ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (VIDEO) - Σαράντα χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό λαού και νεολαίας το Νοέμβρη 1973 - ΗΧΗΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ από τη «Φωνή της Αλήθειας» - Το βίντεο της ΚΝΕ για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Δείτε εδώ βίντεο με το χρονικό των ημερών της εξέγερσης

Ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβρη του 1973, αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, ορόσημο της λαϊκής πάλης, σε μια από τις δύσκολες περιόδους της νεότερης ιστορίας του λαϊκού μας κινήματος. Στο λαϊκό αυτό ξεσηκωμό, μαζί με το σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», προβλήθηκαν και τα συνθήματα-στόχοι «Κάτω η χούντα», «Έξω οι ΗΠΑ και το NATO». Επομένως, είχε μήνυμα πολιτικό, ανατρεπτικό, αντιαμερικανικό, αντιιμπεριαλιστικό. Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν μόνο «φοιτητικός» ξεσηκωμός, όπως επίσης προβάλλουν οι απολογητές του συστήματος.

Η ανάπτυξη των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο λαϊκό ξεσηκωμό

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τα μέλη και στελέχη του, τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, τους φίλους και οπαδούς του, τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ, που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι στα κρατητήρια της Ασφάλειας, δε λύγισαν από τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, στη Μπουμπουλίνας, στις φυλακές, τις εξορίες και τα στρατοδικεία, σε κάθε τόπο μαρτυρίου. Είναι περήφανο για τη δράση της ΚΝΕ, που ιδρύθηκε με απόφαση του ΠΓ στις δύσκολες συνθήκες το 1968, δίνοντας ώθηση στην οργάνωση της νεολαίας, που συνέβαλε στην ενίσχυση της λαϊκής πάλης. Για τη συμβολή του Κόμματος και της ΚΝΕ στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, στη σκληρή πάλη για να αναπτυχθεί η αντίσταση του λαού και της νεολαίας, η διεθνιστική αλληλεγγύη στην αντιδικτατορική πάλη, για να σπάσει ο φόβος, ο συμβιβασμός και η μοιρολατρία. Είναι περήφανο που, παρά τις δύσκολες συνθήκες των διώξεων και της απαγόρευσης της δράσης του, κατόρθωσε με τη βοήθεια χιλιάδων αγωνιστών να φτάνει η φωνή του, η φωνή της αντίστασης με τον παράνομο «Ριζοσπάστη», τον «Οδηγητή», το ραδιοσταθμό της «Φωνής της Αλήθειας», τις προκηρύξεις και τα τρικ, στον απλό κόσμο που δεινοπαθούσε από τη χούντα και την πλουτοκρατία.

Το χρονικό των τριών ημερών της κατάληψης έχει τη δική του ιστορία. Μετά το κλείσιμο των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, στην κατάληψη έρχονται και συμμετέχουν μαθητές και εργαζόμενοι (οικοδόμοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι κ.ά.). Και οργανώνεται η κατάληψη, με μοίρασμα προκηρύξεων, τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού, ακούγονται παντού αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα. Οι συγκεντρωμένοι μέσα κι έξω από το Πολυτεχνείο είναι χιλιάδες. Ενώ στις 16 Νοέμβρη το απόγευμα η αστυνομία αρχίζει να χτυπάει άγρια τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας και γύρω από το Πολυτεχνείο όπου έχουν κινητοποιηθεί οι οικοδόμοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, άλλοι κλάδοι εργαζομένων, αγρότες από τα Μέγαρα.

Στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου εκφράστηκε η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα. Η άνοδος του εργατικού κινήματος το 1973 ήταν σημαντική συγκριτικά με τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας. Το δυνάμωμα του φοιτητικού κινήματος «πατούσε» πάνω στο λαϊκό παράγοντα, στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Στην ουσία ήταν άμεσα συνδεδεμένο με αυτό. 

Επιπλέον, η κρίση του χουντικού καθεστώτος γίνεται όλο και πιο βαθιά και επιταχύνεται από τις αρχές της δεκαετίας του '70 και ιδιαίτερα την περίοδο 1972-73. Μια σειρά από διεθνείς και εσωτερικές εξελίξεις εντείνουν την κρίση και την παράλληλη άνοδο της αντιδικτατορικής πάλης.

Για τον καπιταλισμό, εκείνη η περίοδος ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Η οικονομική κρίση (που τότε από τους αστούς οικονομολόγους ονομαζόταν «πετρελαϊκή κρίση») μόλις είχε ξεσπάσει, αγγίζοντας και τη χώρα. Οι σκανδαλώδεις συμβάσεις της χούντας με μονοπώλια γίνονται απροκάλυπτες και γνωστές στο λαό. Παράλληλα, όμως, η αντιαμερικανική, αντιιμπεριαλιστική συνείδηση λαού και νεολαίας βαθαίνει ακόμη περισσότερο από τις επεμβάσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της, με αμερικανική επέμβαση, επιβολής χούντας στη Χιλή και η ανατροπή της κυβέρνησης της Λαϊκής Ενότητας του Σ. Αλιέντε. Η αγανάκτηση του λαού στρέφεται τόσο ενάντια στον ιμπεριαλισμό, όσο και στη χούντα με τον ελλιμενισμό του 6ου Αμερικάνικου Στόλου στο Φάληρο και στην Ελευσίνα. Από την άλλη, θετική επίδραση ασκούσαν στο λαό οι σοσιαλιστικές χώρες, η πάλη του βιετναμέζικου λαού ενάντια στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές, καθώς και η άνοδος του εργατικού κινήματος των καπιταλιστικών χωρών. Η απομόνωση του χουντικού καθεστώτος διευρυνόταν.

Η «φιλελευθεροποίηση»

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, οι δυνάμεις του κεφαλαίου στην Ελλάδα εξετάζουν ενδεχόμενη μεταμφίεση της χούντας. Κάτω από το βάρος των εξελίξεων και την πίεση του λαϊκού παράγοντα, ξεκινά το πείραμα της «φιλελευθεροποίησης» από το 1972 και εντείνεται το 1973 με το δημοψήφισμα για την κατάργηση της βασιλείας και την κυβέρνηση Μαρκεζίνη, η οποία υποσχέθηκε τη διενέργεια εκλογών το Φλεβάρη του '74.

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης ήταν πρωτοκλασάτο στέλεχος του κόμματος του Αλέξανδρου Παπάγου «Εθνικός Συναγερμός» και φερόταν ως επικρατέστερος διάδοχός του. Υπήρξε υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης του Συναγερμού το 1953, η οποία υπηρέτησε το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης, ενώ αργότερα ίδρυσε το «Κόμμα των Προοδευτικών», χωρίς ουσιαστικό λαϊκό έρεισμα.

Στη μασκαράτα των εκλογών, που θα εξωράιζαν την εικόνα του καθεστώτος, δήλωσαν έτοιμοι να πάρουν μέρος οι δεξιοί οπορτουνιστές που διέσπασαν το 1968 το ΚΚΕ και αυτοαποκαλέστηκαν «ΚΚΕ εσωτερικού». Καλλιεργούσαν την αυταπάτη της μετεξέλιξης της δικτατορίας.

Τη συμμετοχή στις εκλογές της χούντας υποστήριξαν ο Ευάγγελος Αβέρωφ, μετέπειτα ηγέτης της ΝΔ, και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις όπως πρώην βουλευτές της ΕΡΕ και της Ένωσης Κέντρου, ενώ ένα τμήμα της αστικής τάξης, που εκφραζόταν πολιτικά από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά και από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Γεώργιο Ράλλη κ.ά. ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με το καθεστώς της χούντας για μετάβαση στην κοινοβουλευτική μορφή της αστικής εξουσίας. Άλλωστε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν τάχτηκε ποτέ ανοικτά κατά της δικτατορίας. Βασική του επιφύλαξη ήταν ότι μια μεγάλη παράταση του δικτατορικού καθεστώτος θα έβαζε σε κίνδυνο την αστική εξουσία.

Εξάλλου η δικτατορία υλοποιούσε βασικά σημεία της πολιτικής των προδικτατορικών κυβερνήσεων της ΕΡΕ στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού του αστικού συστήματος, όπως την αναθεώρηση Συντάγματος, την ανατροπή της επιρροής του παλατιού στο στρατό, την ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας, την προσέλκυση ξένου κεφαλαίου (ένας από τους πρώτους νόμους της δικτατορίας ήταν ο 147/67 που καθιέρωνε σκανδαλώδη φορολογικά κίνητρα για ξένους επενδυτές), την ταχεία εκβιομηχάνιση με κρατικά κεφάλαια (το 1968 για κάθε επένδυση οι βιομήχανοι έβαζαν το 10% και το υπόλοιπο 90% οι τράπεζες). Με άλλα λόγια, η αντιστοίχιση του αστικού πολιτικού συστήματος στις τότε απαιτήσεις και ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης ήταν επιδίωξη και του αστικού πολιτικού κόσμου και της δικτατορίας. Η δικτατορία, δηλαδή, ακολούθησε συνεπή ταξική πολιτική και αυτό φανερώνεται από το γεγονός ότι το «πείραμα Μαρκεζίνη» συσπείρωσε το σύνολο της αστικής τάξης. Ο ΣΕΒ και οι εφοπλιστές το δέχτηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ανάλογη αποδοχή είχε και στον κύριο όγκο των ανώτερων αξιωματικών του στρατού.

Στις 9 Οκτώβρη 1973 σε ανακοίνωσή του το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που καθόριζε τη στάση του απέναντι στην «πολιτικοποίηση» της χούντας και τις εκλογές που είχε προαναγγείλει ο Μαρκεζίνης, τόνιζε: «Ο δρόμος του συμβιβασμού στον οποίο καλεί ο Μαρκεζίνης με τη χουντική δικτατορία και τα όργανά της είναι ο δρόμος που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και των ιμπεριαλιστών και παρατείνει το τυραννικό καθεστώς της χούντας... είναι ο δρόμος προδοσίας των λαϊκών εθνικών συμφερόντων. Ο σχηματισμός της κυβέρνησης Μαρκεζίνη αποτελεί συνέχιση του ελιγμού της χούντας για μεταμφίεσή της στη λεγόμενη Προεδρική Δημοκρατία. Αποβλέπει στο να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό, τη διεθνή κοινή γνώμη και ταυτόχρονα να επηρεάσει και να παρασύρει λαϊκές μάζες για να διασπάσει τις αντιδικτατορικές και αντιχουντικές δυνάμεις... για να παρατείνει έτσι τη δικτατορική εξουσία της».

Άνοδος των αγώνων

Το 1973 χαρακτηρίζεται από τη σοβαρή αγωνιστική ανάταση του λαού και της νεολαίας. Το χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης των αγώνων της εργατικής τάξης, λόγω και της φασιστικής επιβολής, αρχίζει να ξεπερνιέται και με ωριμότητα από τις στοιχειώδεις μορφές τους (διαβήματα, υπομνήματα κλπ.) περνάνε σε ανώτερες - μέχρι τις απεργίες. Στην πρώτη γραμμή τίθενται ζητήματα, όπως: Μεροκάματα, ασφαλιστικά ταμεία, ωράριο, συνδικαλιστικές ελευθερίες, δικαίωμα της απεργίας. Μία μετά την άλλη οι ομοσπονδίες, ένας μετά τον άλλο οι κλάδοι των εργαζομένων καταγγέλλουν τις συμβάσεις εργασίας και ζητούν αυξήσεις των αποδοχών τους κατά 40%-50%. Ως αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων αγώνων, το 1973, σημειώνονται οι απεργίες αλιεργατών Καβάλας, τυπογράφων Αθήνας, τεχνικών «Ολυμπιακής», δημοσιογράφων πρωινών εφημερίδων Αθήνας, εργαζομένων της ΔΕΗ, κινηματογραφιστών Αθήνας. Σε όλες αυτές τις διεργασίες, αποφασιστική είναι η συμβολή του ΚΚΕ, το οποίο, παρά την παρανομία τόσων χρόνων, έχει βαθιές ρίζες στο λαό.

Την ίδια χρονιά αναπτύσσονται και οι πρώτες εκδηλώσεις των αγροτών, διοργανώνοντας μεγάλα συλλαλητήρια, όπως στα Καλύβια Τρικάλων, στα Μέγαρα, στα Σπάτα, στο Μενίδι, στο Σκαραμαγκά. Αρνούνται την παράδοση ή πώληση των προϊόντων τους, μέτρο που επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα.

Δυναμώνουν και οι διεκδικήσεις με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Τέτοιες μέρες δράσης είναι η 28η Οκτώβρη 1972, η επέτειος του πραξικοπήματος (21η Απρίλη 1973), η Πρωτομαγιά του '73, η νυχτερινή διαδήλωση μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Ακόμη και στις Ένοπλες Δυνάμεις υπάρχουν παραδείγματα αντιδικτατορικών εκδηλώσεων, με την εγκατάλειψη ΝΑΤΟικής άσκησης στην Αδριατική από το αντιτορπιλικό «ΒΕΛΟΣ».

Επίσης, από τις αρχές ακόμη του 1972, οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος εντείνονται. Και αυτοί είναι αποτέλεσμα της προηγούμενης δράσης που είχε αναδείξει και το μαζικό του φορέα, την «Αντιδικτατορική ΕΦΕΕ». Σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, γίνονται κινητοποιήσεις, οι φοιτητές απαιτούν γνήσιες εκλογές και συγκρότηση φοιτητικών συλλόγων, προσφεύγουν στα Πρωτοδικεία και προσβάλλουν τη «νομιμότητα» των διορισμένων από τη χούντα εκπροσώπων στις σχολές. Η δράση της ΚΝΕ (που έχει ιδρυθεί από το 1968 με απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ) δυναμώνει, αγκαλιάζει όλο και περισσότερους νέους. Η πάλη των φοιτητών παίρνει όλο και περισσότερο πολιτικά χαρακτηριστικά.

Ο ξεσηκωμός

Το 1973 βρίσκει το φοιτητικό κίνημα σε μια κρίσιμη καμπή του. Η χούντα οργανώνει επίθεση εναντίον του. Το Γενάρη δημοσιεύει το λεγόμενο «καταστατικό χάρτη» της Ανώτατης Παιδείας, με τον οποίο θέλει να κάμψει τους φοιτητές. Παρά το μπαράζ διώξεων, που έχει εξαπολύσει η χούντα, στις 14 Φλεβάρη, με τη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο, μπαίνουμε σε μια ανώτερη φάση των αγώνων, κορυφαία στιγμή του έχει την κατάληψη της Νομικής στις 21-22 Φλεβάρη, η οποία και λήγει με μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας. Το Μάρτη, νέες καταλήψεις στην Ιατρική και ξανά στη Νομική. Οι κινητοποιήσεις απλώνονται και σε άλλες πόλεις, Θεσσαλονίκη, Πάτρα. Στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, το φοιτητικό κίνημα διαθέτει περισσότερα περιθώρια ζύμωσης, νόμιμης ή μισονόμιμης δράσης. Έτσι φτάσαμε στον ξεσηκωμό του Νοέμβρη. Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, ως κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα, προετοιμάστηκε σε ό,τι αφορά τα αιτήματα, τα συνθήματα, τους στόχους πάλης σε όλους τους προηγούμενους αγώνες του λαού.

Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη και την Παρασκευή 16 Νοέμβρη χιλιάδες εργαζομένων κατεβαίνουν στο Πολυτεχνείο. Με πρωτοβουλία της ΚΟΑ του ΚΚΕ, που από το πρωί της Πέμπτης ρίχτηκε στη μάχη του καλέσματος των εργαζομένων, οι γύρω δρόμοι γεμίζουν με κόσμο. Η κατάληψη αποκτά χαρακτηριστικά παλλαϊκού ξεσηκωμού. Την Πέμπτη, ο κόσμος που αρχίζει να συγκεντρώνεται στους γύρω δρόμους συγκρούεται με την αστυνομία, η οποία τους εμποδίζει να ενωθούν με τους φοιτητές. Με την ενεργητική συμμετοχή της ΚΝΕ, μαθητές μόλις σχολούν πηγαίνουν στο χώρο.

Στις 16 Νοέμβρη, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία και καλούσε την «εργατική τάξη και το λαό να εκδηλώσει ακόμη πιο μαζικά τη συμπαράσταση και τη βοήθεια στους φοιτητές. Η καλύτερη συμπαράσταση είναι να οργανώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι το δικό τους αγώνα κατά της ακρίβειας, για την αύξηση μεροκάματων και μισθών, για συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Καλούμε τους φαντάρους, τους δημοκράτες αξιωματικούς να μη χτυπήσουν τα ηρωικά παιδιά που αγωνίζονται για μια δίκαιη υπόθεση. Καλούμε τους ξενιτεμένους Έλληνες να εκφράσουν την αλληλεγγύης τους προς τους φοιτητές και να απαιτήσουν την κατάπαυση της τρομοκρατίας και την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Κάνουμε έκκληση στη διεθνή κοινή γνώμη να συμπαρασταθεί στους φοιτητές μας με την πολύτιμη αλληλεγγύη της».

Την Παρασκευή η μαχητικότητα του λαού, με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, ανεβαίνει. Διαδηλώσεις με πολλές χιλιάδες κόσμου κατεβαίνουν από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και από την Πατησίων και συγκλίνουν στο Πολυτεχνείο. Το πιο οργανωμένο κομμάτι είναι των οικοδόμων, αλλά συμμετέχουν και ιδιωτικοί υπάλληλοι και πολλοί νέοι και μαθητές. Υπολογίζεται να είναι σε κινητοποίηση γύρω στις 150.000 λαού. Η αστυνομία εντείνει τις επιθέσεις με δακρυγόνα, κλομπ και σφαίρες. Αλλά το ηθικό του λαού δεν κάμπτεται. Οι διαδηλωτές διαλύονται και ξανασυγκεντρώνονται. Γεγονός που δείχνει ότι η χούντα καταλαβαίνει και φοβάται την εργατική, τη λαϊκή συμμετοχή στην ανατρεπτική ενάντιά της πάλη. Ήταν τότε που έγειρε η πλάστιγγα στην απόφαση για ένοπλη επέμβαση.

Για πρώτη φορά σπάνια ηχητικά και γραπτά ντοκουμέντα από τη «Φωνή της Αλήθειας» για την εξέγερση του Πολυτεχνείου (VIDEO - AUDIO - ΦΩΤΟ)

Ντοκουμέντα από την περίοδο της χούντας και τις μέρες εξέγερσης του Πολυτεχνείου δημοσιεύει το πόρταλ «902.gr» από το Ιστορικό αρχείο του ΚΚΕ. 

Για πρώτη φορά παρουσιάζονται ραδιοφωνικά αποσπάσματα από τη «Φωνή της Αλήθειας» στα οποία καταγράφονται ηχογραφημένες ανταποκρίσεις που αποτυπώνουν τη συνεχή άνοδο της αντιδικτατορικής πάλης στον απόηχο της Κατάληψης της Νομικής (21 Φλεβάρη 1973) αλλά και  το κλίμα στην χουντοκρατούμενη Ελλάδα το χρονικό διάστημα Μάρτης - Απρίλης 1973.

Το ντοκουμέντο παρουσιάζεται σε δύο μέρη χρονικής διάρκειας 33,10 λεπτών.

Επίσης παρουσιάζονται δύο ραδιοφωνικά σατυρικά χρονικά που καυτηριάζουν επίκαιρα γεγονότα της εποχής.

***

ΗΧΗΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ 

Ντοκουμέντα από την περίοδο της χούντας και τις μέρες εξέγερσης του Πολυτεχνείου δημοσιεύει το πόρταλ «902.gr» από το Ιστορικό αρχείο του ΚΚΕ. 

Για πρώτη φορά παρουσιάζονται ραδιοφωνικά αποσπάσματα από τη «Φωνή της Αλήθειας» στα οποία καταγράφονται ηχογραφημένες ανταποκρίσεις που αποτυπώνουν τη συνεχή άνοδο της αντιδικτατορικής πάλης στον απόηχο της Κατάληψης της Νομικής (21 Φλεβάρη 1973) αλλά και  το κλίμα στην χουντοκρατούμενη Ελλάδα το χρονικό διάστημα Μάρτης - Απρίλης 1973.

Το ντοκουμέντο παρουσιάζεται σε δύο μέρη χρονικής διάρκειας 33,10 λεπτών.

Επίσης παρουσιάζονται δύο ραδιοφωνικά σατυρικά χρονικά που καυτηριάζουν επίκαιρα γεγονότα της εποχής.

«Φωνή της Αλήθειας»
Σατυρικό χρονικό «Βίοι παράλληλοι ή το φιλέτο» για τα σκάνδαλα της χούντας (AUDIO)

Το σατυρικό χρονικό «Βίοι παράλληλοι ή το φιλέτο» μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό «Φωνή της Αλήθειας» και αναφέρεται στο σκάνδαλο των κρεάτων που ξέσπασε το 1972 και έμεινε γνωστό ως «σκάνδαλο Μπαλόπουλου».

Ο υφυπουργός Εμπορίου συνταγματάρχης Μπαλόπουλος δωροδοκούνταν από μεγαλεμπόρους κρεάτων για να τους εξασφαλίζει μονοπωλιακή θέση στην αδειοδότηση εισαγωγής κρεάτων. Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψουν «καπέλα» στις τιμές, ενώ τα κρέατα ήταν σάπια και δεν πουλιόντουσαν, με αποτέλεσμα ο Μπαλόπουλος να απαγορεύσει την πώληση ντόπιων κρεάτων ώστε να μην υπάρχει άλλη επιλογή για τον κόσμο. Μάλιστα, ο Παττακός εξέδωσε και διαταγή στις 21/9/1972 με την οποία αξίωνε «όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα σάπια κρέατα. Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε τελικά σε τριάμισι χρόνια φυλακή, ποινή που μειώθηκε σε 14 μήνες το 1976. Το σκάνδαλο των σάπιων κρεάτων ήταν ένα από τα πολλά που ξέσπασαν στη διάρκεια της δικτατορίας που αφορούσαν κυρίως στον προσωπικό πλουτισμό των δικτατόρων και του περιβάλλοντός τους, αλλά και μιας πληθώρας επιχειρηματιών Ελλήνων και ξένων.

***

«Φωνή της Αλήθειας»
«Όχι με καπέλο» για τη μασκαράτα των εκλογών της δικτατορίας (AUDIO)

Το σατυρικό χρονικό «Όχι με καπέλο», που θα ακούσετε από το «902.gr», μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό «Φωνή της Αλήθειας» με αφορμή το δημοψήφισμα που διενέργησε η χούντα την Κυριακή 29 Ιουλίου 1973.

Αποτελεί ένα ζωντανό γεμάτο καυστικό χιούμορ ραδιοφωνικό σκετς, στο οποίο ακούγονται δύο εκφωνητές.

***

Δείτε το σύντομο βίντεο της ΚΝΕ αφιερωμένο στα 40 χρονια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

 
Στην ιστοσελίδα της ΚΝΕ, στη διεύθυνση http://kne.gr/98-featured/445-40 μπορείτε ακόμα να ακούσετε Ανέκδοτα τραγούδια της περιόδου της δικτατορίας.

902