«Για ένα άλλο ύφος» (*) – Ο Νίκος Μπογιόπουλος μας θυμίζει ένα προφητικό κείμενο του Δάσκαλου Γιώργου Χουρμουζιάδη.

«Δεν ξέρω πόσο μακριά θα πάει αυτή η αγωνία. Πόσο θα κοστίσουν όλες αυτές οι τελευταίες πληγές, για να κλειστούν και να μην αιμορροούν πια! Να στεγνώσουν οι ιδρωμένες παλάμες που παραμένουν αμήχανες πίσω από μισόκλειστες πόρτες, από τότε που κάναμε την τελευταία χειραψία και πήρε ο καθένας το δικό του δρόμο! Ειλικρινά, σύντροφοι, δεν ξέρω πότε θα ξανακοιταχτούμε στα μάτια, χωρίς ενοχές ή ανώριμες και ξεπερασμένες υπεροψίες. Εκείνο όμως που ξέρω πολύ καλά είναι πως δεν μπορούμε να παριστάνουμε τους ικανοποιημένους ή τους σχεδόν ευτυχείς. Δεν μπορούμε να διαβάζουμε με τον ίδιο τόνο τις συγκυρίες αδιαφορώντας για τα λάθη του τονισμού μας. Τώρα μάλιστα, που τα πλαστικά οράματα της «ενωμένης» Ευρώπης υπονομεύονται από τους ίδιους τους κατασκευαστές τους και όλες εκείνες οι πομπώδεις περιγραφές του λαμπρού ευρωπαϊκού μέλλοντος αναλύονται σε τριμμένες λέξεις και φτηνές βωμολοχίες.

Τεσσερεισήμισι νέες ταινίες (δυο εκκρεμότητες και διόμισι καινούργιες) από την Τζία Γιοβάνη

Δυο ταινίες από την προηγούμενη βδομάδα, αφού με αφορμή την ανακήρυξη της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (7/10/1949) η Μποτίλια (ξανά)είδε την εκπληκτική Μπάρμπαρα, του Κρίστιαν Πέτσολντ, με αποτέλεσμα να μείνουμε λίγο πίσω.

Αν και με παρόμοιες ταινίες, μάλλον μπροστά τραβάμε.

*

Πρώτη και καλύτερη είναι Το παρελθόν, του Ασγκάρ Φαραντί.

Μας είχε δώσει τα καταπληκτικά Τι απέγινε η Έλι, («Αργυρή Αρκτος» σκηνοθεσίας στην Μπερλινάλε το 2009), Ένας χωρισμός, 2011 (τα συνιστούμε ανεπιφύλακτα), και το παλιότερο Πυροτεχνήματα την Τετάρτη. (Όλες οι ταινίες του Φαραντί από την Μποτίλια).

Ο Φαραντί συνεχίζει την λαμπρή διαδρομή της Ιρανικής κινηματογραφικής παράδοσης των: Αμπάς Κιαροστάμι, του ζωγράφου που έβαλε το Ιρανικό σινεμά στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη με τη Γεύση του Κερασιού το 1997 (Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, για το οδοιπορικό ενός «ιδανικού αυτόχειρα" σε αναζήτηση –έναντι αδράς αμοιβής–... νεκροθάφτη), Ματζίντ Ματζιντί με τα τρυφερά Παιδιά του Παραδείσου (έφτασε το 1997 μέχρι τα Όσκαρ, καθώς παρακολουθεί το δράμα και την περιπέτεια του εννιάχρονου Αλί, όταν χάνει τα παπούτσια της μικρής αδελφής του, που τα μοιράζεται μαζί της εναλλάξ, πρωί-απόγευμα), Τζαφάρ Παναχί με Το Άσπρο Μπαλόνι (πρώτη του ταινία το 1995 κερδίζει Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ των Καννών, καταγράφοντας την αγωνία μιας εφτάχρονης, που πηγαίνοντας να αγοράσει ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο χάνει τα χρήματά της).

Μόνο που στον Φαραντί οι τρυφερές ποιητικές εικόνες των ομοτέχνων του δίνουν τη θέση τους σε έναν σκληρό ρεαλισμό, με το προσωπικό δράμα να αποκαλύπτει τον σύγχρονο κονωνικό ιστό του Ιράν. 

*

Η δεύτερη ταινία είναι το χολιγουντιανό Prisoners του Καναδού Ντενί Βιλνέβ, που μας έχει δώσει το θεατρικής καταγωγής δράμα INCENDIES (2010), το βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Ουαζντί Μουαουάντ και εμπνευσμένο από τον εμφύλιο του Λιβάνου ('70 και '80), όπου δυο αδέρφια, μέσα από ένα επίπονο οδοιπορικό στη Μέση Ανατολή, ακολουθώντας την τελευταία επιθυμία της μητέρας τους, προσπαθούν να ξεδιαλύνουν το οικογενειακό τους παρελθόν.

Το INCENDIES παιχτηκε το 2011 με τον τίτλο Μέσα από τις Φλόγες, και κατά την Μποτίλια είναι από τις 10-15 καλύτερες ταινίες της τελευταίας πενταετίας.
 

*

Για τις υπόλοιπες δυόμισι ταινίες, ακούστε την Τζία και δεν θα χάσετε.

Καλή... διασκέδαση.

Μποτίλια Στον Άνεμο

Καταπληκτική Αλεξάνδρα Μπαλού στο «MEGA» άφησε Σταθάκη, Τσούκαλη και λοιπούς συγγενείς κάγκελο (VIDEO)

 «Οι προτάσεις των άλλων κομμάτων έχουν κοινό παρονομαστή το χτύπημα των εργαζομένων»

«Πρωτογενές πλεόνασμα, κούρεμα, επιμήκυνση, επαναδιαπραγμάτευση έχουν κοινό παρανομαστή το τι μέτρα θα ληφθούν για την κερδοφορία, για την ανταγωνιστικότητα, αυτά είναι τα ιερά και τα όσια της ΕΕ»

*

«Το να αποδέχεσαι τη δανειακή σύμβαση, σημαίνει ότι αποδέχεσαι και τους όρους με τους οποίους θα υπηρετηθεί»

«Ο λαός δεν πρέπει να μπει στη λογική οριζόντια ή κάθετα μέτρα», τόνισε η Αλεξάνδρα Μπαλού, στέλεχος του ΚΚΕ, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «MEGA».

Να δώσει άμεσα εξηγήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις του συνδικαλιστικού στελέχους του Ν. Αλεβιζόπουλου

Από: Lenin Reloaded

Το θέμα, που είναι μείζονος σημασίας, αναδεικνύεται στον σημερινό "Ριζοσπάστη." Αναδημοσιεύω το άρθρο του "Ρ": 

«Ο Μιχάλαρος μου επιτέθηκε το 2009 μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Μπροστά σε όλη την ομάδα του ΠΑΜΕ. Οι οποίοι τότε δεν αντέδρασαν (...) Μετά το 2005, όταν εμφανίσθηκε η κρίση, το ΠΑΜΕ πίεζε τους εργοδότες, δίνοντας κατάλογο εργαζομένων που έπαιρναν για εργασία. Ετσι δημιουργήθηκε ένα κλίμα για τα μέλη που είχαν ευνοϊκή μεταχείριση». Αυτήν την εξήγηση δίνει με συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» ο Γιώργος Αλεβιζόπουλος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και της παράταξής του στο Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, για την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στη Ζώνη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, λέει ότι η δράση των ταξικών συνδικάτων έφερε στη Ζώνη τη Χρυσή Αυγή και ότι λειτουργούσαν ως «μαφία» που «πίεζε» τους εργοδότες να δίνουν δουλειά σε «ευνοημένους» από το ΠΑΜΕ.

Πέθανε ο Γ. Χουρμουζιάδης. Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατό του και δυο συνεντεύξεις του για τη μαρξιστική θεώρηση της αρχαιολογίας

«Ο Παρθενώνας, από εξαιρετικό αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό δείγμα της κλασικής εποχής, μετατράπηκε σε "αιχμή" της αστικής ιδεοληψίας για την αρχαιότητα»

*

«Ακόμη, όμως, διδάσκονται όροι όπως "προελληνικός", "πρωτοελληνικός" πολιτισμός. Φρικαλέο λάθος. Υπάρχει μια άρρηκτη συνέχεια, όχι ως εθνική, αλλά ως πολιτισμική συνέχεια. Αν τον πολιτισμό τον ορίσουμε όπως ο Μαρξ και ο Ενγκελς στη "Γερμανική ιδεολογία", ότι αλλαγή πολιτισμού έχουμε όταν έχουμε αλλαγή του τρόπου εκμετάλλευσης των παραγωγικών πηγών, τότε θα διαπιστώσουμε αυτή τη συνέχεια. Αυτό είναι το ελληνικό. Οχι η χλαμύδα, ο μαίανδρος και το αττικό κάλλος»

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για το θάνατο του σ. Γιώργου Χουρμουζιάδη:

«Το ΚΚΕ με θλίψη ανακοινώνει τον θάνατο του συντρόφου Γιώργου Χουρμουζιάδη.

Ο σ. Γ. Χουρμουζιάδης, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1932, όπου και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1981 έγινε μέλος του ΚΚΕ και στο 13ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1991, εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής. Υπηρέτησε το Κόμμα και το λαό της Θεσσαλονίκης από διάφορες θέσεις και ως βουλευτής της Α’ Θεσσαλονίκης, όπου εκλέχθηκε στις εκλογές του 2000 και του 2004. Παρέμεινε μέλος του Κόμματος ως το τέλος της ζωής του.

Δ. Κουτσούμπας στο «ΣKAΪ»: «Η πρόταση του ΚΚΕ μιλάει για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού. Είναι η μόνη φιλολαϊκή πρόταση. Αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή με άλλες πολιτικές δυνάμεις» (VIDEO)

Ολόκληρη η συνέντευξη

«Η πρόταση του ΚΚΕ μιλάει για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή με άλλες πολιτικές δυνάμεις», τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» του «ΣKAΪ».

Κάτι παράξενες συμπτώσεις... Ή τα μεγάλα πνεύματα της τρομοκρατίας

Κάτι παράξενες συμπτώσεις...

Μια φράση που είχε χρησιμοποιηθεί από αστικά επιτελεία το 2002, τη φράση «δεν τελείωσε με τη "17Ν" η τρομοκρατία», ανέσυρε και επανέλαβε χτες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης.

Την ώρα που έκανε τη σχετική δήλωση κυκλοφορούσε στα περίπτερα εφημερίδα με πρώτο τίτλο «Επιστρέφει ο εφιάλτης της τρομοκρατίας». Αφορμή μια ανακοίνωση της Αστυνομίας ότι ταυτοποίησε αποτύπωμα που είχε βρεθεί σε μια ληστεία, με τον Ν. Μαζιώτη, που κατά την Αστυνομία είναι ο «υπ' αριθμόν ένα τρομοκράτης». Τέτοια σύμπτωση; Ή τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται;

ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ: Το κλειδί της νοτιοανατολικής πύλης της ΕΕ

Από το 2007 ακόμα το ΚΚΕ σε ειδική ημερίδα για το λιμάνι έδειξε ότι ο σχεδιασμός για το λιμενικό σύστημα της Αττικής υπηρετεί το στόχο ανάδειξης της Αθήνας ως επιχειρηματικού κέντρου σύνδεσης της ΕΕ με τη ΝΑ Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και τις παρευξείνιες χώρες, ως διεθνούς κόμβου μεταφορών και διαμετακομιστικού εμπορίου, ως πόλου συγκέντρωσης μονοπωλιακών ομίλων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, των ασφαλειών, των υπηρεσιών υγείας και της ναυτιλίας.

H εθνικιστική και η κοσμοπολίτικη αντίληψη της αστικής τάξης: Δύο όψεις, ίδιο νόμισμα

Πληθαίνει τον τελευταίο καιρό η αρθρογραφία στον αστικό Τύπο για την αναγκαιότητα «να φύγει η τρόικα», «να ανακτήσει η Ελλάδα την οικονομική της ανεξαρτησία», να στηριχθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη σε ένα «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας».

Η Μαρφίν και τα φραουλοχώραφα του Βγενόπουλου

Νίκος Μπογιόπουλος, 15/10/2013

Εκτός από τη βία της Χρυσή Αυγής υπάρχει και η βία του άλλου άλλου «άκρου» επανέλαβε την Παρασκευή ο κ.Σαμαράς. Κι από πού αποδεικνύεται αυτό; Μα από την Μαρφίν! Κάπως έτσι τα είπε ο κ.Σαμαράς. Και κάπως έτσι τα αναμηρυκάζουν οι παπαγάλοι του.