλώνονται. Τα τραύματα δεν κλείνουν ποτέ * «Μάλλον, εμείς οι άνθρωποι, έχουμε το δικαίωμα να επιμείνουμε ότι δεν σας δώσαμε την εξουσία να καταστρέψετε τον κόσμο, κ. Μπους». Τανταντόσι Ακίμπα, Δήμαρχος Χιροσίμας, 6/8/2002 * Πηγή: EXPERIMENT, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1995. Κείμενο: ΓΙΩΡΓΗΣ ΤΟΥΦΕΞΗΣ. Φωτογραφίες: EIJI MIYAZAWA - DENNIS BRACK / BLACK STAR / APEIRON / SCIENCE FOTO LIBRARY / ISSARIS * πατήστε εδώ για slides * Hiroshima, mon amour. Γαλλία-Ιαπωνία, 1959. Μαυρόασπρη. Σκηνοθεσία: Αλέν Ρενέ. Σενάριο: Μαργκερίτ Ντιράς. Ηθοποιοί: Εμανουέλ Ριβά, Εϊτζι Οκάντα, Στέλα Ντασάς, Πιερ Μπαρμπό, Μπερνάρ Φρεσόν. 88 λεπτά. * Μεγάλο αφιέρωμα από την Μποτίλια Στον Άνεμο (15/8/2013): Χιροσίμα, αγάπη μου: Ένα έγκλημα (1945). Μια ταινία (1959) Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας

Deal: Tο (Ξανα)Mοίρασμα Tης Tράπουλας

ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΤΑ 18 ΑΤΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΓΟΡΑ-ΜΑΜΟΥΘ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΗ 5 κακουργήματα για το «deal» Γερμανός *deal: συμφωνία (για αγοραπωλησία κτλ.), δοσοληψία, συναλλαγή, «δουλειά». Μοιράζω την τράπουλα, καταφέρω (πλήγμα) • New Deal (Νιου Ντηλ): Έτσι ονομάστηκε η Νέα Κοινωνικοοικονομική Πολιτική επί Ρούσβελτ, το 1933 • dealer: μεταπράτης, μεταπωλητής, διακινητής ναρκωτικών ή κλοπιμαίων, κλεπταποδόχος • wheeler-dealer: κομπιναδόρος • double-dealer: απατεώνας, διπρόσωπος, «πούστης» • double-deal: απάτη, κομπίνα, πουστιά • call it a deal: κλείνω συμφωνία • underhand dealing: βρομοδουλειά, ύποπτη δοσοληψία, συναλλαγή κάτω απ’ το τραπέζι.

Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (Ε.Κ.Ε.): Φιλανθρωπία Αντί Ανθρωπιάς

Αλάσκα: 24/3/89, το "Exxon Valdez" βυθίζεται μαυρίζοντας τις ακτές τις περιοχής Prince William Sound με 36.000 τόνους αργού πετρελαίου

Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη

Πολύ κουβέντα γίνεται τελευταία για την περίφημη Ε.Κ.Ε. Ξαφνικά λοιπόν τι έγινε και υπάρχει τέτοιος οργασμός, χορηγιών, δωρεών και φιλανθρωπίας;

Το φαινόμενο εμφανίζεται το 1992, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, σχηματοποιείται το 1993, με την Οδηγία Ντελόρ προς τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις για την κοινωνική τους υπευθυνότητα −σε συνέχεια της Λευκής Βίβλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την «Ανάπτυξη, Ανταγωνιστικότητα και Απασχόληση»−, και καθιερώνεται το 2001, με την Πράσινη Βίβλο, ταυτόχρονα με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας.

Τη στιγμή ακριβώς που οι επιχειρήσεις γίνονται όλο και πιο στυγνές (κατάργηση σταθερής ημερήσιας εργασίας και 8ωρου, ευέλικτες μορφές απασχόλησης, κατάργηση ορίου απολύσεων, αποζημιώσεων και συλλογικών συμβάσεων, μείωση μισθών, κ.λπ., κ.λπ.), και το Κοινωνικό Κράτος Πρόνοιας πάει περίπατο (πολιτική ιδιωτικοποιήσεων σε κρατικές επιχειρήσεις και σε τομείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών ―Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια).

Η Πράσινη Βίβλος όρισε την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ως την «έννοια σύμφωνα με την οποία οι εταιρείες ενσωματώνουν σε εθελοντική βάση κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανησυχίες στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και στις επαφές τους με άλλα ενδιαφερόμενα μέρη», καθώς οι επιχειρήσεις συνειδητοποιούν διαρκώς περισσότερο ότι η υπεύθυνη συμπεριφορά οδηγεί σε βιώσιμη επιχειρηματική επιτυχία.

Πρόκειται, άρα για πιστή εφαρμογή «νεοφιλελεύθερων» μοντέλων, στο πώς (δεν) αντιμετωπίζεται ο κοινωνικός αποκλεισμός.

ΠΡΙΟΝΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ

Δεκάδες εταιρείες στη χώρα μας παρουσιάζουν δράσεις για το Περιβάλλον, την Ασφάλεια, την Υγεία, την Κοινωνία, τον Πολιτισμό και τους ανθρώπους. Στα πλαίσια δράσης για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη καλύπτεται το άλλοθι των εταιρειών που πριονίζουν το μέλλον μας εξασφαλίζοντας για λογαριασμό τους λεία εκατομμυρίων €. Μερικά παραδείγματα:

H Μc Donald’s κάνει μαθήματα σε σχολεία για τη σωστή διατροφή καλύπτοντας την εταιρική διαστροφή της, αφού μας ταΐζει σκουπίδια.

Οι εταιρείες κινητής, με «μπροστάρη» τη VODAFONE, φροντίζοντας από τώρα για το νέο πελατολόγιό τους, αναλαμβάνουν να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά μας για το περιβάλλον. Με το άλλο χέρι (το μακρύ) τοποθετούν παράνομα κεραίες δίπλα σε σχολεία τσαλακώνοντας τους νόμους και την αρχή προφύλαξης για τη Δημόσια Υγεία. Με μεγάλη ευθύνη παρακολουθούν όχι μόνο τα τηλέφωνα πολιτών, πολιτικών και ακτιβιστών, αλλά και του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης μιας χώρας. Και… αυτοκτονούν ανεξήγητα. Τι σημασία έχει, όμως, αφού στον τομέα της εταιρικής υπευθυνότητας βαθμολογήθηκαν με «άριστα»;

Εταιρείες καταστρέφουν τον πλανήτη, μολύνουν το περιβάλλον και υιοθετούν περιβαλλοντικά προγράμματα, βγάζοντας προς τα έξω το φιλικό πρόσωπό τους.

Η ΕΧΧΟΝ αφανίζει την Αλάσκα και μας ευαισθητοποιεί για τη φώκια.

Η SHELL, η οποία σε ένα διαρκές έγκλημα καταστρέφει τον Νίγηρα και κατηγορείται για δολοφονίες ακτιβιστών, μπορεί, ας πούμε, να εξοντώνει τη λευκή αρκούδα στο Βόρειο Πόλο, αλλά και να προστατεύει την καφέ στον «Αρκτούρο», με μοχλό το WWF, του οποίου (με την ευκαιρία) δεύτερος πρόεδρος, από το 1976-1981, υπήρξε ο πρόεδρος της Shell, ενώ σημερινός πρόεδρος του ελληνικού τμήματός είναι ταυτόχρονα και μεγαλοστέλεχος της Eurobank.

Στα δάση της Βόρειας Αμερικής «το μεγαλύτερο στην Ιστορία περιβαλλοντικό έγκλημα μεθοδεύει ο γίγαντας της βρετανικής πετρελαιοβιομηχανίας, η εταιρεία ΒΡ», μαζί με ΕΧΧΟΝ και SHELL.

Πηγή φωτογραφίας: Greenpace

Την ίδια στιγμή μέσω της EuroCharity επενδύοντας στο κοινωνικό της προφίλ υπόσχεται «Καμία ζημιά στους ανθρώπους ή στο περιβάλλον» και καλεί για τη δενδροφύτευση του πλανήτη.

ΑΚΑΛΥΠΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ

Οι εταιρείες που μας κυβερνούν και ορίζουν την τύχη μας σε όλους του τομείς (προκαλώντας τεράστια ελλείματα στην υγεία, στον πολιτισμό, στο περιβάλλον) υιοθετούν το θεαθήναι.

Πώς γίνεται εταιρείες που χοροστατούν σε προγράμματα Κοινωνικής Ευθύνης και ευαισθησίας να μην ενδιαφέρονται καν για τους τόνους χαρτιού που καταλήγουν καθημερινά από τα γραφεία τους στα σκουπίδια, αντί να ανακυκλώνονται;

Πόσο κοστίζει ένα διαφημιστικό σποτ; Και πόσο ένα κρεβάτι νοσοκομείου; Τι εκπίπτει από την εφορία; Πόσο κοστίζει μια μονάδα εγκαυμάτων στο Θριάσιο και πόσο τα συστήματα ασφαλείας ενός διυλιστηρίου;

Πώς αποσβένεται ένα πλοίο στο βυθό της Σαντορίνης; Πώς «βγαίνει» ένα πρόστιμο στο τάνκερ που μολύνει τη Μεσόγειο; Πόσο κοστίζουν οι ορατές φιλανθρωπίες των εξακοσίων (600) εργοστασίων της Βοιωτίας (180 εκ των οποίων βρίσκονται στις όχθες του Ασωπού), και πόσο οι απάνθρωπες ενέργειες με το αόρατο εξασθενές χρώμιο;

Πώς αντισταθμίζεται ο αφανισμός του ελεύθερου χώρου στον πρώην ιππόδρομο από το Ίδρυμα Λάτση;

Πώς να αντέξει η «Αγέλαστος Πέτρα» της Ελευσίνας από τη νέα επέκταση των ΕΛΠΕ (συμφερόντων Λάτση) στις εγκαταστάσεις της πρώην ΠΕΤΡΟΛΑ;

Διαβάστε το Δελτίο Τύπου των κατοίκων της Ελευσίνας (Ο ρυπαίνων πληρώνει… για να κάνει την δουλειά του!), αλλά και με πόση «ευαισθησία» απαντούν τα ΕΛΠΕ και πόσο μεγάλη Κοινωνική Ευθύνη επιδεικνύουν.

Μια ματιά στις καθημερινές ειδήσεις για τις διοξίνες, τις τρελές αγελάδες, τους λιγνίτες, τα ορυκτέλαια, θα προσθέσει ερωτήματα και απαντήσεις.

Όσο επικεντρωνόμαστε στη δράση της Ε. Κ. Ε., τοσο αποσπάται η προσοχή μας από την ανεύθυνη συμπεριφορά αδηφάγων Εταιρειών, και από τη μεγάλη απόδραση του Κοινωνικού Κράτους Πρόνοιας.

ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ

Πραγματική Ε. Κ. Ε. σημαίνει:

• Δουλειά με ανθρώπινα ωράρια και όχι δουλεία με εργολαβικούς και «διευθέτηση» της ζωής μας.

• Συμβάσεις Μισθών και Κανονισμοί Εργασίας και όχι ιδιωτικά συμφωνητικά με μπόνους.

• Προγράματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλθης στους συνταξιούχους.

• Προϊόντα φτηνά και ασφαλή για τους πολίτες.

• Οι εταιρείες να καλύψουν τα ελλειμμάτα των Ασφαλιστικών Ταμείων.

Αλλά μιλάμε για μια άλλη κοινωνία. Αν θέλουμε την παλεύουμε. Αλλιώς...

Με τη (συν)εταιρική ευθύνη της Ν. Φλόκα