Σύστημα Υγείας για τον λαό: Αποκλειστικά δημόσιο, καθολικό – Δωρεάν φάρμακο σε όλους – Μόνιμη και σταθερή δουλειά όλων όσων απασχολούνται στον τομέα της Υγείας.

Σύστημα Υγείας για τον λαό

Οι κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στο χώρο της Υγείας και οι άλλες που προηγήθηκαν, ξεσπούν στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων για τους εργαζόμενους στις μονάδες Υγείας και τους ασθενείς.

Τα προβλήματα αυτά θα επιδεινωθούν αν εφαρμοστούν τα σχέδια της κυβέρνησης για παραπέρα μείωση των δαπανών για τον ΕΟΠΥΥ, συνολικά των δαπανών του προϋπολογισμού για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Συντάξεις ανάλογα με την «περιουσιακή κατάσταση»! – Σε εφαρμογή η «Λευκή Βίβλος» της Ε.Ε. για τα συνταξιοδοτικά συστήματα

 
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ - ΔΝΤ

Συντάξεις ανάλογα με την «περιουσιακή κατάσταση»!

Ετοιμάζονται να βάλουν σε εφαρμογή τους σχεδιασμούς που περιγράφει η «Λευκή Βίβλος» της ΕΕ για τα συνταξιοδοτικά συστήματα

Νέες περικοπές στις συντάξεις, με πρόσχημα την κατοχή από τους συνταξιούχους περιουσιακών στοιχείων (π.χ. ιδιόκτητη κατοικία) ή την απόκτηση εισοδήματος από άλλη πηγή, σχεδιάζουν τα επιτελεία της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΔΝΤ.

Αφού με τα αλλεπάλληλα χαράτσια, κυβέρνηση και τρόικα εξαέρωσαν τις συντάξεις και οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες στην ανέχεια, τώρα επανέρχονται και μεθοδεύουν νέες μειώσεις, επικαλούμενοι ξανά τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και τα «ελλείμματα».

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ζήτημα τέθηκε σε σύσκεψη που έγινε πρόσφατα στο υπουργείο Εργασίας, της «ομάδας συμβούλων τεχνικής βοήθειας», στην οποία συμμετείχαν υψηλόβαθμα στελέχη του ΔΝΤ και της ομάδας Ράιχενμπαχ, με θέμα την αύξηση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων.

Με αντικομμουνιστικές... ποδηλατοδρομίες κλιμακώνει η Ε.Ε. τη χυδαία παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας – Δελτίο Τύπου της Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδας του ΚΚΕ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Κλιμάκωση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας

Η αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ κλιμακώνεται με προκλητικές εκδηλώσεις, όπου πρωτοστατούν επιχειρηματικοί μονοπωλιακοί όμιλοι, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Επιτροπή, το Ευρωκοινοβούλιο, οι αστικές κυβερνήσεις, τα ευρωπαϊκά αστικά και οπορτουνιστικά πολιτικά κόμματα, Ιδρύματα, ΜΚΟ, πανεπιστήμια, κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ και άλλοι φορείς, με τη χυδαία παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό και τη «θεωρία των άκρων».

Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Νοέμβρης 2013) εγκρίθηκε ο κανονισμός του Συμβουλίου για τη θέσπιση του προγράμματος της αντικομμουνιστικής εκστρατείας της ΕΕ «Ευρώπη για τους Πολίτες», για την περίοδο 2014 - 2020, στον οποίο τίθεται το αντιδραστικό ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο της αστικής τάξης και των οπορτουνιστών, με έμφαση της δράσης τους στους τομείς της Παιδείας, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού.

Για το Φάρμακο: Ταξική οργάνωση και συμπόρευση με το ΚΚΕ – Ο λαός να αναδειχτεί ο ίδιος σε μαχητική αντιπολίτευση, ενάντια στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας – Δωρεάν φάρμακο, δημόσια Υγεία και Πρόνοια, στο έδαφος του καπιταλισμού, καμιά κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν μπορεί να εξασφαλίσει

 

Για το Φάρμακο

Ο στόχος της τροπολογίας της κυβέρνησης για το Φάρμακο δεν είναι, όπως διατείνεται, να εξασφαλίσει φθηνά φάρμακα για το λαό.

Εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας μείωσης της κρατικής δαπάνης για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που περιλαμβάνει άγριες περικοπές και την επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων για μια σειρά από παροχές σε φάρμακα, εξετάσεις, νοσηλεία κ.λπ.

Ναι, υπάρχουν μόνο ταξικές πλημμύρες – Δεν φταίνε οι ουρανοί που ανοίγουν

Jens-Galschiot, Justice

Πλημμύρες: Δε φταίνε οι ουρανοί που ανοίγουν

Δεν είναι της μοίρας το γραφτό όποτε κάνει ζέστη να καίγεται ο τόπος κι όποτε βρέχει να πνίγεται.
Δεν ξεμπερδεύουμε όμως, ούτε αν πούμε ότι είναι θέμα ενός συγκεκριμένου καταπατητή το φραγμένο ρέμα, ή ευθύνη μόνο ενός κακού δημάρχου ο λάθος δρόμος στη λάθος θέση - μέσα στην κοίτη του ποταμού, όπως στην περίπτωση της Ρόδου.

Οι τρεις νεκροί κι ο ένας αγνοούμενος έστρεψαν την προσοχή αυτή τη φορά στη πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων όπου δεν είχαν καταλαγιάσει ακόμα οι πανηγυρισμοί για το χρήμα με ουρά που έφερε φέτος ο τουρισμός. Για να αποδειχτεί για μια ακόμα φορά ότι είναι άλλος ο «κόσμος» στον οποίο ζει η αστική τάξη κι άλλος ο «κόσμος» του κοσμάκη. Το νερό, θα πει κάποιος, δεν κάνει διακρίσεις. Πράγματι είχε χαθεί κι ένας παραλής στην πλημμύρα του '94 που βρέθηκε στη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο. Όμως είναι το Μπουρνάζι, η Κοκκινιά, το Κερατσίνι, οι Ποδαράδες που πέρασαν στην ιστορία για τα φέρετρα σωρό κάθε που ανοίγαν οι ουρανοί.

Φρίντριχ Ένγκελς – Περί δημοκρατίας

Από το "Η Δημοκρατία στην Ισπανία" (1873), ΚΟΜΕΠ 2013, τευχ. 6.

Μέσω Lenin Reloaded 
Με ένα τριπλό σχόλιο του Αντώνη από το ιστολόγιό του

[...] Από το 1789 μέχρι το 1869 [η δημοκρατία] αποτελούσε το ιδανικό ενθουσιωδών μαχητών ης ελευθερίας, οι οποίοι πάντα φιλοδοξούσαν να την πετύχουν μέσα από σκληρό, αιματηρό αγώνα· και κάθε φορά που πλησίαζαν να την πετύχουν, αυτή δραπέτευε και πάλι. Από τη στιγμή που ένας βασιλιάς της Πρωσίας [ο Γουλιέλμος Α'] κατάφερε να δημιουργήσει μια γαλλική δημοκρατία, όλα αυτά άλλαξαν. Από το 1870 –και αυτό αποτελεί πρόοδο– οι δημοκρατίες δεν γίνονται πια από δημοκράτες, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν πια καθαροί δημοκράτες, αλλά από βασιλικούς απελπισμένους από τη μοναρχία. Για ν' αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο η μοναρχικά σκεπτόμενη αστική τάξη εδραιώνει τη δημοκρατία στη Γαλλία και την διακηρύσσει στην Ισπανία –στη Γαλλία επειδή υπάρχουν πολλοί υπερασπιστές της, στην Ισπανία επειδή ο τελευταίος πιθανός βασιλιάς είναι σε απεργία.

Εδώ βρίσκεται μια διπλή πρόοδος.

Πρώτο, η μαγεία που περιέβαλλε μέχρι τώρα τ' όνομα της δημοκρατίας διαλύθηκε. Μετά από τα γεγονότα στη Γαλλία και την Ισπανία μόνο ένας Karl Blind [οπαδός της δημοκρατίας, που κράτησε σοβινιστική στάση στο γερμανογαλλικό πόλεμο] μπορεί να παραμείνει προσκολλημένος στη μεταφυσική πίστη στα θαυματουργά οφέλη της δημοκρατίας. Η δημοκρατία εμφανίζεται επιτέλους και στην Ευρώπη ως αυτό που είναι σύμφωνα με τη φύση της και ως αυτό που αποτελεί πραγματικότητα στην Αμερική –ως η πιο τελειοποιημένη μορφή της εξουσίας της αστικής τάξης. [...] Από ‘δω και στο εξής η εργατική τάξη δεν μπορεί να έχει πια αυταπάτες για τη φύση της σύγχρονης δημοκρατίας ως τη μορφή του κράτους στην οποία η εξουσία της αστικής τάξης επιτυγχάνει την τελική, την πιο τελειοποιημένη της έκφραση. Στη σύγχρονη δημοκρατία η πολιτική ισότητα, η οποία σε όλες τις μοναρχίες υπόκειται ακόμα σε κάποιες εξαιρέσεις, επιβάλλεται επιτέλους πλήρως. Και αυτή η πολιτική ισότητα τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από τη διακήρυξη της θέσης ότι οι ταξικές διαφορές δεν αφορούν το κράτος, ότι η αστική τάξη έχει στον ίδιο βαθμό το δικαίωμα να είναι αστική τάξη όπως και οι εργάτες να είναι προλετάριοι;

 

Lenin Reloaded, 27/10/2013

_____________________________________

Τα σχόλια του Αντώνη από 11:12– 11:17 μ.μ. 

 

1. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:12 μ.μ.

Έχω περιέργεια πόσες επισκέψεις θα έχει αυτή η ανάρτηση, που λέει σε δύο παραγράφους ό,τι δεν είπαν τόνοι ολόκληροι "αριστερής θεωρίας" την περίοδο 2008-2013.

Ως τώρα, βαράει μύγες, και χωρίς να είναι "tl:dr", που ‘λεγε και μια ψυχή.

Γιατί βέβαια, αν διαβαζόντουσαν οι Ένγκελς αντί των Ρούσηδων, δεν θα ήταν τα πράγματα όπως είναι σήμερα...

2. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:15 μ.μ.

Θα μου πείτε, τυχαία, αυθαίρετα, κατά λάθος διαβάστηκαν οι Ρούσηδες και όχι οι Ένγκελς;

Όχι βέβαια, ούτε τυχαία, ούτε αυθαίρετα, ούτε κατά λάθος. Οι Ρούσηδες εξέφρασαν τις αναζητήσεις της μεγαλύτερης μερίδας του σημερινού ελληνικού λαού, τους ιδεολογικούς του προσανατολισμούς, και το επίπεδο της ταξικής του συνείδησης πολύ περισσότερο από ό,τι οι Ένγκελς. Οι αντεπαναστάσεις έχουν συνέπειες βαθιές και δύσκολα αναστρέψιμες.

3. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:17 μ.μ.

Διαβάζουμε αυτό που είμαστε, αναζητούμε αυτό που κουβαλάμε, συγκλονιζόμαστε από ό,τι έχουμε τον εξοπλισμό για να συγκλονιστούμε, αλλάζουμε από ό,τι ανταποκρίνεται στο τι είδους αλλαγή επιζητούμε.

Αυτός είναι ο καπιταλισμός: βίαιος και χυδαίος – Κρίση και σεξισμός στα media

Σκηνή από το video που ακολουθεί. Φοιτητικές εκλογές του 2011 στα ΤΕΙ Πειραιά. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ γιορτάζει διακορεύοντας με μπλε πέη πράσινα κοτόπουλα και μια πλαστική κούκλα! Παράλληλα, οι διακορευτές χειρονομούν χυδαία και φωνάζουν σεξιστικά συνθήματα, όπως και τα διακορευόμενα κοτόπουλα της ΠΑΣΠ, άλλωστε, που φοράνε πράσινα μπλουζάκια! Αυτό είναι το επίπεδο χουλιγκανισμού και σεξιστικής καφρίλας που διέπει υποτιθέμενους ενήλικες “επιστήμονες”

Κρίση και σεξισμός στα media
Πού μας οδηγεί η κουλτούρα της μοντελοβίζιτας;

 Της Βασιλίκας Σαριλάκη από το artnoise

Κάποτε, στους κύκλους της Αριστεράς έλεγαν μια φράση... πως η θέση που επιφυλάσσει στην γυναίκα μια κοινωνία, δείχνει και το επίπεδό της. Σοφή φράση!  Σήμερα στο ζενίθ της κρίσης, το φτηνιάρικο, εξευτελιστικό και σεξιστικό θέαμα βάζει την σφραγίδα του στον ξεπεσμό των media, ακυρώνοντας κάθε έννοια πολιτισμού και παιδείας. H βία του σεξισμού λοιπόν, είναι ένας σαφής δείκτης της τριτοκοσμικής μας πλέμπας και είναι ενδεικτικό το πόσο η έλλειψη παιδείας και κουλτούρας οδηγεί την νεολαία σήμερα στον λαϊκισμό και κυρίως στην βία...

Χιλιάδες πρόβατα –κυριολεκτικά και μεταφορικά– οδηγούνται στη σφαγή. Η βαρβαρότητα όμως δεν είναι μονόδρομος

Δεν είναι μονόδρομος η βαρβαρότητα

Με την αναγγελία ότι για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου θα χρειαστεί ο λαός να πληρώσει πρόσθετα μέτρα, ύψους 6 δισ. ευρώ, έκλεισε η βδομάδα που πέρασε. Η αναγγελία περιέχεται στον υπό ψήφιση κρατικό προϋπολογισμό, όπου τα πράγματα δε λέγονται έτσι ωμά, αν και έτσι ακριβώς είναι.

Μικρό παράδειγμα του τι σημαίνει πάση θυσία εξασφάλιση πλεονάσματος είναι η απάντηση που έδωσε η κυβέρνηση στο πρόβλημα των κτηνοτρόφων, που βρίσκονται αντιμέτωποι με τον ιό της ευλογιάς. Τους είπε να κόψουν το λαιμό τους, γιατί το κράτος δε δύναται να διορίσει κτηνιάτρους ούτε να παρέχει τα απαραίτητα φάρμακα. Έτσι, χιλιάδες πρόβατα οδηγούνται στη σφαγή κι από κει στη χωματερή χωρίς δυνατότητα αναπλήρωσης, γεγονός για το οποίο τρίβουν τα χέρια τους οι εισαγωγείς κρέατος.

Ο Τέλλογλου δεν γύρευε μόνο στη Ζώνη. Από παλιά έχει μεγάλο νταλκά με το ΠΑΜΕ και τριγυρίζει και στα διυλιστήρια. Τρέχει εκεί που τον καλεί πάντα το κεφάλαιο – Scripta manent και βίντεο

Στις  20/8/2013, εδώ στην Μποτίλια, σε άρθρο μας με τίτλο: Το πετρέλαιο βρωμάει και λερώνει - Κυνηγώντας το μέγιστο κέρδος (ΙΙ), (γραμμένο με αφορμή Δελτίο Τύπου του Αγωνιστικού Μετώπου στα ΕΛΠΕ, που αφορούσε τα εργατικά ατυχήματα στα διυλιστήρια του Ομίλου ΛΑΤΣΗ, στον Ασπρόπυργο), σημειώναμε:

«Στόχος μας είναι να καταδείξουμε (μέσα από έναν χώρο που συμβαίνει να γνωρίζουμε αρκετά καλά), πώς και με ποιους παίζεται τα καπιταλιστικό MONOPOLY, ποιον ρόλο οφείλουν να παίζουν οι εργαζόμενοι, γιατί όλα όσα ακούγονται σε παρόμοια Δελτία Τύπου (που θίγουν την ουσία των προβλημάτων και σημαδεύουν την καρδιά του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού) πρέπει να θεωρούνται ξύλινα, πώς τα αστικά ΜΜΕ αντιλαμβάνονται το  ρόλο τους, και πώς κάποιοι παίζουν ξυλίκι στην πλάτη μας».

Εκεί, στο Υ.Γ. 1, γινόταν αναφορά σε τρία λαμπρά ονόματα της «ανεξάρτητης δημοσιογραφίας»:

Στον Αντρέα Χριστοδουλάκη της ναυαρχίδας Καθημερινής και του MEGA, στον Σιμο Κεδίκογλου (ναι, τον γνωστό μας Κυβερνητικό Μπραβίσιμο) και στον κατ' εξακολούθηση συκοφάντη-φακελωτή του Συνδικαλιστικού Κινήματος, Τάσο Τέλλογλου, που σπεύδουν πάντα να συνδράμουν τους φτωχούς επιχειρηματίες, όπου και όταν τους καλέσει το καθήκον τους. Των μεν και των δε.

Φρίντριχ Ένγκελς: «ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ» – Σημερινά προβλήματα από την εποχή του 19ου αιώνα (Βιβλιοπαρουσίαση)

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Φρίντριχ Ενγκελς: «ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ»
Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

Το έργο αυτό του Ένγκελς για το ζήτημα της κατοικίας γράφτηκε με τη μορφή σειράς άρθρων που ξεκίνησαν να δημοσιεύονται το 1872 στο περιοδικό «Der Volksstaat» (Λαϊκό Κράτος). Ποια είναι άραγε η σημασία τους;

Όπως τονίζει ο Ένγκελς, η σημασία αυτού του έργου δεν είναι τόσο η αντιπαράθεση με κάποιον Α. Μίλμπεργκερ (καθηγητή ιατρικής στη Βιρτεμβέργη), που τα άρθρα του στο «Der Volksstaat» και οι προυντονικές τους απόψεις στάθηκαν η αφορμή για την απάντηση του Ενγκελς, ούτε η αντιπαράθεση με τον Προυντόν, του οποίου οι θεωρίες είχαν απαντηθεί προ πολλού από τον Μαρξ και τον Ενγκελς. Ούτε ήταν τόσο το θέμα της απάντησης στη «φιλανθρωπική - αστική αντίληψη» του κυρίου Εμίλ Ζαξ, που από τη δική του σκοπιά είχε εμπλακεί στη συζήτηση.