Ένα STUDIO παντός καιρού για τους εραστές της 7ης Τέχνης: Από την αειθαλή Μάχη του Αλγερίου του Ποντεκόρβο στον πολιτικό και ποιητικό Ερμάνο Όλμι (Το Δέντρο με τα Τσόκαρα και Η Θέση) - Από τον Όρκο του Τσιαουρέλι στην Ερωτική Επιθυμία του Γουόνγκ Καρ Γουάι - Από τον βραβευμένο Γιο του Μπαρσαουί στην παγωμένη «Αραβική Ανοιξη» (7 ταινίες)

ΑΠΟ  29 ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΩΣ  4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

Ώρες προβολών του STUDIO new star art cinema:
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054 --6932479731

*

Εισοδος.: € 7.00,

Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί/Ατέλεια/Στρατιωτικο /Άνεργοι €5.00,

ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ -€10.00. Οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00.

Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο

ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΤΗΣΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ  650 ΘΕΣΕΩΝ

On-line προπώληση εισιτηρίων:   
https://www.viva.gr/tickets/cinemas/studio-new-star-art-cinema/

*

1. O ΟΡΚΟΣ (1946) του Μιχαήλ Τσιαουρέλι

Χρυσό Μετάλλιο IFF Φεστιβάλ Βενετίας 1946 – Βραβείο Στάλιν, 1ου βαθμού 1947

Για πρώτη φορά στις ελληνικές αίθουσες από τη New Star

 (Βλέπε κάτω)

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ  18.00

*

2. ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ (2000) του Γουόνγκ Καρ Γουάι

(Βλέπε κάτω)

ΠΕΜΠΤΗ - ΚΥΡΙΑΚΗ  20.00

*

3. Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΓΕΡΙΟΥ (1966) του Τζίλο Ποντεκόρβο

ΠΕΜΠΤΗ - ΚΥΡΙΑΚΗ  22.00

*

4. ΕΝΑΣ ΓΙΟΣ (2020) του Μεχντί Μπαρσαουί

ΔΕΥΤΕΡΑ - ΤΕΤΑΡΤΗ 20.00

*

5. ΝΟ ΜΟRE FEAR του Μουράντ Μπεν Τσέικ

(Βλέπε κάτω)

ΔΕΥΤΕΡΑ - ΤΕΤΑΡΤΗ 22.00

*

6. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ (1978) του Ερμάνο Όλμι

Picassa: «ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ»

IMDB: «ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 12.00

*

7. Η ΘΕΣΗ-IL POSTO (1961) του Ερμάνο Όλμι

Φωτογραφίες της ταινίας «IL POSTO-Η ΘΕΣΗ»

IMDB ​«IL POSTO-Η ΘΕΣΗ»

ΚΥΡΙΑΚΗ 15.00

*

Γραφείο Τύπου NEW STAR

Phone: 2108640054 - 2108220008 - 2108640017

E-mail: newstarcine@gmail.com

 

*

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

O ΟΡΚΟΣ (1946) του Μιχαήλ Τσιαουρέλι

 

Χρυσό Μετάλλιο IFF Φεστιβάλ Βενετίας 1946

Βραβείο Στάλιν, 1^ου βαθμού 1947

Για πρώτη φορά της ελληνικές αίθουσες από τη New Star

Το χειμώνα του 1924, ο μπολσεβίκος Στέπαν Πέτροφ με τη σύζυγό του Βαρβάρα και την κόρη του Όλγα πηγαίνουν στη Μόσχα για να παραδώσουν μια επιστολή από της συμπατριώτες της στον Λένιν. Στη στέπα, της επιτέθηκε μια συμμορία κουλάκων. Ο Στέπαν πεθαίνει, η Βαρβάρα και η κόρη της συνεχίζουν μόνοι της. Φτάνουν στο Γκόρκι, όπου μαθαίνουν για το θάνατο του Λένιν. Οι ήρωες πηγαίνουν στην Κόκκινη Πλατεία.

Ο Στάλιν ανεβαίνει στο βάθρο και ορκίζεται πίστη της αρχές του Λένιν. Ο Στάλιν, που θρηνεί το θάνατο του δασκάλου του, καλεί όλους της λαούς της Σοβιετικής Ένωσης να δεσμευτούν να διατηρήσουν την κληρονομιά του. Οι άνθρωποι ορκίζονται  να παραμείνουν πιστοί της ιδέες της επανάστασης και του Λενινισμού.

Η Βαρβάρα Πέτροβα του δίνει το  γράμμα που προοριζόταν για τον Λένιν.

Ο Στάλιν εισάγει την ταχεία και εκτεταμένη εκβιομηχάνιση της χώρας στην ταινία που απεικονίζεται στο παράδειγμα του Tsaritsyn – μετονομάστηκε Stalingrad – και του εργοστασίου τρακτέρ που χτίστηκε εκεί. Οι πολίτες της ΕΣΣΔ αρχίζουν γρήγορα να ζουν σε ευημερία. Η ζωή της, ωστόσο, διακόπηκε από το ξέσπασμα του πολέμου.

Όταν ξεκινά ο πόλεμος, η Βαρβάρα θα στείλει τα παιδιά της για να υπερασπιστούν την Πατρίδα.

Μετά τον πόλεμο, κάτω από της καμάρες του παλατιού Georgievsky, θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη συνάντηση της με τον Στάλιν…

*

Ερωτική επιθυμία - In the Mood for Love

Γουόνγκ Καρ Γουάι

Το κινηματογραφικό ποίημα του Γουόνγκ Καρ-Γουάι. Σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες.

Πόλυ Λυκούργου

Χονγκ Κονγκ, 1962. Το μεγάλο ρεύμα που θέλει νέους ανθρώπους να δραπετεύουν από την Κομμουνιστική Σαγκάη στο δυτικοκρατούμενο Χονγκ Κονγκ για μια καινούργια ζωή, δημιουργεί μία απότομη πληθυσμιακή αύξηση: νεοφερμένοι κάτοικοι καταλήγουν να νοικιάζουν ένα δωμάτιο στα διαμερίσματα ντόπιων οικογενειών, πολυκατοικίες μετατρέπονται σε πολύβουες κοινότητες. Κάπως έτσι, ο κύριος Γουάν, της νεαρός δημοσιογράφος, και η κυρία Τσαν, μία όμορφη γραμματέας σε ναυτιλιακή εταιρία, παντρεμένοι και οι δυο, μετακομίζουν σε διπλανά διαμερίσματα.

Τυχαίες συναντήσεις της διαδρόμους, ευγενικές καλημέρες της εξώπορτες, σιωπηλές καληνύχτες της σκάλες του μαγειρείου της γειτονιάς, όπου καταφεύγουν τα βαριεστημένα βράδια που η γυναίκα του κυρίου Γουάν θα αργήσει και πάλι στη δουλειά κι ο άντρας της κυρίας Τσαν έχει φύγει για ένα ακόμα επαγγελματικό ταξίδι. Σύντομα θα ανακαλύψουν ότι όλα αυτά είναι μία πρόφαση: οι σύζυγοί της έχουν γίνει εραστές.

Οι τυχαίες συναντήσεις θα μετατραπούν σε ανάγκη συντροφικότητας. Τρώνε μαζί, μοιράζονται την προδοσία, προσπαθούν να φανταστούν πώς άρχισαν όλα, καταλήγουν, κάθε βράδυ, να αποχαιρετιούνται στην εξώπορτα της πολυκατοικίας και να ανεβαίνουν ξεχωριστά. Μη δώσουν αφορμή για σχόλια.

Άλλωστε, κουβαλούν μία άλλη ηθική: «δε θα γίνουν ποτέ σαν εκείνους». Δε θα γίνουν ποτέ εραστές. Θα παραμείνουν ανομολόγητα ερωτευμένοι. Γιατί η επιθυμία έχει τον τρόπο να βρίσκει το δρόμο από τα βουβά βλέμματα στην καρδιά. Και να τη ραγίζει.

Κι ο Γουόνγκ Καρ-Γουάι έχει τον τρόπο να ραγίσει και της δικές της. Κατασκευάζοντας ένα κινηματογραφικό ποίημα, απαράμιλλης ονειρικής ομορφιάς, για να μιλήσει για τον έρωτα, την απώλεια, την αβάσταχτη μοναχικότητα σε μια πυκνοκατοικημένη μητρόπολη. Την σπαραχτική μοναξιά σε έναν προδομένο γάμο.

Η αφήγησή του ελειπτική, εύθραυστη, παίζει συνεχώς με την αλήθεια και τη φαντασίωση, την πραγματικότητα και το μυθιστόρημα (οι δυο ερωτευμένοι δουλεύουν μαζί το βιβλίο του κύριου Γουάν, ή κάνουν πρόβα σκηνές που αντιμετωπίζουν της μοιχούς συντρόφους της). Τη ζωή και το σινεμά.

Η ερωτική της ιστορία εξελίσσεται στα όρια της αβεβαιότητας, φιλτράρεται μέσα από την υποκειμενική μνήμη, αποστάζεται από τη θλίψη –αλλά και την εξιδανίκευση- του ανικανοποίητου. Την ανεξίτηλη ουλή όσων παραμένουν ανείπωτα.

Γιατί κανείς δεν θα μιλήσει. Μόνο το ίδιο το σινεμά. Ο Καρ-Γουάι θα στήσει κάδρα που οι στενοί, κοινόχρηστοι διάδρομοι, τα πνιγερά δωμάτια και τα υπόγεια καπηλειά αντηχούν τον εγκλωβισμό των ηρώων του. Η δημόσια ζωή της και ο κρυφός, καταπιεσμένος της εαυτός, επικοινωνούνται συνεχώς από διχοτομημένα πλάνα – στέκονται πλάτη με πλάτη σε τοίχους ή κλειστές πόρτες που της χωρίζουν, κοιτούν μελαγχολικά έξω από παράθυρα που της κρατούν αδιέξοδα μόνους.

Μέσα από μοτίβα slow motion επανάληψης, ο Καρ-Γουάι υπνωτίζει τη δράση, συλλαμβάνοντας μία μονότονη καθημερινότητα – μία καθημερινότητα που μόνο ο έρωτας μπορεί λυτρωτικά να διαταράξει (για αυτό και κάθε φορά που συναντιούνται, η ταχύτητα στο φιλμ ανεπαίσθητα αλλάζει).

Η κάμερα άλλοτε λειτουργεί ως της ακόμα αδιάκριτος γείτονας που κοιτά από την κλειδαρότρυπα και κρυφακούει τηλεφωνήματα, άλλοτε παραμένει απόμακρη για να συλλάβει με βάθος πεδίου της μαγικές στιγμές στη νυχτερινή βροχή, τον περισσότερο φιλμικό χρόνο της παραμένει στα πρόσωπά της. Στα μάτια, τα χείλη, το δέρμα – όλα νοτισμένα από προσμονή. Δύο μόνο κοντινά σε δάχτυλα που ενώνονται, χέρια που χωρίζουν. Μία μόνο κλεφτή ματιά στο κεφάλι της που θα αφεθεί μελαγχολικά στον ώμο του, μέσα σ’ ένα ταξί.

Με συνωμότη τον διευθυντή φωτογραφίας του, Κρίστοφερ Ντόιλ, ο Καρ-Γουάι χρησιμοποιεί το χρώμα, το φως και πώς αυτά αντανακλούνται της διαφορετικές υφές (από της φθαρμένους τοίχους μέχρι τα ασφυκτικά μεταξωτά φορέματα της κυρίας Τσαν) και τα γεωμετρικά μοτίβα της εικόνας, όχι μόνο για να κοινωνήσει συναισθήματα, αλλά κι ως μία μελέτη πάνω στη μνήμη και τον χρόνο. Αψεγάδιαστη ομορφιά πλημμυρίζει την ταινία. Αλλά όχι μόνο την επιδερμίδα της.

Η αισθητική έχει λόγο, αφηγείται τη δική της ιστορία. Της ο Αλφρεντ Χίτσκοκ στο «Vertigo», έτσι κι εδώ ο Καρ-Γουάι χρησιμοποιεί τη χρωματική παλέτα ως ψυχογράφημα – σάπια πράσινα και κίτρινα στα βαλτωμένα διαμερίσματα, έντονα κόκκινα της διάδρομους παράνομων ξενοδοχείων, γυαλιστερά μαύρα της υγρές νύχτες που σταματά ο χρόνος, εκεί στην εξώπορτα.

Ο ήχος της επεξεργάζεται την μοναξιά – μέσα από τη φλυαρία των γειτόνων ξεχωρίζει ο θόρυβος από τα τακούνια της. Σαν υπόσχεση ότι η ευτυχία έρχεται, πλησιάζει. Ταυτόχρονα, το αυτόματα κλασικό μουσικό σκορ, το διάσημο βαλσάκι με το θλιμμένο τσέλο, παίζει και της δικές της χορδές – κάθε φορά που τα καλίγγραμα σώματα των εν δυνάμει εραστών συναντιούνται σε μια σκάλα. Ποτέ ένα θερμός με νουντλς δεν έχει λικνιστεί τόσο ερωτικά στο σινεμά.

Τα πλάνα αρχείου με τα οποία ολοκληρώνεται η ταινία δεν είναι τυχαία. Η πολιτική αλληγορία για την ανεκπλήρωτη υπόσχεση της Δύσης που κουβαλούσε το Χονγκ Κονγκ στα 60ς, πλαισιώνει κοινωνικά και την ερωτική επιθυμία που δεν μετουσιώνεται. Όλα είναι παροδικά, σ’ ένα κυριολεκτικό και συμβολικό τράνζιτ. Όλοι μετακομίζουν, όλοι αποχωρούν. Κι της, το σύντομο δεν ήταν εφήμερο. Το μοναχικό συντροφεύτηκε. Η καρδιά χτύπησε και το θυμάται. Το μυστικό κρατήθηκε αγνό, αμόλυντο, ολόκληρο – στα ιερά ερείπια της Ιστορίας. Κι αφήνει ερείπια κι εμάς, κάθε φορά, με το που πέφτουν οι τίτλοι τέλους.

Χονγκ Κονγκ, Κίνα, 2000

• Παραγωγή: Γουόνγκ Καρ Γουάι
• Σκηνοθεσία: Γουόνγκ Καρ Γουάι
• Σενάριο: Γουόνγκ Καρ Γουάι
• Φωτογραφία: Κρίστοφερ Ντόιλ, Μαρκ Λι Πινγκ Μπιν
• Μοντάζ: Γουίλιαμ Τσανγκ
• Μουσική: Μάικλ Γκαλάσο, Σιγκέρου Ουμπεγιάσι
• Πρωταγωνιστούν: Τόνι Λιούνγκ, Μάγκι Τσενγκ
• Διάρκεια: 98 λεπτά
• Διανομή: Cinobo

*

Ενας Γιος - Un Fils

Μεχντί Μπαρσαουί

Της αξιοπρόσεκτο ντεμπούτο από τον Μεχντί Μπαρσαουί. Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στο Τμήμα Ορίζοντες στο Φεστιβάλ Βενετίας και Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου στον Σάμι Μπουατζίλα. Βραβείο Κριτικής Επιτροπής ΟΠΑΝΔΑ Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου 2021. Βραβείο Κοινού Fischer Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου 2021

Γιώργος Κρασσακόπουλος

Τοποθετημένο στην Τυνησία το καλοκαίρι του 2011, το φιλμ ξεκινά σχεδόν ειδυλλιακά με μια οικογένεια να ταξιδεύει στον νότο της χώρας κάνοντας της διακοπές της. Ο Φάρες, η Μέριεμ κι ο δεκάχρονος γιος της Αζίζ, δείχνουν ως μια ιδανική, αγαπημένη «ομάδα», ασφαλείς στον μικρόκοσμό της, ακόμη κι αν η χώρα προσπαθεί ακόμη να ξεχάσει της πληγές της πρόσφατης επανάστασης. Συμβαίνει συχνά, όλα μπορεί να αλλάξουν σε μια μόνο στιγμή, και για τους τρεις, αυτή η στιγμή θα φέρει κυριολεκτικά τον κόσμο πάνω κάτω. Σε ένα ερημικό σημείο της διαδρομής τους, θα πέσουν θύματα τρομοκρατικής επίθεσης κι ο μικρός Αζίζ θα τραυματιστεί σοβαρά.

Οι γονείς του θα κάνουν αγώνα δρόμου για να τον οδηγήσουν ως το νοσοκομείο όπου θα ανακαλύψουν ότι ο γιος της χρειάζεται επειγόντως μεταμοσχευση συκωτιού και θα κάνουν τα πάντα για να βρουν τον κατάλληλο δότη. Της ο τραυματισμός του θα αποκαλύψει ένα καλά κρυμμένο μυστικό που θα θέσει σε αμφισβήτηση ολόκληρη την δομή της οικογένειας και που θα αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη σημασία και βαρυτητα την στιγμή που ο γιος της αγωνίζεται να κρατηθεί στη ζωή.

Πάνω σε αυτή τη γεμάτη σασπένς συνθήκη ο Μεχντί Μπαρσαουί στήνει ενδιαφέρον, πλούσιο σε ανατροπές και πυκνό σε λεπτομέρειες κι αποχρώσεις δράμα που κατορθώνει να σκιαγραφεί με προσοχή της λεπτομέρειες και βάθος στην ουσία, τα πορτρέτα των κεντρικών χαρακτήρων του, αλλά του κόσμου γύρω της, την δυναμική των σχέσεων και των συνθήκών της ζωής στον αραβικό κόσμο, τα όρια της αγάπης και των δεσμών που της ενώνουν αλλά και της προοδευτικότητας και της ανεκτικότητας ή του συντηρητισμού των ατόμων αλλά κι ολόκληρης της κοινωνίας.

Με μια σπουδαία ερμηνεία από τον Σάμι Μπουατζίλα στον ρόλο του πατέρα, βραβευμένη στα Σεζάρ αλλά και στο φεστιβάλ Βενετίας, το φιλμ βρίσκει σε αυτόν το κέντρο βάρους του, μέσα από έναν ήρωα που χρησιμεύει ως ηχώ των σκέψεων, των αμφιβολιών και των ερωτηματικών του θεατή.

Γαλλία, 2020

• Παραγωγή: Χαμπίμπ Ατία, Μαρκ Ίρμερ, Σαντάλ Φίσερ
• Σκηνοθεσία: Μεχντί Μπαρσαουί
• Σενάριο: Μεχντί Μπαρσαουί
• Φωτογραφία: Αντουάν Εμπερλέ
• Μοντάζ: Καμίλ Τουμπκίς
• Μουσική: Αμίν Μπουχαφά
• Πρωταγωνιστούν: Σάμι Μπουατζίλα, Νάτζλα Μπεν Αμπνταλάχ, Γουσέφ Κεμίρι
• Διάρκεια: 95 λεπτά
• Διανομή: Cinobo

*

No More Fear - La Khaoufa Baada Al'Yaoum

Μουράντ Μπεν Τσείκ

H «Επανάσταση του Γιασεμιού» στην Τυνησία, κινηματογραφημένη ζωντανά, με κυρίαρχη την αίσθηση του κατεπείγοντος, σαν ένας ύμνος στην ελευθερία που οφείλει να ακουστεί δυνατά!

Μανώλης Κρανάκης

Μετά την αυτοπυρπόληση του πλανόδιου πωλητή Μοχάμεντ Μπουαζίζι στην πόλη Σιντί Μπουζίντ, ο λαός της Τυνησίας ξεκίνησε μια επανάσταση που θα έδινε τέλος στην 24χρονη δικτατορία του προέδρου Μπεν Aλι και θα πυροδοτούσε εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, που κωδικοποιήθηκαν ως Αραβική Aνοιξη. To «No More Fear» του Μουράντ Μπεν Τσείκ είναι η ζωντανή μαρτυρία αυτής της επανάστασης.

Σαν ένα video diary μιας επανάστασης που μέσα στο διάστημα ενός μήνα (Δεκέμβριος 2010 - Ιανουάριος 2011) άλλαξε για πάντα τη μοίρα της Τυνησίας, το «No More Fear» είναι ακριβώς αυτό που περιμένει κανείς από ένα ντοκιμαντέρ που μεταφέρει live τον παλμό ενός εξεγερμένου λαού, έτοιμου να πάρει την κατάσταση της ύπαρξης του στα χέρια του, αψηφώντας κάθε συνέπεια.

Αμεση, παθιασμένη, αεικίνητη, απενοχοποιημένα στρατευμένη και δομημένη σαν ένα θρίλερ με happy end, η μαρτυρία του Μπεν Τσείκ είναι καθολική και σαρωτική. Η κάμερα του βρίσκεται παντού: στους δρόμους, τις πλατείες, στις μυστικές συναντήσεις των αυτόνομων ομάδων στις γειτονιές, στα κυβερνητικά γραφεία και μέσα από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών απλών πολιτών. Και αυτό που καταγράφει είναι κάτι περισσότερο από μια χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Ακόμη κι αν ο Μπεν Τσείκ είχε επιλέξει μόνο να μοντάρει το ογκώδες υλικό από τις διαδηλώσεις και τα όσα συνέβησαν στους δρόμους της Τυνησίας μέχρι την πτώση της κυβέρνησης του Μπεν Αλι στις 14 Ιανουαρίου του 2011, το «No More Fear» θα ήταν και πάλι μια συνταρακτική μαρτυρία. Ειδικά όταν προέρχεται από μια χώρα που για χρόνια έμενε κρυμμένη πίσω από τη φίμωση της ελευθερίας του Τύπου και την κατάπνιξη κάθε πρότερης επανάστασης για ανατροπή του καθεστώτος.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης όμως, προχωράει ένα βήμα παραπέρα, ντύνοντας το υλικό του με μια σειρά από ανθρώπινες ιστορίες που κάνουν την απρόσωπη καταγραφή μιας μαζικής εξέγερσης να αποκτά εκτός από πρόσωπο και αιτία. Κάθε μια από τις προσωπικές εξομολογήσεις των ηρώων του (με κεντρικούς πρωταγωνιστές μια δικηγόρο, μια blogger και έναν απλό πολίτη) εξηγούν με κατατοπιστικό και σε στιγμές συγκλονιστικό τρόπο τι ακριβώς ήταν αυτός ο φόβος που έδιωξε για πάντα η «Επανάσταση του Γιασεμιού», όπως έμεινε πιο γνωστή η εξέγερση του Τυνήσιου λαού και πως η νέα γενιά κατάφερε να σηκώσει κεφάλι σκύβοντας το μπροστά από το Ιντερνετ γεμίζοντας το Διαδίκτυο με εικόνες, κείμενα και συνθήματα κατά του καθεστώτος και διεκδικώντας δικαιώματα και ελευθερίες που της είχαν στερήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή δια παντός.

Όχι τυχαία, η αφήγηση του «No More Fear» διακόπτεται από την κατασκευή ενός τεράστιου φωτογραφικου κολάζ. Μέσα του σκόρπιες δημοσιευμένες στις εφημερίδες εικόνες από την επανάσταση, ενώνουν τα κομμάτια μιας πορείας θανάτου και ζωής. Με αυτή τη σειρά. Όπως ακριβώς οφείλει να ενώνει τα σκόρπια κομμάτια ενός λαού μια επανάσταση. Και έτσι ακριβώς όπως πρέπει να κινηματογραφείται αν ο πρωταρχικός της στόχος δεν είναι να μείνει στην κινηματογραφική ιστορία, αλλά να ακουστεί όσο πιο δυνατά μπορεί.

Τυνησία, 2011, Εγχρωμο

• Παραγωγή: Χαμπίμπ Ατιά
• Σκηνοθεσία: Μουράντ Μπεν Τσείκ
• Φωτογραφία: Μεχντί Μπουχλέλ, Λασαάντ Χατζί, Χατέμ Νετσί
• Μοντάζ: Ιμέν Αμπντελμπερί
• Μουσική: Καλές Σελάμι
• Διάρκεια: 72 λεπτά
• Διανομή: New Star

 

Γραφείο Τύπου NEW STAR

Phone: 2108640054 - 2108220008 - 2108640017

E-mail: newstarcine@gmail.com

*