ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΝ
Ν. Αμπατιέλος: «Παραλαμβάνουμε τη σκυτάλη ενός ολόκληρου αιώνα αγώνων και θυσιών του Κόμματός μας»
Παρασκευή 23/02/2018 - 19:55 - Ενημέρωση: Παρασκευή 23/02/2018 - 21:31
Με μια μεγάλη εκδήλωση που έγινε την Παρασκευή 23 Φλεβάρη στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, η ΚΝΕ τίμησε τη θρυλική ΕΠΟΝ, 75 χρόνια μετά την ίδρυσή της. Εκατοντάδες νέοι και νέες ανταποκρίθηκαν στο καλέσμα της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ που διοργάνωσε την εκδήλωση.
Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπατιέλος.
Μετά την ομιλία προβλήθηκε ένα σπάνιο κινηματογραφικό ντοκουμέντο που παραχώρησε στην ΚΝΕ ειδικά για την εκδήλωση ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας Νίκος Καβουκίδης και το οποίο προέρχεται από το ντοκιμαντέρ του «Μνήμες», ενώ η εκδήλωση έκλεισε με το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» που παρουσίασε ένα πρόγραμμα με αντάρτικα τραγούδια:
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης λειτούργησε έκθεση ντοκουμέντων με πλευρές της ηρωϊκής και πολύμορφης παρουσίας της ΕΠΟΝ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της μέχρι και την απελευθέρωση.
Στην ομιλία του ο Νίκος Αμπατιέλος είπε:
Με περηφάνια και σεβασμό πραγματοποιούμε τη σημερινή εκδήλωση της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ για τα 75 χρόνια από την ίδρυση της θρυλικής ΕΠΟΝ, της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νεολαίας.
Τιμάμε τους νεολαίους αγωνιστές της ΕΠΟΝ, τα ατρόμητα "Αετόπουλα", που δεν δίστασαν να μπουν στον αγώνα για αυτό που σε κάποιους εκείνα τα χρόνια έμοιαζε παράτολμο και αδύνατο.
Δεν θα υπήρχε εξάλλου καλύτερος τρόπος για να συνεχίσουμε σαν Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας τις εκδηλώσεις το 2018 για τον εορτασμό των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ.
Όλα αυτά τα χρόνια, χιλιάδες μέλη και φίλοι της ΚΝΕ διαπαιδαγωγηθήκαμε, πήραμε ζωντανά μαθήματα Ιστορίας, αλλά και δύναμη για τη συνέχεια, για τις σημερινές μάχες, κόντρα στις δυσκολίες της καθημερινής πάλης. Πήραμε δύναμη και πείρα για την καλύτερη προετοιμασία για τις μεγάλες ταξικές αναμετρήσεις που έρχονται.
Είμαστε περήφανοι γιατί είμαστε η νεολαία του ΚΚΕ που υπήρξε η ψυχή, ο καθοδηγητής και ο κύριος αιμοδότης αυτού του μεγάλου αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ.
Είμαστε περήφανοι γιατί η ΚΝΕ είναι συνεχιστής της ηρωικής ΟΚΝΕ, του βασικού μοχλού ανάπτυξης της ΕΠΟΝ.
Είμαστε περήφανοι γιατί ό,τι κατέκτησε ο λαός μας, τα κέρδισε με σκληρούς αγώνες και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ εδώ και έναν αιώνα!
Το ΚΚΕ έδωσε συνολικά στους λαϊκούς αγώνες και συγκεκριμένα την περίοδο εκείνη χιλιάδες από τα καλύτερα παιδιά του, δημιούργησε πρότυπα στάσης ζωής, καλλιέργησε στην πράξη τον μαζικό ηρωισμό.
Η ιστορία του Κόμματός μας, της τάξης μας είναι γραμμένη με αίμα σπιθαμή προς σπιθαμή σε όλη την Ελλάδα.
Με σεβασμό υποκλινόμαστε: σε όσους και όσες αγωνίστηκαν για τα λαϊκά συμφέροντα σε όλες τις συνθήκες, σε όλους όσοι κράτησαν ηρωική στάση με το όπλο, ή με τα χωνιά και την προκήρυξη, πήραν μέρος στις διαδηλώσεις, τις απεργίες, στα σαμποτάζ, διώχτηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν, έμειναν αλύγιστοι και μας δίδαξαν ένα περήφανο, ηρωικό τρόπο ζωής, σ' αυτούς που ανέδειξαν τη μορφή του αφοσιωμένου, αταλάντευτου αγωνιστή, χαρακτηριστικά του επαναστάτη.
Είναι πηγή έμπνευσης και γνώσης, ιδιαίτερα για μας τους νεότερους, και πηγή πολύτιμων συμπερασμάτων για την οργάνωση της λαϊκής και νεανικής αντεπίθεσης σήμερα, που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο αναγκαία και επιτακτική.
Για να πιστέψει ο λαός ότι μπορεί να κάνει κουμάντο ο ίδιος στον τόπο του, παίρνοντας τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του, ότι μπορούμε να ζήσουμε έξω από το μαντρί του συστήματος, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, χωρίς παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα και μνημόνια.
Τους τιμάμε όχι μόνο με λόγια αλλά με πράξεις για την ενίσχυση του αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Έτσι μπαίνουμε όλοι μας πιο αποφασιστικά στη μάχη ώστε η δράση μας το 2018 να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα για να συναντηθούμε με πολλούς νέους και νέες σε όλους τους χώρους όπου ζει, εργάζεται, μορφώνεται και σπουδάζει η γενιά μας.
Στη μάχη για να δυναμώσουμε τη συλλογική δράση, την οργάνωση, την πάλη για ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.
Στην πρώτη γραμμή του αγώνα γιατί θέλουμε καλύτερη - όμορφη - δίκαιη ζωή, γιατί το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι ο κόσμος της εκμετάλλευσης, των κρίσεων, της ανεργίας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Στην πρώτη γραμμή του αγώνα με τα ιδανικά που απορρέουν από την κοσμοθεωρία μας, το μαρξισμό - λενινισμό, με τις αξίες που αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου, με τις ιδέες που είναι ανίκητες γιατί είναι αληθινές, σε πείσμα των καιρών και των μύθων που στόχο έχουν να συμβιβαστεί η νέα γενιά με την ιστορικά ξεπερασμένη καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Στη μάχη για να συναντηθούν χιλιάδες νέοι και νέες με την πρόταση του ΚΚΕ για την ανατροπή του καπιταλισμού, την οικοδόμηση της κοινωνίας της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, την πρόταση αγώνα και δράσης για το δρόμο που πρέπει να πυκνώσουμε σήμερα για να χτίσουμε αυτή την προοπτική.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
φίλες και φίλοι,
Σαν σήμερα πριν από 75 χρόνια, 23 του Φλεβάρη του 1943, ιδρύθηκε η ηρωική ΕΠΟΝ. Η θρυλική αυτή οργάνωση του ΕΑΜ, που τροφοδότησε με εκατοντάδες χιλιάδες νέους τον αγώνα ενάντια στους ναζί και φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, που γαλούχησε χιλιάδες μαχητές του ΕΛΑΣ και κατοπινά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας δίνοντας ξανά με τ' όπλο στο χέρι τον αγώνα για μία νέα Ελλάδα κόντρα στην αστική τάξη της χώρας μας και τους συμμάχους της, τη Μ. Βρετανία αρχικά και τις ΗΠΑ στη συνέχεια.
Νέοι και νέες που μπήκαν στον αγώνα και πρόσφεραν με κάθε τρόπο: πότε με το με το χωνί, με τις προκηρύξεις και τον παράνομο Τύπο, πότε με το όπλο στο χέρι. Πρώτοι στη μάχη για την επιβίωση του λαού, πρώτοι στη μόρφωση, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, ενάντια στα πρότυπα του συμβιβασμού που καλλιεργούσαν στη νεολαία.
Η ΕΠΟΝ έδρασε τόσο μαζικά γιατί οι νεανικές διαθέσεις αντίστασης και απειθαρχίας δέχτηκαν την επίδραση των ιδανικών της λευτεριάς, της εναντίωσης στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και του συστήματος που τους γεννά, της πραγματικής λαϊκής κυριαρχίας, χωρίς εκμεταλλευτές, ντόπιους και ξένους αφέντες. Γιατί δέθηκαν με την υπεράσπιση του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, γιατί συνειδητά οι νέοι βάδισαν μαζί με τον εργαζόμενο λαό, με τον μαχόμενο λαό.
Αυτό έδωσε δύναμη στα ταλαιπωρημένα από την πείνα και τα βάσανα της κατοχής κορμιά των νέων, έτσι ώστε να φλογίζεται η ψυχή τους από απεριόριστη δύναμη και ορμή.
Ψυχή αυτού του αγώνα ήταν οι κομμουνιστές που είχαν βρεθεί στην πρώτη γραμμή των αγώνων της εργατικής τάξης και της νεολαίας όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Στην περίοδο της Κατοχής, το ΚΚΕ βαριά χτυπημένο από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου κατέβαλε ηρωικές προσπάθειες για να ανασυγκροτηθεί και να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση. Η ανασυγκρότηση του ΚΚΕ στις συνθήκες της τριπλής κατοχής γερμανικής - ιταλικής - βουλγαρικής αποτελεί έναν από τους άθλους του Κόμματος στη μακρόχρονη ιστορία του.
Στηρίχτηκε σε έναν αποφασισμένο πυρήνα μελών και στελεχών, αρκετοί εκ των οποίων απέδρασαν από τόπους εξορίας για να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ, κομμουνιστές και κομμουνίστριες που είχαν περάσει από τη δικτατορία του Μεταξά με το κεφάλι ψηλά, είτε ως φυλακισμένοι κι εξόριστοι, είτε στην παρανομία.
Έτσι κατάφερε να πρωταγωνιστήσει στον μαζικό πολιτικό και ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, με την ίδρυση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της Εργατικής Αλληλεγγύης, της ΟΠΛΑ και των λαογέννητων θεσμών στην Ελεύθερη Ελλάδα και έτσι να αναδειχτεί σε ηγετική πολιτική δύναμη και αιμοδότης του αγώνα.
Το 1943 ήταν η χρονιά που η συντριβή του Άξονα άρχισε να γίνεται χειροπιαστή ελπίδα και βεβαιότητα των λαϊκών μαζών. Η μεγαλειώδης νίκη του Κόκκινου στρατού επί του γερμανικού, στις 2 Φλεβάρη και μετά από μάχες δυόμιση μηνών στο Στάλινγκραντ, συνολικά η υπεροχή του σοσιαλισμού ήταν αυτή που άλλαξε ριζικά τους συσχετισμούς του Β' ΠΠ. Τη στροφή που σημειώθηκε στην πορεία του πολέμου ακολούθησε η απελευθέρωση της Σοβιετικής Ένωσης το 1944, που ο στρατός της καταδίωξε το γερμανικό στρατό και που έφτασε μέχρι και την καρδιά του ναζιστικού κτήνους και κάρφωσε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ.
Γεγονότα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για να δυναμώσουν και τα απελευθερωτικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη όπως και στην Ελλάδα.
Σε αυτές τις συνθήκες γεννήθηκε και η ΕΠΟΝ, σε αυτές τις συνθήκες αντήχησαν και τα γνωστά χωνιά της ΕΠΟΝ, που όταν νύχτωνε και κάτω από τη μύτη των κατακτητών ενημέρωναν για τις αντεπιθέσεις του Κόκκινου Στρατού και καλούσαν στον αγώνα για τη Λευτεριά.
Όπως περιγράφει και ο Δημητρης Ραβάνης - Ρεντής, ένας από τους κορυφαίους κομμουνιστές λογοτέχνες και αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης στο βιβλίο "Τα παιδιά της Αθήνας":
"Έτσι, οι οργανώσεις της ΕΠΟΝ γράφανε στους τοίχους τα νέα από τα μέτωπα όπως ότι «Ο κόκκινος στρατός προχωρεί προς τα γερμανικά σύνορα» για να κατατοπίζουν τον κόσμο να μην τον ξεγελάει η χιτλερική προπαγάνδα.
Εκεί, κοντά στην οδό Αγίου Μελετίου και Αχαρνών είδε ζωγραφισμένο ένα τεράστιο ρολόι με τους δείκτες σταματημένους στις δώδεκα παρά πέντε.
Από κάτω έγραφε: «Η ώρα της λευτεριάς πλησιάζει! Όλοι στα άρματα!»."
Σε κάθε περίπτωση τα ίδια τα γεγονότα του '43 αποτέλεσαν ταυτόχρονα και βάσιμη πρόβλεψη των διεθνών και εγχώριων αστικών επιτελείων, που προχώρησαν έγκαιρα στις αναγκαίες αναπροσαρμογές της στρατηγικής τους.
Όλες αυτές οι εξελίξεις βρήκαν την αστική τάξη με το βλέμμα στην επόμενη μέρα, στην Ελλάδα και διεθνώς, στην ανάγκη να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, με το καρότο και το μαστίγιο για να στεριώσουν την εξουσία τους ενάντια στον οργανωμένο λαό που είχε τους κομμουνιστές μπροστά. Δεν άργησε να εκφραστεί με την ένοπλη ταξική σύγκρουση τον Δεκέμβρη του 1944 αλλά και τα επόμενα χρόνια.
Καμία "εθνική ομοψυχία" δεν μπορούσε και δεν μπορεί να υπάρξει ούτε και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου. Δεν μπορεί να υπάρχει κανένας κοινός στόχος, κανένα κοινό συμφέρον με τους εκμεταλλευτές του λαού ή με τμήματά τους.
Αυτό φάνηκε από την αρχή του πολέμου όταν ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές, ένα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό και ένα τρίτο, συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να κτυπηθεί το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.
Αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την τεράστια προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα.
Το Κόμμα μας δεν υποτάχθηκε και οργάνωσε τον τρίχρονο ένοπλο λαϊκό αγώνα του ΔΣΕ (1946 - 1949). Ο ένδοξος τρίχρονος αυτός αγώνας εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών του και αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
φίλες και φίλοι,
Η ΕΠΟΝ ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ σε ένα σπίτι, στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3, στους Αμπελόκηπους. Είχε προηγηθεί η ίδρυση του ΕΑΜ Νέων ένα χρόνο νωρίτερα, στις 5 Φλεβάρη 1942.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η ΕΠΟΝ έγραψε χρυσές σελίδες ηρωισμού.
Τα περισσότερα από 600.000 μέλη της έδρασαν με απαράμιλλο ηρωισμό και αυτοθυσία στον αγώνα ενάντια στον κατακτητή. 8.000 χιλιάδες ΕΠΟΝίτες συγκρότησαν αυτοτελείς σχηματισμούς του ΕΛΑΣ ενώ ακόμη 27.000 πολέμησαν με το όπλο στο χέρι μέσα από τις γραμμές του. Σε περισσότερες από 430 ανέρχονται οι μάχες που συμμετείχαν οι στρατιωτικοί σχηματισμοί της ΕΠΟΝ, στις οποίες έδωσαν τη ζωή τους περίπου 1.300 ΕΠΟΝίτες.
Η δράση της αγκαλιάστηκε από την πλειοψηφία της ελληνικής νεολαίας. Από τα "Αετόπουλα" που ήταν παιδιά και μαθητές από 8 χρονών που έδρασαν στο πλάι του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, κατέβαιναν σε διαδηλώσεις, γίνονταν σύνδεσμοι, πηγαινοέρχονταν με σημειώματα, συνόδευαν αγωνιστές.
Παιδιά στην ηλικία αλλά με ψυχή μαχητή παρακολουθούσαν τις κινήσεις των Γερμανών και των δωσίλογων χαφιέδων και έδιναν πολύτιμες πληροφορίες στον ΕΛΑΣ. Μετέφεραν τρόφιμα και πυρομαχικά για τους αντάρτες, κράτησαν τουφέκι στη μάχη. Φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν ως ενήλικοι, όμως δεν λύγισαν και πάντα ανυπομονούσαν να μεγαλώσουν και να γίνουν ΕΠΟΝίτες. Μικρά παιδιά με τεράστιο θάρρος και αφοβία, που έπαιρναν παράδειγμα από τους αγωνιστές αντάρτες της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ.
Μέχρι και τη δράση του ΕΛΑΣ Σπουδαστών, που αργότερα μετονομάστηκε σε Λόχο "Λόρδος Μπάιρον".
Ο ΕΛΑΣ Σπουδαστών δημιουργήθηκε από την ανάγκη της προστασίας ΕΠΟΝίτικων ομάδων όταν έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, όταν μοίραζαν προκηρύξεις, ή όταν ξεσήκωναν το λαό με τα χωνιά τους. Ο οπλισμός του αρχικά ήταν υποτυπώδης που όμως μετά την ιταλική συνθηκολόγηση κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετά όπλα και να σχηματίσει ένα αξιόλογο μάχιμο σώμα, όπου συμμετείχε και στις διάφορες μάχες που γίνονταν στις συνοικίες της Αθήνας.
Ο Λόχος Σπουδαστών μετονομάστηκε σε Λόχο "Λόρδος Μπάιρον' κατά τη διάρκεια της ένοπλης ταξικής αναμέτρησης με τους Άγγλους το Δεκέμβρη του '44, και δίνει μεγάλες μάχες, με μεγάλες απώλειες στα Εξάρχεια, στη Νεάπολη και στου Γκύζη, με ξεχωριστή στιγμή τις 27 Δεκέμβρη του '44, όπου οι μπουρλοτιέρηδες του Σπουδαστικού Λόχου ανατινάζουν μια πολυκατοικία γεμάτη με Εγγλέζους.
Όποια πέτρα και αν σηκώσεις, όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα, σίγουρα θα κρύβει μία ιστορία ΕΠΟΝιτών.
Σαν και εκείνης της 28ης Απρίλη του 1944 όπου οι 17χρονοι ΕΠΟΝίτες Δημήτρης Αυγέρης, Θάνος Κιοκμενίδης και Κώστας Φολτόπουλος μετέτρεψαν ένα χαμόσπιτο στον Υμηττό σε "κάστρο".
Ξημερώματα, ένα τάγμα Γερμανών κατακτητών και ταγματασφαλιτών περικυκλώνει το μικρό σπίτι στον Υμηττό, στο οποίο φυλάσσεται ο οπλισμός του ΕΛΑΣ της περιοχής.
Οι κατακτητές δεν ήξεραν ούτε πόσοι, ούτε ποιοι το φύλαγαν. Θεωρούσαν όμως ότι ήταν ζήτημα λίγων λεπτών για να παραδοθούν όσοι βρίσκονταν μέσα. Κανείς τους δεν περίμενε αντίσταση.
Οι ΕΠΟΝίτες ξεκίνησαν μια λυσσαλέα μάχη ενάντια στις γερμανικές δυνάμεις, μην αφήνοντας κανένα να προσεγγίσει ούτε την είσοδο του μικρού σπιτιού. Η μάχη αυτή κράτησε μέχρι το απόγευμα.
Όταν ο Κώστας Φολτόπουλος έπεσε από ριπή ενός πολυβόλου, το σπίτι άρχισε να τυλίγεται στις φλόγες. Ο Θάνος Κιοκμενίδης σκοτώνεται. Ο Δημήτρης Αυγέρης μένει μόνος και υπερασπίζεται το σπίτι ανυποχώρητα, για ώρες. Χρειάστηκε να ρίξουν καπνογόνα οι Γερμανοί για να τον αναγκάσουν να βγει και να τον σκοτώσουν.
Όταν τέλειωσε η μάχη οι Γερμανοί εισβάλλοντας στη μικρή αποθήκη για να μαζέψουν τα πτώματα των 'ηττημένων ανταρτών", αντί να δουν δεκάδες άνδρες, όπως περίμεναν, είδαν μονάχα άλλα δύο νεκρά σώματα παιδιών.
Την επόμενη νύχτα, ένας σύντροφος των τριών ηρώων έγραψε κλεφτά "ΔΙΑΒΑΤΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ, ΓΟΝΑΤΙΣΕ, ΣΦΙΞΕ ΤΗ ΓΡΟΘΙΑ ΣΟΥ ΚΙ ΟΡΚΙΣΟΥ ΕΚΔΙΚΗΣΗ" λόγια που συμπύκνωναν τη λαϊκή παρακαταθήκη που άφησαν πίσω τους.
Αυτός ήταν ο ηρωισμός των ΕΠΟΝιτών και ΕΠΟΝιτισσών που άφησε ιστορία, δημιούργησε έναν αντάξιο θρύλο που φτάνει ως και τις μέρες μας.
Ενιαία με το κύριο μέτωπο, ενιαία με την ένοπλη πάλη για την απελευθέρωση η ΕΠΟΝ δρούσε για το σύνολο της ζωής της νεολαίας. Οργάνωσε την πάλη της νεολαίας στο πλευρό του λαού, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές.
Στα μεγάλα συλλαλητήρια για να εμποδιστεί όπως και έγινε η επιστράτευση που επεδίωξαν οι κατακτητές για να στείλουν Έλληνες εργάτες στα γερμανικά εργοστάσια.
Με τη δημιουργία επιτροπών και κινητοποιήσεων για την απόσπαση τροφίμων και την οργάνωση συσσιτίων και λεσχών, για την αλληλεγγύη.
Με την οργάνωση σαμποτάζ στην παραγωγή και απεργίες σε εργοστάσια που αξιοποιούνταν από τον κατακτητή.
Πάντα με κίνδυνο ζωής και με πολλά θύματα και συγκρούσεις.
Οι νέοι ΕΠΟΝίτες έδιναν καθημερινά έναν ακόμα αγώνα. Αυτόν για την κατάκτηση της γνώσης, το χτύπημα του αναλφαβητισμού, την διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων μαχητών.
Η διαπαιδαγωγητική και μορφωτική δράση της ΕΠΟΝ ήταν το πρώτο της καθήκον ακόμα και μέσα σε αυτές τις δύσκολες και σύνθετες συνθήκες της κατοχής και του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Το σύνθημά τους έμεινε στην Ιστορία, μας εμπνέει σήμερα: "Πολεμάμε και τραγουδάμε, πολεμάμε και μαθαίνουμε".
Η ΕΠΟΝ άνοιξε και λειτούργησε σχολεία που οι κατακτητές είχαν μετατρέψει σε στρατώνες, αχούρια, ακόμη και σε φυλακές.
Ιδιαίτερα στις απελευθερωμένες περιοχές, στην Ελεύθερη Ελλάδα, τα περισσότερα σχολεία άνοιξαν και σε πολλές περιπτώσεις, δάσκαλοι ήταν ΕΠΟΝίτες.
Γράφτηκαν ακόμη και σχολικά βιβλία που τυπώθηκαν σε 100.000 αντίτυπα και μοιράστηκαν σε όλους τους μαθητές της Ελεύθερης Ελλάδας. Ήταν η πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία που μοιράστηκαν δωρεάν βιβλία σε μαθητές.
Η εκδοτική δραστηριότητα της ΕΠΟΝ ήταν και τεράστια, με τη "Νέα Γενιά" το δημοσιογραφικό όργανο του ΚΣ της ΕΠΟΝ να φτάσει σε κυκλοφορία τις 45.000 φύλλα, γεγονός πρωτοφανές για τον περιοδικό Τύπο της χώρας, αλλά και πρωτότυπη τόσο στη μορφή όσο και στους δεκάδες τρόπους που ανακάλυπταν οι ΕΠΟΝίτες και τα "Αετόπουλα" για να γεμίζουν τις γειτονιές με τρικάκια, ανακοινώσεις, εφημερίδες και άλλα υλικά.
Η πολιτιστική δραστηριότητα ήταν ανεπανάληπτη και δεν ήταν απλά ένα μέσο ψυχαγωγίας ή διασκέδασης. Ήταν καθοριστικό στοιχείο διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ΕΠΟΝιτών, της διαπαιδαγώγησής τους με τα πιο όμορφα ιδανικά και αξίες. "Δημιουργήθηκαν εκατοντάδες θέατρα σε όλη την Ελλάδα, όπου για πρώτη φορά τα νιάτα κι ο λαός, ιδιαίτερα της υπαίθρου, ένιωσαν τη χαρά της τέχνης. Εκατοντάδες χορωδίες νέων, θεατρικοί όμιλοι, εκπολιτιστικά συνεργεία, δούλεψαν ως το πιο ξεκομμένο απ' τη ζωή και τον πολιτισμό ορεινό χωριουδάκι, για να εμψυχώσουν, ν' ανακουφίσουν και να δώσουν χαρά και κέφι στο βασανισμένο λαό και τα νιάτα, που πολεμούσαν για τη λευτεριά", ανέφερε χαρακτηριστικά το ΚΣ της ΕΠΟΝ.
Δόθηκε μεγάλη προσοχή στην ενίσχυση και ανάπτυξη του αθλητισμού. Δημιουργήθηκαν εκατοντάδες αθλητικές ομάδες σε όλη τη χώρα. Ζωντάνεψαν ο κλασικός αθλητισμός. Αναπτύχθηκε το ποδόσφαιρο και οι άλλα αθλήματα σε σωστές βάσεις, της υγιούς άμιλλας.
Σταθερά αλλά και με ειδική καμπάνια όταν χρειάστηκε έδινε τη μάχη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και τη νάρκωση του μυαλού και της σκέψης της νεολαίας.
Ο ΕΠΟΝίτης και η ΕΠΟΝίτισσα έχοντας το βλέμμα καρφωμένο σε ένα καλύτερο αύριο, πάλευαν σε πολύ δύσκολες συνθήκες ζώντας όμως ολόπλευρα την ομορφιά του ανυποχώρητου αγώνα, της ανυπότακτης ζωής.
Τα έδιναν όλα στην αντάρτικη δράση, στη διαφώτιση και την ενημέρωση, στην ανύψωση του ηθικού του λαού και ταυτόχρονα τραγουδούσαν συνέθεταν, δημιουργούσαν μορφώνονταν αθλούνταν, πήγαιναν εκδρομές, ζούσαν πολύπλευρα, είχαν τις νεανικές τους ανησυχίες.
Όλη η δράση της ΕΠΟΝ μας διδάσκει ότι ο αγώνας για τα δικαιώματα της νεολαίας, ο αγώνας σε όλες τις φάσεις του για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο απαιτεί πλήθος μορφών, δράσεων που μαζί με την μαχητική στάση για την κατάκτηση της γνώσης μπορεί να γεννά με ευρηματικό τρόπο νέους δρόμους επικοινωνίας και κοινής δράσης με την πλειοψηφία των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.
Η ΚΝΕ είναι περήφανη για αυτές τις ρίζες της...
Κάποιοι μπορεί ή μάλλον θα πρεπε να ντρέπονται για το από πού κρατάει η σκούφια τους...
Ιδιαίτερα τα μαντρόσκυλα του συστήματος, οι χρυσαυγίτες.
Οι απόγονοι των ταγματασφαλίτων, των γερμανοτσολιάδων, των ομάδων Χ που τότε που ορκίζονταν πίστη στον Χίτλερ.
Οι απόγονοι όσων συμμετείχαν με ζήλο σε όλες τις θηριωδίες κατά του άμαχου λαού, σε μαζικές σφαγές, σε βιασμούς και στο πλιάτσικο.
Όσων ήταν οι χαφιέδες στις γειτονιές, φορούσαν κουκούλες και κατέδιδαν τους αγωνιστές.
Αυτοί που βρήκαν τώρα ευκαιρία να βγουν από τις τρύπες τους χάρη στην κάλυψη που τους έδωσαν τα πρόσφατα εθνικιστικά Συλλαλητήρια, που όμως οι πολιτικοί τους πρόγονοι είχαν παραδώσει την Ελληνική Μακεδονία στους Βούλγαρους φασίστες την περίοδο της κατοχής.
Οπότε ας αφήσουν τα σάπια οι φασίστες, και θα φροντίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα να τους ξαναστείλει στα σκουπίδια της Ιστορίας, εκεί που ανήκουν...
Τα μέλη της ΕΠΟΝ κράτησαν παρά τα βάσανα, τις διώξεις ψηλά τη σημαία του αγώνα, τη σημαία που ποτίστηκε με ποτάμια αίμα και για αυτό είναι κατακόκκινη και δεν μπορεί να ξεβάψει.
Αυτή τη σημαία την κρατάνε σήμερα περήφανα στα χέρια τους οι νέοι κομμουνιστές βαδίζοντας μαχητικά και με σιγουριά για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών, του νέου κόσμου, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Αλήθεια, αυτή η κατακόκκινη σημαία του αγώνα, η σημαία της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ μπορεί να μπει δίπλα στη σημαία του ΝΑΤΟ;
Τη σημαία που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει αγκαζέ και σηκώνει ψηλά μετατρέποντας τη χώρα σε "γεωπολιτικό μεντεσέ" συμφερόντων ελληνικών και ξένων μονοπωλιακών ομίλων και καπιταλιστικών χωρών;
Μπορεί η σημαία των ταξικών αγώνων του λαού μας να μπει κάτω από τη σημαία της ΕΕ, των μονοπωλίων, των αντεργατικών μέτρων που και η σημερινή κυβέρνηση υλοποιεί πιστά υποθηκεύοντας το μέλλον της νεολαίας στο όνομα της δήθεν δίκαιης ανάπτυξης και των ματωμένων πλεονασμάτων μέχρι το 2060.
Αυτές οι εικόνες μόνο ανατριχίλα προκαλούν.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να αξιοποιήσει τον ηρωικό αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ σαν πλυντήριο, για να ξεπλύνει την βάρβαρη αντιλαϊκή της πολιτική, για να ξεπλύνει τις υποκλίσεις στους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, στους εχθρούς του λαού.
Και επειδή πρόσφατα στη Βουλή πήγε και ήρθε ο Μπρεχτ και η κούφια αναπαραγωγή κάποιων στίχων του, ο λαός πρέπει να τους αφιερώσει:
Όποιος ακόμα ζει, δε λέει Ποτέ!
Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.
Όπως ακριβώς είναι, έτσι δεν μένει.
Όταν πουν ό,τι είχανε οι κυρίαρχοι να πούνε
θα μιλήσουνε οι κυριαρχούμενοι.
Σύντροφοι και φίλοι,
Στην ιδρυτική σύσκεψη της ΕΠΟΝ αποφασίστηκε η αυτοδιάλυση όλων οργανώσεων που συμμετείχαν σε αυτήν. Έτσι η ίδρυση της ΕΠΟΝ συνδέθηκε με την αρνητική απόφαση αυτοδιάλυσης της ΟΚΝΕ, η οποία σταμάτησε την αυτοτελή της δράση μετά από 21 χρόνια ηρωικής πορείας. Τα μέλη της συνέχισαν να γράφουν λαμπρές σελίδες στην ιστορία της ταξικής πάλης της χώρας μας μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, αποτελώντας την καρδιά των μεγάλων μαχών που έδωσαν οι χιλιάδες ΕΠΟΝίτες.
Το γεγονός ότι η ΕΠΟΝ εξελίχθηκε στην μαζικότερη νεολαιίστικη οργάνωση που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα, δεν έχει να κάνει μόνο με την απέχθεια που ένιωθε η συντριπτική πλειοψηφία των νέων για τον κατακτητή, ούτε μόνο με την μεγάλη ελπίδα και ανάταση που έφεραν οι νίκες του Κόκκινου Στρατού ενάντια στην ναζιστική πολεμική μηχανή.
Μαζί με αυτούς τους δύο καθοριστικούς παράγοντες ήταν ακόμη ένας εξίσου σημαντικός. Ήταν η πρωτοπόρα δράση των μελών και στελεχών της ΟΚΝΕ.
Τη "μαγιά", τα φύτρα της ΕΠΟΝ θα τα βρούμε στα ξερονήσια και στις φυλακές της δικτατορίας του Μεταξά, όπου ήταν κλεισμένα μέλη και στελέχη της ΟΚΝΕ. Αυτοί, μετά την απόδρασή τους, δημιούργησαν και πάλι τους οργανωτικούς πυρήνες στα εργοστάσια, στα πανεπιστήμια και στις γειτονιές.
Από το φθινόπωρο του '41 που ανασυγκροτείται η ΟΚΝΕ, οι νέοι κομμουνιστές δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην οργάνωση της μαθητικής και της φοιτητικής νεολαίας. Με την ίδρυση του ΕΑΜ Νέων, το Φλεβάρη του '42, ιδρύεται επιτροπή μαθητών από ΟΚΝίτες και άλλους μαθητές, φτιάχνονται μαθητικές επιτροπές στα σχολεία και μια συντονιστική παμμαθητική επιτροπή. Στις 25 Μάρτη του 1942, 100 μαθητές διαδηλώνουν στην Αθήνα. Είναι η πρώτη μαθητική κινητοποίηση.
Η ΟΚΝΕ μέσα σ' ένα χρόνο απλώνεται για τα καλά σ' ολόκληρη την Ελλάδα, στα Πανεπιστήμια, σχολεία, στις συνοικίες και στα εργοστάσια. Αξιοποιεί την πείρα από τη δράση σε μορφωτικούς, πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους. Ρίχνονται ορμητικά στην πάλη για τα δικαιώματα της νεολαίας.
Η προσφορά της ΟΚΝΕ φαίνεται και από το γεγονός ότι ως λενινιστικό σχολείο συνέβαλε ώστε να αναδειχθούν ένδοξες μορφές του κομμουνιστικού κινήματος στην χώρα μας, που τέθηκαν επικεφαλής και του αγώνα ενάντια στους κατακτητές από διάφορα πόστα.
Απ' τις γραμμές της ΟΚΝΕ πέρασαν: ο Νίκος Ζαχαριάδης, μετέπειτα ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης, η ηρωίδα Ηλέκτρα Αποστόλου που δολοφονήθηκε με φριχτό τρόπο το 1944, ο Ναπολέων Σουκατζίδης, ένας από τους διακόσιους εκτελεσμένους κομμουνιστές - o διακοσιοστός για την ακρίβεια - της Καισαριανής και εκατοντάδες άλλοι.
Από αυτά βγαίνει το σημαντικό συμπέρασμα ότι η δράση μιας επαναστατικής οργάνωσης νεολαίας που να διαπαιδαγωγεί την νεολαία με τα ιδανικά και τις αξίες του Κομμουνιστικού Κόμματος,της ταξικής πάλης, στο στόχο του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, ήταν αναντικατάστατη για την οργάνωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, για την οργάνωση της πάλης για τα δικαιώματα και τις ανάγκες της νεολαίας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτό φυσικά δεν αναιρεί την ηρωική δράση της ΕΠΟΝ μέχρι την διάλυσή της το 1958 καθώς και μιας σειράς ακόμα οργανώσεων που έπαιξαν το δικό τους σημαντικό ρόλο στους αγώνες της νεολαίας στις δεκαετίες του '50 και του '60, σε διαφορετικές συνθήκες όπως η Ενιαία Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας, η Νεολαία της ΕΔΑ και η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη.
Η πρώτη φορά μετά την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ που ιδρυόταν οργάνωση με μαρξιστικά - λενινιστικά χαρακτηριστικά, με σκοπό να κερδηθεί η νεολαία στον αγώνα για την κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση ήταν με την ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, της ΚΝΕ μετά από απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το 1968.
Η είδηση ίδρυσης οργάνωσης νεολαίας του ΚΚΕ, έδωσε πνοή και κουράγιο σε όλο το λαό. Ιδιαίτερα στους κομμουνιστές και τους αγωνιστές που βρίσκονταν στις φυλακές και τις εξορίες.
Συνέβαλε στην ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα, στο ανέβασμα της συμμετοχής της νεολαίας, στον προσανατολισμό αυτού του αγώνα.
Από τα σκοτάδια της παρανομίας όταν ιδρύθηκε η Οργάνωση μας δέθηκε πλατιά με μάζες νέων, μαθητών, εργατών, φοιτητών.
Καθοριστικός ήταν ο ρόλος της συγκρότησης και λειτουργίας παράνομων οργανώσεων. Έτσι σιγά σιγά, κοπιαστικά και κάτω από τη μύτη του αστικού κράτους η ΚΝΕ ανδρώθηκε.
Αποκαταστάθηκε αυτό που είχε χαθεί τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή η ανάγκη να υπάρχει οργάνωση νεολαίας του Κόμματος που καθοδηγείται ολόπλευρα από το ΚΚΕ και παλεύει για την επαναστατική ανατροπή.
Με αίσθημα ευθύνης για όλη την ιστορία μας θέτουμε φιλόδοξους στόχους, οργανώνουμε την παρέμβασή μας για να φτάσουμε στα τέλη του 2018 έχοντας ανεβάσει το μπόι της Οργάνωσης μας, έχοντας κερδίσει με τη δράση μας και την παρέμβαση μας χιλιάδες νέους και νέες, μαθητές, φοιτητές, νέους εργάτες κι αγρότες.
Η συμβολή της οργάνωσης μας στην ανάπτυξη των αγώνων των νέων από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ήταν και είναι καθοριστική. Για να φουντώνουν διεκδικήσεις όπου ζει η νέα γενιά, να οργανώνεται η μάχη για τη ζωή που μας στερούν, για τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό τους, την σύνδεσή τους με το ταξικό εργατικό και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα.
Για να συνδέονται με ένα "νήμα" με τους αγώνες των προηγούμενων γενιών, να ετοιμάζουν ακόμα πιο δυναμικούς, πιο μαζικούς αγώνες, για τις κρίσιμες αναμετρήσεις με τον πραγματικό αντίπαλο, για τη νίκη της εργατικής τάξης και την ανατροπή του καπιταλισμού.
Το να περάσει η οργάνωσή μας σε φάση σημαντικής ανάπτυξης των δυνάμεών της και της κομμουνιστικής διαπαιδαγωγητικής ικανότητάς της αποτελεί αναμφισβήτητα αναπόσπαστο στοιχείο της επαναστατικής συνέχειας του ΚΚΕ και της κομματικής οικοδόμησης.
Η δουλειά στις πιο νέες ηλικίες, πριν βγουν στην παραγωγή αποκλειστικά, στους χώρους εκπαίδευσης και μαθητείας, ιδιαίτερα σε ΕΠΑΛ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, επαγγελματικές σχολές, ΑΕΝ, στα γυμνάσια, τα λύκεια και τα ΑΕΙ είναι κρίσιμη για τη δουλειά στην εργατική τάξη στις νέες βάρδιές της.
Αυτή η ευθύνη βαραίνει όλα τα όργανα της ΚΝΕ, αλλά και τον κάθε ΚΝίτη και ΚΝίτισσα ατομικά, για να βάλουμε όλοι το λιθαράκι που μας αναλογεί στην επίτευξη των μεγάλων στόχων που έχουμε αποφασίσει.
Φίλες και φίλοι,
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, η Νεολαία του, είναι εδώ, παραμένουν εδώ και ας έχουν προσπαθήσει με χίλιους τρόπους σε όλη την 100χρονη πορεία του να το ξεγράψουν! Είμαστε εδώ παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη ενός ολόκληρου αιώνα αγώνων και θυσιών του Κόμματός μας, πιο έτοιμοι και πιο ικανοί να ανταποκριθούμε στις μεγάλες απαιτήσεις που υπάρχουν για τους κομμουνιστές.
Όπως έγραφε και ο Ραβάνης - Ρεντής στην ιστορία που αναφέραμε και πριν για το ρολόι που έδειχνε "Δώδεκα παρά πέντε" για να δείξει ότι η ώρα της λευτεριάς πλησιάζει:
"Κάθε συγγραφέας ξέρει πως, στο τέλος του βιβλίου του, πρέπει να γράψει «ΕΠΙΛΟΓΟΣ». Εγώ αντί γι' αυτό, έβαλα εκείνο το «ΔΩΔΕΚΑ ΑΚΡΙΒΩΣ». Γιατί η ιστορία δεν είχε επίλογο....Ή όχι... Είχε έναν επίλογο που δεν ταίριαζε καθόλου με τον αγώνα των παιδιών και των γονιών τους...
Κάποιοι σκίσανε, καταστρέψανε τα ρολόγια με το «ΔΩΔΕΚΑ ΑΚΡΙΒΩΣ».
Κάποιοι κάνανε ήρωες τους γερμανοτσολιάδες, κι ονόμασαν τους αγωνιστες «αλήτες». ...
Νομίζανε πώς σκίζοντας τα ρολόγια θα μπορούσαν να σταματήσουν τον χρόνο!
Παρακαλώ, γράφτε εσείς αναγνώστες μου και φίλοι μου τον ΕΠΙΛΟΓΟ! Κι εγώ μαζί σας..."
Ζήτω τα 75 χρόνια της ΕΠΟΝ.
Ζήτω τα 50 χρόνια ζωής και δράσης της ΚΝΕ.
Ζήτω τα 100 χρόνια του ηρωικού ΚΚΕ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.