ΚΚΕ: Τα πανηγύρια περί «επαναφοράς των ΣΣΕ» αποτελούν πρόκληση και προσβολή της νοημοσύνης εκατομμυρίων μισθωτών εργαζομένων
Ο «νέος εργασιακός χάρτης» είναι ο ίδιος παμπάλαιος “χάρτης” που διαμόρφωσαν οι μνημονιακοί νόμοι των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ
Φωτό: Eurokinissi
Τετάρτη 26/11/2025 - 16:48
Σε ανακοίνωση, για τις κυβερνητικές εξαγγελίες σχετικά με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (βλ. στο τέλος), το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής:
«Ο “νέος εργασιακός χάρτης” που προκλητικά παρουσίασε η κυβέρνηση, με τη συνδρομή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και των λοιπών “κοινωνικών εταίρων”, είναι ο ίδιος παμπάλαιος “χάρτης” που διαμόρφωσαν οι μνημονιακοί νόμοι των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια οι αντεργατικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Συνεπώς, τα πανηγύρια περί “ιστορικής συμφωνίας” και “επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων” αποτελούν πρόκληση και προσβολή της νοημοσύνης εκατομμυρίων μισθωτών εργαζομένων της χώρας μας που αμείβονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία με λιγότερο από 1.000 ευρώ καθαρά και με αυτά καλούνται να βγάλουν τον μήνα με τις υπέρογκες τιμές των ενοικίων, του ρεύματος και των βασικών αγαθών.
Με περίσσιο θράσος ανακοίνωσαν:
α) τη διατήρηση και διαιώνιση του μνημονιακού μηχανισμού που επιβάλλει παγωμένους μισθούς, μικρότερους σε πραγματικές τιμές από τους μισθούς του 2011! Αυτό επιτυγχάνεται με τη διατήρηση της κατάργησης των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων τόσο για τον κατώτατο, όσο και για τους κλαδικούς μισθούς. Επίσης, με τη διαιώνιση όλων των αντεργατικών προϋποθέσεων που απαιτούνται για την επεκτασιμότητα μιας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, στα όρια των “δημοσιονομικών αντοχών και ανταγωνιστικότητας” των επιχειρήσεων.
β) τη διατήρηση όλων των μνημονιακών μέτρων που υπονόμευαν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όπως η κατάργηση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης και η δυνατότητα οι επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας να εξαιρούνται των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ακόμα κι αν οι τελευταίες είναι ευνοϊκότερες.
γ) τη διαμόρφωση ενός ασφυκτικού πλαισίου περιορισμού της δράσης των Ομοσπονδιών που επί της ουσίας τις θέτει υπό την ομηρία των εργοδοτικών ενώσεων και της ΓΣΕΕ για να υπογράφουν κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τον ακόμα πιο σφιχτό εναγκαλισμό των Ομοσπονδιών από τις εργοδοτικές ενώσεις για την κατοχύρωση, μέσα από τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όλου του αντεργατικού πλαισίου που έχει διαμορφώσει τους μισθούς πείνας και οδηγεί στο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου στις 13 ώρες δουλειάς την ημέρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό που εμφάνισαν ως συμφωνία “έγινε στο σκοτάδι”, πίσω από κλειστές πόρτες, μακριά από τα συλλογικά όργανα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, την ίδια περίοδο που στο φως ψήφιζαν τον πρωτοφανή εκτρωματικό νόμο για τη 13ωρη εργάσιμη μέρα. Ούτε καν το Διοικητικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ, που έχει βάλει την υπογραφή της, δεν συνεδρίασε ποτέ με αυτό το θέμα.
Οι γνωστοί αντεργατικοί νόμοι που διέλυσαν για “χατίρι” των επιχειρηματικών ομίλων τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μονιμοποιούνται και διαιωνίζονται από τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που τις επέβαλαν με τους νόμους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Το ΚΚΕ στηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων που ήδη διεξάγονται, χωρίς να ζητάνε την άδεια από κανέναν από τους περίφημους “κοινωνικούς εταίρους”, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς, για 7ωρο – 5ημερο – 35ωρο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες τις εποχής μας».
ΠΑΜΕ: Οι δολοφόνοι των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης επέστρεψαν στον χώρο του εγκλήματος
Φωτό: Eurokinissi
Προκλητική και απαράδεκτη χαρακτηρίζει το ΠΑΜΕ τη συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης, επιχειρηματικών ομίλων και των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ.
Σημειώνει ότι η άθλια αυτή συμφωνία προβλέπει τη διαμόρφωση ενός ασφυκτικού πλαισίου περιορισμού της δράσης των Ομοσπονδιών, τη διατήρηση και διαιώνιση του μνημονιακού μηχανισμού που επιβάλλει παγωμένους μισθούς, μικρότερους σε πραγματικές τιμές από τους μισθούς του 2009, τη διατήρηση όλων των μνημονιακών μέτρων που υπονόμευαν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τη διατήρηση του ΓΕΜΗΣΟΕ, τη διατήρηση της μνημονιακής διάταξης που δεν επιτρέπει τη μονομερή προσφυγή των συνδικάτων στον ΟΜΕΔ.
Το ΠΑΜΕ καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να καταδικάσουν τον βρώμικο ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που διαπραγματευόταν επί 7 μήνες με την κυβέρνηση και τις εργοδοτικές ενώσεις «πίσω από την πλάτη των εργαζομένων της χώρας και των Ομοσπονδιών για να καταλήξουν σε αυτό το έκτρωμα» και απαιτεί εδώ και τώρα να συγκληθεί το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ και να καταδικαστεί αυτή η επαίσχυντη συμφωνία.
Καλεί τα συνδικάτα και τις Ομοσπονδίες να πάρουν την υπόθεση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, του εργάσιμου χρόνου και των μισθών στα χέρια τους:
«Η μαζικοποίηση των σωματείων, η ίδρυση δεκάδων νέων σε χώρους δουλειάς, η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης ώστε να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από την πολιτική της ταξικής συνεργασίας και των θυσιών για τα κέρδη του κεφαλαίου, στη ΓΣΕΕ και συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι προϋπόθεση για την ορμητική ανάπτυξη του κινήματος» τονίζει και καλεί σε αγωνιστική αντίδραση των συνδικάτων «όχι μόνο απέναντι στο νέο νομοσχέδιο αλλά για να περάσουμε στην αντεπίθεση. Απευθυνόμαστε με εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους, αναδεικνύοντας τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα και τις διεκδικήσεις που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες μας κόντρα στην πολιτική των μονοπωλίων και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο και για Συλλογικές Συμβάσεις με μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς».
Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ έχει ως εξής:
«Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι του άθλιου νομοσχεδίου για το 13ωρο και οι συνένοχοι στην κατάργηση του 8ωρου και του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς επανήλθαν με μια προκλητική και απαράδεκτη “κοινωνική συμφωνία”.
Η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιεί την αντεργατική Ευρωπαϊκή Οδηγία 2041/2022 που στο όνομα της “αυτοτέλειας” των κρατών μελών προστατεύει το ξήλωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και νομιμοποιεί την κρατική παρέμβαση στον καθορισμό του κατώτερου μισθού, ανοίγοντας το δρόμο ακόμα και για τη μείωση του. Στο πλαίσιο της στρατηγικής του κεφαλαίου και της απαράδεκτης κοινοτικής οδηγίας που ψήφισαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και που έχει ως κόκκινη γραμμή την υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, θα έρθει ένα καινούργιο νομοσχέδιο με βασική επιδίωξη να περάσουν όλες οι αντεργατικές ρυθμίσεις των τελευταίων 15 ετών μέσα και στις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Τα πανηγύρια για “το τέλος των μνημονίων”, για την αξία της “κοινωνικής ειρήνης και της ταξικής συνεργασίας”, τα φληναφήματα ότι “οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα, την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας” αποτελούν πρόκληση για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων που επιβιώνει με καθαρό μισθό κάτω από 1.000€ το μήνα, που αναγκάζονται να δουλεύουν δυο δουλειές για να τα βγάλουν πέρα έχοντας να αντιμετωπίσουν τη μεγάλη ακρίβεια στην ενέργεια, στα καύσιμα, στα είδη διατροφής, τα πανάκριβα ενοίκια, τις υπέρογκες δαπάνες για υγεία και εκπαίδευση, τη μεγάλη φοροληστεία την ίδια στιγμή που η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Όλη η αλήθεια αποτυπώνεται στα λόγια του προέδρου του ΣΕΒ που σημείωσε ως μία από τις αιτίες της κρίσης το ότι "συμφωνούνταν αυξήσεις οι οποίες δεν έδιναν τη σημασία που έπρεπε σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα". Ενώ η Υπ. Εργασίας ήρθε να συμπληρώσει λέγοντας ότι η Συμφωνία δίνει στις επιχειρήσεις "περιβάλλον με ξεκάθαρους κανόνες, δίχως συνεχείς ή ανοιχτές διαπραγματεύσεις". Δηλαδή στόχος του νομοσχεδίου είναι να βαρέσει σιωπητήριο στους αγώνες για τους μισθούς και τις συμβάσεις και να συμβιβάζονται οι εργαζόμενοι με τα ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι των μεγαλοεργοδοτών.
Αυτή η άθλια συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης, επιχειρηματικών ομίλων και των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ προβλέπει:
α) Τη διαμόρφωση ενός ασφυκτικού πλαισίου περιορισμού της δράσης των Ομοσπονδιών, που επί της ουσίας τις θέτει υπό την ομηρία των εργοδοτικών ενώσεων και της ΓΣΕΕ για να υπογράφουν κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τον ακόμα πιο σφιχτό εναγκαλισμό των Ομοσπονδιών από τις εργοδοτικές ενώσεις για την κατοχύρωση, μέσα από τις κλαδικές συμβάσεις, όλου του αντεργατικού πλαισίου που έχει διαμορφώσει τους μισθούς πείνας και οδηγεί στο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου στις 13 ώρες δουλειάς την ημέρα.
β) Τη διατήρηση και διαιώνιση του μνημονιακού μηχανισμού που επιβάλλει παγωμένους μισθούς, μικρότερους σε πραγματικές τιμές από τους μισθούς του 2009! Αυτό επιτυγχάνεται με τη διατήρηση της κατάργησης των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων τόσο για τον κατώτατο, όσο και για τους κλαδικούς μισθούς. Επίσης, με τη διαιώνιση όλων των αντεργατικών προϋποθέσεων που απαιτούνται για την επεκτασιμότητα μιας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα όρια των "δημοσιονομικών αντοχών και ανταγωνιστικότητας" των επιχειρήσεων όπως οι εκθέσεις που θα πρέπει να προσκομίζουν οι εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις ότι οι όροι μια κλαδικής σύμβασης δεν θίγουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων αυτού του κλάδου.
γ) Τη διατήρηση όλων των μνημονιακών μέτρων που υπονόμευαν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όπως η κατάργηση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης και η δυνατότητα οι επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας να εξαιρούνται των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ακόμα κι αν οι τελευταίες είναι ευνοϊκότερες.
δ) Τη διατήρηση του ΓΕΜΗΣΟΕ και μάλιστα με την υπογραφή των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ παρά το γεγονός ότι τα συνδικάτα με την πάλη τους το έχουν μετατρέψει σε κουρελόχαρτο ενώ έχουν προσφύγει και για την αντιστυνταγματικότητά του με την προσωρινή απόφαση του τμήματος του ΣτΕ που εξέτασε την υπόθεση να είναι θετική για τα συνδικάτα. Μάλιστα παραμένει η απαράδεκτη αξίωση εγγραφής στο Μητρώο για τις περιπτώσεις που συνδέονται με την προσφυγή στον ΟΜΕΔ ή την επέκταση μιας ΣΣΕ. Ο προσωρινός ελιγμός να μην κατατίθενται τα μητρώα των σωματείων στο ΓΕΜΗΣΟΕ δεν μπορεί να κρύψει τους βαθύτερους σκοπούς της κυβέρνησης και των εργοδοτών να ελέγξουν τα συνδικάτα και να προωθήσουν το ηλεκτρονικό φακέλωμα.
ε) τη διατήρηση της μνημονιακής διάταξης που δεν επιτρέπει τη μονομερή προσφυγή των συνδικάτων στον ΟΜΕΔ. Η διατήρηση αυτής της αντεργατικής διάταξης γίνεται προσπάθεια να "κουκουλωθεί" με "επιτάχυνση των διαδικασιών" σε περίπτωση διαφωνίας εργαζομένων και εργοδοτών, όμως η ουσία δεν αλλάζει. Επιπλέον, διατηρείται το δικαίωμα της εργοδοσίας για δικαστική προσβολή της απόφασης του ΟΜΕΔ όταν αυτή δεν τη βολεύει.
Να καταδικαστεί ο βρώμικος ρόλος της ηγεσίας της ΓΣΕΕ από όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Επτά μήνες διαπραγματεύονταν η κυβέρνηση, οι εργοδοτικές ενώσεις και οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ στα κρυφά, πίσω από την πλάτη των εργαζομένων της χώρας και των Ομοσπονδιών για να καταλήξουν σε αυτό το έκτρωμα. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στο προεδρείο της ΓΣΕΕ έχουν τεράστιες ευθύνες για την απροκάλυπτη στήριξη στην κυβέρνηση της ΝΔ. Τώρα πια έγινε καθαρό σε όλους γιατί αυτά τα στελέχη ήταν απεργοσπάστες στη μεγάλη απεργία στις 14 Οκτώβρη ενάντια στον νόμο για την επιβολή του 13ωρου. Γιατί δεν αποφάσιζαν απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στους νόμους Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, Κεραμέως, ενάντια στην προσπάθεια να συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών.
Επτά μήνες που τα συνδικάτα αγωνίζονται ενάντια στους αντεργατικούς νόμους, αγωνίζονται για να υπογράφουν συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς και σταθερό ωράριο εργασίας η ηγεσία της ΓΣΕΕ τους έδινε πισώπλατες μαχαιριές. Όχι μόνο δεν ενημέρωσε τους εργαζόμενους, όχι μόνο αρνιόντουσαν συστηματικά να συγκληθεί το Γενικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας που συμμετέχουν και οι πρόεδροι των Ομοσπονδιών που υπογράφουν τις κλαδικές συμβάσεις αλλά για αυτή την ντροπιαστική υπογραφή δεν υπάρχει ούτε καν ενημέρωση και απόφαση των μελών της διοίκησης της ΓΣΕΕ!
Η επίκληση στο ρεαλισμό και όχι στο “μαξιμαλισμό” είναι υποταγή στις ορέξεις των επιχειρηματικών ομίλων, στην πολιτική που επιβάλει συνεχώς θυσίες στους εργαζόμενους για τα κέρδη των ομίλων. Αυτή η γραμμή που υπερασπίζεται η ΓΣΕΕ και γενικότερα οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού πρέπει να ηττηθεί αποφασιστικά. Δεν χωρά άλλη αναμονή.
Η μαζικοποίηση των σωματείων, η ίδρυση δεκάδων νέων σε χώρους δουλειάς, η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης ώστε να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από την πολιτική της ταξικής συνεργασίας και των θυσιών για τα κέρδη του κεφαλαίου, στη ΓΣΕΕ και συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι προϋπόθεση για την ορμητική ανάπτυξη του κινήματος.
Απευθυνόμαστε σε όλα τα συνδικάτα και ιδιαίτερα σε όλες τις Ομοσπονδίες της χώρας να πάρουν την υπόθεση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, του εργάσιμου χρόνου και των μισθών στα χέρια μας. Δε θα αφήσουμε να μας περάσουν θηλιά οι εργοδοτικές ενώσεις, η κυβέρνηση και οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, αυτοί που έχουν παραδώσει την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στο κράτος.
Απαιτούμε εδώ και τώρα να συγκληθεί το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ και να καταδικαστεί αυτή επαίσχυντη Συμφωνία.
Καλούμε να οργανωθεί η αγωνιστική αντίδραση των συνδικάτων όχι μόνο απέναντι στο νέο νομοσχέδιο αλλά για να περάσουμε στην αντεπίθεση.
Απευθυνόμαστε με εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους, αναδεικνύοντας τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα και τις διεκδικήσεις που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες μας κόντρα στην πολιτική των μονοπωλίων και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Για 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο και για Συλλογικές Συμβάσεις με μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς.
Διεκδικούμε:
- Σταθερό και συνεχή ημερήσιο χρόνο εργασίας, 7ωρο- 5ήμερο- 35ωρο κατοχυρωμένο μέσα από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ώστε να μπορούμε να κατοχυρώνουμε και τον ελεύθερο χρόνο που έχουμε ανάγκη.
- Μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές, ώστε να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας. Για επιστροφή του 13ου – 14ου μισθού στους δημοσίους υπαλλήλους, της 13ης – 14ης σύνταξης στους συνταξιούχους.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τους μισθούς και τις συμβάσεις
- Επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τις κλαδικές συμβάσεις
- Επαναφορά κατακτήσεων όπως των κλεμμένων τριετιών 2012 – 2023, της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης, της πληρωμή υπερωριών.
- Κατάργηση του ΓΕΜΗΣΟΕ και όλων των αντεργατικών διατάξεων που περιορίζουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Κυβέρνηση, εργοδότες και ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ βάφτισαν «ιστορική» την επιστροφή στον... «τόπο του εγκλήματός» τους για τις ΣΣΕ
Τετάρτη 26/11/2025 - 14:54
Όσα ειπώθηκαν και όσα αποτυπώθηκαν σε φωτογραφίες σήμερα στο γραφείο της Υπουργού Εργασίας αποτελούν μία απεικόνιση του «πως τα βρίσκουν» οι υπερασπιστές του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος μεταξύ τους.
Με βαρύγδουπες φράσεις όπως «ιστορική συμφωνία», «ουσιαστικός διάλογος», «νέα εποχή» και «προσπάθειες που έγιναν πράξεις» ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Εργασίας τη λεγόμενη «κοινωνική συμφωνία κυβέρνησης και εθνικών Κοινωνικών Εταίρων» για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Το θέαμα ήταν τόσο αποκρουστικό αν σκεφτεί κανείς ότι την ίδια ώρα ένας εργάτης έχανε τη ζωή του.
Ήταν τόσο από «άλλο κόσμο» όσο και οι προηγούμενες δηλώσεις της Κεραμέως πως οι εργαζόμενοι της ζητούσαν να φέρει την 13ωρη δουλειά σε έναν εργοδότη. Μαθημένοι λοιπόν να μιλούν την «αλήθεια τους» - δηλαδή κάτι ξένο προς την πραγματικότητα - να βαφτίζουν «δικαίωμα» κάθε αντιδραστική αποτύπωση της καπιταλιστικής σκλαβιάς σήμερα η κυβέρνηση και κάθε λογής παπαγάλος της μιλά για το «τέλος των μνημονίων»!
Η παρουσίαση έγινε σε συνέντευξη Τύπου της υπουργού Εργασίας Ν. Κεραμέως στην οποία συμμετείχαν οι: Γιάννης Παναγόπουλος (ΓΣΕΕ), Σπύρος Θεοδωρόπουλος (ΣΕΒ), Γιώργος Καββαθάς (ΓΣΕΒΕΕ), Σταύρος Καφούνης (ΕΣΕΕ), Γιάννης Παράσχης (ΣΕΤΕ) και Λουκία Σαράντη (ΣΒΕ).
Μέσα από τις τοποθετήσεις τους επιχείρησαν όλοι να ταυτίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και των εργοδοτών με χαρακτηριστική την τοποθέτηση της υπουργού να κάνει λόγο ότι για τους εργαζόμενους σημαίνει «σταθερό, ασφαλές και προβλέψιμο εργασιακό περιβάλλον, λιγότερο άγχος, αφού μειώνεται η ανησυχία για αλλαγές στους εργασιακούς όρους. Είναι μια βαθιά ανάσα ασφάλειας και αξιοπρέπειας. Για τις επιχειρήσεις, σημαίνει σταθερότητα, δυνατότητα επένδυσης στους εργαζόμενους, περιβάλλον με ξεκάθαρους κανόνες δίχως συνεχείς ή ανοιχτές διαπραγματεύσεις, περιβάλλον που διευκολύνει και ενισχύει την ανάπτυξη και την καταπολέμηση αθέμιτου ανταγωνισμού». Ή όπως ξεδιάντροπα είπε ο ο πρόεδρος του ΣΕΒ «μόνο εξ όψεως είναι αντίθετα τα συμφέροντα εργαζομένων και εργοδοτών».
Πριν παρουσιάσουμε ορισμένα από όσα «συμφώνησαν» οι... εταίροι να τονιστεί ότι τα «μικρά γράμματα» που κρύβουν και το διάολο δεν αναφέρθηκαν αναλυτικά σήμερα. Για παράδειγμα δεν ειπώθηκε κάτι για τον νόμο 4635/2014, ο οποίος στο άρθρο 56 ορίζει ως μία από τις προϋποθέσεις επέκτασης μιας ΣΣΕ ή ακόμα και διαιτητικής απόφασης να υπάρχει «πόρισμα» για «τις επιπτώσεις της στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, τη λειτουργία του ανταγωνισμού και την απασχόληση». Στον ίδιο νόμο, πάνω στον οποίο προφανώς θα «χτίσει» η κυβέρνηση τα επόμενα βήματα, προβλέπεται ακόμα και η εξαίρεση επιχειρήσεων από ΣΣΕ στις περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα...
Αν θυμηθούμε τώρα και τον «αλγόριθμο» που καθορίζει τον κατώτατο μισθό με κρατική απόφαση με βάση την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων μπορούμε να περάσουμε και στο τι ανακοίνωσαν:
Όπως ισχυρίζονται για γίνει επέκταση μίας ΣΣΕ πλέον θα απαιτείται οι εργοδότες που θα δεσμεύει να απασχολούν το 40% των εργαζομένων του κλάδου ή του επαγγέλματος. «Μειώνεται το απαιτούμενο ποσοστό κάλυψης από 50% σε 40%, ενώ το ποσοτικό κριτήριο του 40% δεν θα εξετάζεται καθόλου όταν τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας συνυπογράφουν οι λεγόμενοι εθνικοί κοινωνικοί εταίροι». Ακόμη «δίνεται η δυνατότητα στη ΓΣΕΕ να μπορεί να συνάπτει ή να συνυπογράφει κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας επικουρικά εφόσον προσκληθεί από μέλος της να το κάνει, ώστε να εφαρμόζεται η νέα δυνατότητα της επέκτασης».
Ενώ παραμένουν περιορισμοί στην επέκταση των ΣΣΕ η κυβέρνηση βάζει μπροστά ως κούνελο την γνωστή για τα αίσχη που υπογράφει ΓΣΕΕ. Θυμίζουμε άλλωστε ότι για τα αίσχη του 13ωρου ο σύμμαχος της κυβέρνησης ήταν η ΠΑΣΚΕ σε σωματεία ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ρόδου και του Ηράκλειο.
Κατά τα άλλα διατηρείται σε ισχύ το απαράδεκτο φακέλωμα των Συνδικάτων μέσω των μητρών οργανώσεων. Σημειώνει ότι «προβλέπεται απλοποίηση των διαδικασιών για εγγραφή στα μητρώα οργανώσεων (ΓΕΜΗΣΟΕ και ΓΕΜΗΟΕ)», ενώ «τα εκλογικά έγγραφα θα παραδίδονται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις στο Πρωτοδικείο αντί για το Μητρώο». Αυτά για τα παρουσιάζει ως «τυράκι» για να εγγραφούν οι οργανώσεις αφού μόνο έτσι θα γίνονται - όπως ισχυρίζονται στον «οδικό χάρτη» που παρουσίασαν - δεκτές οι ΣΣΕ που θα υπογράφουν.
Στον «οδικό χάρτη» που παρουσίασαν λοιπόν λένε ότι θα καταργηθεί η μνημονιακή ρύθμιση («Ν. 4046/2012, ΠΥΣ 6/2012) για τη μερική μετενέργεια που ισχύει από το 2012 (που όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ψήφισαν). Δηλαδή «μετά το τρίμηνο (σ.σ. από το τέλος ισχύος της ΣΣΕ) εξακολουθούν να ισχύουν όλοι οι όροι της ΣΣΕ μέχρι τη σύναψη νέας ΣΣΕ».
Ισχυρίζεται ότι επιταχύνονται οι διαδικασίες σε περίπτωση διαφωνίας εργαζομένων και εργοδοτών με «ταχύτερες διαδικασίες για την επίλυση διαφορών μέσω του ΟΜΕΔ». Αντί σχολιασμού αυτό ακόμα και στις διαφάνειες που παρουσίαζε η Κεραμέως το είχε και στα «οφέλη» για τις επιχειρήσεις...
Φυσικά σε όλα αυτά τα... «ιστορικά» δεν χωρούσε να ειπωθεί κάτι για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, για την ευελιξία, για τα 12ωρα και 13ωρα. Για το γεγονός ότι περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους (52%) δουλεύουν παραπάνω ώρες από τη σύμβασή τους, συχνά 10ωρα και 12ωρα, ενώ το 56% δουλεύει Σαββατοκύριακα ή μέσα στον ελεύθερο χρόνο του. Το 65% δεν αμείβεται καθόλου ή μόνο μερικώς για αυτήν την υπερεργασία.
Επιπλέον μάλλον για να μην χαλάσει η ατμόσφαιρα των ομοτράπεζων η Κεραμέως όταν ρωτήθηκε για τον θάνατο του εργάτη σήμερα στο αμαξοστάσιο του ΗΣΑΠ, η υπουργός απάντησε ότι δεν είναι αυτό το αντικείμενο της «Συμφωνίας».
Να σημειωθεί πως η υπουργός ξεκινώντας την παρέμβαση της επικαλέστηκε την Οδηγία 2022/2041 της ΕΕ που ενσωματώθηκε πέρυσι στην ελληνική νομοθεσία από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τον προαναφερόμενο νόμο για τον κατώτατο μισθό (5163/2024), την οποία συνοδεύει ο ισχυρισμός ότι τάχα «επιβάλλει την αύξηση του ποσοστού κάλυψης των εργαζομένων από ΣΣΕ τουλάχιστον στο 80%».
Ωστόσο χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα από μια σειρά κράτη - μέλη της ΕΕ, όπου τα ποσοστά κάλυψης των εργαζομένων από ΣΣΕ είναι πράγματι πολύ μεγάλα (80%-95%), π.χ. Ιταλία, Γαλλία, Αυστρία, Βέλγιο, Φινλανδία, Σουηδία, Ισπανία. Σε Γερμανία και Αυστρία οι κλαδικές ΣΣΕ καθορίζουν τους τυπικούς όρους απασχόλησης και επιτρέπουν εξαιρέσεις από την αρχή της ευνοϊκής μεταχείρισης μέσω ρητρών εξαίρεσης ή παρέκκλισης. Αυτές οι ρήτρες, συχνά γνωστές και ως ρήτρες ανταγωνισμού, επιτρέπουν σε επίπεδο εταιρείας τις «αποκλίσεις» προς τα κάτω τόσο για μισθούς όσο και για συνθήκες εργασίας σε σχέση με όσα ορίζονται στην κλαδική συμφωνία. Κράτη όπως η Γαλλία και το Βέλγιο, το καθένα με διαφορετικό τρόπο, διατηρούν το δικαίωμα να παρεμβαίνουν στις ΣΣΕ, είτε ως προς το ύψος των αυξήσεων είτε ως προς την επέκταση των ΣΣΕ, αν κρίνουν ότι αυτές απειλούν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.