Γιώργος Φαρσακίδης: Χάραξε βαθιά και ανεξίτηλα στην ελληνική ιστορία τα εγκλήματα της αρχουσας τάξης, της αστικής δημοκρατίας, των συμμάχων τους και των πολιτικών εκφραστών τους — Καλή πατρίδα, Σύντροφε... — ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ: Ο κομμουνιστής ζωγράφος και λογοτέχνης, Γιώργης Φαρσακίδης, θα πορεύεται πάντα μαζί μας, το έργο του ανήκει στο ΚΚΕ, στην εργατική τάξη, γιατί στην μεγάλη υπόθεσή της, αφιέρωσε όλη του τη ζωή

*

Βλέπε από 902:

«Μια ζωή και για πάντα, πλάι στην πιο ζωογόνα πηγή της ελληνικής κοινωνίας, το ΚΚΕ»

Από Μποτίλια: Φαρσακίδης

Και από Κατιούσα: Φαρσακίδης

*

«Έφυγε» ο παλαίμαχος κομμουνιστής, εικαστικός και λογοτέχνης, Γιώργος Φαρσακίδης

Τετάρτη 22/07/2020 - 09:33 - Ενημέρωση: Τετάρτη 22/07/2020 - 11:55

Η πολιτική τελετή αποχαιρετισμού του Γιώργη Φαρσακίδη θα γίνει αύριο Πέμπτη 23 Ιουλίου στις 7.00 μ.μ. στο αίθριο του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης.

Ο Γιώργος Φαρσακίδης γεννήθηκε στην Οδησσό το 1926 και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1933 με την οικογένειά του. Το 1943 οργανώθηκε στο ΚΚΕ και στην Κατοχή πάλεψε μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ Χαλκιδικής. Πέρασε, αλύγιστος, δεκαέξι χρόνια από τη ζωή του σε φυλακές και εξορίες. Στην εξορία μυήθηκε στην τέχνη της ξυλογραφίας και με τα ελάχιστα μέσα που είχε στη διάθεσή του, άφησε πίσω του έργα - μαρτυρίες της κόλασης των εξόριστων αλλά και του μεγαλείου του αγώνα τους. Επίσης, έχει γράψει πάνω από 25 βιβλία. 

Ο Γιώργος Φαρσακίδης έδωσε τη ζωή του στον αγώνα και αποτύπωσε αυτήν την αγωνιστική πορεία μέσα στα έργα του, όπου βλέπουμε όλη τη ζωντανή Ιστορία του τόπου.

902

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ανακοίνωση για τον θάνατο του Γιώργη Φαρσακίδη

Τετάρτη 22/07/2020 - 11:40 - Ενημέρωση: Τετάρτη 22/07/2020 - 12:02

Σε ανακοίνωσή της για τον θάνατο του παλαίμαχου κομμουνιστή, εικαστικού και λογοτέχνη, Γιώργου Φαρσακίδη, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής: 

«Η ΚΕ του ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τον Γιώργη Φαρσακίδη, ταλαντούχο καλλιτέχνη και αφοσιωμένο αγωνιστή, στα ιδανικά του ΚΚΕ. Παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ακούραστος και δημιουργικός. Τίμησε με το παραπάνω τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ. Ο σ. Γιώργης Φαρσακίδης γεννήθηκε στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης το 1924, όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Το 1934 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, αρχικά στο Κέντρο και μετά στο Ντεπώ, την προσφυγογειτονιά που σημάδεψε τα νεανικά του χρόνια.

Ποτισμένος με το νάμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, από μικρός ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του ΚΚΕ. Συμμετείχε στους πρώτους αντιφασιστικούς πυρήνες, μυημένος από παλιούς κομμουνιστές, όταν βρέθηκε να εργάζεται στους επιταγμένους από τις αρχές Κατοχής αλευρόμυλους Αλλατίνι, όπου στεγάζονταν τα αρτοποιεία του γερμανικού στρατού. Εκεί εμπνεύστηκε τα πρώτα χιουμοριστικά αντιφασιστικά σκίτσα του.

Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ το 1943. Σύντομα έγινε μέλος του ΚΚΕ. Το 1944 με άλλους συντρόφους του εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ, στην υποδειγματική διμοιρία της ΕΠΟΝ, και πολέμησε στη Χαλκιδική εναντίον των γερμανικών και βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής όπως και των δοσίλογων συνεργατών τους.

Το καλοκαίρι του 1944, σε μάχη μεταξύ Κρήνης και Πετραλώνων, τραυματίστηκε στα δυο του χέρια, τα οποία τελικά μπόρεσε να κρατήσει, έστω παραμορφωμένα, χάρη στην αυτοθυσία και στις φροντίδες των συναγωνιστών του. Εκεί "έχασε" το σακίδιο με τα πρώτα του σχέδια και το ημερολόγιό του. Του τα επέστρεψε όμως πολύ αργότερα ένας Βούλγαρος φαντάρος που τα περιμάζεψε και τα κράτησε.

Μετά τη “Βάρκιζα”, μαζί με χιλιάδες συντρόφους του υπέστη τις διώξεις και τις βιαιότητες από το αστικό κράτος και το παρακράτος. Το Σεπτέμβριο του 1946 εντάχθηκε στην Στενή αυτοάμυνα και συμμετείχε σε ένοπλες ενέργειες κατά των αστικών δυνάμεων καταστολής. Συνελήφθη στα τέλη Δεκεμβρίου και βασανίστηκε επί εβδομάδες μέχρι θανάτου στην Ασφάλεια. Δε "μίλησε" ούτε όταν τον οδήγησαν στον τέταρτο όροφο για να τον "εκπαραθυρώσουν".

Αργότερα, τον Αύγουστο του 1947, εκτοπίστηκε στον Άη-Στράτη και αμέσως μετά στη Μακρόνησο, στο Α΄ ΕΤΟ όπου στάθηκε όρθιος και πάλι απέναντι στα πιο σκληρά και απάνθρωπα βασανιστήρια και μέσα στο "Σύρμα", στη "Χαράδρα", στη ΣΦΑ. Αντιμετώπισε τα πάντα με υπεράνθρωπη αντοχή αλλά και πηγαίο χιούμορ, που ποτέ δεν τον εγκατέλειψε.

Στη Μακρόνησο, μέσα σ’ εκείνες τις συνθήκες, φιλοτέχνησε σχεδόν χωρίς χέρια την πρώτη του ξυλογραφία. Εκεί, στο κάτεργο εξόντωσης, άνοιξε ένας νέος δρόμος, αυτός του λαϊκού, του επαναστάτη καλλιτέχνη, που με τα τσακισμένα χέρια, μαζί με λεπτά προσωπικά συναισθήματα και ευαισθησίες, έμελλε να εκφράσει με βάθος και ταλέντο την ψυχή και την πνοή των λαϊκών αγώνων, των αγώνων του ΚΚΕ.

Όπως και άλλοι κρατούμενοι, το πραγματικό σχολείο της εικαστικής δημιουργίας στάθηκε η κοινότητα των εξόριστων, όπου ο καθένας συνεισέφερε με όσα είχε και κατείχε. Εκεί, στον Άη-Στράτη με πρώτο δάσκαλο το Χρήστο Δαγκλή, ο Φαρσακίδης μυήθηκε, μ’ ένα σουγιαδάκι, ένα κοπίδι, ή ένα απλό καρφί στα μυστικά της χαρακτικής. Εκτός από τα προσωπικά δημιουργήματα, φιλοτέχνησε σκηνικά για θεατρικές παραστάσεις που έστηναν οι εξόριστοι, με τη βοήθεια των κομμουνιστών διανοούμενων και καλλιτεχνών όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μάνος Κατράκης, ο Τζαβαλάς Καρούσος, και άλλοι.

Το 1956 ο Γιώργης Φαρσακίδης, ως αδειούχος εξόριστος, έλαβε εντολή από το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να ανασυγκροτήσει και να καθοδηγήσει την παράνομη ΚΟΘ, καθήκον στο οποίο δόθηκε με ζήλο. Αν και τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αναγκάστηκε να πειθαρχήσει στις αποφάσεις της 8ης Ολομέλειας του 1958 για τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων.

Σύντομα η άδεια "ανακλήθηκε" και παρέμεινε στον Άη-Στράτη ως το 1961. Ο αγώνας συνεχίστηκε μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ. Το 1967 με 1971 εκτοπίστηκε και πάλι στη Γυάρο και στο Λακκί της Λέρου. Συμπαρατάχθηκε σταθερά με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας το 1968. Στην νέα εξορία μετέφερε παράνομα έναν πυρογράφο κάτι που δε σημάδεψε μόνο την δική δημιουργία της περιόδου αυτής. Έγινε παράλληλα το έναυσμα να μυηθούν δεκάδες συγκρατούμενοί του στην τεχνική αυτή. Άλλο ένα παράδειγμα της επαναστατικής αντίληψης και πρακτικής του Φαρσακίδη για την τέχνη. Μετά τη Χούντα ο Φαρσακίδης συνέχισε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ την στρατευμένη πάλη ανάμεσα στους καλλιτέχνες.

Το πρώτο του λεύκωμα, που είχε εκδοθεί το 1964, εμπνευσμένο από τη ζωή στο κάτεργο της Μακρονήσου. Έξω από τα κάτεργα, πάντα συνειδητά στρατευμένος κομμουνιστής, ο καλλιτέχνης Φαρσακίδης ήταν πλέον ασυγκράτητος. Το βαθύ αποτύπωμα της ζωής, των αγώνων και των βασανιστηρίων στην ευαίσθητη και λεπτή φύση του βρήκε δημιουργική έκφραση στο εικαστικό και συγγραφικό έργο.

Ο Γιώργης Φαρσακίδης πραγματοποίησε δεκάδες εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πολυγραφότατος και πολυδιαβασμένος εξέδωσε πάνω από τριάντα βιβλία, με εικαστικές δημιουργίες ή πεζογραφήματα. Έγραψε παράλληλα σε εφημερίδες και περιοδικά.

Το έργο του είναι εμπνευσμένο από την Αντίσταση, τους λαϊκούς αγώνες, την ταξική πάλη, από τη ζωή των φυλακισμένων αλλά και από την καθημερινότητα των λαϊκών στρωμάτων. Με την αμεσότητα, την απλότητα και το ανθρώπινο βάθος άγγιξε όχι μόνο τις γενιές της Αντίστασης και του ΔΣΕ, των φυλακών και των βασανιστηρίων, αλλά και κάθε ευαίσθητο προοδευτικό άνθρωπο. Γνώρισε καθολική αποδοχή, αλλά και την προσοχή ειδικών. Έχουν δημοσιευθεί σχετικά εξειδικευμένες εργασίες και έχουν πραγματοποιηθεί δημόσιες παρουσιάσεις από ειδικούς.

Το ΚΚΕ και το λαϊκό εργατικό κίνημα τίμησαν επανειλημμένα το Γιώργο Φαρσακίδη. Η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών βράβευσε το 1984 το βιβλίο του "Η πρώτη πατρίδα". Μέσα στις διεθνείς τους διακρίσεις ξεχωρίζει η απονομή του Ανώτατου Χρυσού Μεταλλίου της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης για τα 30 χρόνια από την αντιφασιστική νίκη.

Ο κομμουνιστής ζωγράφος και λογοτέχνης, Γιώργης Φαρσακίδης, θα πορεύεται πάντα μαζί μας, το έργο του ανήκει στο ΚΚΕ, στην εργατική τάξη, γιατί στην μεγάλη υπόθεσή της, αφιέρωσε όλη του τη ζωή.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του σ. Γιώργη Φαρσακίδη».

Η πολιτική τελετή αποχαιρετισμού του Γιώργη Φαρσακίδη θα γίνει αύριο Πέμπτη 23 Ιουλίου στις 7.00 μ.μ. στο αίθριο του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης.

902

*

Γιώργος Φαρσακίδης: Τιμητική έκθεση του αγωνιστή, κομμουνιστή, εικαστικού − 14-19 Σεπ 2017 στο πλαίσιο του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» (VIDEO - Φωτό)

*
Έπαψε να χτυπά η καρδιά του Γιώργου Φαρσακίδη – Έφυγε από τη ζωή ο κομμουνιστής χαράκτης, ζωγράφος και λογοτέχνης, μαχητής της Εθνικής ΕΑΜικής Αντίστασης

Κατιούσα, 22-07-2020

Έφυγε από τη ζωή ο χαράκτης, ζωγράφος και λογοτέχνης, μαχητής της Εθνικής ΕΑΜικής Αντίστασης, κομμουνιστής Γιώργος Φαρσακίδης. Έκλεισε ο κύκλος μιας πολυτάραχης ζωής γεμάτης από τέχνη αφιερωμένη στο λαό και ανυποχώρητο αγώνα για τις ιδέες του σοσιαλισμού, για «να ανθρωπέψει ο άνθρωπος»…

Ο Γιώργος Φαρσακίδης γεννήθηκε το 1926 στην Οδησσό της νεογέννητης Σοβιετικής Ένωσης, από μητέρα Ρωσίδα και πατέρα Έλληνα της διασποράς.

Το 1933 εγκαθίσταται με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη. Στα δεκατέσσερά του γνωρίζει στις γειτονιές του Ντεπώ την καινούργια πατρίδα. Για τα περισσότερα παιδιά της γειτονιάς ήταν «ο Ρούσος», το προσφυγόπουλο. «Σ’ αυτόν τον τόπο θα είμαι πάντα ένας ξένος», γράφει.

Στο σχολείο δεν είναι ο  «καλός μαθητής» αλλά είναι ο πρώτος στο μάθημα της Ιχνογραφίας. Η αγάπη του για τη ζωγραφική φανερώνεται από τα παιδικά του κιόλας χρόνια…

Την περίοδο της Κατοχής δουλεύει στο μύλο «Αλλατίνη», όπου ήταν τα γερμανικά αρτοποιεία. Εκεί αναπτύχθηκαν οι πρώτοι αντιστασιακοί πυρήνες. Όπως είπε ο ίδιος: «Στην Κατοχή θα φιλοτεχνήσω γελοιογραφίες με στόχο τους εισβολείς και τους “Έλληνες” συνεργάτες τους…».

Το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και το 1944 εντάσσεται στον ΕΛΑΣ Χαλκιδικής. ΑνταρτοΕΠΟΝίτης, δεκαοχτώ χρόνων, τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχη με Γερμανούς και Βούλγαρους κι έμεινε ανάπηρος στα δύο του χέρια.

Στη συνέχεια παίρνει τον ίδιο «δρόμο» που ακολουθούν και χιλιάδες σύντροφοί του μετά την Απελευθέρωση. Από το ’49 μέχρι το ’61 (με ένα μικρό διάλειμμα το ’56) και άλλα 3,5 χρόνια στη διάρκεια της χούντας θα «επισκεφτεί» τη Μακρόνησο, τον Άη Στράτη, τη Γυάρο και τη Λέρο. Συνολικά 16,5 χρόνια εξορίας.

Στους τόπους της κράτησής του ζωγραφίζει θέματα με περιεχόμενο από τη ζωή των συγκρατούμενων συναγωνιστών του. «Η πρώτη μου γνωριμία με την ξυλογραφία είχε γίνει το 1949-1950 στο “Σύρμα” των πολιτών στο ΑΕΤΟ – ΕΣΑΙ στο Μακρονήσι…».

Ακολούθησε ο Άη Στράτης. «Στον Αη Στράτη υπήρχε πολλή αρρώστια μετά τα βασανιστήρια της Μακρονήσου. Όλοι κάναμε φοβερή οικονομία. Στέλνοντας κάρτες δηλώναμε ότι ζούμε, ότι αντιστεκόμαστε. Οι κάρτες θα ήταν μια επαφή, θα είχαμε μια συμπαράσταση από τις οικογένειές μας και τον περίγυρο…».

Με την επιβολή της δικτατορίας ο Γιώργος Φαρσακίδης θα μεταφερθεί στη Γυάρο.

Μετά από την πτώση της Χούντας, δημοσιεύει εργασίες του σε εφημερίδες, εκθέτει, τυπώνει και κυκλοφορεί τα έργα του. Το 1984 το βιβλίο του «Η Πρώτη Πατρίδα» παίρνει το πρώτο βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Η εικαστική και η λογοτεχνική του δουλειά γίνεται γνωστή στην ΕΣΣΔ και σε άλλες χώρες. Κριτικά σχόλια και παρουσίαση δημοσιεύονται στην «Πράβντα», στην «Ισβέστια», στη «Σοβιέτσκαγια Κουλτούρα» και άλλα έντυπα. Καλεσμένος από την εφημερίδα «Πράβντα» στο γιορτασμό για τα 30χρονα της Αντιφασιστικής Νίκης, ο Γιώργος Φαρσακίδης τιμήθηκε για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δραστηριότητα με το Ανώτατο Χρυσό Μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης.

Στα επόμενα χρόνια συνεχίζει τη δραστηριότητά του οργανώνοντας εκθέσεις των εικαστικών του έργων, ταξιδεύοντας και συγγράφοντας μια σειρά βιβλίων, πάνω από 25, που αφορούν τόσο τα προσωπικά του βιώματα, όσο και δοκίμια σε θέματα ιστορικά και φιλοσοφικά. Το πιο πρόσφατο έχει τίτλο «Καινούργια πατρίδα» και κυκλοφόρησε τον Φλεβάρη του 2020  από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Ο καλλιτέχνης  Γιώργος Φαρσακίδης πιστεύει πως η δημιουργία πρέπει να αποβλέπει στο καλό των ανθρώπων. Έτσι στρατεύει την τέχνη του σε αυτόν τον σκοπό δένοντάς την άρρηκτα με το ιδεολογικό του πιστεύω. Αυτοδίδακτος,  με τις γελοιογραφίες του που διακινούνται χέρι με χέρι, σατιρίζει τους καταχτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Ανταρτοεπονίτης, πολεμάει με το τουφέκι, με τον χρωστήρα, με τη γραφίδα. Καταγράφει σε κείμενα και σε σκίτσα, τη ζωή στο αντάρτικο.

Στο κολαστήριο της Μακρονήσου, πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής του, καταγράφει τα βασανιστήρια και τους βασανιστές (για πρώτη φορά με τα πραγματικά ονόματά τους), με πρόθεση πάντα να πληροφορήσει τον έξω κόσμο για την κατάσταση «μέσα». Μαθαίνει από συνεξόριστούς του νέες τεχνικές, την πυρογραφία, την χαρακτική στο ξύλο, τη ζωγραφική στην πέτρα. Ο Γιάννης Ρίτσος σε μια άδειά του, του στέλνει στο νησί της εξορίας δώρο ένα κουτί νερομπογιές κι ένα πινέλο.

«Αξεδίψαστο» πνεύμα εξελίσσεται συνεχώς, αναζητώντας νέες μορφές έκφρασης. Αναλαμβάνει τη σκηνογραφία στο θέατρο των εξορίστων. Στη Μακρόνησο, στον  Αη Στράτη, στη Γυάρο, στη Λέρο, δεκαεξήμισι χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο «σύρμα», στη σκηνή, στην απομόνωση ή στις λίγες «ήσυχες» στιγμές, η έγνοια  και ο σκοπός του είναι να καταγράψει, να σημειώσει, να σκιτσάρει. Όχι μόνο τα μεγάλα, τα συνταραχτικά γεγονότα. Αποτυπώνει στο χαρτί και εικόνες από την καθημερινότητα που –για τους πολλούς- περνούν σε δεύτερο πλάνο. Εσωτερικούς χώρους, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, έπιπλα, «νεκρές φύσεις». Τα κουζινικά του εξόριστου, η γκαζιέρα, ένα καλοστρωμένο κρεβάτι, ένα ζευγάρι παλιοπάπουτσα, ένα γαρίφαλο μέσα σε τσίγκινο βάζο, ένα ανοιχτό βιβλίο. «Πράγματα» γεμάτα πόνο, ελπίδα, νοσταλγία, πίστη, κουράγιο. Γεμάτα ζωή…

Ο Φαρσακίδης δε θα μπορούσε να μην αφιερώσει την τέχνη του στο λαό, αφού είχε αφιερώσει τη ζωή του σ’ αυτόν, παλεύοντας για λευτεριά και προκοπή,  για πρόοδο και σοσιαλισμό, μέσα από τις γραμμές της Εθνικής ΕΑΜικής Αντίστασης και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Ο Γιώργος Φαρσακίδης έζησε, πολέμησε, διάβασε, δημιούργησε, ταξίδεψε στον κόσμο, η προσφορά του αναγνωρίστηκε  στα μήκη και τα πλάτη της γης, τιμήθηκε, «γέμισε» από αγάπη, αυτός ο «αξεδίψαστος της ζωής»…

Η καρδιά είναι μικρή για να χωρέσει τη θλίψη που αφήνει η απουσία του…

Θα θυμόμαστε πάντα τα λόγια του:

«Είναι μια ζωή την οποία ποτέ δε θα ‘θελα ν’ αλλάξω. Όπως δεν άλλαξα και την πίστη μου κι ας απομυθοποιήθηκαν κάποια πράγματα. Το ιδανικό παρέμεινε το ίδιο. Ο Λένιν έλεγε ότι κομμουνιστής είναι εκείνος που συμβάλλει, ώστε να προωθήσουμε, έστω κι ένα βηματάκι, προς την επανάσταση. Ούτε μεγάλα λόγια, ούτε εξάρσεις. Απλώς, πρακτικά, να συμβάλλεις με ένα μικρό λιθαράκι. Αυτό που μπορεί να προσφέρει ο καθένας. Για μένα οι ιδέες του σοσιαλισμού συνοψίζονται στη φράση “να ανθρωπέψει ο άνθρωπος”. Για μένα θα υπάρχει πάντα η “Ιθάκη” μου, η ιδεολογία μου. Ποτέ δε θα ‘θελα να κάνω συμβιβασμό, να κάνω πίσω, να αρνηθώ. Αυτό ποτέ δε θα το κάνω».

Η πολιτική κηδεία του θα γίνει αύριο στις 6 το απόγευμα στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης.

katiousa