Η αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ με αφορμή τα όσα ειπώθηκαν από τον Κυρ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ και από τον πρωθυπουργό στο υπουργικό συμβούλιο, για την αναλογία των περικοπών και των φόρων στο «μείγμα» της δημοσιονομικής πολιτικής, δύο πράγματα φανερώνει:
- Πρώτον, τη στρατηγική τους σύμπλευση σε ό,τι αφορά τα ζητούμενα του κεφαλαίου, όπως είναι η «δημοσιονομική σταθερότητα» και τα κίνητρα στους επενδυτές, για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
- Δεύτερον, την «αγωνιώδη» προσπάθεια να διαφοροποιηθούν έστω και στα επιμέρους, για να παίζεται «αξιοπρεπώς» το παιχνίδι εγκλωβισμού του λαού στη λογική της κυβερνητικής εναλλαγής.
Έτσι, η κυβέρνηση
- από τη μια παίρνει την «μπουκιά απ' το στόμα» της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων, οδηγώντας τους σε αντιπολιτευτική «αμηχανία» και μια απλή πλειοδοσία για το ποιος είναι ικανός να εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά την αντιλαϊκή πολιτική για την ανάκαμψη του κεφαλαίου,
- κι απ' την άλλη επιτίθεται στη ΝΔ, με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που έστρεφαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ τα άλλα αστικά κόμματα, τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του.