Ανατολικογερμανοί διαδηλώνουν μετά την επανένωση. «Από εργαζόμενος λαός, λαός χωρίς δουλειά», γράφει το πανό |
Από Μποτίλια και:
*
30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ
Από την «ευφορία» για την «ελευθερία» στα δεσμά της φτώχειας και της απελπισίας
Εκτοπισμός εκατομμυρίων, θλίψη, φόβος και παραίτηση ακολούθησαν την «επανένωση», αφήνοντας μέχρι σήμερα το στίγμα τους
*
Πριν από 30 χρόνια, στις 9 Νοέμβρη 1989, έπεσε το τείχος του Βερολίνου, σηματοδοτώντας την ανατροπή της σοσιαλιστικής εξουσίας στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) μετά από δεκαετίες στοχευμένης ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης.
Σε αυτήν τη «στρογγυλή» επέτειο –παρά τα πανηγυρικά αφιερώματα για την «επανένωση» και τις φωτογραφίες ανθρώπων που γιορτάζουν στους δρόμους του Βερολίνου– ο απολογισμός των υποσχέσεων για τα «ανθισμένα τοπία» που περίμεναν τους Ανατολικογερμανούς και για «μια ανοιχτή χώρα με ελεύθερους ανθρώπους», είναι αναπόφευκτος, ιδιαίτερα στη Γερμανία.
Ισραήλ: Το Τείχος της Ντροπής άρχισε να χτίζεται το 2002 Το 2004, εποχή που ισοπεδώθηκε η Ράφα, κρίθηκε από το Δικαστήριο της Χάγης παράνομο. Μέχρι το 2014 είχαν ολοκληρωθεί τα 700 από τα προβλεπόμενα 810 χιλιόμετρα, ύψους 8 μέτρων, με φυλάκια και κάμερες ασφαλείας. Το τείχος του Βερολίνου έπεσε το 1989. Συνολικό μήκος 167,8 χλμ. Από Μποτίλια: Τείχη |
- Προσέκρουσαν πάνω στη σκληρή πραγματικότητα της «επανένωσης», δηλαδή της κυριαρχίας των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής σε όλη τη Γερμανία:
- Πετάχτηκαν έξω από τις δουλειές τους, στα δεσμά της φτώχειας και της απελπισίας.
- Ταυτόχρονα, αντεργατικά μέτρα σάρωσαν όλη τη χώρα.
- Τριάντα χρόνια μετά, γερμανική κυβέρνηση, ρεπορτάζ, αφιερώματα και αναλύσεις δεν γίνεται να προσπεράσουν αυτήν την πραγματικότητα και να γιορτάσουν την καπιταλιστική παλινόρθωση, χωρίς να αναφερθούν στις «άνισες συνθήκες διαβίωσης» σε όλη τη χώρα και στην «ελεύθερη ζωή για όλους», που παραμένει «ζητούμενο».