Μπάμπης Ζαφειράτος: Ρόκε Δάλτον (14.5.1935 – 10.5.1975), 3 Ποιήματα Αγάπης

Roque Dalton, 1935-1975. Praga, 1966. Por Salvador Corratgé, 1928-2014. (Πηγή φωτό: https://www.elsalvador.com)

Ρόκε Δάλτον: Γεννήθηκε στο Σαν Σαλβαδόρ στις 14 Μαΐου 1935. Δολοφονήθηκε στις 10 Μαΐου 1975. Ο άνθρωπος της πένας και του όπλου. Ο άνθρωπος που κατά τον Εδουάρδο Γκαλεάνο «ήταν ικανός να κάνει μέχρι και τις πέτρες να γελάνε». Ικανός να χαρίζει χαμόγελα, αλλά και να μας θυμίζει τα βάσανα του λαού του. Έφτασα στην επανάσταση μέσω της ποίησης, θα πει ο ίδιος.

Ρόκε Δάλτον: Τρία Ποιήματα Αγάπης

 Μετάφραση – Επιμέλεια

Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο
 
Πρώτη δημοσίευση Κατιούσα, 14/5/2019

Poesía Erótica, Juan Ignacio Aranda y Alejandra Flores, 1990

Desnuda de Roque Dalton, por Juan Ignacio Aranda (audio)

Γυμνή

Ρόκε Δάλτον

Αγαπάω τη γύμνια σου
γιατί γυμνή από τους πόρους σου με πίνεις
σάμπως τεράστια τείχη από νερό να με καταποντίζουν.

Τα σύνορα γκρεμίζει η γύμνια σου στην θέρμη της,
μου ανοίγει διάπλατες τις πόρτες για να σε μαντέψω,
με παίρνει απ’ το χέρι σαν το παιδί που έχασε το δρόμο του
κι απάνω σου εμπιστεύτηκε τους φόβους τα γιατί του.

Γλυκό το δέρμα σου στη γεύση του αλατιού το ανασαίνω το αργοπίνω
γίνεται σύμπαν μου, σύμβολο πίστης που με τρέφει·
μια λάμπα με αρώματα που την κρατώ ψηλά σαν τον τυφλό
όταν πλάι στα σκοτάδια οι πόθοι με αλυχτάνε.

Μπάμπης Ζαφειράτος: 15-19 Απρίλη 1961 - Τα γουρούνια του ιμπεριαλισμού πνίγονται στον Κόλπο των Χοίρων — Νικολάς Γκιγιέν: Αυτός που με το αίμα του έγραψε «FIDEL» και Απρίλης - Δυο ποιήματα για το Έπος της Πλάγια Χιρόν — Το δεύτερο ¡Patria o Muerte! και ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της Επανάστασης

Φωτό: Μπάμπης Ζαφειράτος, 17.7.2015

Ο πολιτοφύλακας που πεθαίνοντας από τα πυρά των γιάνκηδων έγραψε με το αίμα του το όνομα του Fidel.
Ζει μονάχα όποιος πεθαίνει / με την καταχνιά μπροστά του / και την ξαστεριά στο αίμα.

*

[…] η Κούβα είχε δεχτεί μια φιλική επίσκεψη, εκ μέρους της Ουάσιγκτον, από αεροπλάνα, πολεμικά πλοία, μισθοφόρους κι εκατομμυριούχους, σε εκπαιδευτική αποστολή. Δεν μπόρεσαν να περάσουν πέρα από τον Κόλπο των Χοίρων.

(Εδουάρδο Γκαλεάνο: Μια σύντομη ανασκόπηση για το πώς η Αμερική σπέρνει Δημοκρατίες)

O Φιντέλ στην ταξιαρχία Αεράμυνας. (Πηγή: cubadebate.cu)

[..] οι εχθροί του δεν λένε
πως όταν έγινε η εισβολή στην Κούβα, δεν έβαλε το στήθος του μπροστά απλά και μόνο για να τον απαθανατίσει η Ιστορία,
πως αντιμετώπισε όλους τους τυφώνες σαν να ήταν κι ο ίδιος ένας τυφώνας
πως γλίτωσε από εξακόσιες τριάντα δολοφονικές απόπειρες,
πως με την αποφασιστικότητά του, που ήταν μεταδοτική, κατάφερε να κάνει την αποικία πατρίδα,
και πως δεν ήταν χάρη στα μάγια του Μαντίνγκα ή στο θαύμα του Θεού, που αυτή η νέα πατρίδα κατάφερε να επιβιώσει μετά από δέκα προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών, έτοιμους πάντα να ορμήσουν με μαχαίρι και πιρούνι να τη φάνε […]

 (Εδουάρδο Γκαλεάνο: Φιντέλ)

 Από το βιβλίο: Καθρέφτες ‒ Μια Σχεδόν Παγκόσμια Ιστορία
Μετάφραση: Ισμήνη Κανσή, Πάπυρος, 2009 (σσ. 275, 320)

 

*

Το Έπος της Πλάγια Χιρόν, 15-19 Απρίλη 1961

Μέσα από δύο ποιήματα του Νικολάς Γκιγιέν

και

Τα γεγονότα πίσω απ’ τους στίχους

Ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της Επανάστασης

*

Μετάφραση – Σημειώσεις – Κείμενα και Μεταφράσεις Κειμένων – Επιμέλεια Φωτό
Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο

 

Το γόνιμο αίμα του Εδουάρδο Γκαρσία.

 

 

Το Γόνιμο Αίμα

Νικολάς Γκιγιέν

 

Στον Εδουάρδο Γκαρσία, πολιτοφύλακα, που
πεθαίνοντας, χτυπημένος από τα αεροπορικά
πυρά των γιάνκηδων, τον Απρίλη του 1961,
έγραψε με το αίμα του το όνομα του Fidel.

 

Για τον στρατιώτη που έπεσε στη μάχη
και με το αίμα του FIDEL στον τοίχο γράφει,
μην πεις πως πήγε στράφι:
τούτο το αίμα σύμβολο είναι της Πατρίδας πως υπάρχει.

 

Κι αν η φωνή απ’ τον πόνο
δεν βρίσκει γλώσσα να εκφραστεί και να μιλήσει
μην πεις ότι έχει πια σιγήσει
γιατί τη γλώσσα την καθάρια των Προγόνων ξέρει μόνο.

Ντιέγκολ Μαραντόνα: Αργεντινή, 30 Οκτ. 1960 - 25 Νοε. 2020 — Εδουάρδο Γκαλεάνο: Ένας τρωτός θεός, αμαρτωλός, ο πιο ανθρώπινος των θεών

Παγκόσμιο Κύπελο 1986

Εδουάρδο Γκαλεάνο: Μαραντόνα

Κανένας καταξιωμένος ποδοσφαιριστής δεν είχε μιλήσει ανοιχτά εναντίον των αφεντικών του Εμπορικού ποδοσφαίρου.

Το έκανε ο πιο διάσημος και δημοφιλής όλων των εποχών, υπερασπιζόμενος τους λιγότερο διάσημους και λιγότερο δημοφιλείς παίκτες.

Ένας γενναιόδωρος και αλληλέγγυος άνθρωπος, ένα είδωλο, που μέσα σε πέντε λεπτά είχε σουτάρει τα δυο πιο αντιφατικά γκολ ολόκληρης της ιστορίας του ποδοσφαίρου.

Οι οπαδοί τoυ τον λάτρευαν και για τα δυο: δεν θαύμαζαν μόνο το γκολ του καλλιτέχνη, εκείνο που έβαλε με τα διαβολικά του πόδια, αλλά και το γκολ του κλέφτη —ίσως μάλιστα περισσότερο αυτό—, εκείνο που το χέρι του έκλεψε.

Μπάμπης Ζαφειράτος: Πάμπλο Νερούδα - Εδουάρδο Γκαλεάνο - 26 Ιουλίου 1822 – Μπολίβαρ - Σαν Μαρτίν, Los Libertadores

Γουαγιακίλ. Λεπτομέρεια από το μνημείο της συνάντησης Μπολίβαρ - Σαν Μαρτίν, στις 26 Ιουλ. 1822 (Πηγή φωτό: Wiki)

Ανάμεσα στην Καραϊβική θάλασσα και τον Ειρηνικό Ωκεανό ανοίγεται ένα μονοπάτι με αψίδες θριάμβου. Ο στρατηγός Μπολίβαρ έρχεται από τον Βορρά. Ο Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν, ο στρατηγός που διέσχισε την κορδιλιέρα των Άνδεων για να ελευθερώσει τη Χιλή και το Περού, έρχεται από τον Νότο.
(Εδουάρδο Γκαλεάνο)

Πάμπλο Νερούδα – Εδουάρδο Γκαλεάνο

Οι Ελευθερωτές

(Από το Canto General)

και

Σαν Μαρτίν

(Από τη Μνήμη της Φωτιάς του Γκαλεάνο)

Μετάφραση του Νερούδα – Σημειώσεις – Σχέδιο
Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο

Πρώτη δημοσίευση Κατιούσα, 26/7/2019

Οι Ελευθερωτές

XXVII

Γουαγιακίλ (1822)

Πάμπλο Νερούδα

Σαν μπήκε ο Σαν Μαρτίν, κάτι από νύχτιο
δρόμο ακαθόριστο, πετσί και ίσκιους,
μπήκε στη σάλα.
                            Ο Μπολίβαρ καρτερούσε.

Αιστάνθηκε ο Μπολίβαρ το τι ερχόταν.
Αέρινος, μεταλλικός, αστραπιαίος
τα πρόβλεπε όλα, αμέσως, στο φτερό,
κι έτρεμε σύγκορμος
εκεί, μες στο κατάκλειστο δωμάτιο
στης Ιστορίας τα σκοτάδια.

Ερχόταν απ’ τα υψίπεδα του απείρου,
απ’ τ’ αστροφώτιστο διάστημα,
ακάθεκτος καλπάζει ο στρατός του
διαλύοντας τα μάκρη και τη νύχτα,
σε αόρατο ένα σώμα καπετάνιος,
σέρνοντας πίσω του χιονοστιβάδες.
Tρέμει το φως της λάμπας και η πόρτα
πίσω απ’ τον Σαν Μαρτίν κρατάει
τη νύχτα που αλυχτάει, ποτάμι
ζεστό και τον ξεβράζει μέσα.
Τα λόγια τους ανοίγουν μονοπάτι
που πάει κι έρχετ' απ' τον ένανε στον άλλον.

45η Ευρωπαϊκή Μπριγάδα Αλληλεγγύης «Χοσέ Μαρτί», 6-22 Ιουλίου 2015 ‒ Δυο κείμενα για την Κούβα: Μαρτί και Φιντέλ

Με τους φτωχούς της γης
θέλω να μοιραστώ την τύχη μου
Χοσέ Μαρτί: Αβάνα, Κούβα, 28 Ιανουαρίου 1853 - 19 Μαΐου 1895.
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 18.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ. / Με πλαίσιο, 40 χ 30 εκ.)

Προσοχή! Ο Ιμπεριαλισμός έχει πολλά πρόσωπα
Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους, 13 Αυγούστου 1926
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 3.V.2015 (Μελάνι, 21 χ 29 εκ. / Με κορνίζα 32 χ 41,5 εκ.)

Χοσέ Μαρτί

[...] Κι εκείνος ο επικίνδυνος κύριος, ο λεπτοκαμωμένος, ο φαλακρός, που περπατούσε λες και θα έφτανε κάπου αργοπορημένος, ονομαζόταν Χοσέ Μαρτί. Οι γονείς του ήταν Ισπανοί, αλλά ο ίδιος Κουβανός μέχρι το κόκαλο, και είχε πει:

Χοσέ Μαρτί: Όλη η δόξα του κόσμου μπορεί να χωρέσει σ' ένα σπυρί καλαμποκιού ‒ Δυο ποιήματα, μια βινιέτα του Γκαλεάνο, μια εκδήλωση ‒ Μνήμη Χο Τσι Μινχ

Χοσέ Μαρτί
Εθνικός ήρωας της Κούβας και ποιητής
Αβάνα, 28 Ιαν.1853 - Ντος Ρίος, 19 Μαΐ 1895
(José Julián Martí Pérez - Jose Marti)
Σχέδιο - Σύνθεση, Μπάμπης Ζαφειράτος, 18.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

Ο Χοσέ Μαρτί το είχε πρωτοφωνάξει και το είχε καταγγείλει: το νεοσύστατο αμερικανικό έθνος μετατρεπόταν σε μια λαίμαργη αυτοκρατορία, και η πείνα του ήταν ακόρεστη. Ήδη είχε καταβροχθίσει τη γη των αυτοχθόνων και είχε φάει το μισό Μεξικό. Τίποτα δεν μπορούσε να το σταματήσει.

Εδουάρδο Γκαλεάνο

*

Patria es humanidad

[Πατρίδα είναι η ανθρωπότητα]

Χοσέ Μαρτί

*

Μαρτί

Jose Marti. Sculptor, Anna Hyatt Huntington 
Dedicated: 1965 (finished 1959), Medium and size: Bronze (18.5 feet), granite pedestal (16.5 feet), Location: Central Park South at Avenue of the Americas Subway: N, R, W to Fifth Avenue - 59th Street

Πατέρας και γιος περπατούσαν στους ανθισμένους δρόμους της Αβάνας, όταν συνάντησαν έναν λεπτοκαμωμένο φαλακρό κύριο, που πήγαινε λες και θα έφτανε κάπου αργοπορημένος.

Ο πατέρας είπε στο γιο:

«Πρόσεχέ τον αυτόν εδώ. Είναι λευκός απ' έξω, αλλά από μέσα είναι μαύ­ρος».

15 & 16 Απριλίου 1961: «Πατρίδα ή Θάνατος» (VIDEO)

16 Απρίλη 1961. Μία μέρα μετά την επίθεση των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων. Συμβολή των οδών 23 και 12 (περιοχή Βεδάδο, όπου και η  Πλατεία της Επανάστασης), απέναντι από τη νεκρόπολη Κολόν (το κοιμητήριο της Αβάνας και εθνικό μνημείο της Κούβας· η Οδός 12 οδηγεί στο Κολόν). Στη μεγάλη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε για τις κηδείες των θυμάτων από τις αεροπορικές επιδρομές στην Πλάγια Χιρόν, ο Φιντέλ  διακηρύσσει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης. Η απάντηση από τους ένοπλους Κουβανούς είναι για δεύτερη φορά ομόφωνη: «Πατρίδα ή Θάνατος». (Το πρώτο ¡Patria o Muerte!: Πάμπλο Νερούδα: Η Ανατίναξη του La Coubre στο λιμάνι της Αβάνας)

[...] Την ίδια εποχή η Κούβα είχε δεχτεί μια φιλική επίσκεψη, εκ μέρους της Ουάσιγκτον, από αεροπλάνα, πολεμικά πλοία, μισθοφόρους κι εκατομμυριούχους, σε εκπαιδευτική αποστολή. Δεν μπόρεσαν να περάσουν πέρα από τον Κόλπο των Χοίρων.
Εδουάρδο Γκαλεάνο, 1940-2015
Μια σύντομη ανασκόπηση για το πώς η Αμερική σπέρνει Δημοκρατίες
Από το βιβλίο Καθρέφτες ‒ Μια Σχεδόν Παγκόσμια ιστορία (2009)

15 & 16 Απριλίου

1961 ‒Τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο των Αμερικανών για την ανατροπή της Κουβανικής Επανάστασης και την κατάληψη του νησιού.

1.

Για το σκοπό αυτό η CIA είχε στρατολογήσει πάνω από 5.000 Κουβανούς αντικαθεστωτικούς και τους είχε εκπαιδεύσει στη Γουατεμάλα.

Εδουάρδο Γκαλεάνο (1940-2015): Επανάσταση και αποκάλυψη - Δυο Καθρέφτες για την Κούβα

Εδουάρδο Γκαλεάνο: Οι Φλέβες της Λατινικής Αμερικής
Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη: 3 Σεπτεμβρίου 1940 - 13 Απριλίου 2015 
Από τον Jorge Restrepo H.

Γεννιέται η Κούβα

Επανάσταση και αποκάλυψη: οι μαύροι είχαν τώρα πρόσβαση στις παραλίες, εκείνες τις παραλίες που τους ήταν απαγορευμένες γιατί ξέβαφε το δέρμα τους και τις λέρωνε, και ξαφνικά βγήκαν στην επιφάνεια όλες οι Κούβες που έκρυβε η Κούβα.

Στα βουνά, στο εσωτερικό του νησιού, παιδιά που δεν είχαν δει ποτέ τους κινηματογράφο αγάπησαν τον Τσάρλι Τσάπλιν, και οι δάσκαλοι έφεραν το αλφάβητο στις πιο απόμερες περιοχές, εκεί όπου τέτοια σπάνια πράγματα δεν έφταναν ποτέ.

Εδουάρδο Γκαλεάνο: Έσπασε ο καθρέφτης της Λατινικής Αμερικής (1940-2015) ‒ Γκύντερ Γκρας: Σίγησε το ταμπούρλο της μεταπολεμικής Γερμανίας (1927-2015)

Διπλή απώλεια για την παγκόσμια λογοτεχνία: Γκρας και Γκαλεάνο

Μαύρη Δευτέρα για την παγκόσμια λογοτεχνία η Δευτέρα του Πάσχα

Πρώτος έφυγε ο  νομπελίστας Γκίντερ Γκρας, η συνείδηση της μεταπολεμικής Γερμανίας για τις φρικαλεότητες των Ναζί και ακολούθησε ο Εδουάρντο Γκαλεάνο που υπήρξε επί δεκαετίες η φωνή αφύπνισης ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής και ο πιο πολιτικός συγγραφέας της.

Γκαλεάνο: Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής 

Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που συνέβη το 2009, στην 5η Σύνοδο των Αμερικανικών Κρατών, όταν ο ηγέτης της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες δώρισε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες στον Μπαράκ Ομπάμα, ένα βιβλίο: ήταν το θρυλικό για τους Νοτιαμερικανούς «Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» ένα εμβληματικό έργο που ο Γκαλεάνο έγραψε το 1971 σε ηλικία 31 ετών.

Μια φωτογραφία σου... ‒ Patria o Muerte! (4 VIDEO)

Γεννήθηκε: 14 Μαΐου 1928 στο Ροσάριο της Αργεντινής
Δολοφονήθηκε από τη CIA, στις 9 Οκτωβρίου 1967, στη Λα Ιγέρα της Βολιβίας
4 Μαρτίου 1960 ανατινάχτηκε το πολοίο Λα Κουμπρ.
5 Μαρτίου 1960 το αθάνατο σύμβολο των αιώνων και η φωτογραφία της αθανασίας

*

Και από Μποτίλια, επίσης Γκαλεάνο και Τσε

*

ΤΣΕ: Σύντροφοι, έχω ένα πόστερ με όλους εσάς στο σπίτι μου.

(Γραμμένο στο κάτω μέρος μιας αφίσας στο Αμβούργο,

όπου βλέπουμε τον Γκεβάρα να μας χαμογελά)

Μια φωτογραφία: Μάτια που αγκαλιάζουν όλο τον κόσμο

Αβάνα, Πλατεία της Επανάστασης, Μάρτιος του 1960.

Ένα πλοίο ανατινάχτηκε στο λιμάνι. Εβδομήντα έξι εργάτες νεκροί. Το πλοίο μετέφερε όπλα και πολεμοφόδια για την άμυνα της Κούβας, και η κυβέρνηση του Αϊζενχάουερ έχει απαγορεύσει στην Κούβα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Το πλήθος έχει ξεχυθεί στους δρόμους της πόλης. Ο Τσε Γκεβάρα κοιτάζει από την εξέδρα εκείνη την αγανάκτηση. Έχει στα μάτια όλο εκείνο το πλήθος.

Τσε Κιχώτης: Δολοφονείται στις 9 Οκτωβρίου 1967. Γεννιέται διαρκώς – Δυο βινιέτες του Γκαλεάνο, δυο γράμματα του Ερνέστο και δυο κείμενα του Τάιμπο

Ο Τσε από τον Αντόνιο Γκερέρο (2003)

Σύντροφοι, έχω ένα πόστερ με όλους εσάς στο σπίτι μου.

ΤΣΕ 

(Γραμμένο στο κάτω μέρος μιας αφίσας στο Αμβούργο,

όπου βλέπουμε τον Γκεβάρα να μας χαμογελά)

ΤΣΕ

Γέννηση: Ροσάριο Αργεντινής, 14 Ιουνίου 1928

Λα Ιγέρα Βολιβίας, 9 Οκτωβρίου 1967

Ο Τσε και η σύζυγος του Αλεϊδα Μαρτς στην Αβάνα. Φωτογραφία του Αλμπέρτο Κόρντα.

Γεννιέται διαρκώς

Γιατί ο Τσε έχει την επικίνδυνη συνήθεια να γεννιέται διαρκώς; Όσο περισσότερο τον εκμεταλλεύονται, όσο περισσότερο τον προδίδουν, τόσο ξαναγεννιέται. Είναι ο άνθρωπος που γεννήθηκε τις περισσότερες φορές στον κόσμο.

Μήπως επειδή ο Τσε έλεγε ό,τι σκεφτόταν κι έκανε ό,τι έλεγε; Μήπως είναι τόσο ξεχωριστός επειδή στον κόσμο μας τα λόγια και οι πράξεις σπάνια συναντιούνται, κι όταν τύχει να συναντηθούν δεν χαιρετιούνται, γιατί δεν αναγνωρίζονται;

Τρομοκράτες

Αδηφάγοι πόλεμοι

Το 1975, ο βασιλιάς του Μαρόκου εισέβαλε στη χώρα των Σαχαραουί κι εκτόπισε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Η Σαχάρα είναι σήμερα η τελευταία αποικία της Αφρικής.

Το Μαρόκο αρνείται στη Σαχάρα το δικαίωμα να επιλέξει το μέλλον της, και με τον τρόπο αυτό ομολογεί ότι έκλεψε μια χώρα, που δεν προτίθεται να τη δώσει πίσω.

Βουβά τείχη

Ελλάς, Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Τεμάχιο από το "τίμιο ξύλο" του τείχους του Βερολίνου (!!!)

 

Τείχη

Το τείχος του Βερολίνου ήταν καθημερινή είδηση. Από το πρωί ώς το βράδυ διαβάζαμε, βλέπαμε, ακούγαμε: το Τείχος της Ντροπής, το Τείχος του Αίσχους, το Σιδηρούν Παραπέτασμα...

Τελικά εκείνο το τείχος, που έπρεπε να πέσει, έπεσε. Όμως ξεφύτρωσαν νέα τείχη, και συνεχίζουν να ξεφυτρώνουν παντού στον κόσμο. Παρότι μεγαλύτερα από του Βερολίνου, δεν μιλούν καθόλου γι' αυτά, ή μιλούν ελάχιστα.

«ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΟΥΝ»

Ομολογία Του Βασανιστή    «Το 2003, ο Ίμπν αλ-Σαΐχ αλ-Λιμπί, αρχηγός της Αλ Κάιντα, βασανίστηκε μέχρι να ομολογήσει ότι είχε εκπαιδευτεί στο Ιράκ για τη χρήση χημικών και βιοχημικών όπλων. Επόμενη κίνηση ήταν η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να προβάλει θριαμβευτικά τη μαρτυρία του για να πείσει πως έπρεπε να εισβάλουν στο Ιράκ. Λίγο αργότερα έγινε γνωστό, ως συνήθως, πως ο βασανισμένος είπε εκείνο που επιθυμούσε ο βασανιστής. Το γελοίο αυτό επεισόδιο δεν εμπόδισε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεχίσει στην πράξη τα βασανιστήρια, και στη θεωρία να υποστηρίζει τη χρησιμότητά τους σε παγκόσμια κλίμακα, δίνοντάς τους πολλά καλλιτεχνικά ονόματα: εναλλακτική μέθοδος εξαναγκασμού, εντατική ανάκριση, άσκηση πίεσης και εκφοβισμού, πειθώ…  Τα ισχυρότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκθειάζουν, με όλο και λιγότερη υποκρισία, την αποτελεσματικότητα αυτής της κρεατομηχανής, ενώ κάθε φορά όλο και περισσότερος κόσμος επικροτεί, ή τουλάχιστον την αποδέχεται. Μήπως άλλωστε δεν έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας από τους τρομοκράτες και τους εγκληματίες που μας απειλούν; Οι ιεροεξεταστές το ήξεραν καλά, όπως το ξέρουν και σήμερα οι λήσταρχοι των χωρών: Τα βασανιστήρια δεν χρησιμεύουν για να μας προστατέψουν. Χρησιμεύουν για να μας τρομοκρατήσουν. Η γραφειοκρατία του πόνου βασανίζει στο όνομα της εξουσίας, έτσι ώστε η εξουσία να κρατιέται στη θέση της. Η ομολογία του βασανισμένου δεν αξίζει πολλά, ή δεν αξίζει τίποτα. Αντίθετα η εξουσία ξεσκεπάζει το πρόσωπό της στις αίθουσες βασανισμού. Όταν η εξουσία βασανίζει, ομολογεί πως τρέφεται με φόβο». ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ Μια σχεδόν παγκόσμια Ιστορία Μετάφραση Ισμήνη Κανσή Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, 2009  Βλέπε και εδώ:  «Είδατε τι πάθατε;» Όργανο βασανισμού    Κι άλλο όργανο βασανισμού