Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023

STUDIO: Το σινεμά της ιστορικής μνήμης — «99 Χρόνια από τον Θάνατο του Λένιν»: Δύο σπάνιες ταινίες του Μιχαήλ Ρομ

«99 Χρόνια από τον Θάνατο του Λένιν»

Δύο σπάνιες ταινίες του Μιχαήλ Ρομ

STUDIO, 21/01

Ημερήσιο Αφιέρωμα για τα «99 Χρόνια από τον Θάνατο του Λένιν» με προβολή δύο σπάνιων ταινιών του Μιχαήλ Ρομ.

1. «Ο Λένιν τον Οχτώβρη», Lenin v oktyabre

Βιογραφία/Ιστορικό, 1937, Ασπρόμαυρη 108min.

2. «Ο Λένιν στα 1918», Lenin v 1918 Godu

Βιογραφία/Ιστορικό, 1939, Ασπρόμαυρη 125min

Απόσπασμα από το ποίημα «Ελεγεία για τον θάνατο του Λένιν (1924)» του ποιητή Βισέντε Ουϊδόβρο, σε μετάφραση του ποιητή Μπάμπη Ζαφειράτου:

Όλοι ακούνε

Αυτόν το χτύπο της καρδιάς σου πιο πέρα κι απ’ το θάνατο

Ο άνθρωπος που σκέφτεται ο άνθρωπος που τραγουδάει

Ο άνθρωπος ο μοναχικός σαν το χτύπο καμπάνας στη μία τη νύχτα

Οι στρατιές των ανθρώπων που αργοπεθαίνουνε

Όλοι την καρδιά σου ακούνε πιο πέρα κι απ’ το θάνατο

Την καρδιά σου που αντηχεί δυνατά μέσα στον τάφο

Με σένανε ο θάνατος γίνεται απ’ τη ζωή πιο τρανός

Μπροστά στον τάφο σου οι αιώνες ζαρώνουνε

Ποτάμια και σέλβες έρχονται για προσκύνημα

Και γονατίζουνε οι χώρες

Από δω και πέρα καθήκον μας είναι να σε υπερασπίσουμε

απ’ το να γίνεις θεός.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το ποίημα εδώ:

Βισέντε Ουϊδόβρο: Ελεγεία για το θάνατο του Λένιν (21 Ιανουαρίου 1924)

99 Χρόνια από τον Θάνατο του Λένιν

Ο Λένιν δεν είχε δει ποτέ στην τέχνη ένα απλό μέσο αναψυχής ή ψυχαγωγίας. Η στάση του απέναντι στην τέχνη ήταν πάντα πολύ σοβαρή – η στάση του επαναστάτη κομμουνιστή. Στην αντίληψή του για τη ρωσική πραγματικότητα, υπήρχαν πολλά στοιχεία από τη θυμωμένη σάτιρα του Σεντρίν, και ο Τολστόι τον βοήθησε να δει την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια του χωρικού, κάτι που ήταν πολύ σημαντικό για τον Λένιν τον πολιτικό. Και η ταχύτητα και η ακρίβεια των άμεσων αντιδράσεών του στα γεγονότα, στις λέξεις και τις πράξεις των ανθρώπων, την εκπληκτική του ικανότητα να συλλάβει άμεσα τη γενική έννοια ενός επικείμενου γεγονότος – αυτή τη «διαίσθηση» που εξέπληξε πολλούς εκτός αν όλες αυτές τις πολύτιμες ιδιότητες, οι οποίες συμπλήρωναν οργανικά τη δύναμη της θεωρητικής του ιδιοφυΐας του, μπορούμε άραγε να τις καταλάβουμε, λησμονώντας τη σχέση του Λένιν με την τέχνη;

Ο Λένιν είχε σε όλη του τη ζωή πολύ λίγο καιρό διαθέσιμο για να ασχοληθεί σοβαρά με την τέχνη, και μια που η προχειρότητα, του ήταν πάντα ξένη και μισητή, δεν αγαπούσε να μιλά για την τέχνη. Παρόλα αυτά, τα γούστα του ήταν πολύ καθορισμένα. Αγαπούσε τους Ρώσους κλασσικούς, αγαπούσε τον ρεαλισμό στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική κλπ.

«Εμείς, η νέα σοβιετική κυβέρνηση, θεωρούμε πως ο κινηματογράφος είναι η πιο σημαντική απ’ όλες τις τέχνες, ένα ζωτικό εργαλείο της επανάστασης στον αγώνα για τη διαπαιδαγώγηση των νέων πολιτών.»

Στις 21 Γενάρη 1924, ώρα 6.50 το βράδυ, ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν άφησε την τελευταία του πνοή στο Γκόρκι. Η είδηση ήταν αναπάντεχη, όχι τόσο γιατί κανείς δεν ήταν έτοιμος να αποδειχτεί ένα τέτοιο γεγονός ως πραγματικό, αλλά κυρίως επειδή λίγες ημέρες πριν η υγεία του είχε βελτιωθεί αισθητά κι άρχισαν να διατυπώνονται υποθέσεις ότι όλα όδευαν προς την πλήρη ανάρρωση. Δύο ημέρες πριν επέλθει το μοιραίο, στις 19 Γενάρη, ανοίγοντας τις εργασίες του XI Συνεδρίου των Σοβιέτ, ο Μ. Ι. Καλίνιν ανακοίνωσε ότι «οι μεγάλοι ειδικοί γιατροί που νοσηλεύουν τον Λένιν εκφράζουν την ελπίδα ότι ο Βλαντίμιρ Ιλίτς θα επιστρέψει στην κρατική και πολιτική δράση». Δυστυχώς, τίποτα απ' όλα αυτά δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί.

Η είδηση του θανάτου του ΛΕΝΙΝ μεταδόθηκε από το σοβιετικό ραδιόφωνο στη Σοβιετική Ένωση και σ' όλο τον κόσμο στις 22 Γενάρη 1924, στις 6 το πρωί.

Η ΚΕ του Μπολσεβίκικου Κόμματος, μετά από έκτακτη συνεδρίασή της, απηύθυνε έκκληση «Προς το κόμμα, όλους τους εργαζόμενους», όπου ανέφερε πως μετά τον Μαρξ η ιστορία του απελευθερωτικού κινήματος δεν είχε αναδείξει μια τόσο γιγάντια μορφή σαν τον Λένιν. «Ο,τι πραγματικά μεγάλο και ηρωικό έχει το προλεταριάτο - έλεγε η έκκληση - ατρόμητο μυαλό, θέληση σιδερένια, αλύγιστη, επίμονη θέληση που δαμάζει τα πάντα, ιερό μίσος, μίσος θανάσιμο ενάντια στη σκλαβιά και την καταπίεση, επαναστατικό πάθος, που μετακινεί βουνά, απεριόριστη πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις των μαζών, τεράστια οργανωτική μεγαλοφυΐα, όλα αυτά βρήκαν τη μεγαλειώδη ενσάρκωσή τους στον Λένιν, που το όνομά του έγινε σύμβολο του νέου κόσμου από τη Δύση ως την Ανατολή, από το Νότο ως το Βορρά»

Στις 27 Γενάρη η σορός του Λένιν μεταφέρθηκε στην Κόκκινη Πλατεία και στις 4 η ώρα το απόγευμα τοποθετήθηκε στο Μαυσωλείο. Ο θάνατός του Λένιν, έγραφε αργότερα ο Μ. Γκόρκι, «υπογραμμίζει ακόμα πιο καθαρά στα μάτια της υφηλίου την αξία του - την αξία του αρχηγού του παγκόσμιου προλεταριάτου»

«Ο Λένιν και τώρα

είναι απ’ τους ζωντανούς

πιο ζωντανός ποιος δεν το ξέρει;

Είναι η γνώση η δύναμη,

και τ’ όπλο το μεγάλο.»

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Η NEW STAR θυμάται και τιμάει την επέτειο θανάτου του Λένιν, την 21η Ιανουαρίου του έτους 1924 και διοργανώνει στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης STUDIO new star art cinema (Σπάρτης και Σταυροπούλου 33, Πλ. Αμερικής) στις 21/01/23, ένα ημερήσιο αφιέρωμα με δύο σπάνιες ταινίες του Μιχαήλ Ρομ οι οποίες θα προβληθούν στην πλήρη τους έκδοση

1. «Ο Λένιν τον Οχτώβρη», Lenin v oktyabre

Βιογραφία/Ιστορικό, 1937, Ασπρόμαυρη 108min.

Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Ρομμ, Ντμίτρι Βασιλιέφ.

Σενάριο: Αλεξέι Κάπλερ

Με τους: Μπορις Σουκιν (ΛΕΝΙΝ)

Νικολάι Οκλοπκοφ. Σεμυον Γκολσταμπ (ΣΤΑΛΙΝ)

2. «Ο Λένιν το 1918», Lenin v 1918 Godu

Βιογραφία/Ιστορικό, 1939, Ασπρόμαυρη 125min.

Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Ρομμ

Με τους: Μπόρις Σιούκιν (ΛΕΝΙΝ)

Νικολάι Οκλοπκοφ, Νικολάι Τσερκάσοφ (ΓΚΟΡΓΚΙ), Μιχαήλ Γκελοβανιν (ΣΤΑΛΙΝ)

Και οι δύο ταινίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν «σκηνοθετημένα ντοκιμαντέρ», αν η προσοχή του Ρομ δε συγκεντρωνόταν αποκλειστικά στην προσωπικότητα του Λένιν. Έτσι, το ντοκιμαντερίστικο στοιχείο που υπάρχει σαν φόντο υποβαστάζει ένα σκηνοθετημένο «φιλμ-πορτρέτο», χωρισμένο στα δύο. Θα ήταν σωστότερο αν λέγαμε πως πρόκειται για δύο υπερμεγεθυσμένες λεπτομέρειες της αγύριστης κινηματογραφικής βιογραφίας του Λένιν, με φανερή την πρόθεση να υπερτονιστεί η καθαρά ανθρώπινη πλευρά του μεγάλου επαναστάτη.Από τα παραπάνω γίνεται φανερή η δυσκολία που ενέχει ένα τέτοιο εγχείρημα: ο Ρομ έπρεπε αφενός να αναπαραστήσει μια λεπτομερειακά γνωστή ιστορική περίοδο και αφετέρου να σκιαγραφήσει, με τα μέσα της τέχνης του, το πορτρέτο ενός σχεδόν μυθικού προσώπου.Για το ρόλο του Λένιν διάλεξε ένα σωσία του ονόματι Μπόρις Σιούκιν, που με την αποτελεσματική βοήθεια του μακιγιέρ και την εξαντλητική διδασκαλία του Ρομ έγινε τελικά ο «μετενσαρκωτής» του μεγάλου επαναστάτη: το πορτρέτο του Λένιν, φτιαγμένο από τον Σιούκιν, είναι συναρπαστικό σε ζωντάνια και ακρίβεια, κατά τις μαρτυρίες όσων γνώρισαν τον Λένιν.»

Το αριστούργημα του Μιχαήλ Ρομ «Ο Λένιν τον Οχτώβρη» (1937) είναι η πρώτη ταινία στην οποία ο Λένιν ερμηνεύεται από ηθοποιό (τον Μπορίς Σιούκιν).

Η «συνέχειά» της, «Ο Λένιν το 1918», επίσης του Ρομ, αναφέρεται στην πιο κρίσιμη φάση τους Επανάστασης, με το νεαρό Σοβιετικό κράτος να είναι περικυκλωμένο από τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα.

Η ταινία αυτή ήταν υποψήφια για «Χρυσό Φοίνικα» το 1939.

Οι δύο αυτές ταινίες θα προβληθούν στην πλήρη εκδοσή τους.

Αμφότερες οι ταινίες αποτελούν από τα πλέον επιτυχημένα παραδείγματα σοσιαλιστικού ρεαλισμού στον κινηματογράφο.

«Ο Λένιν τον Οχτώβρη», Lenin v oktyabre

Ο «Λένιν τον Οχτώβρη» είναι η πρώτη σοβιετική ταινία εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στον ηγέτη της ρωσικής επανάστασης, που δείχνει τον Λένιν στη φρενίτιδα της επανάστασης και ταυτόχρονα τον παρουσιάζει μέσα στην απλότητα της καθημερινής του ζωής. Επιστρέφοντας από τη Φιλανδία ο Λένιν φτάνει στην Αγ. Πετρούπολη τον Οκτώβρη του 1917 και πρέπει να ανατρέψει την προσωρινή κυβέρνηση.

Η συνέχεια της ταινίας γυρίστηκε το 1939, με τίτλο “Ο Λένιν το 1918” που αφηγείται τα γεγονότα γύρω από το ρωσικό εμφύλιο, με τον ίδιο πρωταγωνιστή.

Υπόθεση

Ο εργάτης Βασίλι αναλαμβάνει την προστασία του, όσο οι Μπολσεβίκοι ετοιμάζονται για την ένοπλη εξέγερση. Μέσα σ’ ένα εργοστάσιο της Αγ. Πετρούπολης οι εργάτες ανατρέπουν τον υπουργό, ο οποίος με τη συνοδεία ενός Μενσεβίκου, απαιτεί να παραδώσουν τα όπλα. Οι Ζινοβίεφ και Κάμενεφ δημοσιοποιούν την ημερομηνία της εξέγερσης, ενώ η προσωρινή κυβέρνηση προσπαθεί να εμποδίσει τον Λένιν. Η εργατική αλληλεγγύη αποτρέπει το σχέδιο αυτό και ο Λένιν παίρνει τον έλεγχο της κατάστασης. Εγκατεστημένος στο ινστιτούτο Σμόλνι συναντά τους αρχηγούς των Μπολσεβίκων και δίνει το σινιάλο της δράσης. Τα χειμερινά ανάκτορα καταλαμβάνονται και η προσωρινή κυβέρνηση συλλαμβάνεται. Ο Λένιν διακηρύσσει τη νίκη της επανάστασης και την ανάληψη της εξουσίας από τα Σοβιέτ.Είναι η πρώτη φορά, στα χρονικά του σοβιετικού κινηματογράφου,που μια μεγάλη ιστορική μορφή αποδιδόταν μέσα από την ερμηνεία ενός ηθοποιού. Ο Λένιν, που ερμηνεύεται εξαίρετα από τον Μπόρις Σιούκιν, παρουσιάζεται στη διάρκεια των πιο κρίσιμων στιγμών της ιστορίας όπως η συνέλευση της Κεντρικής Επιτροπής και η επίθεση στα Χειμερινά Ανάκτορα.

Σκηνοθεσία : Μιχαήλ Ρομ, Ντμίτρι Βασίλιεφ

Σενάριο : Αλεξέι Κάπλερ

Πρωταγωνιστούν : Boris Shchukin, Nikolay Okhlopkov, Vasili Vanin

Μουσική : Ανατόλι Αλεξάντροφ

Εταιρεία παραγωγής : Mosfilm

Ημερομηνία κυκλοφορίας : 7 Νοεμβρίου 1937

Διάρκεια : 105 λεπτά

Χώρα : Σοβιετική Ένωση

Γλώσσα : Ρωσική

LINK IMDB «Ο Λένιν τον Οχτώβρη»

https://www.imdb.com/title/tt0029132/?ref_=ttawd_awd_tt

LINK youtube αποσπασμα «Ο Λένιν τον Οχτώβρη»

https://www.youtube.com/watch?v=kM-IqkH_mzs

«Ο Λένιν στα 1918», Lenin v 1918 Godu

Η μεγάλη επιτυχία τη ταινίας «Ο Λένιν τον Οχτώβρη» οδήγησε τον Μιχαήλ Ρομ σε μια αναπόφευκτη συνέχεια το «Λένιν το 1918», όπου αφηγείται την πιο κρίσιμη και δύσκολη περίοδο της επανάστασης. Η ταινία είναι έργο με αυστηρή σκηνοθεσία, όπου τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη. Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας οφείλεται στον χαρισματικό τρόπο, με τον οποίο ερμήνευσε ο ηθοποιός Μπόρις Σιούκιν την προσωπικότητα του Ρώσου ηγέτη και έδωσε ένα εντυπωσιακό πορτραίτο του. Eίναι μια αποφασιστική στιγμή στην ιστορία του σοβιετικού κινηματογράφου με αμείωτο ιστορικό και αισθητικό ενδιαφέρον.

Ο εμβληματικός Μιχαήλ Ρομ («Αληθινός Φασισμός»), αμέσως μετά το «Ο Λένιν τον Οκτώβρη» (1937), ολοκληρώνει το σινε-πορτρέτο του πρωτεργάτη της ρωσικής επανάστασης, δίνοντας έμφαση αυτήν τη φορά στους πρώτους δύσκολους μήνες της εγκαθίδρυσης του νέου καθεστώτος. Παρά τις εσωτερικές και τις εξωτερικές μάχες, καθώς η (πρώην) Ρωσία συμμετείχε ακόμη στον Α΄ Παγκόσμιο, ο Λένιν εμφανίζεται αναμενόμενα αψεγάδιαστος και με υποδειγματική αυτοκυριαρχία, την ώρα που καταφέρνει ταυτόχρονα να εξουδετερώνει πολιτικούς αντιπάλους, να κινητοποιεί τα πλήθη και να καταστρώνει σχέδια εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής του.

Πρόκειται για τις μόνες στιγμές που ο Ρομ χάνει το μέτρο, με την υπερβολή στην απεικόνιση του Λένιν να χτυπάει... κόκκινο, όπως στη σεκάνς της ανάρρωσης μετά την απόπειρα δολοφονίας του. Παράλληλα όμως, ως ουσιαστικός κι ευρηματικός σκηνοθέτης, ο ίδιος στήνει εντυπωσιακές σκηνές μάχης και πλήθους, με χαρακτηριστικές εκείνες των ομιλιών στα εργοστάσια, οι οποίες αποτυπώνουν τη βαθιά επίδραση των παθιασμένων λόγων του ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης. Έτσι, συνειδητά στρατευμένη και αφηγηματικά μετρημένη, η ταινία του Ρομ διατηρεί σήμερα περισσότερο ιστορική και ακαδημαϊκή παρά κινηματογραφική αξία.

Υπόθεση

Οι ξένες δυνάμεις έχουν εισβάλλει στη Ρωσία, το προλεταριάτο δεν έχει αποδεχθεί ακόμα απόλυτα το πρόγραμμα των Μπολσεβίκων, ενώ η Φανί Κάπλαν επιχειρεί να δολοφονήσει τον Λένιν, που τραυματίζεται σοβαρά. Ο Μιχαήλ Ρομ περιγράφει έναν άνθρωπο όλο ενεργητικότητα και αποφασιστικότητα, που ωστόσο δε χάνει ποτέ την αίσθηση του χιούμορ. Ομως, η ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα του Λένιν μπαίνει σε δεύτερο πλάνο.

Σκηνοθετημένο : Μιχαήλ Ρομ

Σενάριο : Taisiya Zlatogorova, Aleksei Kapler

Πρωταγωνιστούν :Boris Shchukin, Mikheil Gelovani, Nikolay Bogolyubov, Nikolay Cherkasov, Nikolay Okhlopkov

Μουσική : Νικολάι Κριούκοφ

Εταιρεία παραγωγής : Mosfilm

Ημερομηνία κυκλοφορίας : 1939

Διάρκεια : 130 λεπτά

105 λεπτά (κομμένη έκδοση)

Χώρα¨: Σοβιετική Ένωση

Γλώσσα : Ρωσική

LINK IMDB - Ο ΛΕΝΙΝ ΤΟ 1918

https://www.imdb.com/title/tt0031564/?ref_=nv_sr_2?ref_=nv_sr_2

Ο ΛΕΝΙΝ ΤΟ 1918 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

https://www.youtube.com/watch?v=Gajt7ccdv3M

Ο ΛΕΝΙΝ ΤΟ 1918 - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

https://www.flickr.com/photos/155666086@N07/albums/72157711495567848

https://www.flickr.com/photos/155666086@N07/albums/72157711174901421

Και οι δύο ταινίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν «σκηνοθετημένα ντοκιμαντέρ», αν η προσοχή του Ρομ δε συγκεντρωνόταν αποκλειστικά στην προσωπικότητα του Λένιν.

Έτσι, το ντοκιμαντερίστικο στοιχείο που υπάρχει σαν φόντο υποβαστάζει ένα σκηνοθετημένο «φιλμ-πορτρέτο», χωρισμένο στα δύο.

Θα ήταν σωστότερο αν λέγαμε πως πρόκειται για δύο υπερμεγεθυμένες λεπτομέρειες της αγύριστης κινηματογραφικής βιογραφίας του Λένιν, με φανερή την πρόθεση να υπερτονιστεί η καθαρά ανθρώπινη πλευρά του μεγάλου επαναστάτη.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερή η δυσκολία που ενέχει ένα τέτοιο εγχείρημα: ο Ρομ έπρεπε αφενός να αναπαραστήσει μια λεπτομερειακά γνωστή ιστορική περίοδο και αφετέρου να σκιαγραφήσει, με τα μέσα της τέχνης του, το πορτρέτο ενός σχεδόν μυθικού προσώπου.

Για το ρόλο του Λένιν διάλεξε ένα σωσία του ονόματι Μπόρις Σιούκιν, που με την αποτελεσματική βοήθεια του μακιγιέρ και την εξαντλητική διδασκαλία του Ρομ έγινε τελικά ο «μετενσαρκωτής» του μεγάλου επαναστάτη: το πορτρέτο του Λένιν, φτιαγμένο από τον Σιούκιν, είναι συναρπαστικό σε ζωντάνια και ακρίβεια, κατά τις μαρτυρίες όσων γνώρισαν τον Λένιν.»

Βασίλης Ραφαηλίδης «Το Βήμα», 23-10-1974.

Όλοι ακούνε

Αυτόν το χτύπο της καρδιάς σου πιο πέρα κι απ’ το θάνατο

Ο άνθρωπος που σκέφτεται ο άνθρωπος που τραγουδάει

Ο άνθρωπος ο μοναχικός σαν το χτύπο καμπάνας στη μία τη νύχτα

Οι στρατιές των ανθρώπων που αργοπεθαίνουνε

Όλοι την καρδιά σου ακούνε πιο πέρα κι απ’ το θάνατο

Την καρδιά σου που αντηχεί δυνατά μέσα στον τάφο

Με σένανε ο θάνατος γίνεται απ’ τη ζωή πιο τρανός

Μπροστά στον τάφο σου οι αιώνες ζαρώνουνε

Ποτάμια και σέλβες έρχονται για προσκύνημα

Και γονατίζουνε οι χώρες

Από δω και πέρα καθήκον μας είναι να σε υπερασπίσουμε

απ’ το να γίνεις θεός.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το ποίημα εδώ:

Βισέντε Ουϊδόβρο: Ελεγεία για το θάνατο του Λένιν (21 Ιανουαρίου 1924)

ΜΙΧΑΗΛ ΡΟΜ (1901-1971)

Σοβιετικός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Πολέμησε στον Κόκκινο Στρατό το 1921. Εργάστηκε αρχικά ως σεναριογράφος και βοηθός σκηνοθέτη. Το 1934 γύρισε την πρώτη του ταινία, τη Φραντζολίτσα, μια διασκευή νουβέλας του Γκυ ντε Μωπασσάν που σατιρίζει τη ζωή ενός αστού. Αν και η τελευταία βουβή ταινία του ομιλούντος ήδη σοβιετικού κινηματογράφου, η ταινία αυτή τον καθιέρωσε αμέσως ως σκηνοθέτη, χάρη στην εύστροφη χρησιμοποίηση του σατυρικού γκροτέσκου και την ανάγλυφα πλαστική απόδοση των ρόλων.

Ο Ρομ έγινε ευρύτερα γνωστός το 1937 με την ταινία Ο Λένιν τον Οκτώβρη. Στη μεταπολεμική περίοδο δημιούργησε μια σειρά από αντιφασιστικές ταινίες και την ιστορική ταινία Ναύαρχος Ουσάκωφ. Το 1965, ύστερα από μια παύση αρκετών χρόνων γυρίζει τον Καθημερινό Φασισμό, ένα έργο στο οποίο το παρελθόν συγκρούεται με το παρόν με τη χρήση αφήγησης και σκηνών πλάνων από ντοκυμαντέρ. Η κατάδειξη της κοινωνικής φύσης του φασισμού και οι στοχασμοί για την τύχη του μεταπολεμικού κόσμου προσδίδουν στην ταινία οξύτατη πολιτική και φιλοσοφική χροιά. Η ταινία πήρε το Ειδικό Βραβείο Κριτών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λάιπτσιχ το 1965 και το Κρατικό Βραβείο ΣΟΣΔΡ Αδελφών Βασίλιεφ το 1966.

Ο Ρομ δίδασκε από το 1949 μέχρι το θάνατό του στο Πανενωσικά Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Πέρα από τα βραβεία που έλαβε για τις ταινίες του, έλαβε τον τίτλο του Λαϊκού Καλλιτέχνη της ΕΣΣΔ πέντε φορές (το 1941, το 1946, 1948, το 1949 και το 1951) και έλαβε δύο Παράσημα Λένιν.

ΒΡΑΒΕΙΑ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ: Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Λάιπτσιχ (Ειδικό Βραβείο Κριτών 1965)

ΕΝΝΙΑ ΜΕΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ: Επίσημη συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καρλόβυ Βάρυ (Χρυσή Σφαίρα 1962)

Ο ΛΕΝΙΝ ΤΟ 1918: Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

1934: Η ΧΟΝΤΡΟΥΛΑ

1937: Ο ΛΕΝΙΝ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΗ

1937: ΟΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ

1939: Ο ΛΕΝΙΝ ΤΟ 1918

1943: ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

1944: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΡ. 217

1948: ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ