Νίκος Εγγονόπουλος: Διώνη

Νίκος Εγγονόπουλος: Αθήνα, 21 Οκτ. 1907 - 31 Οκτ. 1985

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 21.Χ.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)

 

Νίκος Εγγονόπουλος

Διώνη

 

Si les hommes voyaient ce qui est sous la peau,

doués comme les lynx de Béotie d’ intérieur

pénétration visuelle, la vue seule des femmes leur

serait nauséabonde: cette grâce femininen’ est que

saburre, sang, humeur, fiel (...) et saletés partout.

                                                   ODON DE CLUNY

 

οι άντρες ποθούν το κάλλος
οι γυναίκες αφειδώς το προσφέρουνε:
αυτό το παραδεχόμαστε
κι εμείς
οι απόγονοι των Μαραθωνομάχων

γι’ αυτό δεν έχουν λόγο
το έτος της γυναίκας
κι άλλες ανόητες φασαρίες
και τα μασκαραλίκια
των σουφραζεττών

από το «τη Υπερμάχω στρατηγώ»
τις κρητικές μαντινάδες
τον «Αλφάβητο της Αγάπης»

από τους ιθυφαλλικούς χορούς των προγόνων
ίσαμε το
«αυτά τα μαύρα μάτια
που με κοιτάζουνε
χαμήλωσέ τα φως μου…»

πείθουν τους πάντας
για της προτάσεως

το ακριβές

με λόγο και με έργο
όλοι συνθέτουμε λαμπρές ανθοδέσμες
και αέναα
τις προσφέρουμε
των γυναικών

 

 

Από το βιβλίο: Νίκος Εγγονόπουλος

Στην κοιλάδα με τους ροδώνες

με είκοσι έγχρωμους πίνακες και ένα σχέδιο

Ίκαρος, Αθήνα 1978, σελ.145-146.

________________________________

 

Το μότο (μτφρ ΜπΖ)

Αν οι άντρες έβλεπαν τι είναι κάτω από το δέρμα, προικισμένοι σαν τους λύγκες της Βοιωτίας με οπτική διείσδυση, η θέα και μόνο των γυναικών θα τους προκαλούσε ναυτία: αυτή η γυναικεία χάρη δεν είναι παρά κάτουρα, αίμα, βλέννες, χολή (...) και παντού βρομιά.

*

Σημείωση του ποιητή στη σελ. 223

Odon de Cluny: Γάλλος ιερομόναχος του ιε΄ αιώνος, που φαίνεται να υπήρξε μέγας λάτρης, στον καιρό του, του ωραίου φύλου, για να καταντήσει να εκτοξεύει αυτές τις υπερβολικά βαριές και γινατζήδικες, ύβρεις και συκοφαντίες.

 

***

Η στατιστική του Τσιόδρα και η επιδημία της Ν.Δ. — ΚΚΕ: Κυβερνητικές ευθύνες για την απουσία εμβολιαστικού προγράμματος

ΚΚΕ

Μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης για την απουσία ενός αποτελεσματικού εμβολιαστικού προγράμματος

Τετάρτη 20/10/2021 - 17:26

Τις μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης για την απουσία ενός σοβαρού, πειστικού κι αποτελεσματικού εμβολιαστικού προγράμματος, επισημαίνει το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με τα επιστημονικά δεδομένα που παρουσίασε ο λοιμωξιολόγος Σ. Τσιόδρας (βλ. κάτω) για τον εμβολιασμό και προσθέτει ότι επιβεβαιώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ για την ανάγκη διαμόρφωσης ενός ολοκληρωμένου συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Αναλυτικά:

«Τα επιστημονικά δεδομένα, που παρουσίασε ο κ. Τσιόδρας, αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο τις μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης για την απουσία ενός σοβαρού, πειστικού κι αποτελεσματικού εμβολιαστικού προγράμματος, στηριγμένου στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Αρθούρος Ρεμπώ: Το μεθυσμένο καράβι της ποίησης (3 ποιήματα)

Αρθούρος Ρεμπώ
20 Οκτωβρίου 1854, Σαρλβίλ-Μεζιέρ, Γαλλία – 10 Νοεμβρίου 1891, Μασσαλία, Γαλλία
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 20.Χ.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
 

ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ

3 Ποιήματα

 

Πρώτη δημοσίευση, Μποτίλια Στον Άνεμο 20 Οκτ. 2015

Αρθούρος Ρεμπώ: Σαν ένα ρίγος ‒ 5 Ποιήματα, μια Ωδή, ένα Καράβι

 

Αντώνης Κέπετζης, ’71

ΕΡΓΑΤΕΣ

Μετάφραση: Εύα Μυλωνά

Ω αυτό το ζεστό πρωινό του Φεβρουαρίου! Ο άκαιρος Νότος έρχεται να ξυπνήσει τις αναμνήσεις μας, παράλογων φτωχών, τη νεανική μας αθλιότητα.

 

Η Henrika είχε μια φούστα μπαμπακερή με άσπρα και καφετιά καρρώ, που έπρεπε να φοριέται τον τελευταίο αιώνα, μια σκούφια με κορδέλες, και ένα μεταξωτό μαντήλι. Ήταν πολύ πιο θλιβερό από ένα πένθος. Κάναμε μια βόλτα στα προάστια. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος, και αυτός ο άνεμος του Νότου ζωντάνευε όλες τις άσχημες μυρωδιές των ρημαγμένων περιβολιών και των ξεραμένων λιβαδιών.

Πινγκ πονγκ στην πλάτη του λαού με τους Κινγκ Κονγκ της ακραίας αστικής δημοκρατίας

Πινγκ - πονγκ

Με ένα «πινγκ - πονγκ» στην πλάτη του λαού, που μετράει ακόμα τις ζημιές από την κακοκαιρία, κυβέρνηση, Περιφέρεια και δήμοι κρύβουν κάτω από το χαλί τις ευθύνες που βαραίνουν αποκλειστικά τον κρατικό μηχανισμό για τις μεγάλες καταστροφές στην Αττική από τις νεροποντές των προηγούμενων ημερών, χωρίς μάλιστα τα καιρικά φαινόμενα να έχουν την ένταση και τη διάρκεια που εκτιμούσαν αρχικά οι μετεωρολόγοι.

Τσακώνονται για τις «αρμοδιότητες», τα βουλωμένα φρεάτια και τα ακαθάριστα ρέματα, αλλά δεν δίνουν καμιά εξήγηση στον λαό:

• Πώς γίνεται να πλημμυρίζει κάθε φορά η Χαμοστέρνας ή άλλες «σεσημασμένες» περιοχές της Αττικής, όπου το πρόβλημα είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια;

• Πως γίνεται οι αυλές, τα υπόγεια και τα ισόγεια σημαντικών υποδομών, όπως νοσοκομεία, σχολεία, κρατικά κτίρια, να μετατρέπονται σε λίμνες, εγκλωβίζοντας χιλιάδες κόσμου, ακόμα και με ένα ψιλόβροχο;

Μπάμπης Ζαφειράτος: Πατρίδα

  

Έξω ακούγεται μια μπόρα λυσσασμένη
Στα δάση πέφτουνε καμένα τα πουλιά

 

*

Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο

Πρώτη δημοσίευση Κατιούσα, 18/10/2021

 

*

 

Μπάμπης Ζαφειράτος

Πατρίδα

 

 

Στο πέρασμα σ’ αναζητάω των αιώνων
Με έναν κόμπο να μου κλείνει το λαιμό
Κι όπως φωτιές και ογκοπάγους πολεμώ
Κατρακυλάω από γκρεμό σ’ άλλο γκρεμό
Άθυρμα γίνομαι σε σχέδια πατρώνων

 

Φορές σε βρίσκω μα για χέρια έχεις δυο φίδια
Μούσκλια και φύκια σου σκεπάζουν το κορμί
Σε μιαν αλλόκοτη με παίρνεις εκδρομή
Και τ’ άδεια μάτια σου σε κάθε αφορμή
Μπήγονται δίστομα στη σάρκα μου λεπίδια

 

Μιλάς κι ανοίγονται στοές με δυναμίτες
Στην ερημιά μου και τυφλός σ’ ακολουθώ
Μα αντί στο φως έστω για λίγο να βρεθώ
Βουλιάζω αργά σ’ έναν επίγειο βυθό
Σ’ ένα κελί γυμνό για θανατοποινίτες

 

Έξω ακούγεται μια μπόρα λυσσασμένη
Στα δάση πέφτουνε καμένα τα πουλιά
Στη γη φυτρώνει ένα χορτάρι από γυαλιά
Σιγά σιγά σφίγγει του ορίζοντα η θηλιά
Κι από τα δέντρα αιωρούνται κρεμασμένοι

 

(Μπάμπης Ζαφειράτος, 6 Αυγ. 2020)

 

Μπάμπης Ζαφειράτος Πατρίδα Πλημμύρες Ποίηση Πυρκαγιές

 

 

Το ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη τον ποιητή και ζωγράφο Γιώργο Κακουλίδη

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη τον Γιώργο Κακουλίδη

Κυριακή 17/10/2021 - 18:57

«Το ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη τον ποιητή και ζωγράφο Γιώργο Κακουλίδη που “έφυγε” από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 65 ετών, έναν αληθινό διανοούμενο που η τέχνη και η ζωή του ήταν ένα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Εγγονός γλύπτη και γιoς του σπουδαίου ζωγράφου Δημήτρη Κακουλίδη, ο Γιώργος Κακουλίδης επηρεάστηκε βαθιά από τη φυσιογνωμία, τη συμπεριφορά και τις αρχές του πατέρα του στο ατελιέ του οποίου συναντιόταν διανοούμενοι, όπως ο Μ. Κατσαρός, ο Ν. Καρούζος και ο ζωγράφος Α. Ακριθάκης, ενώ στην πορεία ο ίδιος συνδέθηκε στενά με τον Κ. Μοσκώφ και τον Μ. Σαχτούρη. Παρά τη σχέση του με σπουδαίους δημιουργούς βρήκε τον δικό του ιδιαίτερο δρόμο στην τέχνη τόσο στην ποίηση, όσο και στη ζωγραφική την οποία χαρακτήριζε “ποίηση με χρώματα”.

Υπήρξε “Γιός της Καισαριανής”, “συνομιλούσε” κάθε βράδυ στους δρόμους της με τους "ανώνυμους αγίους" του χθες και του σήμερα, εκείνους που έδωσαν και δίνουν το «παρών» στους μεγάλους αγώνες και στον καθημερινό μόχθο.

Όπως είχε πει ο ίδιος: “Χρωστάω το είναι μου και ό, τι έχω κάνει στη γειτονιά που μεγάλωσα. Είναι ιστορικός τόπος. Το σπίτι μου ήταν κοντά στο Σκοπευτήριο. Εκεί γεννήθηκε ο ήρωάς μου. Το όνομά του είναι Ναπολέων Σουκατζίδης”.

Αυτές τις “συνομιλίες”, τα όσα ειπώθηκαν και τα όσα δεν έχουν ακόμα ειπωθεί αποτύπωνε, σαν σκληρά διαμάντια, στα γραπτά του και στον λόγο του ο Γιώργος Κακουλίδης, αποκαλύπτοντας την άγρια ομορφιά και άκρα ευαισθησία και ευγένεια των ταπεινών.

Ο Γιώργος Κακουλίδης ασκούσε σκληρή κριτική στους εχθρούς του ανθρώπου, της ανθρωπότητας, στους εχθρούς του δίκιου του εργάτη, στους δολοφόνους των ψυχών, στους συμβιβασμένους συνοδοιπόρους του κάθε εφιάλτη.

Ταυτίστηκε με την αγωνία του λαού, τους αγώνες της εργατικής τάξης, τον προλεταριακό διεθνισμό, την προοπτική για την επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες μας, όπως ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος, Στάμος Σέμσης κ.ά.

Συμπορεύθηκε με το ΚΚΕ και ως υποψήφιος βουλευτής και ευρωβουλευτής του Κόμματος υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων, “Γιατί πάντοτε στα δύσκολα ακούω τον ψίθυρο των Διακοσίων του Σκοπευτηρίου, που μου λένε πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για λόγους «ορθοστασίας» ενάντια στην άβυσσο που μας περιβάλλει. Και τέλος, για το στοίχημα που επέβαλαν οι κομμουνιστές του «εμείς», μακριά από το «εγώ», που βλέπω με άγρια χαρά να συνεχίζεται στις μέρες μας”.

Επί χρόνια αρθρογραφούσε στον “Ριζοσπάστη” μέσα από τη στήλη "Απόλυτο Ρόδο", που τη χαρακτήρισε καθοριστική στη ζωή του.

Η θέλησή του για συνεχή προσφορά στο ΚΚΕ και στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ παρέμεινε αμείωτη ως το τέλος. Διετέλεσε μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού Λογοτεχνίας για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στη σύντροφό του Λητώ και σε όλους τους οικείους του».

902

Γιώργος Κακουλίδης: Ήρθε η ώρα να ακολουθήσω το θάμπος

Γιώργος Κακουλίδης, Αθήνα 1956
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 27.IV.2017 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

*

 

Δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα

και το τίποτα ακολουθώ

 

[…]

Τώρα ο δρόμος έστριψε απότομα

και με έβγαλε στο μοβ δάσος της Καισαριανής

μια ίλη ιππικού που ερχόταν

για ασκήσεις από το Χαϊδάρι

συγκρούεται με αγωνιστικές μοτοσικλέτες

λίγο μετά την εκκίνησή τους

Τα άλογα σηκώνουν τα μπροστινά πόδια τους

οι μηχανές τρομάζουν και χτυπάνε στα τυφλά

γίνονται όλα μια ασημένια σάρκα

με τα κεφάλια των αλόγων

σαν θαύματα να πέφτουν στο αιώνιο

το μοβ του δάσους γίνεται βαθύ κόκκινο

με πιτσιλιές και κομμάτια μετάλλου

που αναγνωρίζουν το τέλος τους

Πρέπει να ευχαριστήσω τον Ύψιστο

που ενώ δεν με γνωρίζει

με κάνει κοινωνό αυτής της σφαγής;

 

[…]

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ο πατέρας σου μεθυσμένος και ρέστος

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ο βασιλιάς Σολομώντας

που έπαψε να ονειρεύεται

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ένας βετεράνος με τα παράσημά του

Ένας άνθρωπος στην άκρη του δρόμου

είναι κάποιος που δεν κατόρθωσε να γίνει σκύλος

Ένας νεκρός στην άκρη του δρόμου

είναι στη σωστή θέση του να γίνει λουλούδι

Ένα σπασμένο παιχνίδι στην άκρη του δρόμου

είναι ο θεός που χόρτασε και ησύχασε

 

[…]

Εγώ ο γαλάζιος ελέφαντας

ο Γιόχαν Μάρτιν Σούμπαρτ

μαθητής και ξίφος του Μπαχ

ενώ μου πήραν το όνομα

και τη νύχτα μου

θα συνεχίζω να προκαλώ το γαλαξία

τουλάχιστον να γελάσει

γιατί από την εποχή

που ο θυμός τού έβαλε την ουρά στα σκέλια

ούτε καταιγίδες ούτε σεισμούς

γνώρισε κανείς

εκτός από κάτι μικρές αναταράξεις

για να θυμόμαστε πού και πού

τη δύναμη και τη δόξα του

 

[…]

Έχω κουραστεί να αποχαιρετώ

καλύτερα να μη γνωρίζω κανέναν

και στην προκυμαία που όλα παίζονται

πρέπει κυρίως να γυρίζουμε

την πλάτη στη θάλασσα

γιατί αλίμονο στον καθένα

αν πιστέψει πως μπορεί ένα μάτι

να κοιτάξει τη θάλασσα

μόνο όποιος έχει ναυαγήσει

μπορεί να σας πει από το άλφα

μέχρι του χειμώνα το ωμέγα

τι πέρασε πάνω της

και πώς κατάφερε κι έζησε

επειδή είχε κλειστά μάτια

Μην ακούς τον παράδεισο

δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα
αλλά ήρθε η ώρα να ακολουθήσω το θάμπος

Γιώργος Κακουλίδης, Μην Ακούς Τον Παράδεισο (2016)

*

Σημείωση Μποτίλιας

Πρόκειται για το τελευταίο μεγάλο συνθετικό του ποίημα: Εδώ μεταφέρω τους δυο εναρκτήριους στίχους, τρία μικρά αποσπάσματα - στάσεις και το φινάλε που μας ξαναφέρνει στην αρχή του ποιήματος, στη δημιουργία του σύμπαντος λόγου και στην αιώνια μάχη.

Η πρώτη στάση, σταθμός και διαρκές στάσιμο (χορικό) της ζωής του, είναι η αγαπημένη Καισαριανή –στην Καισαριανή γεννιέσαι, δεν γίνεσαι κάτι που θα ήθελε κάποιος άλλος, μας λέει ο ίδιος–, σε μια ιστορική στιγμή που προβάλλεται στο σήμερα με αυτήν την καταπληκτική αντιστροφή. Η σκηνή –αν ερμηνεύω σωστά– σηματοδοτεί τα (δέκα) καμιόνια του στρατόπεδου Χαϊδαρίου, με τους 200 κομμουνιστές κρατούμενους που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο, το Μάη του 1944. Ανάμεσά τους και ο ήρωάς του, ο Ναπολέων Σουκατζίδης, στον οποίον συχνά επιστρέφει –όπως έγινε και σε τιμητική εκδήλωση στην Καισαριανή στις 27/4/2017, και χάρη στον οποίον «σχημάτισε έναν άνθρωπο»:

«Πάντοτε στα δύσκολα ακούω τον ψίθυρο των Διακοσίων του Σκοπευτηρίου, που μου λένε πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για λόγους "ορθοστασίας" ενάντια στην άβυσσο που μας περιβάλλει. Το σπίτι μου ήταν κοντά στο Σκοπευτήριο. Εκεί γεννήθηκε ο ήρωας μου. Το όνομα του είναι Ναπολέων Σουκατζίδης... Ο άνθρωπος αυτός είναι κομμάτι της Καισαριανής και είναι ο μόνος ήρωας που αγάπησα. Άλλοι στη γενιά μου μπορεί να είχαν ήρωα έναν κινηματογραφικό αστέρα, έναν ποδοσφαιριστή. Εγώ ποτέ δεν σήκωσα τα μάτια μου από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Χάρις σε αυτή τη γειτονιά που θα προσκυνώ πάντα, σχημάτισα έναν άνθρωπο».

*

Ο Γιώργος Κακουλίδης, Το Απόλυτο Ρόδο της Καισαριανής και του Ρίζου, δεν είναι πια ανάμεσά μας (VIDEO)

*

Δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα

και το τίποτα ακολουθώ

[...]

Μην ακούς τον παράδεισο

δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα

αλλά ήρθε η ώρα να ακολουθήσω το θάμπος

 

Γιώργος Κακουλίδης,

Μην Ακούς Τον Παράδεισο (2016)

*

«Εφυγε» ο ποιητής μας Γιώργος Κακουλίδης

Κυριακή 17/10/2021 - 16:32

Ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο ζωγράφος, ο διανοούμενος, ο στενός συνεργάτης, του "Ριζοσπάστη", ο δικός μας Γιώργος Κακουλίδης έφυγε σήμερα από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο μετά από πολύχρονη και παλικαρίσια μάχη που έδωσε.

«Τα κείμενα του Γιώργου Κακουλίδη δεν είναι πορσελάνες. Είναι σκληρά διαμάντια, που δεν τα κατεργάζεται με στόχο το κάλλος, αλλά μας τα πετάει στο πρόσωπο. Εχουν μια άγρια, δημιουργική ομορφιά, αλλά και πρακτική αξία...». Αυτά αναγράφονταν στο οπισθόφυλλο της τελευταίας έκδοσης που κυκλοφόρησε, «Καθωσπρέπει Σκέψεις» από τις εκδόσεις «Ερατώ».

Η ποίησή του δε είναι στιλιζαρισμένη και «καθώσπρέπει». Είναι μαχητική και ασυμβίβαστη. Είναι καταγγελτική. Είναι απότομη και δύσκολη, αλλά και «πλασμένη με εικόνες που λάμπουν σαν πετράδια». Μέσα από την ποίησή του μας έμαθε για εκείνο το λουλούδι που μπορεί να «κρατά τον ουρανό». Στέκεται με συμπάθεια μπροστά στον κατατρεγμένο, μπροστά σε ιστορικά πρόσωπα που δεν φοβήθηκαν το τέλος. Αλλωστε, ήταν «ολόκληρος μια μνήμη», όπως έλεγε. «Ολοι έρχονται σε μένα για να τους θυμίσω το παρελθόν. Ακόμα και οι πεθαμένοι μου».