Τα Μέσα Μας Ποτάμια

Χαϊκού και Τάνκα    46 χαϊκού του έρωτα και 1 τάνκα του θανάτου 20 χαϊκού του έρωτα και 1 τάνκα του θανάτου 20  χαϊκού για την ξυπόλητη κραυγή της Παλαιστίνης 34  χαϊκού και 1 τάνκα του πολέμου και της προσφυγιάς 24  χαϊκού και 1 τάνκα της ταξικής πάλης       Θάνατος   Θάνατος Γράφουνε οι αναμάρτητοι Στα σκοτεινά παντζούρια Θάνατος Γράφουνε σε θλιβερά παράθυρα Του Καρυωτάκη οι κάργιες Θάνατος Γράφουνε πολυκαιρισμένοι εκπρόσωποι Στα έδρανα της νύχτας Θάνατος Γράφουνε του άστεως οι φύλακες Με Glock 17 και δακρυγόνα Θάνατος Γράφουνε στο γλαυκό ουρανό Hercules και rafale Θάνατος Γράφουνε τα σύρματα Που φράζουνε το μέλλον Θάνατος Γράφουνε τα χρεώγραφα Στις μαύρες αγορές Θάνατος Γράφουνε παντού Τα τείχη του Γκαλεάνο Θάνατος Γράφουνε δίπλα μας Παιδιά πυρπολημένα Θάνατος Γράφει το κοχύλι που αντηχεί Φρεσκοπνιγμένο Αιγαίο Θάνατος Γράφει ο θάνατος Στην πόρτα του θανάτου Θάνατος Γράφουνε στα μνήματα Οι πεταλούδες του Σαχτούρη   Θάνατος Γράφει ευανάγνωστα Ο τοίχος της σιωπής μας   Μπάμπης Ζαφειράτος, Μάρτης 2022 _____________ Κεντρική εικόνα Ανδρέας Ζαφειράτος (albino-z): Random Sketch no.029 Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο Πρώτη δημοσίευση, Κατιούσα, 7/4/2022 Ανδρέας Ζαφειράτος Θάνατος Μπάμπης Ζαφειράτος Μπάμπης Ζαφειράτος: Ποίηση Ποίημα Ποίηση         Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο Πρώτη δημοσίευση: Κατιούσα, 7/11/2021   Μπάμπης Ζαφειράτος Εκείνη η αόρατη ουλή απ’ τον Εμφύλιο   Στο ίδιο μπαρ μες στους καπνούς ως τα χαράματα Φωνή που τρίζει και τα λόγια πέφτουν σκόρπια Μοιάζεις με βήτα προβολής φθαρμένη κόπια Που είναι θολή και τρεμοπαίζουνε τα γράμματα   Σέρνεις μια μνήμη βροχερή από το Πήλιο Σαν ερωμένη που μαζί σου ξενυχτάει Σαράκι επίμονο στο ξύλο σου αλυχτάει Εκείνη η αόρατη ουλή απ’ τον Εμφύλιο   Στο κύμα –έλεγες– βαδίσαμε και σπείραμε Κι ας είχαν σπάσει όλου του κόσμου οι δρομοδείχτες Παλέψαμε να ξεριζώσουμε τις νύχτες Μα οι μέρες που ήρθανε μας πήρανε ό,τι πήραμε   Δες, έξω η πόλη απ’ τα καλώδια κρεμάστηκε Με μια γκριμάτσα ακατανόητης παντομίμας Σ’ αυτή τη σύντομη ευθεία η ζωή μας Πώς έγινε έτσι αθόρυβα κι εκτροχιάστηκε   Κι άλλο μπουκάλι με τα χρόνια μας που άδειασε Ένας βοριάς φυσάει κι απάνω στα σκουπίδια Από μακριά ψόφια πουλιά φέρνει και φίδια Βγαίνει ο ήλιος μα είναι πάλι σαν να βράδιασε   Οι εποχές περνούν γεμάτες με κατάγματα Μες στα στενά σκιές και χίμαιρες γλιστράνε Ξανά δυο σκοτεινά νταμάρια με κοιτάνε Καιρός –μου λες– για τα καινούργια οδοφράγματα (Μπάμπης Ζαφειράτος)   28 Οκτώβρη 1946: Η ίδρυση του ΔΣΕ Εικόνες: Ανδρέας Ζαφειράτος. Πάνελ από την πεντασέλιδη ιστορία “Here”, για το περιοδικό mov (greek comics mag), 6 Οκτ. 2010. Επάνω, τελευταίο πάνελ της 5ης σελ. και κάτω, πάνελ από την 3η σελίδα (Πηγή: Από την ιστοσελίδα του καλλιτέχνη στο deviantart). __________________ Μπάμπης Ζαφειράτος: Ποίηση Βιογραφικό του Ανδρέα Ζαφειράτου Νικολάς Γκιγιέν: Ο Μεγάλος Ζωολογικός Κήπος − Από τις εκδόσεις ΚΨΜ - Σε λίγο στα βιβλιοπωλεία (Προδημοσίευση από Κατιούσα) * Άλλα έργα του Ανδρέα Ζαφειράτου Μπάμπης Ζαφειράτος: Ο Επαναστατικός Κήπος του Νικολάς Γκιγιέν (16+1 ποιήματα - 7 εικόνες - 29 φωτό) Μπάμπης Ζαφειράτος: Καθημερινή Προσευχή - Σχέδιο: Ανδρέας Ζαφειράτος Μπάμπης Ζαφειράτος: Πυριφλεγέθων Κωκυτός Αχέροντας - Τα μέσα μας ποτάμια - Σχέδιο: Ανδρέας Ζαφειράτος            Έξω ακούγεται μια μπόρα λυσσασμένη Στα δάση πέφτουνε καμένα τα πουλιά     Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο Πρώτη δημοσίευση Κατιούσα, 18/10/202     Μπάμπης Ζαφειράτος Πατρίδα     Στο πέρασμα σ’ αναζητάω των αιώνων Με έναν κόμπο να μου κλείνει το λαιμό Κι όπως φωτιές και ογκοπάγους πολεμώ Κατρακυλάω από γκρεμό σ’ άλλο γκρεμό Άθυρμα γίνομαι σε σχέδια πατρώνων   Φορές σε βρίσκω μα για χέρια έχεις δυο φίδια Μούσκλια και φύκια σου σκεπάζουν το κορμί Σε μιαν αλλόκοτη με παίρνεις εκδρομή Και τ’ άδεια μάτια σου σε κάθε αφορμή Μπήγονται δίστομα στη σάρκα μου λεπίδια   Μιλάς κι ανοίγονται στοές με δυναμίτες Στην ερημιά μου και τυφλός σ’ ακολουθώ Μα αντί στο φως έστω για λίγο να βρεθώ Βουλιάζω αργά σ’ έναν επίγειο βυθό Σ’ ένα κελί γυμνό για θανατοποινίτες   Έξω ακούγεται μια μπόρα λυσσασμένη Στα δάση πέφτουνε καμένα τα πουλιά Στη γη φυτρώνει ένα χορτάρι από γυαλιά Σιγά σιγά σφίγγει του ορίζοντα η θηλιά Κι από τα δέντρα αιωρούνται κρεμασμένοι   (Μπάμπης Ζαφειράτος)   Μπάμπης Ζαφειράτος Πατρίδα Πλημμύρες Ποίηση Πυρκαγιές         Πουλώντας ρόπαλα παλούκια και σφεντόνες… Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο Από: Κατιούσα, 26/4/2021 (Πρώτη δημοσίευση: Μποτίλια Στον Άνεμο, 27/4/2008. Βλ. κάτω)       Μαύρο Χορτάρι (Chernobyl) Μπάμπης Ζαφειράτος     Έβαλε ιδρώτα και δουλειά προσωπική ­Κάποια φορά πριν από κάμποσους αιώνες Έστησε μια βιοτεχνία τοπική Πούλαγε ρόπαλα παλούκια και σφεντόνες   Τράβηξε ζόρια όμως δόξα σοι ο θεός Στρώνει το πράμα κι αρχινάνε οι κονόμες Μεγάλα ανοίγματα ταμπέλα: & ΥΙΟΣ Με διπλοβάρδιες όλες κάλυψε τις νόρμες   Σιγά σιγά ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ - ΕΞΑΓΩΓΕΣ Να σου τον φίρμα και βαρβάτη κομπανία Πάντα με άρτιες τεχνικά εφαρμογές Το μικρομάγαζο βαριά βιομηχανία   Η εξέλιξή του διαρκώς ανοδική (Είναι οι πατέντες μα μετράει και η πείρα) Κολοσσιαία είναι πια πολυεθνική Έχει για έμβλημα έναν μαύρο αντιδραστήρα   Μα μιαν αυγή –δεν το περίμενε κανείς– Με ένα κραχ σκάει γιγάντιο μανιτάρι Βαθιά ερημιά σε λίγο πέφτει επί σκηνής Πνοή καμιά μονάχα μαύρο το χορτάρι   .................................................................   Τα χρόνια έρημα συντρίμμια και γυαλιά Περνάνε πάλι κάτι αμέτρητοι αιώνες Κι αυτός γυμνός σε μια πρωτόγονη σπηλιά Να φτειάχνει ρόπαλα παλούκια και σφεντόνες...   ________________ Περισσότερα        Κλασσικά Εικονογραφημένα. © φωτό, 5.3.2021, Μπάμπης Ζαφειράτος, από το προσωπικό του αρχείο. Ταξιδεύοντας στο κάθε σου φιλί Ανατρέπεται η τάξη των πραγμάτων Είμαι Γιάνκης στου Αρθούρου την Αυλή Και Αλίκη εσύ στη Χώρα των Θαυμάτων Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο Πρώτη δημοσίευση: Κατιούσα, 6/3/2021     Σαν Εικονογραφημένο Κλασσικό Μπάμπης Ζαφειράτος     Σαν Εικονογραφημένο Κλασσικό Κάθε μέρα με λαχτάρα σε διαβάζω Σε κοιτώ κι έναν καθρέφτη μαγικό Μπρος μου υψώνεις κι εγώ μέσα του βουλιάζω   Ταξιδεύοντας στο κάθε σου φιλί Ανατρέπεται η τάξη των πραγμάτων Είμαι Γιάνκης στου Αρθούρου την Αυλή Και Αλίκη εσύ στη Χώρα των Θαυμάτων   Απ’ τους Άθλιους με ζωή χωρίς ζωή Πλέω ισόβια στο κορμί σου Ροβινσώνας Ανασαίνω απ’ την δική σου αναπνοή Και η κάθε μου στιγμή ένας αιώνας   Σε Είκοσι Χιλιάδες Λεύγες σε ζητώ Στου έρωτά σου το βυθό σαν ένας δύτης Και τα δίδυμα φεγγάρια σου κοιτώ Πάνω απ’ το όρος το σκιερό της Αφροδίτης   Σε κρατάω και μου λες πως μ’ αγαπάς Η φωνή σου με τραβάει σε μια δίνη Μες στα πόδια σου με παίρνεις και με πας Απ’ τη Γη σε μιαν ολόγιομη Σελήνη   Μα φορές Σ’ Έναν Κομήτη ναυαγώ Όπως ο Έκτωρ Σερβαντάκ πέρ’ απ’ τη γη σου Και τα ελάφια που σκιρτούσαν νοσταλγώ Σαν τα τρόμαζε ο Ιχνηλάτης της αφής σου   Επιστρέφει όμως του Χρόνου η Μηχανή Στο παρόν απ’ το άδειο μέλλον να σε φέρει Σαν αλήθεια που ορθώνεται γυμνή Που όλοι αγγίζουν και κανένας δεν την ξέρει   H Μερσέντες και η Μάριαν εσύ Ντ’ Αρτανιάν και πειρατής εγώ του απείρου Κι όποιος λέει πως είν’ η αγάπη μας μισή Τον περνάω Δια Πυρός και δια Σιδήρου   Βακαλό και Γραμματόπουλος και Μποστ Με τον Ρώτα τη μορφή σου έχουν σφραγίσει Τη φυλάω στου μυαλού μου τα γκολπόστ Που ούτε ο Σούπερμαν μπορούσε να τη σβήσει   Κιτρινίζουνε οι σελίδες των καιρών Μα τα χρώματά σου μένουν πάντα ίδια Στο Νησί σ’ ακολουθώ των Θησαυρών Και στου Γκιούλιβερ τ’ απίστευτα Ταξείδια   (Φεβ. 2021) 70 χρόνια Κλασσικά Εικονογραφημένα 1 Μάρτη 1951 – 1 Μάρτη 2021 Σημείωση για τα αναφερόμενα έργα και τα πρόσωπα       Μικρή ελεγεία για τα σινεμά που αγαπήσαμε και θ’ αγαπάμε πάντα     Φωτό: Τάκης Κυριακουλάκος – Η αίθουσα του Αλκυονίς (σινεμά 1969-1992, θέατρο, σινεμά 2014-2019, θέατρο πάλι) με τα ανάγλυφα του Δημήτρη Αρμακόλα (1939-2009). * Θνητοί οι πρωταγωνιστές Θεοί εμείς απ’ την πλατεία Και σταυρωμένοι εραστές Κι επαναστάτες με αιτία * Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο Πρώτη δημοσίευση: Κατιούσα, 28/2/2021 Μικρή ελεγεία για τα σινεμά που αγαπήσαμε και θ’ αγαπάμε πάντα Πάμε μωρό μου σινεμά Μπάμπης Ζαφειράτος     Πάμε μωρό μου σινεμά Για Χιούστον Κόπολα ή Ντε Πάλμα Να ξαναβρούμε το ΠΙΓΚΑΛ Το ΚΥΨΕΛΑΚΙ και την ΑΛΜΑ   Διάλεξε θρίλερ ή νουάρ Δυο ώρες φυγή και αυταπάτη Που απ’ τον καθρέφτη κάποιου μπαρ Ο Μπόγκυ θα μας κλείνει μάτι   Γουστάρω πάλι σινεμά Μελβίλ ή Πέκινπα ή Ραίη Πάμε μωρό μου στο ΠΑΛΛΑΣ Στην ΑΕΛΛΩ στο ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ   Μπροστά στο μαγικό πανί –Το χέρι σου μες στο δικό μου– Ζούμε διπλά κάθε σκηνή Γινόμαστε ήρωες εκτός νόμου   Έχουμε χάσει Μπουνιουέλ Τρυφώ Ντασέν και Τορνατόρε Παίζονται τώρα στο ΛΙΛΑ Στο ΒΟΞ στο ΕΚΡΑΝ και στο ΑΜΟΡΕ   Μετά από μια στενή επαφή Που θα ’μαστε πιο λίγο μόνοι Θα ’ναι γλυκιά η επιστροφή Στου μέλλοντός μας την οθόνη   Free Cinema ή Nouvelle Vague; Ράις Γκοντάρ ή Μονιτσέλι; ΑΣΤΥ μωρό μου ή ΟΝΤΕΟΝ ΝΙΡΒΑΝΑ STUDIO ή ΕΛΛΗ;   Δείξε μου πόσο μ’ αγαπάς Μη μου αρνηθείς σινεμαδάκι Ας είναι και με happy end Μα πρέπει να βιαστείς λιγάκι   Έλα. Οι Ταβιάνι κι ο Βαντίμ Ο Παζολίνι ο Κουροσάβα Μας περιμένουν στο ΦΙΛΙΠ στο ΑΛΕΞ στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ στην ΑΒΑ   Πάμε μωρό μου όπου μου πεις Κι όπου ποθεί η ψυχή σου πάλι Στα Ιλίσια ή στην Κηφισιά Στο Φάληρο ή στην Αμφιάλη   Χειμερινό ή θερινό; Αϊζενστάιν ή Ντε Σίκα; ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ ή ΑΛΦΑΒΙΛ; ΑΪΝΤΑ ΚΑΡΜΕΝ ή ΑΜΙΚΑ;   Θνητοί οι πρωταγωνιστές Θεοί εμείς απ’ την πλατεία Και σταυρωμένοι εραστές Κι επαναστάτες με αιτία   Έχει πρεμιέρα με Λουί Μαλ Ρενέ Λεόνε και Αντονιόνι Λέγε. ΙΝΤΕΑΛ ή ΕΤΟΥΑΛ; Στο ΔΑΝΑΟ ή στην ΑΝΕΜΩΝΗ;   Πάμε μωρό μου σινεμά Στου σκοταδιού το αργό ταξίδι Μετά θα δούμε κριτική Του Ακτσόγλου και του Ραφαηλίδη   Μια αναπαράσταση η ζωή Πρόβα αόρατου θιάσου Εσύ να γίνεσαι βροχή Να πνίγομαι στη αγκαλιά σου   Και στην καρδιά μας θ’ αντηχεί Σαν χαμηλώνουνε τα φώτα Της Καραΐνδρου η μουσική Του Μορικόνε και του Ρότα   Κι άμα ο κόσμος πάει στραβά Να δεις πώς θα ’ρχεται στα ίσα Κι η αγάπη μας παντοτινά Θα στέκει σαν γιγαντοαφίσα   Διώξε τα σύννεφα του χθες Πάμε μαζί και χαμογέλα Διάλεξε τ’ όνειρο που θες Τζίλντα μου Μαίριλυν και Στέλλα   …………………………………   Έξω το φως είναι απειλή Σκληρή η σιωπή τα λόγια στείρα Η πόλη που πυροβολεί Με σιγαστήρα   (1979-2021) ____________    Η ιστορία, η γεωγραφία του ποιήματος και τα σινεμά - Επίμετρο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (1899-1957), Ίνγκριντ Μπέργκμαν (1915-1982) στην Καζαμπλάνκα (1942) του Μάικλ Κέρτιζ (1888-1962). (Photo by Popperfoto/Getty Images)     Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος Γεννήθηκε στις 25 Ιουν. 1993 Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από αστυνομικό, στις 6 Δεκ. 2008, στα Εξάρχεια Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 5.XII.2020 (Μολύβι σε χαρτί ακουαρέλας Α4) * Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο Πρώτη δημοσίευση, Κατιούσα, 6/12/2020 * Στο ίδιο πάντα σκηνικό Μπάμπης Ζαφειράτος   Μνήμη Μιχάλη Καλτεζά Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου   Γεμάτη η νύχτα με τυφλά αποστήματα Είναι η ώρα που βιαζόταν το ξυράφι Εσύ παλληκαράκι δίχως κρίματα Κι απέναντί σου ένα αλλόκοτο σινάφι Σ’ ένα σκισμένο σκηνικό Μ’ ένα φεγγάρι φονικό Που ήταν βαμμένο λες με μίνιο και θειάφι Από πλατείες κι από στέκια υπόγεια Αυτής της πόλης που τα δόντια της μου δείχνει Απελπισμένα γράφω δρομολόγια Μήπως και βρω της απουσίας σου τα ίχνη Εδώ σ’ αυτό το σκηνικό Μ’ ένα φεγγάρι εχθρικό Που τη σκιά του άρχισε πάνω μου να ρίχνει Είπανε κούφια λόγια ακαθόριστα Και χάθηκες όπως στον ήλιο μια σταγόνα Τώρα γυρνώ με μάτια άδεια εξόριστα Ψάχνοντας μάταια μες στο θάνατο κρυψώνα Στο ίδιο πάντα σκηνικό Μ’ ένα φεγγάρι νεκρικό Που το σκεπάσανε κι απόψε δακρυγόνα (5 Δεκ. 1987) ____________ Το ποίημα και η ιστορία του Ανδρέας Ζαφειράτος, [13 ανάσες – Έξοδος]. Πάνελ από την επτασέλιδη ιστορία “δεκα3”, 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς – Αθήνα, Γκάζι, 22-26 Ιαν. 2009 (Από την ιστοσελίδα του καλλιτέχνη στο deviantart) * Πρώτη δημοσίευση Κατιούσα, 16/11/2020 * Καθημερινή Προσευχή Μπάμπης Ζαφειράτος   Άγιος ο θεός Άγιος ισχυρός Άγιος αθάνατος Παρά θίν’ αλός Βούρκος και πηλός Κι είναι ο τόπος θάνατος Όλα βολικά Με αναβολικά Πίσω από μια χίμαιρα Ένδοξοι δρομείς Μιας διαδρομής Σε σκληρά πενθήμερα Μέγαρα αστών Στίφη μικροαστών Τρέχουν σε συμπόσια Σέχτες πολιτών Σμάρια κολλητών Προσκυνάνε τα όσια Θέλουν οι εποχές Αντιπαροχές Τ’ όνειρό μας δάνειο Ώρες βιαστικές Και οι Κυριακές Γίνανε είδος σπάνιο Άγιος ο θεός Άγιος ισχυρός Άγιος αθάνατος Παρά θίν’ αλός Βούρκος και πηλός Μοιάζεις μελλοθάνατος Μες στη συντριβή Έρωτες βουβοί Και νεκρά διαλείμματα Δίχως επειδή Έγινες παιδί Για μικροθελήματα Δείχνεις αντοχές Ζεις με προσευχές Και θολό βιδάνιο Αίσιοι οιωνοί Ώσπου οι ουρανοί Βρέξανε ουράνιο Κάτω στο μετρό Πλήθος άμετρο Που η ζωή του βούλιαξε Κι η κραταιά πατρίς Άδεια οτομοτρίς Μες στη νύχτα ούρλιαξε Άγριες υλακές Μα στις φυλακές Βρίσκεις πάντα ρήγματα Πάψε ν’ απορείς Δες ότι μπορείς Κι άνοιξε ορύγματα Για τις συμπλοκές   (Μπάμπης Ζαφειράτος, Νοέμβρης 2020) * * * Βιογραφικό και άλλα έργα του Ανδρέα Ζαφειράτου: Νικολάς Γκιγιέν: Ο Μεγάλος Ζωολογικός Κήπος (Προδημοσίευση) * Ο Μαγικός Ζωολογικός Κήπος του Νικολάς Γκιγιέν     Ρενέ Μαγκρίτ: The False Mirror, 1928 * Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο Πρώτη δημοσίευση Κατιούσα, 3/1/2021 * ΚΥΡΙΕ!   Πιστός σού ήμουν μέχρι σήμερα υπέρ το δέον, Κύριε· αυτή την κρίσιμη στιγμή γιατί με εγκαταλείπεις; Γιατί δεν με προειδοποίησες νωρίτερα να ζήσω τουλάχιστον λίγο πιο συνετά; Ένα σημάδι Σου θα μου ήταν αρκετό. Πώς με άφησες να τρέφω ψευδαισθήσεις; Μήπως τα του Οίκου Σου δεν νοιάστηκα; Δεν ήμουν συνεπής; Δεν ποίησα τις εξι ημέρες, ανελλιπώς, πάντα τα έργα Σου; Ακόμα και την έβδομη Σου αφιέρωσα —θου Κύριε. Σε αμφισβήτησα ποτέ; Είχα επιθυμίες παράλογες; Κοντολογίς, δεν τήρησα όλες τις εντολές Σου κατά γράμμα; Τι άλλο ήθελες να κάνω; Γιατί με δοκιμάζεις, Κύριε; Το μόνο που μπορείς να μου καταλογίσεις, Κύριέ μου, είναι που άνθρωποι είμαστε, και ως εκ τούτου παρασύρθηκα από μικρές γήινες απολαύσεις υλικές. Μπορεί να φόρτωσα τον προϋπολογισμό μου λιγάκι πιο πολύ ζητώντας κάποιο δάνειο μικρό —Σου το επέστρεφα άλλωστε και με το παραπάνω— όμως, Εσύ μου επέτρεψες αυτό το βάρος να σηκώσω. Ωστόσο, χάρη, Κύριε, πρώτα στη Χάρη Σου και ύστερα σε αυτές τις μικροαπολαύσεις στάθηκα πάντοτε στο ύψος των περιστάσεων. Κι όταν απείχα (τρόπος του λέγειν) σπάνια απ’ τα καθήκοντά μου, το έπραξα, γνωρίζεις, με βαριά καρδιά γιατί δεχόμουν αφόρητες πιέσεις, Κύριε. Και όπως πολύ καλά ξαναγνωρίζεις, Εσύ, ος τα πανθ’ οράς, έπρεπε να το πράξω, για να σε προστατεύσω, Κύριε, —και να προστατευτώ κι εγώ μαζί Σου— Εσένα που τόσες προσβολές έχεις δεχτεί από τους βλάστημους που πιάνουνε επί ματαίω το όνομά Σου, και επιβουλεύονται τη θέση Σου, αμφισβητούνε αυτό το περιβάλλον που δημιούργησες για εμάς με τη σοφία Σου. Ε, και στο κάτω κάτω της γραφής δεν έκανα το έγκλημα του Κάιν. Τον αδελφό μου, τον πλησίον, τον συνάνθρωπο αγάπησα —Συ είπας Κύριε—, κρατώντας, βεβαίως, αποστάσεις. Σεβάστηκα του διπλανού μου το δικαίωμα να σε αμφισβητεί, αν και ο συνάνθρωπος δεν συμμερίστηκε ομοίως το δικό μου. Ουσιαστικά δεν έλειψα ποτέ από το πόστο μου, που θα μπορούσα, εφόσον Εσύ αφήνεις περιθώρια. Μα δεν το εκμεταλλεύτηκα ποτέ, ούτε και το επικαλέστηκα. Και στις πιο δύσκολες συνθήκες, και οδοιπόρος και ασθενής στάθηκα πλάι σου να σε υπηρετήσω αγόγγυστα, πολλές φορές και εξ αποστάσεως, εν μέσω μεγάλων κρίσεων, που τις περνάω με στερήσεις, όποτε Εσύ κρατάς τον Οίκο σου κλειστό. Και, Κύριε, πώς και γιατί εξαντλείς την Κρίση Σου σε μας τους συνεπείς; Κι οι άλλοι; Πώς θα τιμωρηθούνε αυτοί; Και πότε; Σε τούτη ή στην άλλη Παρουσία; Γιατί γίνεσαι τόσο άδικος μαζί μου; Γιατί εμένα, Κύριε; Δεν μου ταιριάζει η τιμωρία που μου επιφύλαξες. Εγώ, κοίταζα πάντα τη δουλίτσα μου. Πώς γίνεται να χάνω τώρα τη δουλειά μου; Πώς; Αλλά από ’δω και πέρα εσύ τη δουλίτσα σου κι εγώ τη δουλειά μου! Γιατί πολύ καλά το ξέρεις —και κατά βάθος το ήξερα κι εγώ— πως μόνο χάρη σ’ εμένα υπάρχεις, κύριε!   Μπάμπης Ζαφειράτος, Ιαν. 2021 (Πρωτοδημοσιεύτηκε τον Φεβ. 2013) ____________ Πίνακας: Ρενέ Μαγκρίτ (Βέλγιο, Βρυξέλλες, 1898-1967) Ο ψεύτικος καθρέφτης (Le faux miroir, 1928) Museum of Modern Art (MoMA), New York City (Λάδι σε καμβά, 54x80.9 cm) Κρίση Μπάμπης Ζαφειράτος Ποίημα Ποίηση Οι πύλες του Άδη - Αχέροντας ποταμός Στα Ποταμια Πυριφλεγέθων  Κωκυτός  Αχέροντας διαβήκαμε ποτάμια κάποτε με μυθικά ονόματα μέχρι να φτάσουμε στου πάνω κόσμου τις γωνιές ονειροπόλοι χωρίς ούτ’ ένα νόμισμα για το ταξίδι Πυριφλεγέθων Κωκυτός Αχέροντας τούς ανεβήκαμε παλεύοντας να κρατηθούμε απ’ τις ιτιές που κλαίγανε στο πέρασμά μας πέσαμε μέσα τους έτσι όπως σμίγει ερωτικά φυλακισμένος ή ναυτικός που έλειπε για χρόνια βρήκαμε τις πηγές και είπαμε είναι καλά εδώ να στήσουμε το σπιτικό μας βάλαμε ξόβεργες μα τα πουλιά ήτανε λιγοστά και το χειρότερο πέφταν νεκρά πριν φτάσουνε κοντά μας κι αυτό δεν το ’βλεπες ούτε από τον καλπασμό ούτε απ’ το γνώριμο αχό της ντουφεκιάς παρά απ’ τη μυρωδιά που σε ξεκούφαινε μες στο λιγνό αεράκι ή απ’ το ελαφρό στροβίλισμα ενός ασήμαντου φτερού σαν μπόμπα που έσκαγε μπροστά σου ωστόσο μείναμε ήσυχοι μάθαμε τέχνες γράμματα κάναμε κάποιοι οικογένεια κι όλα τα σχετικά τα πράγματα κυλούσαν ήσυχα αφού σιγά σιγά τα φέραμε στα μέτρα μας κι αφήσαμε τους κυνηγούς να κάνουν τη δουλειά τους έτσι επέρασε ο καιρός χωρίς πουλιά χωρίς τη μυρωδιά που πια δεν την ακούγαμε χωρίς εκείνο το φτερό που πια καθόλου δεν το βλέπαμε θα σταματησαν είπαμε οι κυνηγοί να κυνηγάνε    Ανδρέας Ζαφειράτος (albino-z): Εκεί που συναντιούνται οι Κένταυροι κι ούτε που το σκεφτήκαμε μην είμαστε εμείς οι ίδιοι οι κυνηγοί και τι ν’ ακούσουμε απ’ τη δική μας την ανάσα τη βαριά κι ούτε στιγμή δεν πήραμε είδηση ότι στις ξόβεργες που τις σαρώνανε οι βροχές ήτανε κι η ζωή μας κολλημένη κατρακυλώντας σε μιαν έρημη ακτή που είχανε φτάσει κι άλλοι κι όπου μαζί με μας τους ζωντανούς χιλιάδες πεθαμένοι κι όλο πληθαίνανε μ’ αυτούς που αδιάκοπα τους ξέβραζε ο καιρός κι εκεί που ο Αϊ Δονάτος πάτησε κάτω το στοιχειό να ξανακάνει τα νερά γλυκά να ποτιστεί ξανά η γης φτύνουνε οι Λάμιες μες στον κάμπο γίνονται τα ποτάμια ρέματα στραγγίζουνε οι λίμνες ο Βουβοπόταμος κι ο Κάκαβας κατρακυλάνε διψασμένοι αρχίσαμε ξανά να ονειρευόμαστε μήπως και βρούμε πάλι την αρχή κι ας είχαμε ξεμάθει να παλεύουμε να κολυμπάμε ανάποδα στο ρεύμα πολλοί από μας κατάκοποι σταθήκαμε να ξαποστάσουμε λιγάκι στα πλατάνια κόψαμε σκουτελλάριες και μόλτκιες βγάλαμε τα παπούτσια και τις κάλτσες και πλατσουρίσαμε στην όχθη κι άλλοι σε σκοτεινή χαθήκαμε χαράδρα με λαδανιές ασφάκες και σκαβιόζες στα μαλλιά μας οι πιο αδύναμοι ίσως δεν φτάσουμε ποτέ μες στο βαθύ της Περσεφόνης Δάσος άλλοι ψάχνουμε ακόμα πέρα απ’ τις πηγές μήπως και βρούμε κάποτε τις αηδονοφωλιές στις εκβολές του Αχέροντα αφήνοντας τα μέσα μας ποτάμια να φουσκώνουν άλλοι βλέπουμε τα έξω ποτάμια πέτρες και ξύλα και σκουριά σάπιες κασέλες και ψοφίμια παρασέρνοντας κι από ψηλά κάτι αδέσποτα πουλιά να πυρπολούν την ερημιά μας κι όσοι ήπιαμε της Λήθης τη ρακή τον οβολό μας που τόνε προσκυνούσαμε και τον φυλάξαμε σαν κόρη οφθαλμού σφίγγουμε τώρα ανάμεσα στα δόντια Μπάμπης Ζαφειράτος, Μάρτης 2020 Πρωτοδημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2013 Βρυχαται ο Πολεμος Στα Σοκακια του Κοσμου Συντάσσονται πάλι τα  ανθρωποειδή Τις νιτσεράδες της νύχτας ντυμένα   Ακονίζουν τα νύχια Του  κυνηγιού φορούν τα χειρόκτια Κι εκεί γαντζωμένα Σκοτεινά γυμνασμένα γεράκια Οσμίζονται αίμα Όρθια τα ερπετά του πλανήτη Σφυρίζουνε Στους ουρανούς στυλωμένο Το νεκρόσιτο βλέμμα Κουκούτσια ουρανίου φτύνουν παντού Του πολέμου τούς εμπόρους Δοξάζοντας Του θανάτου τις ύαινες Ταΐζοντας  Και του ζόφου τα όρνεα Σέρνονται Τα φολιδωτά της Ευρώπης ανδράποδα Απ’ την κόπρο αναδύονται Και στην κόπρο γεννάνε   Αφήνοντας στην άκρη προσχήματα  Αποπατούνε Στο αιμόφυρτο πτώμα της νύχτας Στη κόπρο τους πνίγουνε Το διάτρητο σώμα των άστρων Θλιβεροί θεληματάρηδες Ορντινάτσες του τίποτα   Από σύνοδο πάνε σε σύνοδο Τους μεσσίες παριστάνοντας Οι μεσίτες του τρόμου Και βρυχάται ο πόλεμος Στα σοκάκια του κόσμου Μα περνάνε παιδιά Με φωνές και σημαίες   Πλήθος κόκκινο Ρίχνει καράβια Στα νερά της ερήμου Και στα χείλη ανθίζοντας Ένα μικρό Σκοτωμένο πουλί   Μαγικό Ξεχασμένο Τραγούδι      Μπάμπης Ζαφειράτος, Ιούλιος 2003 - Αύγουστος 2013 Πρώτη δημοσίευση, 31/8/2013 στην: Μποτίλια ΣτονΆνεμο  Βλέπε και Κατιούσα, 24/2/2022 Ατιτλο (Γάζα, μέρες 2001-2021) Δυο πήχες τόπος Μια ματωμένη Γάζα Κι αιώνια Νάκμπα Φοραει ΚΟΚΚΙΝα Κλέβει το βλέμμα των ανθρώπων Τον ύπνο σκάβει την ψυχή τους Μερα ΘΛΙΜμενη Ξεχαρβαλωμένο παιδί Πεταμένο στη μέση του δρόμου ΣφαγμενΗ ΑΝΟΙΞΗ Μικρά ανήσυχα πουλιά Τρώνε τα μάτια των μελλοθανάτων ΣΚΙες ΚΥΝΗΓΗμενες Πίσω η νύχτα Τρίζοντας τα δόντια ΧΥΤΟς ΜΟΛΥΒΔΟς Κοχλάζει ο θάνατος Στα ερείπια της μνήμης Ονειρα Λεηλατημενα Μέσα στα τείχη Που υψώνουμε εντός μας Ζωες Παροπλισμενες Άδεια κορμιά Και φλέβες χάρτινες ΓυΑλινα Προσωπα Περνούν και χάνονται Στο βάθος της δικής μας ευτυχίας Κραυγή Σιωπησ Μπροστά στο βιασμένο σώμα Της Σαντζάγια της Τζενίν Μια Ματωμενη Ηλιαχτιδα Μπαίνει απ’ το κλειστό παράθυρο Σε βρίσκει ανάμεσα στα μάτια Μπάμπης Ζαφειράτος, Αύγουστος 2014 - Μάιος 2021   Μια πρώτη του μορφή δημοσιεύτηκε σε μιαν άλλη ζωή της Μποτίλιας Στον Άνεμο, στο συνδικαλιστικό —και όχι μόνο— έντυπο του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων της ΕΚΟ Ο ΠΑΛΜΟΣ, που εξέδιδα από τον Μάρτη του 2002 μέχρι το καλοκαίρι του2005, με τίτλο Το Διπλό Πρόσωπο της Νύχτας, στη στήλη ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ (Αρ. φ. 4), Μάιος 2002, για μιαν ακόμα σφαγή στη Γάζα...   Ξαναδημοσιεύτηκε με αλλαγές στην ΜΣΑ με τίτλο Γάζα, μέρες του 2014 (ΑΤΙΤΛΟ) τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς, για καινούργια σφαγή: Η διαρκής σφαγή στη Γάζα: 50 μέρες. 2.200 Παλαιστίνιοι νεκροί. 11.000 τραυματίες. 20 τουλάχιστον σήμερα σε 15 αεροπορικές επιδρομές. Ισοπεδώνονται κτήρια.