Ο Γιάννης Ρίτσος και η στράτευση
Ομιλία της Ελένης Μηλιαρονικολάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνης του Τμήματος Πολιτισμού, σε εκδήλωση για τον Γιάννη Ρίτσο που διοργάνωσαν στις 8.11.2013, οι Κομματικές Οργανώσεις Βάσης Κέντρου - Αγίας Τριάδας και Μπουρναζίου της Τομεακής Οργάνωσης Περιστερίου του ΚΚΕ
«Η πρωτοβουλία σας να διοργανώσετε αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο με αφορμή μάλιστα και τη συμπλήρωση –τη Δευτέρα 11 Νοέμβρη– 23 χρόνων από το θάνατό του, μας χαροποιεί. Ανάλογες πρωτοβουλίες χρειάζεται όμως να πολλαπλασιαστούν, ιδιαίτερα στις λαϊκές - εργατικές γειτονιές, γιατί τη "μοίρα" των λαϊκών ανθρώπων ο Ρίτσος μοιράστηκε και πάλεψε και σ' αυτούς απευθύνει πρώτα απ' όλους το έργο του.
|
Η έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής»
Επιστημονικό Συνέδριο
του ΚΚΕ για τον Γιάννη Ρίτσο
που έγινε το Νοέμβρη του 2009
|
Άλλωστε, τον Γιάννη Ρίτσο πρέπει διαρκώς να τον τιμούμε και πάνω απ' όλα να τον μελετούμε. Όχι απλά από χρέος προς έναν κορυφαίο ποιητή που από το 1934 και ως το τέλος του υπήρξε αφοσιωμένο μέλος του ΚΚΕ, αλλά προπαντός από ανάγκη. Την ανάγκη να βαθύνει η σκέψη μας και να οξυνθεί η ευαισθησία μας έτσι που μαζί με το ιδεολογικό - πολιτικό κριτήριο να διαμορφώνουμε και το εξίσου απαραίτητο για την ταξική συνείδησή μας αισθητικό κριτήριο. Ένα κριτήριο που θα μας επιτρέπει από τη μια να αναγνωρίζουμε την ασκήμια σε οποιαδήποτε μορφή της –κοινωνική, ηθική, ψυχική, πνευματική κ.λπ.– αλλά και από την άλλη να μην αντέχουμε να υποκύψουμε σ' αυτήν, να μη λυγίζουμε τα γόνατα μπροστά της σε όλες τις συνθήκες, ακόμη και στις δυσκολότερες.
Ο Ρίτσος κατάφερε μέσα από την τέχνη του αυτό που λέει στην ποιητική σύνθεσή του με τον αλληγορικό τίτλο "Φρυκτωρία", γραμμένη μεταξύ του 1977 και '78. Οι φρυκτωρίες –για όσους δεν το γνωρίζουν– ήταν ένα σύστημα με πυρσούς που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες για να εκπέμπουν μηνύματα μες στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας, κάπως έτσι όπως σήμερα δηλαδή.
Γράφει λοιπόν ο Ρίτσος στη "Φρυκτωρία":