Οι αθώες περιστέρες και το άγιο πνεύμα της ΕΕ: (Μετα)μνημόνια διαρκείας και ΣΕΒασμός στα κυριαρχικά δικαιώματα του κεφαλαίου − Μόνη λύση: Πάλη με το ΚΚΕ

Αθώες περιστέρες;

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ – ΔΝΤ

ΚΟΡΟΪΔΙΑ Η «ΚΑΘΑΡΗ ΕΞΟΔΟΣ» ΚΑΙ ΤΟ «ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ»

*

Να δυναμώσει η πάλη με το ΚΚΕ ενάντια στα «μνημόνια διαρκείας» κυβέρνησης - κεφαλαίου – ΕΕ

Καθαρή έξοδος για το λαό είναι η κατάργηση όλων των νόμων των μνημονίων, η ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, που μόνο ο ίδιος μπορεί να κατακτήσει, παλεύοντας για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του

• Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για το «τέλος των μνημονίων» είναι πρόκληση για το λαό, την ώρα που διατηρούνται άθικτοι οι εκατοντάδες μνημονιακοί νόμοι και νέα προψηφισμένα μέτρα θα εφαρμοστούν από την επόμενη κιόλας χρονιά.
• Τα «μνημόνια των μνημονίων», δηλαδή η στρατηγική του κεφαλαίου, οι Συνθήκες, οι Οδηγίες και οι «μηχανισμοί εποπτείας» της ΕΕ που την υλοποιούν, είναι το υπόβαθρο για συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
• Υπάρχει διέξοδος για το λαό! Στον αγώνα με το ΚΚΕ, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας, ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, της ΕΕ και των κομμάτων της, που υπηρετούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

*

I. Το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο είναι εδώ

II. «Λαγός» η έκθεση του ΟΟΣΑ - Αντιασφαλιστικές ανατροπές σε ορίζοντα δεκαετιών

III. Προαναγγελίες κλιμάκωσης με φόντο το κρατικό χρέος

IV. Το μνημόνιο φεύγει, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ έρχονται - Πλέγμα ασφυκτικών μηχανισμών

V. ΣΕΒ: Ακόμα στην «αρχή»

Μια ανασκόπηση των μόνιμων μηχανισμών προώθησης και εποπτείας της αντιλαϊκής πολιτικής, που «πιάνουν δουλειά» από Δευτέρα

Με μόνιμη παρακαταθήκη τα αντιλαϊκά μέτρα και των τριών μνημονίων και με νέα αφετηρία τις πρόσφατες συμφωνίες της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ξεκινά η λειτουργία του μηχανισμού «ενισχυμένης εποπτείας» (Enhanced Surveillance) της αντιλαϊκής πολιτικής για την περίοδο μετά τις 20 Αυγούστου και την τυπική λήξη του 3ου μνημονίου.

Τα όσα προβλέπονται και καταγράφονται στις πρόσφατες συμφωνίες της κυβέρνησης με τους δανειστές και στις εκθέσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, μαζί με όσα προβλέπουν τα ευρωπαϊκά εξάμηνα, το Σύμφωνο Σταθερότητας και τα υπόλοιπα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, καθώς και το «βουνό» των εκατοντάδων αντιλαϊκών μνημονιακών νόμων, που η κυβέρνηση όχι μόνο αφήνει άθικτο αλλά επεκτείνει παραπέρα, συνθέτουν το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο κυβέρνησης - κεφαλαίου - ιμπεριαλιστικών «θεσμών», ξεσκεπάζοντας παράλληλα τα κυβερνητικά παραμύθια ότι τάχα μετά τις 20 Αυγούστου ξημερώνει μια νέα μέρα για το λαό.

Παρά τον προπαγανδιστικό ορυμαγδό που ξεδιπλώνει η κυβέρνηση με στόχο να πείσει το λαό ότι οι ανάγκες του μπορούν να ικανοποιηθούν μέσα από την πιστή εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων, παρά την προσπάθεια - με την αξιοποίηση και των λεγόμενων «αντίμετρων» αναδιανομής της φτώχειας - να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες και στάση αναμονής στο λαό για «αργή και σταδιακή αποκατάσταση» των όσων έχασε στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η «επιστροφή στην κανονικότητα» σηματοδοτεί για το λαό ένταση της εκμετάλλευσης και συνολικά της επίθεσης στα δικαιώματά του, παραπέρα σάρωμα κατακτήσεων, προκειμένου να στηριχτούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Επιβεβαιώνουν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που βρίσκονται στην καρδιά της αντιλαϊκής πολιτικής και της σημερινής κυβέρνησης, όσο και των υπόλοιπων αστικών πολιτικών δυνάμεων, είναι ασυμβίβαστα με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, που θα βρίσκονται υπό μόνιμη «εποπτεία».

Καθαρή έξοδος για το λαό είναι η κατάργηση όλων των νόμων και των μέτρων των μνημονίων και η ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του, που μόνο ο ίδιος με τους αγώνες του μπορεί να κατακτήσει.

I. Το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο είναι εδώ

Το αντιλαϊκό πλαίσιο της «επόμενης μέρας» μέσα από τις εκθέσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για την ελληνική οικονομία

Τα κυβερνητικά «σόου» της γραβάτας δεν κρύβουν τη θηλιά των μέτρων στο λαιμό του λαού

Το ελληνικό κράτος «δεσμεύτηκε στο Γιούρογκρουπ να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τις βασικές μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο του μνημονίου. Εχει δεσμευτεί επίσης να εφαρμόσει συγκεκριμένες δράσεις στους τομείς της φορολογικής και δημοσιονομικής διαρθρωτικής πολιτικής, της Κοινωνικής Πρόνοιας, της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, των αγορών εργασίας και προϊόντων, των ιδιωτικοποιήσεων και της δημόσιας διοίκησης».

• Η αναφορά αυτή στην πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφορικά με την ενεργοποίηση της «ενισχυμένης εποπτείας» είναι ενδεικτική των αντιλαϊκών δεσμεύσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση.

Αυτές καταγράφονται στο παράρτημα της συμφωνίας στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ και βέβαια θα βρεθούν στο επίκεντρο των ανά τρίμηνο «αξιολογήσεων» και των εκθέσεων από την πλευρά του κουαρτέτου, αρχής γενομένης από τον Οκτώβρη.

• Με βάση και τα παραπάνω, ανάγλυφα προκύπτει το γεγονός ότι το ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο επεκτείνεται σε ολόκληρη την γκάμα της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων.

Άλλωστε, η συμφωνία προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά τις «ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων τη μετα-προγραμματική περίοδο».

Ταυτόχρονα, καταγράφεται ότι το ελληνικό κράτος «θα σεβαστεί πλήρως τη δέσμευσή του να εξασφαλίσει ότι οι ετήσιοι προϋπολογισμοί θα επιτύχουν μεσοπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ».

• Σε αυτήν την κατεύθυνση, ετοιμάζεται νέα διεύρυνση της φορολογικής βάσης για τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή κατοικία, σε «πλήρη ευθυγράμμιση με τις τιμές αγοράς έως τα μέσα του 2020».

Βέβαια, η «συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων» αφορά ξεκάθαρα και το δίδυμο πακέτο με τις συντάξεις και το αφορολόγητο.

Αντιλαϊκό «αγκωνάρι» η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ

Όπως προκύπτει και από τα παραπάνω, «αγκωνάρι» για το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο αποτελεί η πρόσφατη συμφωνία κυβέρνησης και δανειστών στο Γιούρογκρουπ τον περασμένο Ιούνη για το κλείσιμο της 4ης «αξιολόγησης».

Η συμφωνία μεταξύ άλλων προβλέπει:

• Νέες παρεμβάσεις στο «σύστημα Κοινωνικής Πρόνοιας» (βλέπε προσαρμογές προς τα κάτω και αναδιανομή της φτώχειας, για τις ελάχιστες παροχές που έχουν απομείνει). Επίσης, θα μεταρρυθμιστεί το «δίκτυο Κοινωνικής Πρόνοιας», ειδικότερα με τη «νέα προσέγγιση για τον προσδιορισμό της αναπηρίας, με βάση τόσο την ιατρική όσο και τη λειτουργική αξιολόγηση», έως τα μέσα του 2019, που σημαίνει νέους αποκλεισμούς και περικοπές.
• Σχετικά με τον κατώτατο μισθό, προβλέπεται: «Η Ελλάδα θα διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα μέσω ετήσιας αναπροσαρμογής του κατώτατου μισθού, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013» (νόμος Βρούτση).
• Που σημαίνει «αυξήσεις» - ψίχουλα, με απόφαση της κυβέρνησης, ύστερα από εισήγηση «επιτροπής εμπειρογνωμόνων», που θα διαμορφώνεται στη βάση στοιχείων για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, την πορεία της ανεργίας και άλλα.
• Για την «αποκατάσταση της ευρωστίας του τραπεζικού συστήματος», δεσπόζει η προσπάθεια μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων («κόκκινα» δάνεια), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ένταση των εκβιασμών στα λαϊκά νοικοκυριά και την κλιμάκωση των πλειστηριασμών.
• Σύμφωνα με την απόφαση του Γιούρογκρουπ, θα εφαρμοστεί «ολοκληρωμένο σχέδιο για την πτώχευση νοικοκυριών, με στόχο να μειώσει το ανεκτέλεστο των υποθέσεων, συμπεριλαμβανομένης της διαδικασίας των εκκρεμών αιτήσεων», έως τα τέλη του 2021. Θυμίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε προηγούμενη έκθεση έκανε λόγο για 130.000 πλειστηριασμούς ακινήτων την ερχόμενη τριετία.
• Ο «οδικός χάρτης» προβλέπει ακόμη μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων: «Ελ. Βενιζέλος», ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, μαρίνα Αλίμου, Εγνατία, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Ηγουμενίτσας, Κέρκυρας, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, υπόγεια αποθήκευση Καβάλας κ.ά.
• Σε κάθε περίπτωση, πέρα και πάνω από τους προαναφερόμενους μηχανισμούς, σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΕ, ειδικοί έλεγχοι προβλέπονται μέχρις ότου εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% των δανείων που χορηγήθηκαν σε κράτη - μέλη μέσω των μηχανισμών διάσωσης της ΕΕ.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, μετά μάλιστα την πρόσφατη απόφαση του Γιούρογκρουπ για 10ετή επιμήκυνση, το ειδικό πρόγραμμα παρακολούθησης επεκτείνεται αντίστοιχα, χωρίς για την ώρα να υπάρχουν επίσημες εκτιμήσεις ως προς τα χρονοδιαγράμματα εξόφλησης.

Την ίδια ώρα, στα «σκαριά» βρίσκεται η υπαγωγή της ελληνικής οικονομίας και της εφαρμοζόμενης πολιτικής και στην «κανονικότητα» της διαδικασίας των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», δηλαδή των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ, που με τη σειρά τους θα έρθουν να «κουμπώσουν» και να ενισχύσουν τις ανά τρίμηνο «αξιολογήσεις» του «ενισχυμένου εποπτικού πλαισίου» (βλέπε και σελ. 8).

• Αποκαλυπτικό είναι και το παράρτημα της συμφωνίας με τίτλο «Οι ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων τη μετα-προγραμματική περίοδο».

Αυτό αποτελεί τον «οδικό χάρτη» για την περίοδο μέχρι το 2022. Χαρακτηριστικά, οι δεσμεύσεις για τον κατώτατο μισθό περιλαμβάνονται στον άξονα «Αγορές εργασίας και προϊόντων», μαζί με μέτρα όπως την απλοποίηση των αδειοδοτήσεων για επενδύσεις, καθώς - όπως οι ίδιοι ουσιαστικά ομολογούν - πρόκειται για ζητήματα που συνδέονται με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

«Οικοδομώντας» πάνω στα μνημόνια

Οι φρούδες ελπίδες που επιχειρούν να καλλιεργήσουν και να συντηρήσουν κυβερνητικοί παράγοντες περί αναστροφής κάποιων «μεταρρυθμίσεων», όπως για τις συντάξεις, μοναδικό στόχο έχουν τη διαμόρφωση κλίματος αναμονής και ανοχής σε τμήματα του λαού, με φόντο βέβαια τα «ανέκδοτα» για το «τέλος των μνημονίων».

Την ίδια ώρα, τα πρωτογενή πλεονάσματα έχουν συμφωνηθεί για την περίοδο μέχρι το 2060, ενώ η κυβερνητική επιχειρηματολογία «μπάζει από παντού», καθώς προσκρούει στις συμφωνημένες δεσμεύσεις, όπως αυτές αποτυπώνονται και σε μια σειρά από επίσημα κείμενα, εκθέσεις και συμφωνίες με τους «θεσμούς» του κουαρτέτου.

Μεταξύ αυτών η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που με την πρόσφατη «έκθεση συμμόρφωσης», επιβεβαιώνει την παραπέρα κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με στόχο βέβαια την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

• Γίνεται επίσης σαφής αναφορά στην πλήρη δέσμευση των ελληνικών αρχών να συνεχίσουν να εφαρμόζουν με αποφασιστικότητα την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οικοδομώντας πάνω στις «μεταρρυθμίσεις» του 3ου μνημονίου.

Σε αυτό το φόντο και με τη «βούλα» της Κομισιόν, επιβεβαιώνεται ότι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων σε ό,τι αφορά το «μισθολογικό κόστος» θα «πρέπει να διασφαλιστεί τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να επιτευχθεί βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη».

• Όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «θα είναι επίσης σημαντικό να εφαρμοστεί το πλαίσιο για τον κατώτατο μισθό, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4172/2013», του νόμου Βρούτση δηλαδή, με την εφαρμογή του οποίου η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα... επαναφέρει τους μισθούς.

Επίσης, η Κομισιόν επιβεβαιώνει τη μονιμότητα των αντιλαϊκών μέτρων της προηγούμενης περιόδου και με ρητή αναφορά στις περικοπές των συντάξεων (από το 2019) και του αφορολόγητου ορίου (από το 2020).

Και όπως επισημαίνεται,

«η Ελλάδα πρέπει να στηριχτεί στην πρόοδο που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια του προγράμματος του ESM και να ενισχύσει τα θεμέλια για μια βιώσιμη ανάκαμψη, κυρίως μέσω της συνέχισης και ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν με το πρόγραμμα και μέσω της διασφάλισης ότι θα προστατευτούν οι στόχοι των μεταρρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν».

Με «πλάτες» από το ΔΝΤ

Η πλήρης εφαρμογή του «δίδυμου» αντιλαϊκού πακέτου της περιόδου 2019 - 2020, που αφορά την περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου, η διατήρηση των αντεργατικών νόμων και των τριών μνημονίων, αλλά και οι «αβεβαιότητες» αναφορικά με τη διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, καταγράφονται ξεκάθαρα και στην πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ.

Μεταξύ αυτών:

• Το ΔΝΤ «παροτρύνει με σθένος τις αρχές να μην αναστρέψουν» τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, «οποιαδήποτε προσαρμογή του κατώτατου μισθού θα πρέπει να είναι συνετή και να εναρμονίζεται με τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα,με στόχο να διατηρηθεί η δυναμική της ανάκτησης της απασχόλησης και να αποφευχθεί οποιαδήποτε απώλεια ανταγωνιστικότητας».Επιπλέον, τονίζεται ότι τυχόν «νομοθεσία που θα εισάγει εκ νέου την επεκτασιμότητα και τους ευνοϊκότερους όρους των Συλλογικών Συμβάσεων, αρχίζοντας από αργότερα φέτος, διακινδυνεύει να αναιρέσει όσα κερδήθηκαν».

• Οποιαδήποτε καθυστέρηση στις «μεταρρυθμίσεις» (π.χ. αφορολόγητο, συντάξεις) «θα υπέσκαπτε σε σημαντικό βαθμό την αξιοπιστία των παραδοχών για την ελάφρυνση του χρέους που έχουν συμφωνηθεί με τους Ευρωπαίους εταίρους».
• Έντονες «ανησυχίες» διατυπώνονται για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, αλλά και για τη διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων σε υψηλά επίπεδα, «γεγονός που υποδεικνύει ότι θα ήταν δύσκολο να διατηρηθεί η πρόσβαση στις αγορές μακροπρόθεσμα χωρίς περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους».

Ακόμη, το ΔΝΤ, αναφορικά με τις αναδιαρθρώσεις στην ελληνική οικονομία, «συμβάλλει» με προτάσεις όπως:

• Διατήρηση των «μεταρρυθμίσεων» στα Εργασιακά, δηλαδή των αντεργατικών παρεμβάσεων στο πλαίσιο και των τριών μνημονίων, μεταξύ των οποίων αναφέρει και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.Μάλιστα, σε αντίστοιχη ρότα με τους «θεσμούς» της ΕΕ, προτάσσει την εφαρμογή πρόσθετων παρεμβάσεων για τις ομαδικές απολύσεις, έτσι ώστε το υπάρχον αντιλαϊκό νομοθετικό οπλοστάσιο να ευθυγραμμιστεί με τις «βέλτιστες πρακτικές» που ισχύουν στην ΕΕ.

Ως γενική παρατήρηση, για οικονομίες που «έχουν μείνει πίσω», τονίζεται η ανάγκη ισχυρής τόνωσης της ανταγωνιστικότητας, με τη μείωση του «κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος».

Η συγκεκριμένη «παρατήρηση» του ΔΝΤ «κουμπώνει» με τις διακηρύξεις της κυβέρνησης για την ανάγκη να αυξηθεί η παραγωγικότητα της εργασίας, δείχνοντας από μία ακόμα σκοπιά ότι «προαπαιτούμενο» για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου είναι η ένταση της εκμετάλλευσης.

• Κλιμάκωση των πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, καθώς, όπως επισημαίνει, στην Ελλάδα παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, όπως επίσης στην Κύπρο, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία.

• -- Υλοποίηση των εκκρεμών συστάσεων του ΟΟΣΑ για «μείωση των φραγμών στον ανταγωνισμό», όπως της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές.

Και θέτει το ζήτημα για την πλήρη εφαρμογή της λεγόμενης «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ.

• «Σημαντική» επιτάχυνση στο «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων», με προτεραιότητα σε επαγγέλματα όπως οι μηχανικοί, οι δικηγόροι και οι συμβολαιογράφοι, δηλαδή σε οικονομικές δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται από σχετική διασπορά, με στόχο τη συγκέντρωσή τους σε μεγαλύτερα επιχειρηματικά σχήματα.

*

II. «Λαγός» η έκθεση του ΟΟΣΑ

Κατατοπιστική ως προς το εύρος της αντιλαϊκής κλιμάκωσης είναι και η έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία δημοσιοποιήθηκε στις αρχές Μάη - με την κυβέρνηση να την υποδέχεται «μετά βαΐων και κλάδων» - και βάζει στο τραπέζι το εκ νέου «άνοιγμα» του Ασφαλιστικού, την περαιτέρω «ευελιξία στην αγορά εργασίας», τη διάλυση των κοινωνικών επιδομάτων και την απογείωση της φοροληστείας απέναντι στη λαϊκή οικογένεια.

Όλα αυτά, όπως ρητά και κατηγορηματικά ξεκαθαρίζει και η έκθεση του ΟΟΣΑ, αποτελούν το «ελατήριο» της ανάκαμψης, προς όφελος βέβαια των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του «προτείνει»:

• Αύξηση της «πραγματικής ηλικίας» συνταξιοδότησης κατά 4 έτη μέχρι το 2030.

• «Ευέλικτη αγορά εργασίας». Προτείνεται ο «διάλογος» των λεγόμενων «κοινωνικών εταίρων» και των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε κλαδικό επίπεδο, χωρίς αυτόματη επέκταση και μάλιστα «με ευελιξία», ανάλογα με το είδος και μέγεθος της επιχείρησης.

• Επισημαίνεται ότι είναι προτιμότερο ο «υποκατώτατος» μισθός να συνδέεται με την εμπειρία και όχι με την ηλικία. Η έκθεση, άλλωστε, υπενθυμίζει τις «μεταρρυθμίσεις» που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην αγορά εργασίας, οι οποίες, όπως αναφέρει, έδωσαν περισσότερη ευελιξία στις επιχειρήσεις στον καθορισμό των μισθών και των εργασιακών συνθηκών.

• Ενίσχυση της φοροληστείας. Πέρα από την ήδη συμφωνημένη μείωση του αφορολόγητου ορίου (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες), ώστε να εξυπηρετηθούν οι στόχοι για τα πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς, ο ΟΟΣΑ δείχνει ακόμα πιο... μπροστά στην κατεύθυνση κατακρεούργησης των όποιων ελαφρύνσεων σε κατηγορίες λαϊκών στρωμάτων.

Σε αυτό το επίπεδο, κάνει λόγο για τις «ελαφρύνσεις» από τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ που ισχύουν, με όρους και προϋποθέσεις, σε φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, με «κόστος» - όπως λέει - ύψους 100 εκατ. ευρώ, την έκπτωση φόρου που χορηγείται σε φορολογούμενους με αναπηρία πάνω από 67% (14,6 εκατ. ευρώ), τις «απαλλαγές» των επιδομάτων ανεργίας (12,2 εκατ. ευρώ) κ.ά.

• «Εξοικονομήσεις δαπανών» στα προγράμματα κοινωνικής προστασίας, με βάση τις συστάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γίνεται λόγος για «ενοποίηση των κατακερματισμένων προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας», των οικογενειακών παροχών, του επιδόματος θέρμανσης...

Αντιασφαλιστικές ανατροπές...

Την ίδια ώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε έκθεση που δημοσιοποίησε το Μάη για την «επάρκεια των συντάξεων στην ΕΕ», σε ό,τι αφορά την Ελλάδα υπογραμμίζει πως ο νόμος - λαιμητόμος Κατρούγκαλου, η αντιασφαλιστική «μεταρρύθμιση» του 2016, θεωρείται «η πιο κρίσιμη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας από καταβολής του».

«Από την άποψη αυτή, είναι επιτακτική ανάγκη να υλοποιηθεί πλήρως η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού του 2016 και να εγγυάται ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχών υπό τους περιορισμούς που δημιουργεί το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, μαζί με το επίπεδο των πρωτογενών πλεονασμάτων του προϋπολογισμού», τονίζεται χαρακτηριστικά στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Σε αυτό το πλαίσιο, η έκθεση τονίζει μεταξύ άλλων ότι οι «προσπάθειες» πρέπει να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων «προκλήσεων» που συνδέονται με τη συνταξιοδότηση, όπως η οικονομική ύφεση, η υψηλή ανεργία, η μη κανονική απασχόληση, η αδήλωτη εργασία και η φοροδιαφυγή, δίνοντας δηλαδή «πάσα» για τις επόμενες αντιασφαλιστικές ανατροπές.

• Στο ίδιο κάδρο εντάσσεται το λεγόμενο «εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο» που παρουσίασε η κυβέρνηση, και το οποίο έρχεται να «κουμπώσει» με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, τονίζοντας: «Από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση, δεδομένου ότι το έλλειμμα θα έχει εξαλειφθεί».

...σε ορίζοντα δεκαετιών

Την ίδια ώρα, σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με τίτλο «Η γήρανση του πληθυσμού δημιουργεί σκληρές δημοσιονομικές προκλήσεις» επισημαίνεται ότι στην Ελλάδα και στη Γαλλία, κατά τις επόμενες δεκαετίες, η «γήρανση του πληθυσμού» θα επιφέρει τις μεγαλύτερες περικοπές των κρατικών κονδυλίων που αφορούν κατά κύριο λόγο τις συντάξεις, αλλά και την υγειονομική κάλυψη.

Mάλιστα, η νέα έκθεση της ΕΚΤ έχει ορίζοντα αναφοράς την περίοδο 2016 - 2070, ενώ βέβαια σε αυτήν ενσωματώνονται οι μελλοντικές αποδόσεις των αντιλαϊκών μέτρων που ήδη εφαρμόζονται στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης.

Ειδικότερα:

• «Το κόστος για τις δημόσιες συντάξεις» είναι ο σημαντικότερος παράγοντας αύξησης του κόστους από τη «γήρανση» στο Βέλγιο, στο Λουξεμβούργο, στη Σλοβενία, στη Γερμανία, στη Μάλτα και στην Κύπρο, ενώ αντίθετα συμβάλλει σημαντικά στη «μείωση του κόστους» στην Ελλάδα και στη Γαλλία, σύμφωνα με την έκθεση της ΕΚΤ.

• Η αναλογία των συνταξιούχων σε σχέση με τον πληθυσμό ηλικίας άνω των 65 ετών προβλέπεται να μειωθεί σε όλες σχεδόν τις χώρες, και αυτό «κυρίως λόγω των μέτρων που περιορίζουν την πρόσβαση στην πρόωρη συνταξιοδότηση και αυξάνουν την προβλεπόμενη από το νόμο ηλικία συνταξιοδότησης».

Τα παραπάνω «φωτογραφίζουν» και επιβραβεύουν τους αντιασφαλιστικούς νόμους που πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, φέρνοντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση της αντιλαϊκής λίστας σε επίπεδο Ευρωζώνης κατά τις επόμενες δεκαετίες.

*

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

III. Προαναγγελίες κλιμάκωσης με φόντο το κρατικό χρέος

«Βραχυπρόθεσμα, οι πρώτοι μήνες που θα ακολουθήσουν την έξοδο από το πρόγραμμα θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι, καθώς τα μηνύματα που θα στείλει η κυβέρνηση θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της εγχώριας οικονομικής πολιτικής».

Αυτό υπογραμμίζει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, που βέβαια υπό τη νέα διοίκηση έχει φιλικούς δεσμούς με την κυβέρνηση.

Στην πρόσφατη τριμηνιαία έκθεσή του, συμπεραίνει ακόμη πως

«θα πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο οι κίνδυνοι που προέρχονται από τις πολιτικές πιέσεις που θα ασκηθούν για περισσότερο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και επιβράδυνση εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων μετά το τέλος του προγράμματος», ξεκόβοντας κάθε συζήτηση για ανάκτηση απωλειών και προσθέτοντας έτσι τη δική του «φωνή» στην ανάγκη «απαρέγκλιτης» τήρησης των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Ουσιαστικά γίνεται λόγος για την εφαρμογή των προνομοθετημένων μέτρων, όπως για την περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων (από το 2019) και του αφορολόγητου ορίου (από το 2020), που βέβαια προβλέπονται στην αντιλαϊκή συμφωνία αλλά και στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2022.

Επιπλέον, το Γραφείο Προϋπολογισμού, σε σύμπλευση με το κεφάλαιο και τους «θεσμούς» αναφορικά με τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού και γενικότερα του «εργατικού κόστους», χαρακτηριστικά υπογραμμίζει:

«Η μακροχρόνια οικονομική μεγέθυνση και η αντιμετώπιση μακροοικονομικών ανισορροπιών απαιτούν τη σταθερή αύξηση της παραγωγικότητας, ο ρυθμός μεταβολής της οποίας θα πρέπει να αποτελεί το όριο αυξήσεων στους μισθούς».

Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM), Κλ. Ρέγκλινγκ, σε συνέντευξη στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» απέστειλε και νέο μήνυμα στην πορεία κλιμάκωσης των αντιλαϊκών μέτρων (π.χ. συντάξεις, αφορολόγητο).

Όπως είπε, ο ΕSΜ, με τη χορήγηση δανείων ύψους 204 δισ. ευρώ (συνολικά από τα τρία μνημόνια), αποτελεί τον «μεγαλύτερο δανειστή» του ελληνικού κράτους, ενώ λόγω των επιμηκύνσεων στις δόσεις για τις αποπληρωμές και των «χαμηλών επιτοκίων», «η Ελλάδα γλιτώνει κάθε χρόνο περίπου 12 δισ. ευρώ από τις ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους». Στο «διά ταύτα», ο Κλ. Ρέγκλινγκ υπογράμμισε ότι για τους λόγους αυτούς «μετά το τέλος του προγράμματος η Ελλάδα θα είναι υπό στενότερη παρακολούθηση σε σχέση με τα άλλα κράτη που βρέθηκαν σε πρόγραμμα, τόσο από τον ESM όσο και από τους άλλους θεσμούς».

• Να σημειωθεί ότι παρά και τις πρόσφατες «αναβαθμίσεις» από τους οίκους αξιολόγησης, το αξιόχρεο των ελληνικών κρατικών ομολόγων υπολείπεται ακόμη κατά πολλές βαθμίδες, προκειμένου να γίνονται αποδεκτά με το «κανονικό» καθεστώς από την ΕΚΤ και βέβαια από τις διεθνείς χρηματαγορές.

Σε κάθε περίπτωση, το καθοριστικό κριτήριο για την περαιτέρω «αναβάθμιση» της πιστοληπτικής αξιοπιστίας του ελληνικού κράτους, έτσι ώστε να διευκολύνεται και η πρόσβαση στις χρηματαγορές, είναι η περαιτέρω κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, με βάση βέβαια και την πρόσφατη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ.

*

IV. Το μνημόνιο φεύγει, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ έρχονται

Μια ανασκόπηση των μόνιμων μηχανισμών προώθησης και εποπτείας της αντιλαϊκής πολιτικής, που «πιάνουν δουλειά» από Δευτέρα

Πίσω από τα πανηγύρια της κυβέρνησης ότι «βγαίνουμε από τα μνημόνια», ότι «η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα» και ότι «τελειώνει επιτέλους η εποπτεία», κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνει για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς η αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται με τις Οδηγίες, τις κατευθύνσεις, τις Συνθήκες της ΕΕ, τους νόμους και τις πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων, με ή χωρίς μνημόνια.

Αυτά τα «μνημόνια διαρκείας» του κεφαλαίου και της ΕΕ θα είναι εδώ και την «επόμενη μέρα». Υπηρετούν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και γι' αυτό αποτελούν «στενό κορσέ» στα δικαιώματα και στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού σε όλα τα κράτη - μέλη, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους αντιθέσεις και τους διαφορετικούς ρυθμούς στο ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής.

• Σε κάθε περίπτωση, η εποπτεία, οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, οι περικοπές σε δαπάνες που σχετίζονται ακόμα και με στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, θα συνεχιστούν και μετά την τυπική λήξη των μνημονίων, όπως προβλέπεται από τις συμφωνίες και τις Συνθήκες της ΕΕ, που δεσμεύουν την κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι από τη Δευτέρα 20 Αυγούστου τίθεται σε ισχύ ο μηχανισμός της «ενισχυμένης εποπτείας» (Enhanced Surveillance), που έχει ενεργοποιηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πρακτικά, αυτό σημαίνει εφαρμογή των ειδικών διατάξεων του Κανονισμού (472/2013) της ΕΕ για την «ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών - μελών στη ζώνη του ευρώ».

Το καθεστώς της «ενισχυμένης εποπτείας» θεσμοθετήθηκε το 2013, στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, ενώ ενεργοποιήθηκαν ή αναβαθμίστηκαν και άλλοι μηχανισμοί.

Σήμερα, σε συνθήκες αναιμικής ανάκαμψης αλλά και κλιμακούμενης αβεβαιότητας για την πορεία της οικονομίας στην ΕΕ και παγκόσμια, το «εργαλείο» αυτό, που εγκαινιάζεται για πρώτη φορά στην περίπτωση της Ελλάδας, αποκτά ευρύτερο και πιο δραστικό ρόλο στην παρακολούθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, μέσω τριμηνιαίων «αξιολογήσεων» από τα όργανα της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Πλέγμα ασφυκτικών μηχανισμών

Ας δούμε όμως και το υπόλοιπο πλέγμα των μηχανισμών που συνθέτουν τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ (κάτω από τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση»), με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος ο λαός από την επομένη κιόλας της λήξης του τρίτου «προγράμματος χρηματοδότησης» της Ελλάδας, δηλαδή του τρίτου μνημονίου.

1. Το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο». Από το 2011 και στο εξής, προβλέπει τη διαμόρφωση ετήσιων «Εθνικών Μεταρρυθμιστικών Προγραμμάτων» και «Εθνικών Σχεδίων Σταθερότητας και Σύγκλισης, Μεσοπρόθεσμων Δημοσιονομικών Σχεδίων», που υποβάλλονται για έλεγχο ανά εξάμηνο από την Επιτροπή και το Συμβούλιο της ΕΕ.

Το Γενάρη κάθε έτους, η Επιτροπή παρουσιάζει την «Ετήσια Εκθεση για την Ανάπτυξη» στην ΕΕ, με τις κατευθύνσεις της για όλα τα κράτη - μέλη. Το Μάρτη, η Σύνοδος Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποφασίζει και εκδίδει Οδηγίες για τις εθνικές πολιτικές, ώστε να επιτευχθούν οι αντιλαϊκοί στόχοι της Ετήσιας Εκθεσης.

Τον Απρίλη, τα κράτη - μέλη καταθέτουν τα «Εθνικά Μεταρρυθμιστικά Προγράμματα» και τα «Προγράμματα Σταθερότητας και Σύγκλισης», που αποτελούν «δημοσιονομικά σχέδια», στην πραγματικότητα «προσχέδια» των εθνικών προϋπολογισμών, όπου περιλαμβάνονται το σύνολο των περικοπών σε δαπάνες για τις λαϊκές ανάγκες και βέβαια αναλυτικό σχέδιο για την εμβάθυνση των αναδιαρθρώσεων για την ενίσχυση και θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Τον Ιούνη το Συμβούλιο κάνει συστάσεις, έπειτα από πρόταση της Επιτροπής, για το τι πρέπει να διορθώσει, να συμπληρώσει ή να αλλάξει κάθε κράτος - μέλος.

Τον Ιούλη το Συμβούλιο υιοθετεί τα «εθνικά σχέδια», με επίσημες υποδείξεις και διορθώσεις που καλείται να εφαρμόσει κάθε κράτος - μέλος στον εθνικό προϋπολογισμό του και συνολικά στη νομοθεσία του.

Αν το κράτος - μέλος δεν συμμορφωθεί, ακολουθεί ένα σύστημα επιβολής κυρώσεων, που εφαρμόζεται αυτόματα και υποχρεωτικά, σύμφωνα με τους Κανονισμούς της «ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης».

Μιλάμε δηλαδή για καραμπινάτο μνημόνιο, στην υπηρεσία του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.

2. Το «Σύμφωνο για το Ευρώ+». Σ' αυτό συμμετέχουν υποχρεωτικά οι χώρες της Ευρωζώνης και εθελοντικά τα υπόλοιπα κράτη - μέλη. Μέχρι σήμερα έχουν δηλώσει συμμετοχή όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, εκτός από τέσσερα (Βρετανία, που ούτως ή άλλως βρίσκεται σε διαδικασία εξόδου από την ΕΕ, Δανία, Σουηδία, Τσεχία). Ολα τα κράτη - μέλη υποβάλλουν κάθε χρόνο σχέδιο μέτρων, μαζί με το «Εθνικό Μεταρρυθμιστικό Πρόγραμμα», που ελέγχεται και παρακολουθείται από την Επιτροπή με χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.

«Κάθε χρόνο θα αναλαμβάνονται συγκεκριμένες εθνικές δεσμεύσεις από κάθε αρχηγό κράτους ή κυβέρνησης», αναφέρει χαρακτηριστικά το Σύμφωνο και παρακάτω επισημαίνει: «Κάθε συμμετέχον κράτος - μέλος θα υποβάλλει τα ειδικά μέτρα που σκοπεύει να λάβει για την επίτευξη των στόχων (...) Η πρόοδος προς την επίτευξη των στόχων θα παρακολουθείται σε πολιτικό επίπεδο από τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων, βάσει σειράς δεικτών που θα καλύπτουν την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, τη δημοσιονομική βιωσιμότητα και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Οι χώρες που αντιμετωπίζουν προκλήσεις σε οποιονδήποτε από τους τομείς αυτούς θα εντοπίζονται και θα πρέπει να δεσμεύονται για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων προκλήσεων εντός δεδομένου χρονοδιαγράμματος».

Ως κύριος στόχος τίθεται η μείωση του κόστους εργασίας, δηλαδή μείωση στους μισθούς και στις ασφαλιστικές δαπάνες της εργοδοσίας και του κράτους.

Προς αυτήν την κατεύθυνση «συστήνονται» μέτρα όπως η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας, η κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης στις ΣΣΕ με ενίσχυση των επιχειρησιακών και ατομικών, η επέκταση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, η μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών για το κεφάλαιο κ.ά.

Με την επίκληση εξάλλου της «βιωσιμότητας των συντάξεων, των συστημάτων Υγείας και κοινωνικών παροχών», στο πλαίσιο του Συμφώνου προωθούνται «μεταρρυθμίσεις» όπως η κατάργηση των λεγόμενων «πρόωρων» συντάξεων, η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, η δημιουργία «κινήτρων» για παραμονή στην εργασία μετά τη συνταξιοδότηση, και άλλα μέτρα, πολλά από τα οποία μπορεί να τα αναγνωρίσει κανείς στους νόμους που ψήφισαν τα 7 τουλάχιστον τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, και η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

3. Το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο». Βασικά σημεία του συμφώνου είναι ο κανόνας της «Δημοσιονομικής Ισορροπίας», δηλαδή οι εθνικοί προϋπολογισμοί να μην παρουσιάζουν έλλειμμα.

Τα κράτη - μέλη είναι υποχρεωμένα να έχουν ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όπως συμβαίνει με τα ματωμένα πλεονάσματα της Ελλάδας, που διατηρούνται μέχρι το 2060 και βλέπουμε.

Τα κράτη - μέλη είναι υποχρεωμένα να εισαγάγουν τη διάταξη αυτή στα Συντάγματά τους ή με νόμο αυξημένης τυπικής ισχύος, που θα υπερισχύει κάθε άλλου κοινού νόμου.

Είναι επίσης υποχρεωμένα να μην παρουσιάζουν ετήσιο έλλειμμα του προϋπολογισμού τους πάνω από 0,5% του ΑΕΠ, ενώ σε περίπτωση που το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο του 60% του ΑΕΠ, υποχρεούνται να το μειώνουν κατά 5% κάθε χρόνο. Υποχρεούνται επίσης να μην έχουν έλλειμμα μεγαλύτερο από 3% του ΑΕΠ.

Οι στόχοι αυτοί συνεπάγονται δρακόντεια μέτρα, αιματηρές περικοπές σε βάρος του λαού, παραπέρα φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, στην προσπάθεια του αστικού κράτους από τη μια να τηρήσει τα συμφωνηθέντα και από την άλλη να διασφαλίσει επαρκή χρηματοδότηση, απαλλαγές και διευκολύνσεις για το κεφάλαιο από τον κρατικό προϋπολογισμό.

4. Η «Ενισχυμένη Οικονομική Διακυβέρνηση». Αφορά πακέτο νομοθετικών μέτρων που ρυθμίζουν τον οικονομικό και δημοσιονομικό έλεγχο της ΕΕ στις οικονομίες και τους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών, στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας.

Αυτό σημαίνει ότι ενισχύεται το «προληπτικό» και «διορθωτικό» σκέλος του Συμφώνου Σταθερότητας, με την επιβολή γενικευμένων περικοπών των λεγόμενων «κοινωνικών δαπανών» στους εθνικούς προϋπολογισμούς, αλλά και στον προϋπολογισμό της ΕΕ για τα κράτη - μέλη, σε περίπτωση απόκλισής τους από τους στόχους για το έλλειμμα και το κρατικό χρέος (3% και 60% επί του ΑΕΠ αντίστοιχα).

Στο πακέτο των νομοθετικών μέτρων της «Ευρωπαϊκής Οικονομικής Διακυβέρνησης» περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων Οδηγία του Συμβουλίου, που προβλέπει ότι η δημοσιονομική πολιτική και τα δημοσιονομικά πλαίσια θα πρέπει να είναι σταθερά, ανεξάρτητα από την εναλλαγή των κυβερνήσεων.

Περιλαμβάνεται επίσης ο «Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με κατασταλτικά μέτρα για τη διόρθωση των υπερβολικών μακροοικονομικών ανισορροπιών στην Ευρωζώνη», μέσω του οποίου, μετά από σύσταση της Επιτροπής, επιβάλλεται πρόστιμο όταν ένα κράτος - μέλος έχει υποβάλει ανεπαρκές σχέδιο διορθωτικών αλλαγών ή διαπιστώνεται μη συμμόρφωση με συστάσεις. Το πρόστιμο ανέρχεται σε 0,1% του ΑΕΠ και επιβάλλεται αυτόματα από την Επιτροπή.

Στο ίδιο πακέτο εποπτείας, πρόληψης και συμμόρφωσης, περιέχεται επίσης ο «Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την αποτελεσματική επιβολή της δημοσιονομικής εποπτείας στη ζώνη του ευρώ».

Πρόκειται για μηχανισμό επιβολής (χρηματικών κυρίως) κυρώσεων στα κράτη - μέλη που δεν συμμορφώνονται με τους αυστηρότερους αυτούς όρους.

Β.

*

V. ΣΕΒ: Ακόμα στην «αρχή»...

«Για την ακρίβεια, σε αντίθεση με όσους θεωρούν ότι βρισκόμαστε στο τέλος της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας, η αλήθεια είναι πως είμαστε ακόμη στην αρχή».

Το παραπάνω έχει επισημάνει η πλευρά του ΣΕΒ αναφορικά με τη λεγόμενη «επόμενη μέρα» μετά το τέλος του τρέχοντος μνημονίου. Σύμφωνα με τους βιομηχάνους, «απαιτείται ένα μεταρρυθμιστικό "big bang" που θα μεταφέρει μηνύματα αισιοδοξίας και εμπιστοσύνης στη διεθνή και εγχώρια επενδυτική κοινότητα», καθώς επίσης και να «διαφυλαχθεί πάση θυσία η δημοσιονομική πειθαρχία μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος προσαρμογής».

Επιπλέον, όπως εδώ και μήνες επισημαίνει,

«ο μόνος τρόπος για τη διασφάλιση βιώσιμων θέσεων εργασίας είναι η πορεία των μισθών να συνδέεται και να εξαρτάται από την πορεία των παραγωγικοτήτων»,

συμφωνώντας και «επαυξάνοντας» δηλαδή σε όσα έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση. Μάλιστα, εντάσσοντας το ζήτημα της ταξικής «συναίνεσης» ως κομβικό στη γενικότερη στρατηγική του κεφαλαίου, τονίζουν:

«Ο κοινωνικός διάλογος, δηλαδή ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων, εργοδοτών και εργαζομένων, είναι κομβικός και πρέπει να διευρυνθεί με άλλα ζητήματα, όπως το Ασφαλιστικό, η Εκπαίδευση, η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και η επιχειρησιακή απόδοση, η υπερφορολόγηση, η επιχειρηματική μεγέθυνση, πέρα και πάνω από τον στενό προσδιορισμό του κατώτατου μισθού».

Σε αυτό το πλαίσιο, θέτουν ως ζήτημα αιχμής

«να προωθηθούν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που δεν περιλήφθηκαν ποτέ στα προγράμματα προσαρμογής», που με τη σειρά τους συνιστούν τη λεγόμενη «εθνική στρατηγική ανάπτυξης», με την ανάληψη της «ιδιοκτησίας» των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων από τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και βέβαια ανεξάρτητα από τις εναλλαγές κυβερνήσεων.

Μεταξύ άλλων, ο ΣΕΒ βάζει στο αντιλαϊκό τραπέζι τη σταδιακή μείωση κατά 30% των φόρων στα επιχειρηματικά κέρδη και τα διανεμόμενα μερίσματα, συμπεριλαμβανομένων των ασφαλιστικών εισφορών.

Επίσης, τον «εξορθολογισμό του μείγματος» των έμμεσων και ειδικών φόρων και την εφαρμογή επενδυτικών φορολογικών κινήτρων για την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ , 18-19/8/2018, σελ. 6-8