ΚΝΕ: Ο Μάνος Λοΐζος έχει αγγίξει κάθε πτυχή της ζωής μας - Νίκος Αμπατιέλος - Δημήτρης Κουτσούμπας (VIDEO)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ

Ο Μάνος Λοΐζος έχει αγγίξει κάθε πτυχή της ζωής μας

Δευτέρα 06/07/2020 - 21:33 - Ενημέρωση: Δευτέρα 06/07/2020 - 22:39

Μέρα γιορτής για το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ που γιόρτασε απόψε τα 5 χρόνια λειτουργίας του με μια ανεκτίμητη προσφορά. 

Η κόρη του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου, Μυρσίνη, πρόσφερε το πιάνο του αγαπημένου μας συνθέτη στο Στέκι. Παράλληλα εκθέτονταν και άλλα μουσικά του όργανα, όπως το βιολί, το λαούτο και δύο κιθάρες του, που τον συντρόφευαν στο δημιουργικό του έργο.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον ΓΓ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Παρευρέθηκε ακόμα η κόρη του Μάνου Λοΐζου, Μυρσίνη και η εγγονή του Εμμανουέλα.

Μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν 38 χρόνια από τον πρόωρο χαμό του όμως τα τραγούδια του μας συντροφεύουν, παραμένουν ζωντανά στην καρδιά και το νου, στα όνειρα και τους αγώνες. «Αυτό το πιάνο θα είναι για όσους νέους επισκέπτονται το Στέκι της ΚΝΕ μια συνέχεια του Μάνου...», είχε αναφέρει συγκινημένη η Μυρσίνη Λοΐζου, όταν έκανε την προσφορά, καθώς πέντε χρόνια τώρα το Στεκι στεγάζει δραστηριότητες που εμπνέουν, που δίνουν στίγμα κόντρα στην υποκουλτούρα, που συμβάλλουν στην ανάταση της αγωνιστικής στάσης στη νεολαία.

Δημήτρης Κουτσούμπας

«Η σημερινή εκδήλωση συμπίπτει με τα 5 χρόνια λειτουργίας και δράσης του Πολιτιστικού Στεκιού της ΚΝΕ εδώ στην Τροίας. Η μεγάλη, σημαντική προσφορά της Μυρσίνης στο Πολιτιστικό αυτό Κέντρο με τα μουσικά όργανα του μεγάλου μας Μάνου Λοΐζου, που τον συντρόφευαν όλα τα χρόνια της δημιουργίας του, θα συμβάλει στην αναβάθμιση της δουλειάς του Πολιτιστικού Στεκιού. Εδώ, σήμερα συναντώνται η μεγάλη πολιτιστική μας κληρονομιά, η ιστορική μνήμη, η παρακαταθήκη με τους σύγχρονους προβληματισμούς, τις πολιτιστικές αναζητήσεις της νέας γενιάς, που βεβαίως στηρίζονται στο παρελθόν, γειώνονται στο παρόν και ατενίζουν το μέλλον»

Είναι σαν να είναι μαζί μας...

Στην εκδήλωση μίλησε ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, που αφού ευχαρίστησε την Μυρσίνη Λοΐζου για την προσφορά της, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Είναι μεγάλη μας τιμή και χαρά να ακούγονται ξανά οι μελωδίες του Μάνου από το πιάνο (που έχει ακόμη σημάδι από το τσιγάρο που κρατούσε όσο έπαιζε). Και είναι διπλή χαρά να ζωντανεύουν πάλι, καθώς νέοι, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, μέσα απ' τις δραστηριότητες του Στεκιού, συνοδεία των μουσικών του οργάνων, θα τραγουδάνε όσα έγραψε. Από γενιά σε γενιά θα μένει άσβεστο το έργο του» (διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία του).

Η εκδήλωση άνοιξε με ένα σύντομο βίντεο που είχε επιμεληθεί η Οργάνωση. Μέσα από τα λόγια του Λοΐζου οι παρευρισκόμενοι «περιηγήθηκαν» σε στιγμές της ζωής του, στο πώς έγραψε ορισμένα έργα, στην αντίληψή του για την Τέχνη. Τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα ήταν από τα αρχεία της ΕΡΤ, του ΡΙΚ και του Κόμματος. Ξεχωριστό στιγμιότυπο του βίντεο ήταν τα συγκλονιστικά οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από το 2ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Καισαριανή, όπου μέσα σε μια πραγματική λαοπλημμύρα, όλοι οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν, ανάμεσά τους και ο Μάνος Λοΐζος, πήραν τη θέση τους στη σκηνή και έγιναν μια φωνή με τον κόσμο τραγουδώντας το «Πότε θα κάνει ξαστεριά»:****

Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με ένα σύντομο αφιέρωμα στο έργο του συνθέτη. Οι νέοι καλλιτέχνες που επιμελήθηκαν το πρόγραμμα έκαναν ένα όμορφο «πέρασμα» σε αγαπημένα και χιλιοτραγουδισμένα κομμάτια του συνθέτη από όλη τη δημιουργική του πορεία. Μάλιστα, το πιάνο που χρησιμοποιήθηκε για τη συναυλία ήταν του Μ. Λοΐζου...

Έπαιξαν οι μουσικοί Δημήτρης Ανδρονιάδης (πιάνο, ακορντεόν, ενορχηστρώσεις), Ζαχαρίας Γερασκλής (μπουζούκι), Περικλής Μαλακατές (μπάσο, κιθάρα), Παύλος Παπαναστασάτος (κιθάρα). 

Τραγούδησαν οι: Δημήτρης Κανέλλος, Φωτεινή Παπαδοπούλου και Κώστας Τριανταφυλλίδης.

(ΦΩΤΟ)

Η ομιλία του Νίκου Αμπατιέλου

«Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Με μεγάλη συγκίνηση πραγματοποιούμε τη σημερινή μας εκδήλωση στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ αφιερωμένη στον Μάνο Λοΐζο με αφορμή την προσφορά των μουσικών οργάνων που συντρόφευαν τον τόσο αγαπημένο μας και σπουδαίο συνθέτη στο δημιουργικό του έργο που τον έκανε να ριζώσει ανεξίτηλα στις καρδιές όλων μας.

Εκ μέρους του ΚΣ, ευχαριστούμε θερμά την Μυρσίνη Λοΐζου για αυτήν την προσφορά.

Είναι μεγάλη μας τιμή και χαρά να ακούγονται ξανά οι μελωδίες του Μάνου από το πιάνο (που έχει ακόμη σημάδι από το τσιγάρο που κρατούσε όσο έπαιζε).

Και είναι διπλή χαρά να ζωντανεύουν πάλι, καθώς νέοι, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, μέσα από τις δραστηριότητες του Στεκιού, συνοδεία των μουσικών του οργάνων, θα τραγουδάνε όσα έγραψε. Από γενιά σε γενιά θα μένει άσβεστο το έργο του. Η ΚΝΕ και το Φεστιβάλ θα έχουν ιδιαίτερη συμβολή σε αυτό…

Είναι ιδιαίτερη στιγμή να φιλοξενούμε σήμερα στο Στέκι τις δυο κιθάρες, το λαούτο και το πρώτο του βιολί.

- Την κιθάρα που ήταν η προέκταση του χεριού του, στην οποία συνέθετε και δοκίμαζε μελωδίες, αλλά και με την οποία έπαιζε στις συγκλονιστικές συναυλίες στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" που έχουν μείνει στην ιστορία.

- Αλλά και το πρώτο του βιολί, που ήταν η αρχή της επαφής του με τη μουσική.

Τα μουσικά όργανα του Μ. Λοΐζου, που σήμαιναν τόσα για κείνον, δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται σε άλλο χώρο πιο ταιριαστό από το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ. Εδώ που η Οργάνωσή μας τα τελευταία χρόνια αναπτύσσει μια πλούσια πολιτιστική - μορφωτική παρέμβαση.

Ταυτόχρονα δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο κατάλληλος τρόπος για να γιορταστούν τα 5 χρόνια αυτής της προσπάθειας, να στηθεί κυριολεκτικά ένα τέτοιο σημείο συνάντησης, καλλιτεχνικής δημιουργίας και έκφρασης που χρόνο με τον χρόνο αγκαλιάζεται από όλο και περισσότερους νέους.

Εδώ, στο χώρο που γίνονται οι πρόβες για τις καλλιτεχνικές παραγωγές και τα αφιερώματα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ στη σκηνή του οποίου ο Μάνος Λοΐζος κατέθεσε κυριολεκτικά κομμάτι της ψυχής του.

Είναι σαν να είναι μαζί μας όταν χιλιάδες νέοι και νέες κάθε χρόνο με τη συμμετοχή τους στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ "ανασταίνουν το όνειρό του".

Είναι μία μαχητική δήλωση ότι τίποτα δεν πάει χαμένο από τους αγώνες και την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, τίποτα δεν πάει χαμένο και από την καλλιτεχνική δημιουργία που συγκινείται από αυτούς, που εμπνέει για συμμετοχή και δράση με αυτόν το σκοπό.

Φίλες και φίλοι,

Όταν πριν πέντε χρόνια εδώ, σε αυτόν τον όμορφο χώρο που με την εθελοντική δράση μελών της ΚΝΕ και του Κόμματος ομόρφυνε ακόμη περισσότερο, πραγματοποιούνταν τα εγκαίνια του Στεκιού, θέταμε τον στόχο να γεννηθεί μία κυψέλη δημιουργίας και ανάτασης για τους νέους στην καρδιά της Αθήνας. Αυτός ο στόχος μέρα τη μέρα μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια πήρε σάρκα και οστά.

Το Στέκι έχει πια ένα σταθερό και πολύμορφο πρόγραμμα πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων που αγκαλιάζεται από όλο και περισσότερους, με αποτέλεσμα ο πήχης των προσδοκιών και της απαίτησης για νέα βήματα να ανεβαίνει.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι και το Στέκι έχει ήδη "τη δική του ιστορία" και ταυτόχρονα ότι είναι η αρχή μιας νέας, ακόμα πιο σύνθετης και απαιτητικής προσπάθειας, που όμως έχουμε όλα τα εφόδια για να τα καταφέρουμε.

Για να γίνουμε ακόμα πιο ικανοί στην πολιτική - πολιτιστική παρέμβασή μας, στην ανάπτυξη πολύμορφης δραστηριότητας με συνέχεια, στην ανάδειξη του νέου προοδευτικού καλλιτεχνικού έργου. Οι πρωτοβουλίες μας επιδιώκουμε να συμβάλλουν ώστε να ενισχύεται ένα μορφωτικό ρεύμα στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, απαραίτητο εφόδιο στη διαπαιδαγώγηση του νέου σήμερα και που ταυτόχρονα θα γίνεται ρεύμα ευρύτερα στη νεολαία της χώρας μας.

Το πώς ακόμα καλύτερα θα αξιοποιήσουμε και θα "ακονίσουμε" τα καλλιτεχνικά και μορφωτικά μέσα παρέμβασής μας. Πώς θα δοκιμάσουμε και νέα μέσα και μορφές που θα αξιοποιούν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ στην παρέμβασή τους και ιδιαίτερα στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή».

Δημιουργώντας και νέες ομάδες, δουλεύοντας εκδηλώσεις, παραγωγές και άλλα. Δίνοντας εφόδια και την κατάλληλη υποδομή για τη δημιουργία καλλιτεχνικού έργου.

Δίνοντας διέξοδο για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, κόντρα στην υποκουλτούρα και τη μαζική "εκτόνωση" που πλασάρει το σύστημα.

Και τέτοιες εστίες έχουν ήδη δώσει το στίγμα τους και στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Καλαμάτα, στο Μενίδι, ενώ ετοιμάζονται και σε άλλες πόλεις της χώρας.

Για τον Μ. Λοΐζο η δουλειά της ΚΝΕ στον Πολιτισμό, και ιδίως το Φεστιβάλ, έπαιζε ρόλο στον στόχο μιας πολιτιστικής αναγέννησης, αλλά και στην επαφή του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας με την ιστορία του ΚΚΕ. Όπως ανέφερε ο ίδιος, "το Φεστιβάλ βοηθάει να μάθουν οι νέοι την ιστορία του πιο βασανισμένου ελληνικού κόμματος και δίνει ευκαιρία στους προοδευτικούς δημιουργούς". Τον συγκινούσε πολύ το πολυπληθές κοινό που συγκεντρωνόταν κάθε χρόνο, που όπως δήλωνε ο ίδιος "το Φεστιβάλ συσφίγγει και στεριώνει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων".

Ανέφερε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στον "Ρ", στις 14 Σεπτέμβρη του 1977, "κάποιες μέρες του Σεπτέμβρη όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ" και είχε την "απαίτηση" το Φεστιβάλ μιας πρωτοπορίας να είναι συνώνυμο της πρώτης εκτέλεσης στη μουσική, της πρώτης εμφάνισης στη ζωγραφική, της πρώτης έκδοσης ενός βιβλίου.

Συχνά μάλιστα οι εκδηλώσεις του Κεντρικού Φεστιβάλ συμπίπτουν με τη 17η Σεπτέμβρη, τη μέρα που ο Μ. Λοΐζος έφυγε πρόωρα από τη ζωή το 1982. Τη μέρα που ξεκινούσε το 8ο Φεστιβάλ και έγινε γνωστή από τα μεγάφωνα η πικρή είδηση που σκόρπισε θλίψη στους επισκέπτες. Η ανακοίνωση τότε του ΚΣ ανέφερε: "Μόλις πριν από λίγο μάθαμε για τον πρόωρο χαμό του γνωστού κι αγαπητού μας συνθέτη Μάνου Λοΐζου. Ο Μάνος Λοΐζος στάθηκε πάντα στο πλευρό του λαϊκού κινήματος. Τα τραγούδια του έχουν βαθιές ρίζες στη λαϊκή μας παράδοση κι εκφράζουν τον καημό, την ελπίδα, την αγάπη, την αποφασιστικότητα του λαού μας για μια καλύτερη ζωή".

Έτσι ακριβώς είναι 38 σχεδόν χρόνια μετά. Από το Στέκι, τα Φεστιβάλ, τις καθημερινές μάχες, τις συγκεντρώσεις, τις απεργίες ποτέ δεν λείπουν τα τραγούδια του, δίνοντας θάρρος στην προσπάθεια νέων ανθρώπων να αγωνιστούν και να χτίσουν μία καλύτερη ζωή έξω από τα όρια της σημερινής βαρβαρότητας. Δίνοντας και απαντήσεις στους προβληματισμούς τους σε κατεύθυνση ριζοσπαστικοποίησης της σκέψης και της δράσης. Αυτό δηλαδή που φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι και φέρνουν για παράδειγμα στις μέρες μας το νόμο-έκτρωμα ενάντια στις διαδηλώσεις.

Ο δρόμος έχει όμως τη δική του ιστορία και στο δρόμο θα κριθεί το δίκιο. Γιατί εκεί βρίσκεται η ελπίδα για όσους του φόβου σπάνε το νήμα και τη μιζέρια μιας ζωής.

Τα τραγούδια του Μ. Λοΐζου είναι μία θάλασσα μελωδιών που σκορπά γνήσια συγκίνηση σε όσους τα ακούν με την ίδια δύναμη μες στα χρόνια. Σε όλο το εύρος της δημιουργίας του, από τις πιο λυρικές και ευαίσθητες πτυχές μέχρι τα μπλουζ και ροκ στοιχεία, αλλά και τους πιο λαϊκούς ήχους. Από "Το νανούρισμα" και το "Σ’ ακολουθώ" μέχρι τον "Γέρο νέγρο Τζιμ" και "Το μερτικό μου από χαρά" ξετυλίγεται το ταλέντο, η ποιότητα, η φρεσκάδα, η αίσθηση ελευθερίας, η αλήθεια, η ομορφιά του έργου του.

Ο Μ. Λοΐζος έχει αγγίξει κάθε πτυχή της ζωής μας. Είναι πάντα εδώ, μέσα από τις δεκάδες μελωδίες του, που συνεχίζουν να συγκινούν και να δίνουν μερτικό στο όνειρο. Ορισμένες από αυτές θα ακούσουμε σήμερα από το συγκρότημα της ΚΝΕ και μάλιστα υπό τους ήχους του ίδιου του πιάνου…».

902