Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025

STUDIO new star art cinema ➽ Το σινεμά της ιστορικής μνήμης ➽ «ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΣ» του ΑΝΤΡΕΪ ΝΙΚΙΣΙΝ ➽ Ένα μοναδικό ντοκουμέντο για τον Νίκο Ζαχαριάδη ➽ Α’ προβολή από 19 Μαρτίου στους κινηματογράφους

«ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΣ» του ΑΝΤΡΕΪ ΝΙΚΙΣΙΝ σε Α’ προβολή από τις 19 Μαρτίου στους κινηματογράφους από τη New Star

Ένα μοναδικό ντοκουμέντο για τον Νίκο Ζαχαριάδη

«Την τιμή κανένας δεν μπορεί να σ’ την αφαιρέσει. Την τιμή μπορείς μοναχά να την χάσεις»

Νίκος Ζαχαριάδης (Σουργκούτ, Σιβηρία, 13/5/1967, 13^η μέρα απεργίας πείνας ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ)

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΡΙΤΗ 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 10:30

ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΙΣ 12:30

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, ΣΗΦΗ (ΙΩΣΗΦ) ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ,

& ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ, ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΜΙΖΓΚΟΥΛΙΝ ΣΤΟ STUDIO new star art cinema

"ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΣ" TRAILER NEW STAR

ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΝΤΡΕΪ ΝΙΚΙΣΙΝ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΜΙΖΓΚΟΥΛΙΝ

ΣΕΝΑΡΙΟ: : ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΜΙΖΓΚΟΥΛΙΝ, ΣΗΦΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

ΜΙΛΟΥΝ: ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΝΗΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

ΣΗΦΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ - ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΜΙΖΓΚΟΥΛΙΝ- ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

ΠΑΙΖΟΥΝ: ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΠΟΥΤΕΝΚΟ, ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

ΝΤΜΙΤΡΙΪ ΒΟΡΟΝΙΝ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΡΝΗ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΠΙΝΑΚΑ/ΑΦΙΣΑΣ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΠΑ

ΕΤΟΣ: 2025

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 75’

ΓΛΩΣΣΑ: ΡΩΣΙΚΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΛΟΙ

COPYWRITE ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: NEW STAR 2025

ΣΥΝΟΨΗ

Για πρώτη φορά σε ταινία ένα ντοκουμέντο για τον Νίκο Ζαχαριάδη, με μεγάλο αρχειακό υλικό, που ανέλαβε να υλοποιήσει ο Ρώσος ποιητής, λογοτέχνης και ιστορικός Ντμιτριϊ Μιζγκούλιν,

σε συνεργασία του γιου του Νίκου Ζαχαριάδη, Σήφη (Ιωσήφ) Ζαχαριάδη, και αξιοποιώντας αναμνήσεις του επιστήθιου φίλου και συναγωνιστή του Νίκου Ζαχαριάδη, Αλέξη Πάρνη. Με ιστορικές μαρτυρίες, έγκυρες αναλύσεις, προσωπικές στιγμές, το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία του Νίκου Ζαχαριάδη. Από το ξεκίνημά του, την πορεία του ως ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μέχρι την καθαίρεσή του και την εξορία του στο Σουργκούτ της Ρωσίας, μαζί με τον γιο του Σήφη Ζαχαριάδη και την αποκατάστασή του στις 16/7/2011 από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΗΦΗ (ΙΩΣΗΦ) ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

31/7/1973. Την τελευταία ημέρα της ζωής του, στις 22:30 (ώρα Σιβηρίας) ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο πατέρας μου, έγραψε: «Θα ήταν καλύτερα να μην κρατήσεις το επίθετό μου.

Με συγχωρείς που έτσι αταίριαστα ήρθαν τα πράγματα και μη μου κρατάς κακία». Σήμερα στα 74 μου χρόνια, εκτός από τη μεγάλη υπερηφάνεια, για το όνομά μου αυτό, δεν κρατάω τίποτα άλλο. Μάλλον, όχι… Κρατάω βαθιά μέσα μου τη βεβαιότητα πως η προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη δεν κρίθηκε, ούτε κρίνεται ακόμα κατάλληλα. Αυτό είναι το θέμα της ταινίας μας.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΣΗΦΗ (ΙΩΣΗΦ) ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ κάτω

ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟ FACEBOOK ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

FLICKR με ΑΦΙΣΑ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/BANNER

FLICKR ΑΠΟ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Θοδωρής Καρέλλας - Για τον Νίκο Ζαχαριάδη

1) Βιογραφία Νίκου Ζαχαριάδη

Ο Νίκος Ζαχαριάδης, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1931 ως το 1935 και Γενικός Γραμματέας της έως το 1956. Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε στην Αδριανούπολη, στις 27 Απρίλη 1903. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας Ζαχαριάδη . Γιος του Παναγιώτη Ζαχαριάδη με καταγωγή από Φθιώτιδα και της Ερατώς Πρωτοπαπά με καταγωγή από τη Χιο.

Μετακινήθηκε σε πολλές πόλεις (Σκόπια, Αδανα, Θεσσαλονίκη, Νικομήδεια) εξαιτίας της εργασίας του πατέρα του, ο οποίος ήταν υπάλληλος του γαλλικού μονοπωλίου καπνού «Ρεζί». Έζησε επεισόδια από τους Βαλκανικούς Πολέμους.

Τελείωσε το Δημοτικό και την Α' τάξη του Γυμνασίου.

Από το 1917 και για τα επόμενα χρόνια δούλεψε διαδοχικά στη «Ρεζί», στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης και στα καράβια της Μαύρης Θάλασσας.

Τότε ήρθε σε επαφή και με τις σοσιαλιστικές ιδέες: Εγινε γραμματέας του κομμουνιστικού πυρήνα, ο οποίος υπήρχε στην αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση «Πανεργατική» της Κωνσταντινούπολης.

Από το 1919 έως το 1921, έκανε ταξίδια στη μετεπαναστατική Ρωσία όπου και εντάχθηκε στη σοσιαλιστική Διεθνή Πανεργατική Ένωση, που αποτελείτο κυρίως από Έλληνες.

Το 1922 και το 1923, ευρισκόμενος ως ναυτεργάτης στη Σοβιετική Ενωση, έγινε μέλος της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών.

Το 1923 με σύσταση των Σοβιετικών συνδικάτων σπούδασε στην ΚΟΥΤΒ (Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των Εργαζομένων της Ανατολής).

Το 1923 επίσης έγινε μέλος του ΚΚ Τουρκίας.

Το 1924 ήρθε στην Ελλάδα και έδρασε αρχικά στην ΟΚΝΕ Αθήνας, στη συνέχεια ως καθοδηγητικό στέλεχος στην ΟΚΝΕ Θεσσαλονίκης, στην ΚΕ της ΟΚΝΕ, στην Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης, ως Γραμματέας στην ΚΟ Πειραιά (1926) και ως Γραμματέας της ΚΟ Θεσσαλίας (1927).

Από το 1924 έως το 1929, ο Νίκος Ζαχαριάδης συνελήφθη πέντε φορές δραπετεύοντας ισάριθμες. Το 1929 δραπέτευσε κατά τη μεταγωγή του με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο από τον Πειραιά στην Αθήνα.

Το 1926 φυλακίστηκε στο Γεντικουλέ, από όπου απέδρασε.

Το 1927, σε ηλικία 24 χρονών μεταφράζει το βιβλίο του Ένγκελς, «Ο Λουδοβίκος Φόυερμπαχ και το τέλος της γερμανικής κλασικής ιδεολογίας», ενώ και με άλλη αρθρογραφία του στον Ριζοσπάστη, δείχνει το ενδιαφέρον του για τη φιλοσοφία.

Όταν η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου έθεσε σε ισχύ τον ιδιώνυμο νόμο (N. 4229), το 1929, ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ο πλέον καταζητούμενος Έλληνας κομμουνιστής.

Το 1929 φυγαδεύτηκε από το ΚΚΕ στη Σοβιετική Ενωση που σπούδασε στην Ανώτατη Κομμουνιστική Σχολη. Κατά την παραμονή του στην ΕΣΣΔ έγινε μέλος του ΠΚΚ.

Το 1931, με απόφαση της ΚΔ, επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1936, ενάμισυ μήνα μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά, συνελήφθη στην Αθήνα στο τέρμα της οδού Ιπποκράτους -μετά από προδοσία- από τη Γενική Ασφάλεια Πειραιά. Προσήχθη σε δίκη για παράβαση του Ιδιώνυμου νόμου «Περί προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος» και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 4,5 ετών και εκτόπιση 2 ετών.

Στις 22 Νοεμβρίου μεταφέρθηκε στις φυλακές Κέρκυρας και στις 12 Δεκεμβρίου δικάστηκε και πάλι από το Κακουργιοδικείο Πειραιά για τη δολοφονία του αρχειομαρξιστή Ηλία Γεωργοπαπαδάκου τον Δεκέμβριο του 1926, όπου του επιβλήθηκε 9 χρόνια ειρκτή. Στη συνέχεια κλείστηκε σε απομόνωση στις φυλακές Κέρκυρας, στην Ακτίνα Θ’.

Από την Κέρκυρα ο Ζαχαριάδης έδωσε σε όλους τους φυλακισμένους κομμουνιστές το σύνθημα: «Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, διάβαζε πολύ» Μέσα στη φυλακή, σε κομμάτια χαρτιού και λευκό πανί, συνέγραψε τα βιβλία «Ο Αληθινός Παλαμάς» και «Θέσεις για την Ιστορία του ΚΚΕ». Κρατήθηκε στα κάτεργα της 4ης Αυγούστου από το 1936 μέχρι το 1941, οπότε παραδόθηκε στους Γερμανούς κατακτητές.

Ακολούθως, μεταφέρθηκε στην Γκεστάπο της Βιέννης και από εκεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου ως τις 29 Απριλιου 1945.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, στις 29 Μάη 1945, ο Νίκος Ζαχαριάδης, ως Γενικός Γραμματέας της ΚΕ, πρωτοστάτησε στη δημιουργία και στην ηρωική πάλη του ΔΣΕ (1946 - 1949).Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, διετέλεσε πρωθυπουργός της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης

31η Μάρτη 1946, οπότε ομάδα ένοπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών επιτέθηκε τα ξημερώματα της μέρας διεξαγωγής των εκλογών στο σταθμό Χωροφυλακής του Λιτόχωρου Πιερίας, αποτελεί την ημερομηνία έναρξης του αγώνα του ΔΣΕ.

τέλη Αυγούστου του 1949 ο κυβερνητικός στρατός, με την άφθονη υλική βοήθεια των Αμερικανών, με περισσότερα απο 100.000 στρατιώτες, με τεθωρακισμένα, πυροβολικό και αεροπορία κατέβαλε το ΔΣΕ στο μέτωπο Γράμμου-Βιτσίου. Οι δυνάμεις του ΔΣΕ αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τη σφοδρή επίθεση πέρασαν τα σύνορα και εγκαταστάθηκαν προσωρινά στην Αλβανία. Μετά την ήττα του ΔΣΕ οι μαχητές του από την Αλβανία μεταφέρθηκαν και εγκαταστάθηκαν σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης

Η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (11 - 12 Μάρτη 1956), που συγκλήθηκε από την επιτροπή έξι ΚΚ (ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Τσεχοσλοβακίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας), αποφάσισε την καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη από Γενικό Γραμματέα και από μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (18 - 24 Φλεβάρη 1957) αποφάσισε την καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη από την ΚΕ του ΚΚΕ και τη διαγραφή του από το Κόμμα,

Από τα τέλη του 1956 έως τις 4.6.1962 ο Νίκος Ζαχαριάδης έζησε με τον μικρο γιο του Σηφάκο στο Μποροβίτσι, όπου εργαζόταν ως στέλεχος κρατικής δασικής επιχείρησης.

Στη συνέχεια, υποχρεώθηκε σε εγκατάσταση στο Σουργκούτ Σηβηριας και του απαγορεύτηκε η μετακίνηση πέρα από την περιοχή, πράγμα το οποίο ισοδυναμούσε με εξορία.Στο Σουργκούτ, ο Ζαχαριάδης, ζώντας υποχρεωτικά με ψευδώνυμο (Νικολάι Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ) και υπό 24ωρη επιτήρηση, προέβη σε 3 απεργίες πείνας ζητώντας την αποκατάσταση της φήμης του και την απελευθέρωσή του. 3 φορές απέδρασε και 3 φορες τον πιάσανε.

Αυτοκτονεί την 1η Αυγούστου 1973.

Στο τελευταίο του γράμμα μεταξύ άλλων έγραψε. «Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου (...) Το Κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό (...) Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ να 'χω. Απ' όλη μου την ψυχή εύχομαι σ' αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το Κουκουέδικο στα πόδια του, να πετύχουν απόλυτα».

Το 1991 αποφασίστηκε από 2 γιους του με την βοηθια του ΚΚΕ η μεταφορά των οστών του στην Ελλάδα.

Στις 16.7.2011, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ ακύρωσε όλες τις αποφάσεις της 6ης και της 7ης Ολομέλειας (1956 και 1957) σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, όπως και τα πορίσματα του 1964 και του 1967 και αποφάσισε την πλήρη αποκατάστασή του στο ΚΚΕ.

Το 2014, η επίσκεψη της πρωην γ.γ. του ΚΚΕ,ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ, στο ΣΟΥΡΓΚΟΥΤ για τα αποκαλυπτήρια της τιμητικής πλάκας στη μνήμη του.

Η Αλέκα Παπαρήγα μίλησε στην εκδήλωση, ενώ έγιναν τα αποκαλυπτήρια αναμνηστικής τιμητικής πλακέτας, στο κτίριο του Δασαρχείου, όπου ήταν διευθυντής ο Νίκος Ζαχαριάδης στο διάστημα 1962-1964. Οι διοργανωτές διαμόρφωσαν τον χώρο -για να λειτουργήσει ως μικρό ιστορικό μουσείο-, μεταξύ άλλων δε αναρτήθηκε και το ιστορικό γράμμα του ηγέτη του ΚΚΕ για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο

Ξεχωριστή εκδήλωση έγινε και στο πρώτο σπίτι όπου έμενε ο Νίκος Ζαχαριάδης, το δεύτερο όπου έμεινε μέχρι να αυτοκτονήσει δεν υπάρχει πια, ενώ σύμφωνα με το ρωσικό έθιμο έγινε και δεντροφύτευση, συμβολικά δίπλα σε άλλη δενδροφύτευση, η οποία φέρει το όνομα του Βούλγαρου ηγέτη κομμουνιστή Γκεόργκι Δημητρόφ.

Ήταν παντρεμένος δυο φορές και είχε τρία παιδιά. Είχε παντρευτεί στη Μόσχα τη Μάνια Νοβάκοβα, Τσεχα κομμουνίστρια που δούλευε ως γραμματέας στην Κομιντέρν, με την οποία απέκτησε δυο παιδιά, τον Κύρο (1934) και την Όλγα (1947). ,.Ο Νίκος Ζαχαριάδης νυμφεύθηκε τη Ρούλα Κουκούλου στέλεχος του ΚΚΕ την περίοδο του εμφυλίου πολέμου με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Ιωσήφ (Σήφη) το 1950. Ο γάμος έγινε στις 17 Φεβρουαρίου 1948 στον ΑΓΙΟ ΑΧΙΛΛΕΙΟ ΠΡΕΣΠΩΝ, ένα κατοικημένο νησί που βρίσκεται μέσα στη λίμνη ΜΙΚΡΗ ΠΡΕΣΠΑ, το οποίο (όπως και πολλά χωριά των νομών Φλώρινας και Καστοριάς) βρισκόταν υπό τη στρατιωτική διοίκηση του ΚΚΕ και του ΔΣΕ κατά την περίοδο του εμφυλίου. Ο γάμος τους ήταν θρησκευτικός, και έγινε από τον ορθόδοξο ιερέα της 670ής Μονάδας του ΔΣΕ

Τα τελευταία λόγια που έγραψε μαρτυρούν την αφοσίωση στο Κόμμα αν και τον αδίκησε, διατηρούν σημασία και σήμερα. Εγραψε: "Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου (...) Το ΚΚΕ πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό (...) Το γράμμα αυτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σ' όλους αυτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές"».

2) Βιογραφίες σκηνοθέτη, παραγωγού, ηθοποιών, συντελεστών

Παραγωγός και συν-σεναριογράφος

Ντμίτρι Μιζγκούλιν.

Γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1961 στην πόλη Μούρμανσκ.

Αποφοίτησε από το Λογοτεχνικό Ινστιτούτο. A. Gorky το 1993.

Μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της Ρωσίας.

Ακαδημαϊκός της Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών Petrovsky, Ρωσική Ακαδημία Φυσικών Επιστημών, Διεθνής Σλαβική Λογοτεχνική Ακαδημία Επιστημών (Βουλγαρία).

Πρόεδρος του λογοτεχνικού φιλανθρωπικού ιδρύματος "Road of Life"

Συγγραφέας περισσότερων από 20 βιβλίων. Συλλογές ποιημάτων εκδόθηκαν στα Γαλλικά, Αγγλικά, Σερβικά, Τσέχικα, Ουκρανικά, Ελληνικά, Ουγγρικά, Βουλγαρικά, Ταταρικά, Λευκορωσικά, Γερμανικά, Αρμενικά, Εσθονικά, Αζερμπαϊτζάν, Φινλανδικά και Εβραϊκά.

Νικητής πολλών λογοτεχνικών βραβείων. (Παν-ρωσικό βραβείο της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον τομέα του πολιτισμού, Παν-ρωσικό λογοτεχνικό βραβείο "Ρωσικός τρόπος" με το όνομα F.I. Tyutchev, Διεθνές Βραβείο του Σλαβικού Λογοτεχνικού Φόρουμ "Χρυσός Ιππότης".

Σεναριογράφος και παραγωγός των ταινιών «What the Soul Worried About», «Live Easy», «The Shepherd’s Way», «Furious Nikos». Αρκετά χρόνια εργάστηκε στη Σιβηρία

(Σουργκούτ) όπου γεννήθηκε η ιδέα της ταινίας για τον Νίκο Ζαχαριάδη.

Σκηνοθέτης και σεναριογράφος

ΑΝΤΡΕΪ ΝΙΚΗΣΙΝ

Γεννήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1959 στην πόλη Liepaja της Λετονίας. Αποφοίτησε από το τμήμα σκηνοθεσίας του Κρατικού Ινστιτούτου Θεάτρου.

Μέλος της Ένωσης Κινηματογραφιστών και Δημοσιογράφων της Ρωσίας.

Βραβευμένος με κρατικά βραβεία της ΕΣΣΔ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Γενικός Διευθυντής της Εθνικής Εταιρείας Κινηματογράφου "Όλη η Ρωσία".

Σεναριογράφος και σκηνοθέτης περισσότερων από 200 ντοκιμαντέρ, πολλά από τα οποία βραβεύτηκαν σε ρωσικά και διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.

Οι πιο γνωστές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές:

«Ομάδα κινδύνου», «Μετά τον λήθαργο», «Ρωσική έξοδος», «Μπόμπο», «Σιβηριάδα», «Ρώσοι στον κόσμο», «Πηγαίνω στην πατρίδα μου», «Επαρχιακές ιστορίες», «Ποιος μπορεί να ζήσει καλά στη Ρωσία, κύριε», «Πρόεδρος και αντιφρονών», «Πρώτα ξύπνησαν τα κράτη της Βαλτικής», «Μιχαήλ Γκορμπατσόφ», «Γέλτσιν», «Πλανήτης Γιούκος», «Φθινόπωρο στην οικογένεια Χοντορκόφσκι», «Γκίντον; Kremer», «Maya Plisetskaya», «Ιστορίες ρωσικής βότκας», "Απαγορευμέναχρώματατηςεποχής", "Σταθμόςτωνονείρων", "Σύνδεσμοςτωνκαιρών", "ΗκόρητουΣβετλάναΙωσήφ", "ΜπέριαογιοςτουΜπέρια", "Ομολογίαφυλακής", "ΑπλάΚαλάσνικοφ", "ΡώσοιστοNHL" , «TheShepherd'sPath», «ΑυτήηγλυκιάλέξηείναιΕλευθερία!», «Υπηρέτηςόλωντωναφεντάδων», «RussianAmazons», «Sonyasuperfrau», «FuriousNikos» «HerτοόνομαήτανΤσιγγάνος» καιπολλάάλλα

Όλες οι ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές προβλήθηκαν στα κεντρικά ομοσπονδιακά τηλεοπτικά κανάλια στη Ρωσία και στο εξωτερικό.

Ζει στη Μόσχα.

ΗΘΟΠΟΙΟΣ VLADIMIR BUTENKO ΩΣ ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Ο Βλαντιμίρ Μπουτένκο είναι Ρώσος ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου.

Ο Βλαντιμίρ Μπουτένκο είναι Ρώσος ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου.

Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1980 στην πόλη Volzhsky, περιοχή Volgograd.

Η φιλμογραφία του ηθοποιού περιλαμβάνει περισσότερους από εκατό ρόλους.

Πρωταγωνίστησε σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές: "The Golden Cage", "Double Helix", "There Was Order to Die", "The Last Cop", "The One Who Reads Thoughts", "The Consequence of Love", "Alive" , «House of Porcelain», «Bad weather», «Settlers», «Spasskaya», «House of Porcelain», «Chikatilo» και πολλά άλλα.

Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ DIMITRY VORONIN ΩΣ ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΝΗΣ

Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1991 στο Severomorsk, στην περιοχή Murmansk.

Το 2012 αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Θεάτρου Saratov στο Ωδείο Sobinov.

Ηθοποιός του Δραματικού Θεάτρου της Μόσχας υπό τη διεύθυνση του Armen Dzhigarkhanyan.

Παρουσιαστής του παιδικού προγράμματος "Theater Berilyaki" στο τηλεοπτικό κανάλι "Carousel"

Πρωταγωνίστησε στις τηλεοπτικές σειρές "Συνέπεια της αγάπης", "Morozova", "Night Watch", "Fairy Tale for Not Quite Adults", "Three Stations", "Provocation", "Laws of the Streets", "Ordinary Guys""The Edge of Loneliness», «Fifth Watch», «Deadly Love», «Seance», «Hard Day», «Pyatnitsky», «Cellular» κ.λπ.

3) Βιογραφία Ιωσήφ (Σήφη) Ζαχαριάδη

Γεννήθηκα στις 24 Δεκεμβρίου στη Μόσχα. Μέχρι την ηλικία των 5 ετών, ζούσαμε στη Βουδαπέστη, έδρα του ΚΕ του ΚΚΕ. Μετά την «Καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη» τονΙοπύνιο του 1956, έζησα με τον πατέρα μου στην 1^η του εξορία σε μία μικρή πόλη, το Borovichi, το οποίο βρισκόταν 500 χιλ. βόρεια της Μόσχας, όπου πήγα και σχολείο.

Το 1962 στείλανε το Νίκο Ζαχαριάδη στη Σιβηρία και για 6 χρόνια σπούδασα στη Στρατιωτική Σχολή «Suvorov» στον Καύκασο, όπου έμενα με τον πατέρα μου 3 μήνες το καλοκαίρι και 2 εβδομάδες το χειμώνα. Το χειμώνα του 1968 μπήκα στο Πανεπιστήμιο του Voronezh, 500 χιλ πάλι από τη Μόσχα, αλλά ευτυχώς αυτή τη φορά στα νότια. Δε μου επιτρεπόταν να σπουδάσω στη Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Κίεβο και την Τασκένδη (ο νόμος ονομαζόταν «Minus 4») το 1972. Ως φιλόλογος εργάστηκα στο Voronezh και από το 1976 στη Μόσχα. Η μητέρα μου, Ρούλα Κουκούλου, ήταν φυλακισμένη και εξόριστη για 16 χρόνια. Δεν την είχα δει από τα 4 μέχρι τα 22 μου χρόνια. Τελευταία φορά που είδα τον πατέρα μου ήταν το Ιούλιο του 1973, ε εβδομάδες πριν αυτοκτονήσει.

Το 1980 επισκέφτηκα την Ελλάδα για πρώτη φορά. Παντρεύτηκα το 1987 για δεύτερη φορά. Από το 2002 ζω μόνιμα στην Ελλάδα. Τώρα είμαι 74 ετών. Αν δεν λάβουμε υπ’ όψιν τα πρώτα μου 5 χρόνια, τα 2/3 της ζωής μου, 46 από τα 69, τα πέρασα στην καλύτερη χώρα του κόσμου, φοβούμενος ότι δε θα με αφήσουν ποτέ να επισκεφθώ την πατρίδα μου.

Έχω δύο κόρες, η μία ζει στη Μόσχα και η άλλη στη Θεσσαλονίκη, 6 εγγόνια (έως τώρα) και 2 δισέγγονα.

Αγαπώ την Ελλάδα, αγαπώ τη Ρωσία, είμαι ευτυχισμένος που έχω μια μεγάλη οικογένεια, καλούς φίλους και μπορώ να παρουσιάσω την απαγορευμένη, για μισό αιώνα του Νίκου Ζαχαριάδη, μεγάλου πατριώτη και αγωνιστή, λίγο πιο ξεκάθαρη.

4) Εργοβιογραφία Αλέξη Πάρνη

Ο Αλέξης Πάρνης, ψευδώνυμο του Σωτήρη Λεωνιδάκη, γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1924 στον Πειραιά. Υπήρξε μια πολυδιάστατη προσωπικότητα στον χώρο της Τέχνης ως ποιητής και πεζογράφος διηγημάτων και μυθιστορημάτων, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος ταινιών και σειρών, στιχουργός και μεταφραστής.

Το 1942 κι εν μέσω ναζιστικής κατοχής, ολοκλήρωσε τη φοίτησή του στο Α΄ Γυμνάσιο Πειραιά (γνωστό και ως Ιωνίδειος Σχολή) και πριν την ένταξή του στον αντιστασιακό αγώνα, μαζί με τον πατέρα του έσωσαν μια εβραϊκή οικογένεια από τους Γερμανούς. Μια πράξη για την οποία το 1996 τιμήθηκαν και οι δύο με τον τίτλο «Δίκαιος των Εθνών» από το ίδρυμα Γιαντ Βασέμ. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 κι όντας είκοσι χρονών, ο Αλέξης Πάρνης συμμετείχε στην τελευταία μάχη που δόθηκε εναντίον των Γερμανών στη Γέφυρα Κολοκυνθούς στο Περιστέρι, όπου βρέθηκε ως καπετάνιος εφεδρικού λόχου του ΕΛΑΣ. Στα γεγονότα των Δεκεμβριανών τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι του με κίνδυνο να χρειαστεί ακρωτηριασμό, από τον οποίο γλίτωσε χάρη στην επέμβαση ενός Ιταλού γιατρού που τον φρόντισε, όταν τον μετέφεραν στο Ρουμπίκ της Αλβανίας. Εκεί αλλά κι αργότερα στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας υπήρξε πολιτικός πρόσφυγας μεταξύ 1945 και 1948.

Επαναπατρίστηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, οπότε και εντάχτηκε στον ΔΣΕ εκτελώντας χρέη πολεμικού ανταποκριτή και τον Ιανουάριο του 1949 ανέλαβε το πόστο υπολοχαγού. Παράλληλα με τα κείμενα δημοσιογραφικού χαρακτήρα, έγραφε λογοτεχνικά κείμενα - ποιήματα και διηγήματα - καθώς και μικρά θεατρικά, κυρίως μονόπρακτα και δίπρακτα. Από εκείνη την περίοδο ξεχωρίζουν η συλλογή διηγημάτων Είμαι μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού και το ποίημα Σ’ έναν καινούριο σύντροφο.

Από το τέλος του Εμφυλίου, το 1949, κι ως το 1962 ήταν πολιτικός πρόσφυγας στην ΕΣΣΔ. Με προτροπή του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, που έβλεπε στο πρόσωπο του Αλέξη Πάρνη ένα πηγαίο λογοτεχνικό ταλέντο, σπούδασε στο Λογοτεχνικό Ινστιστούτο Μαξίμ Γκόρκι στη Μόσχα, όπου έκανε τα πρώτα σημαντικά λογοτεχνικά του βήματα. Εκεί συναντήθηκε κι απέκτησε φιλικές σχέσεις με μεγάλες προσωπικότητες των γραμμάτων της εποχής και δημοσίευσε στο λογοτεχνικό περιοδικό Νόβι Μιρ το επικό ποίημα Μπελογιάννης, ένα έργο για το οποίο το 1955 τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Ποίησης του 5ου Φεστιβάλ Βαρσοβίας. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ήταν ο Πάμπλο Νερούντα και μέλη, μεταξύ άλλων, οι Ναζίμ Χικμέτ και Γιόρις Ίβενς και μετέπειτα το ποίημα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Αυτό το έργο είναι η αιτία που σε ηλικία μόλις είκοσι οκτώ ετών, ο Αλέξης Πάρνης προστέθηκε ως λήμμα στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια.

Από το 1956, με τις εξελίξεις του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ και της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ο Πάρνης έπεσε σε μια γενική δυσμένεια, καθώς υπήρξε υποστηρικτής και φίλος του Νίκου Ζαχαριάδη. Η καθοριστική αυτή σχέση με τον πρώην Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ, αποτυπώθηκε στη λυρική αυτοβιογραφία του συγγραφέα, με τίτλο Γεια χαρά, Νίκος (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη). Με τη συμβολή του κόσμου των γραμμάτων της Μόσχα, κατάφερε το 1960 να ανεβάσει στο Μάλι Τεάτρ το θεατρικό έργο του Το νησί της Αφροδίτης, με θέμα τον κυπριακό αγώνα κατά της αγγλικής κατοχής. Για δύο έτη παιζόταν σε πάνω από 170 θέατρα της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών με χιλιάδες παραστάσεις, καθιστώντας τό το πιο πολυπαιγμένο θεατρικό έργο Έλληνα συγγραφέα. Η επιτυχία του αποτέλεσε το εισιτήριο της μόνιμης επιστροφής του Αλέξη Πάρνη στην Ελλάδα, στην οποία του επιτράπηκε η είσοδος λόγω του συμβολαίου με το ΚΘΒΕ που στόχευε στο ανέβασμα του θεατρικού με πρωταγωνίστρια την Κυβέλη. Το 1963 παιζόταν παράλληλα και στην Αθήνα, ενώ το 1969 έγινε ταινία με πρωταγωνίστρια την Κατίνα Παξινού, στον μοναδικό ρόλο της ηθοποιού σε ταινία ελληνικής παραγωγής.

Ο επαναπατρισμός του σηματοδότησε μια νέα συγγραφική φάση, κατά την οποία κυκλοφόρησε μεταξύ άλλων τη Ρωσική Τριλογία του: Διορθωτής (1966), Λεωφόρος Πάστερνακ (1971) και Μια Πράγα στον καθένα (1973), ιστορικά μυθιστορήματα που επικεντρώνονται στη Σοβιετική Ένωση των Στάλιν, Χρουστσόφ και Μπρέζνιεφ, αντίστοιχα. Ο Πάρνης υπήρξε ο πρώτος απ’ όλους τους Έλληνες λογοτέχνες που άσκησε κριτική στην ΕΣΣΔ έχοντας ζήσει στην επικράτειά της. Χρονικά κοντά στην τριλογία, κυκλοφόρησε επίσης Ο Κινηματίας (1974) και Ο Μαφιόζος (1976). Συγκεκριμένα για τη Λεωφόρο Πάστερνακ, ανέβηκε αρχικά ως θεατρικό το 1967 στο Θέατρο Ο'Νιλ της Μασαχουσέτης και για τη λογοτεχνική του εκδοχή έλαβε το Β΄ Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος, το 1972.

Ως σεναριογράφος έγινε περισσότερο γνωστός για τις δύο σειρές που κυκλοφόρησε στην κρατική τηλεόραση, Λεηλασία μιας ζωής το 1978 και Το Φως του Αυγερινού το 1980. Μετέπειτα, καταπιάστηκε κυρίως με την Ελληνική Τριλογία του που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη: Οδύσσεια των διδύμων, Ο άλλος Εμφύλιος και Ο ρυθμός του κόσμου (μεταξύ 2009 και 2018). Συγχρόνως, έγραφε ποιήματα που δημοσιεύονταν κυρίως σε περιοδικά.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με αυτό που ονόμαζε «μεγάλη ρωσική ποίηση», μεταφράζοντας ένα μεγάλο εύρος Ρώσων ποιητών (Μαγιακόφσκι, Παστερνάκ, Πούσκιν, Τβαρντόφσκι, Σίμονοφ, κ.ά.), διατηρώντας το μέτρο και τη ρίμα τους, απόδειξη της δυσκολίας αυτής του της προσπάθειας. Κάποιες μεταφράσεις του έχουν κυκλοφορήσει ήδη (Εκδόσεις Καστανιώτης) με χαρακτηριστικό τους ότι περιλαμβάνουν και τα πρωτότυπα ποιήματα, αφού ήθελε για τους γνώστες ρωσικών και ελληνικών να είναι σε θέση να κρίνουν τη δουλειά του.

Στα θεατρικά του μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται τα έργα Στο Σταυροδρόμι της Πυρσόγιαννης, Τα φτερά του Ίκαρου, Στο Προγεφύρωμα, Η επιστροφή της Μήδειας, Λευκή Κηλίδα, κ.ά.

Ο Αλέξης Πάρνης απεβίωσε στις 10 Μαρτίου 2023, σε ηλικία 99 ετών. Όποιος

έχει καθαρή συνείδηση έχει και μακρά ζωή. Άφησε πίσω του μια μεγάλη παρακαταθήκη. Το έργο του αποτελεί απεικόνιση της ζωής και των αγώνων του ίδιου και των συντρόφων του κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, από την Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο, μέχρι την πολιτική προσφυγιά και την επιστροφή στην πατρίδα, μέσα από την οπτική ενός ανθρώπου που υπήρξε παρών και συνεπής στις θέσεις του μέχρι το τέλος της ζωής του.

5) Ποίημα του Γιάννη για τον Νίκο Ζαχαριάδη

6) Πολιτική Διαθήκη Νίκου Ζαχαριάδη (αποσπάσματα)

Νίκος Ζαχαριάδης: Το ΚΚΕ ήταν και είναι το Κόμμα μου. Κανείς δεν μπορεί να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου…

«Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου… Το Κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρόλες τις δοκιμασίες που το ‘δερναν και το δέρνουν, το ΚΚΕ είναι αθάνατο. Το γράμμα αυτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σε όλους αυτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ να ‘χω. Απ’ όλη μου την ψυχή εύχομαι σ’ αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το Κουκουέδικο στα πόδια του, να πετύχουν απόλυτα και ολοκληρωτικά».

Εδώ εμείς οι κουκουέδες πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα απαραίτητα πράγματα. Το ΚΚΣΕ και η ΕΣΣΔ αποτελούν για μας το ύψιστο σύμβολο και παράδειγμα. Ανώτερο δεν υπάρχει. Για τους κομμουνιστές αφτό αποτελεί απόλυτη αλήθεια. Όποιος ξεφεύγει απαφτή έτσι είτε αλλιώς περνά το οδόφραγμα. Αφτό όμως δε σημαίνει τυφλή λατρεία, πράγμα που μας χαρακτήριζε (και πρώτ’ απόλα εμένα) στο παρελθόν. Η πίστη στο απόλυτο αλάθητο και αναμάρτητο του ΚΚΣΕ είταν λάθος που το πληρώσαμε όλοι και πρώτ’ απόλα το ΚΚΣΕ και η ΕΣΣΔ. Ο σοβιετικός φετιχισμός δεν έχει καμιά σχέση με το μαρξισμό-λενινισμό. Καθήκον μας είναι να βλέπουμε τα λάθη και τα στραβοπατήματα του ΚΚΣΕ. Έτσι θα το βοηθήσουμε πραγματικά και όχι με τσανακογλυψιές και υμνολογίες. Αγάπα τον πλησίον σου με τα ελαττώματά του.

7) Πρόλογος του Σήφη (Ιωσήφ) Ζαχαριάδη για την ταινία.

31/7/1073. Την τελευταία ημέρα της ζωής του, στις 22:30 (ώρα Σιβηρίας) ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο πατέρας μου, έγραψε: «Θα ήταν καλύτερα να μην κρατήσεις το επίθετό μου.

«Η κριτική σκέψη, η ειλικρίνεια, η σεμνότητα και το χιούμορ, αποτελούν χαρακτηριστικά μιας δυνατής προσωπικότητας», είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Κατά καιρούς μού φαίνεται ότι ο μέγας επιστήμονας το είπε για τον πατέρα μου. Ο Αϊνστάιν ανιδιοτελώς υπηρέτησε την επιστήμη, συνδυάζοντάς τη με την υψηλή ηθική.

Ο Ζαχαριάδης έχει υπηρετήσει ανιδιοτελώς την ιδέα της κοινωνικής δικαιοσύνης, συνδυάζοντάς την επίσης, με υψηλή ηθική, κάτι που η οργανωμένη πολιτική δεν ανέχεται και τιμωρεί βαρέως.

«Πάντως να ξέρεις…», γράφει ο Νίκος για την μάνα μου μετά την καθαίρεσή του, «…πέρασε ο άντρας σου μεγάλη φουρτούνα, χωρίς να σαλέψει το φρύδι και μην αμφιβάλλεις καθόλου ότι θα τα βγάλει πέρα ως το τέλος ατράνταχτα».

Ούτε για μια στιγμή, ούτε στα μπουντρούμια της Κέρκυρας, ούτε στο Χιτλερικό στρατόπεδο του Νταχάου, ούτε στη μακρινή Σιβηρία, ποτέ δεν πρόδιδε αυτό που πίστευε και δεν ερχόταν σε συμβιβασμό με τη συνείδησή του. «Καθαρή συνείδηση» το όνομα του βιβλίου του Αλέξη Πάρνη, «Γεια χαρά, Νίκος» στα ρωσικά.

Και ο Πάρνης δεν πρόδωσε ποτέ τον φίλο και το είδωλό του, αν και ήθελαν να τον «αγοράσουν» και στο Κρεμλίνο και στο Hollywood και στην ΕΡΤ. Και ποια βραβεία δεν του υποσχέθηκαν! Όταν του διάβασα από το ημερολόγιο του πατέρα μου: «Εχθές πήρα καλό γράμμα από τον Αλέξη.

Στη φουρτούνα ξαναγνωρίζει κι ο Αλέξης φάνηκε άνθρωπος Κουκουές», εννοώντας ότι έχει υψηλή πνευματική δύναμη, ο Πάρνης είπε: «Αυτό είναι υψηλότερο και από το βραβείο Νόμπελ για εμένα». Και αυτό είναι ένα θέμα αυτής της ταινίας.[...]

8) Link και κείμενα σχετικά με την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη από το ΚΚΕ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Τιμάμε και αποκαθιστούμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6456351

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΚΕ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ

https://www.komep.gr/m-article/a6236882-f42b-11e9-95d7-3ed1504937da/

ΠΟΛΙΤΙΚΗ Για την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6468789

Εκδήλωση ΚΚΕ αποκατάστασης Ν. Ζαχαριάδη

https://www.youtube.com/watch?v=vIYIvXvQeHc

Εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το Ν. Ζαχαριάδη | Έναρξη| Ανάγνωση αποσπασμάτων κειμένων του Ν.Ζαχαριάδη

https://www.youtube.com/watch?v=ixBWGcBLBhc