ΚΚΕ –
τρία κόκκινα γράμματα –
πολύ πονέσαμε, σύντροφοι,
πολύ ξαγρυπνήσαμε
πολύ μακριά κοιτάξαμε·
από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο.
– δικό μας αίμα·
τρία κόκκινα γράμματα
σεμνή υπογραφή του λαού μας
στις λεωφόρους του μέλλοντος –
ο δρόμος φεύγει γρήγορα
η Ιστορία δε γυρίζει πίσω.
Γιάννης Ρίτσος
*
Τρία Κόκκινα Γράμματα
Η κοινωνική, πολιτική και κυρίως ταξική πραγματικότητα έχει διαμορφωθεί έτσι ούτως ώστε δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Ακόμη και κάποιος που δεν είναι κομμουνιστής, δεν έχει πλέον και πολλά περιθώρια να μην είναι πια κομμουνιστής. Ακόμη κι” αν δεν συμφωνεί σε όλα με την ιδεολογία και τις θέσεις του ΚΚΕ, δεν έχει πλέον πολλά περιθώρια να μην συνταχθεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Μια πολιτική πρόταση που, όπως έγραφε κι” ο Μπρεχτ «είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος. Μα η τάξη. Είναι το απλό. Που είναι δύσκολο να γίνει».
Τρία Κόκκινα Γράμματα στην κάλπη, λοιπόν:
1. Γιατί το ζητούμενο για το λαό δεν είναι αλλάξει διαχειριστές ή πρόσωπα, αλλά να αλλάξει σύστημα. Διότι η ουσία δεν βρίσκεται στον έναν ή τον άλλο διαχειριστή της καπιταλιστικής εξουσίας, αλλά στην ανατροπή της.