Η αφιέρωση και του προχτεσινού εβδομαδιαίου δελτίου του ΣΕΒ στις «ευέλικτες μορφές απασχόλησης» μόνο τυχαία δεν είναι. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου προπαγανδίζουν -και δεν το κρύβουν- ότι η εμπέδωση και η επέκταση της «ευελιξίας» σε όλο το μήκος και πλάτος της αγοράς εργασίας αποτελούν στρατηγική αναγκαιότητα, προκειμένου να υπηρετηθεί ο στόχος της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεών τους.
Οι διακηρύξεις τους ότι ενδεχόμενη επιστροφή στην «προ μνημονίων εποχή» αποτελεί κίνδυνο για την ανάκαμψη της οικονομίας και οι προκλητικοί τους ισχυρισμοί πως «η ευελιξία προστατεύει την απασχόληση» υπηρετούν αυτόν ακριβώς το στρατηγικό στόχο.
Την ίδια στιγμή –όπως και οι ίδιοι ομολογούν– γίνεται φανερό ότι αυτό που ονομάζεται «ευελιξία» δεν περιορίζεται μόνο στη μορφή των συμβάσεων μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας...
Οι ανατροπές στην αγορά εργασίας, που μάλιστα άρχισαν να εισάγονται σταδιακά ακόμα από τη δεκαετία του 1990, με τη «Λευκή Βίβλο» της ΕΕ, και πήραν στη χώρα μας τη μορφή χιονοστιβάδας τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, εξόπλισαν τους καπιταλιστές με ένα ισχυρό οπλοστάσιο απέναντι στην εργατική τάξη.