Πρέπει να 'σαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα

Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει (παρά μόνο με τη σύγκρουση)

 Γαλέρα

Το ρεπορτάζ στο σημερινό «Ριζοσπάστη» (βλέπε πιο κάτω) για τις επιχειρησιακές συμβάσεις είναι μια ακόμα απόδειξη της ζούγκλας που διαμορφώνεται στην αγορά εργασίας, στο «παρά 5» των νέων μέτρων που ετοιμάζουν κυβέρνηση - κεφάλαιο - κουαρτέτο για τα Εργασιακά.

Οι τρεις επιχειρησιακές συμβάσεις, που παρουσιάζονται ενδεικτικά στο σημερινό ρεπορτάζ, δεν έπεσαν βέβαια από τον ουρανό. Είναι το αποτέλεσμα αλλεπάλληλων νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και τους οποίους διατήρησε και εμπλούτισε η σημερινή κυβέρνηση.

Οι νόμοι αυτοί ξήλωσαν λίγο - λίγο το «πουλόβερ» των Συλλογικών Συμβάσεων, αποδυναμώνοντας αρχικά τις κλαδικές και καταργώντας, στη συνέχεια, ακόμα και τον κατώτερο μισθό που προέβλεπε η τελευταία Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Μια σειρά άλλοι νόμοι

• επέτειναν την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας,
• ανοίγοντας μια παράλληλη οδό για την υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων.

Κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά:

• Το 94% των συμβάσεων που υπογράφτηκαν το 2015 ήταν επιχειρησιακές.
• Περισσότερες από τις μισές θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε μήνα, ανεξάρτητα από το πώς διαμορφώνεται το ισοζύγιο με αυτές που χάνονται, είναι θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.
• Ταυτόχρονα, το 60% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα βίωσε την περασμένη χρονιά τουλάχιστον μια απόλυση, επιβεβαιώνοντας τη μεγάλη ευελιξία και την κινητικότητα που υπάρχει στην αγορά εργασίας.

Σας έχω ένα καλό και ένα κακό νέο.
Πρώτα το καλό: Διπλή μερίδα φαγητό για όλους!...
Και το κακό τώρα: Ο καπετάνιος μας θέλει να κάνει θαλάσσιο σκι!
(Ανέκδοτο;)
Τα... καλά νέα ή ο Ο ΣΥΡΙΖΑ και το... θαλάσσιο σκι (11/4/2015)

Το όραμα του κεφαλαίου για «ευελφάλεια», που περιγραφόταν στα ευρωπαϊκά κείμενα της περασμένης δεκαετίας, παίρνει σάρκα και οστά.

Τι πετυχαίνουν οι εργοδότες με συμβάσεις σαν κι αυτές που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης»;

• Να μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης,
• Να εντατικοποιήσουν την εργασία, βελτιώνοντας έτσι τις προϋποθέσεις για τη δική τους κερδοφορία και την επιβίωση ή την επικράτησή τους στον ανταγωνισμό.
• Να εντείνουν, δηλαδή, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που είναι βασική προϋπόθεση για τον περιβόητο στόχο της ανάκαμψης.

Με τέτοια... ροδοπέταλα για τους εργαζόμενους είναι στρωμένος ο δρόμος της στρατηγικής για την καπιταλιστική ανάπτυξη που στηρίζει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και όλα τα κόμματα του κεφαλαίου παρά τις διαφορές τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων, Χρυσή Αυγή).

Μάλιστα, το ότι μια από τις συμβάσεις αφορά επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον Τουρισμό είναι διπλά αποκαλυπτικό για το γεγονός ότι η ανάκαμψη δεν εξασφαλίζει εργατικά δικαιώματα ούτε θα προσφέρει ανάκαμψη στο εργατικό εισόδημα.

Σε έναν κλάδο με ανοδική πορεία και αυξανόμενους τζίρους, οι εργοδότες επιβάλλουν μισθούς ακόμα πιο κάτω και από το βασικό!

• Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον Τουρισμό θα συμβεί αύριο σε όλους τους κλάδους σε περίπτωση που η οικονομία ανακάμψει.

Το ερώτημα που μπαίνει είναι:

• Θα συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με τους όρους γαλέρας, που θα γίνουν ακόμα χειρότεροι αν περάσουν τα μέτρα για τα Εργασιακά;
• Θα δεχτούν να γίνουν «δούλοι του 21ου αιώνα», αυτοί και τα παιδιά τους;

Η απάντηση πρέπει να είναι ένα ξεκάθαρο «όχι»!

• Είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους η σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις κυβερνήσεις, τα κόμματά του και την εξουσία του.
• Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για να ανακάμψει ο λαός και όχι το κεφάλαιο.

Προϋπόθεση είναι

• Να απομονωθούν και να ηττηθούν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στους τόπους δουλειάς,
• Να δυναμώσει η οργάνωση και η συσπείρωση γύρω από τις ταξικές δυνάμεις.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Η Άποψή μας, 1/6/2016

ΟΡΟΙ «ΓΑΛΕΡΑΣ» ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Προάγγελος των νέων ανατροπών που έρχονται στα Εργασιακά

Εργοδοσία και «ενώσεις προσώπων», με τις ευλογίες του κράτους, είτε υλοποιούν με τον πιο ακραίο τρόπο την υφιστάμενη αντεργατική νομοθεσία είτε την ξεπερνάνε κιόλας

Την ώρα που στο παρασκήνιο ετοιμάζονται οι επόμενες ανατροπές στα Εργασιακά, μεταξύ αυτών και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στους χώρους δουλειάς η εργοδοσία επιβάλλει με επιχειρησιακές συμβάσεις καθεστώς χειρότερο ακόμα κι απ' αυτό που προβλέπουν οι κατάπτυστοι αντεργατικοί νόμοι των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης.

Σύμμαχό της η εργοδοσία έχει τις λεγόμενες «ενώσεις προσώπων», που προβλέπονται από το νόμο 4024/2011 και μπορούν να υπογράφουν επιχειρησιακές συμβάσεις με όρους χειρότερους από τις κλαδικές, οι οποίες πλέον έχουν λήξει στην πλειοψηφία τους και δεν έχουν ανανεωθεί, με ευθύνη της εργοδοσίας και τις πλάτες του κράτους.

Ετσι, λειτουργώντας σαν πέμπτη φάλαγγα σε βάρος των εργαζομένων, κάτω από την καθοδήγηση ή και τις απειλές της εργοδοσίας, οι «ενώσεις προσώπων» αποδέχονται επιχειρησιακές συμβάσεις με όρους που είτε υλοποιούν με τον πιο ακραίο τρόπο την υφιστάμενη αντεργατική νομοθεσία είτε την ξεπερνάνε κιόλας, στρώνοντας το έδαφος για τις επικείμενες νέες αντεργατικές αλλαγές. Ορισμένες τέτοιες περιπτώσεις καταγράφει πιο κάτω ο «Ριζοσπάστης».

1. Μισθός μικρότερος κι από τον κατώτερο!

Επιχειρησιακή σύμβαση που υπογράφτηκε στις 25 Μάη ανάμεσα στην εταιρεία με την επωνυμία «Τουριστικές Οικοδομικές Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις ΑΕ» (ΤΟΞΕ ΑΕ), με έδρα τη Θεσσαλονίκη και την Ενωση Προσώπων στην επιχείρηση, επιβάλλει σε όλους τους εργαζόμενους με σχέση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου, βασικό μισθό μικρότερο ακόμα και από τον κατάπτυστο που ορίζει η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) 6/2012!

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

Συγκεκριμένα, η σύμβαση ομαδοποιεί τους εργαζόμενους ανάλογα με την ειδικότητα και καθορίζει βασικό μισθό για όλους τα 500 ευρώ και βασικό μεροκάματο τα 20 ευρώ μεικτά. Από το γενικό ψαλίδι σε σχέση με τον κατώτερο μισθό των 586 και 511 ευρώ (για νέους κάτω των 25 ετών) μεικτά, εξαιρείται μόνο η κατηγορία των διοικητικών υπαλλήλων, οι οποίοι θα αμείβονται με 600 ευρώ μισθό ή με 24 ευρώ μεροκάματο.

Με την ίδια σύμβαση, καθορίζεται επίδομα 10 ευρώ για κάθε χρόνο προϋπηρεσίας στον κλάδο και 5% σε πτυχιούχους τουριστικών σχολών. Το επίδομα θέσης - ευθύνης - απόδοσης και εξομάλυνσης θα δίνεται κατά βούληση από την εργοδοσία, ενώ καταργείται και κάθε άλλο επίδομα «το οποίο δεν προβλέπεται ρητά στην παρούσα».

Εργοδοσία και Ενωση Προσώπων συμφωνούν να δίνονται κανονικά ο 13ος και ο 14ος μισθός, στην πραγματικότητα όμως αυτοί καταργούνται με τη μείωση του βασικού μισθού. Ετσι, το ετήσιο εισόδημα για τους εργαζόμενους της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων του 13ου και του 14ου μισθού, θα είναι 7.000 ευρώ (14χ500), όσο ακριβώς θα ήταν αν ίσχυε ο κατώτερος μισθός των 586 ευρώ, χωρίς όμως να δίνονται ο 13ος και ο 14ος μισθός (12χ586=7.032 ευρώ).

Με τον τρόπο αυτό, η εργοδοσία συνεχίζει να δίνει τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και το επίδομα άδειας, αλλά αυτά δεν της κοστίζουν τίποτα, αφού το «κόστος» εργασίας για κάθε απασχολούμενο παραμένει στα 7.000 ευρώ, λόγω της μείωσης του βασικού μισθού. Η σύμβαση αυτή (ισχύει από 1/6/2016 έως 31/5/2018) έχει αναγγελθεί στο υπουργείο Εργασίας και στον ΟΜΕΔ, που σημαίνει ότι είναι σε γνώση των αρμόδιων υπηρεσιών, χωρίς από την πλευρά τους να υπάρχει κάποια αντίδραση!

Οπως, τέλος, αναφέρεται στην εισαγωγή της σύμβασης, τα συμβαλλόμενα μέρη έλαβαν υπόψη τους

«τις οικονομικές συγκυρίες και τις ειδικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη Ελλάδα, τον ιδιαίτερα σημαντικό περιορισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας της εργοδότριας καθώς επίσης την ανάγκη να διατηρηθεί ανέπαφος ο αριθμός των εργαζομένων και να μην γίνουν μειώσεις του κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης».

Είναι πραγματικά πρόκληση να λέγονται τέτοια πράγματα από την πλευρά της εργοδοσίας και των εργατοπατέρων, όταν ο κλάδος του τουρισμού έχει πληγεί ελάχιστα από την κρίση και τώρα βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης, επιβεβαιώνοντας ότι τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από αυτήν.

2. «Ταβάνι» τα 586 ευρώ του κατώτερου μισθού!

Σοβαρά ερωτήματα προκύπτουν από μία ακόμα Επιχειρησιακή Σύμβαση, που υπογράφτηκε στις 13 Απρίλη 2016 στην εταιρεία ANTOPACK στο Βόλο, με Ενωση Προσώπων. Με τη σύμβαση αυτή, όλοι οι μισθοί κατρακυλάνε στα όρια των 586 και 511 ευρώ μεικτά, συν τις τριετίες.

Οπως όμως γράφεται πιο κάτω,

«πέραν των ανωτέρω αποδοχών που ορίζει η Εθνική ΓΣΣΕ δύναται ο εργοδότης να καταβάλλει πρόσθετη οικειοθελή παροχή. Συμφωνείται ρητά ότι αυτό το πρόσθετο ποσό αποδοχών ο εργοδότης θα μπορεί στο μέλλον να το ανακαλέσει, να το μειώσει, να το μεταβάλει σε ύψος και διάρκεια χωρίς τη συγκατάθεση του εργαζόμενου και χωρίς η μείωση αυτή να αποτελεί μονομερή βλαπτική μεταβολή για τον εργαζόμενο».

Δηλαδή, η εργοδοσία μπορεί κατά βούληση να δίνει ένα χαρτζιλίκι παραπάνω στους εργαζόμενους, πέρα από τα 586 ευρώ που είναι το «ταβάνι» για όλους. Γιατί το κάνει αυτό; Η απάντηση έρχεται στο άρθρο 4 της εν λόγω σύμβασης, με τον τίτλο «Αντάλλαγμα παροχής εργασίας - Συμφωνία συμψηφισμού», όπου προβλέπεται ότι

«στις ανώτερες των νομίμων αποδοχές που ισχύουν ή θα ισχύσουν για τους εργαζόμενους συμψηφίζεται και καταλογίζεται κάθε απαίτηση των εργαζομένων από τις ρητά αναφερόμενες αιτίες, σε εκτέλεση της παρούσας επιχειρησιακής σύμβασης».

Δηλαδή, αν ένας εργαζόμενος παίρνει έστω και 1 ευρώ πάνω από τον κατώτατο μισθό, η εργοδοσία θα μπορεί στο εξής να το συμψηφίζει με οποιαδήποτε απαίτηση έχει ο εργαζόμενος αυτός για υπερωριακή απασχόληση, επιδόματα, άδεια που δεν δόθηκε κ.ά.

Ο κατάλογος των παροχών που δικαιούται να συμψηφίζει η εργοδοσία με το «κάτι παραπάνω» που θα δίνει στο μισθό, όταν και όποτε θέλει, περιλαμβάνει τα παρακάτω:

«Τα οποιαδήποτε μορφής ή φύσης επιδόματα, όπως το οικογενειακό επίδομα, επίδομα γάμου, ταμειακό, προϋπηρεσίας, πολυετούς υπηρεσίας στην εργοδότρια εταιρεία ή σε άλλο εργοδότη, ακόμη και αυτά που θα θεσπιστούν στο μέλλον. Πρόσθετη αμοιβή για πρόσθετη εργασία κύρια ή δευτερεύουσα, πρόσθετη αμοιβή για γνήσια ή απλή ετοιμότητα προς παροχή εργασίας. Αμοιβή ή προσαύξηση για υπερεργασία, ιδιόρρυθμη υπερωρία, εργασία Σαββάτου, εργασία έκτης ημέρας υπό καθεστώς πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, εργασία νύχτας, εργασία Κυριακής, εξαιρετέων ή μη εξαιρέσιμων εορτών και αργιών, υποχρεωτικών ή κατ' έθιμον αργιών. Αποζημίωση για διανυκτέρευση εκτός έδρας. Αποζημίωση μη χορηγηθείσας αναπληρωματικής ημέρας ανάπαυσης και αποζημίωση μη χορηγηθείσας αδείας. Οποιαδήποτε επιπλέον αμοιβή προβλέπεται από το νόμο, τις ΣΣΕ και δ.α. (διαιτητική απόφαση) ή από δικαστική απόφαση, ακόμη και αν έχει αναδρομική ισχύ».

Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο κατώτερος μισθός, αυξημένος με το φιλοδώρημα που δίνει οικειοθελώς και κατά τα κέφια της η εργοδοσία, θα παραμένει αμετάβλητος, ανεξάρτητα από το χρόνο εργασίας και τις ειδικές προσαυξήσεις που προβλέπονται σε περιπτώσεις υπερεργασίας, υπερωρίας, ακόμα και αργιών.

Προστίθεται, μάλιστα, στη σύμβαση όρος ότι οι αξιώσεις των εργαζομένων για όλες τις παραπάνω αιτίες

«εξοφλούνται μέσω συμψηφισμού και καταλογισμού στις ανώτερες των νομίμων αποδοχές τους (...) χωρίς να είναι απαραίτητο η εξόφληση διά του συμψηφισμού να καταγράφεται ή να επαναλαμβάνεται κάθε φορά ρητά στην εξοφλητική απόδειξη μισθοδοσίας»! Δηλαδή, όλα θα γίνονται στη «ζούλα»!

3. Καραμπινάτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας!

Στις αρχές Γενάρη του 2016, το ελληνικό υποκατάστημα «Jager Bau GmbH», εταιρείας από την Αυστρία, υπέγραψε με Ενωση Προσώπων επιχειρησιακή σύμβαση, η οποία έχει αναδρομική ισχύ από το Μάρτη του 2015 και αφορά στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με βάση τις αντεργατικές οδηγίες της ΕΕ. Η συμφωνία ισχύει μέχρι τη λήξη του έργου ή αλλιώς μέχρι τον Οκτώβρη του 2017. Οι εργαζόμενοι θα αποσπώνται από τη μητρική εταιρεία στην Αυστρία, γεγονός που παραπέμπει σε άλλη οδηγία της ΕΕ, περί «απόσπασης εργαζομένων».

Με το επιχείρημα των ιδιαζουσών συνθηκών εργασίας «σε εργοτάξιο συμβαλλομένου εργολάβου στις Γωνιές Δήμου Χερσονήσου Κρήτης»

η σύμβαση προβλέπει ότι όλοι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης θα δουλεύουν εξαήμερο και θα κάθονται μόνο την Κυριακή.

Το ανώτατο ημερήσιο όριο εργασίας θα μπορεί να φθάνει τις 10 ώρες (!) με τον περιορισμό ότι οι συνολικές ώρες που θα δουλεύει ένας εργαζόμενος σε μια περίοδο τεσσάρων μηνών δεν θα πρέπει να ξεπερνούν κατά μέσο όρο τις 40 ώρες τη βδομάδα. Αν λόγω της διευθέτησης συμπληρωθεί ο μέσος όρος πριν κλείσει το τετράμηνο, τότε θα δίνονται στον εργαζόμενο συνεχόμενες μέρες ανάπαυσης μέχρι τη συμπλήρωση του τετραμήνου.

Υπενθυμίζουμε ότι στο μέτρο της διευθέτησης ο επιπλέον χρόνος πέραν του κανονικού ωραρίου εργασίας δεν πληρώνεται ως υπερεργασία ή υπερωρία, ενώ η συνεχόμενη εργασία πάνω από το 8ωρο έχει βλαπτικές και επικίνδυνες συνέπειες για την υγεία και την ασφάλεια του εργαζόμενου. Η φθορά στην υγεία του είναι ανεπανόρθωτη, όσα ρεπό κι αν του δώσει η εργοδοσία.

Επιπλέον, η εταιρεία διατηρεί και το προνόμιο να επιβάλλει υπερεργασία και υπερωρία, όταν το απαιτούν οι ανάγκες. Ετσι, η ίδια σύμβαση προβλέπει ότι 

«ο ανώτατος μέσος όρος ωρών εργασίας θα δύναται να προσαυξάνεται έως τις 48 εβδομαδιαίως με την καταβολή των αντιστοίχων νομίμων αποζημιώσεων στους εργαζόμενους για υπερεργασία και υπερωριακή εργασία».

Φαίνεται πως η εργοδοσία, εκτιμώντας ότι θα εξαντλήσει τις ώρες που της προσφέρει η διευθέτηση, αξιοποιεί και τη δυνατότητα για υπερωρία. Τέλος, από τη σύμβαση προβλέπεται ότι η διευθέτηση θα είναι ατομική.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8913066