|
9 Μαΐου 1945: Το αποτέλεσμα εκείνου του «θαύματος διπλωματικής σοφίας», όπως χαρακτηρίζει ο Θανάσης Παπαρήγας το σύμφωνο (μη επίθεσης) Μολότοφ - Ρίμπεντροπ. Ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης, Γγεόργκι Ζούκοφ, κατά την υπογραφή συνθηκολόγησης της Γερμανίας. |
Τα ψέματα της ιμπεριαλιστικής παραχάραξης της Ιστορίας και η πραγματική αλήθεια
Δεν είναι η «μέρα της Ευρώπης», όπως ανακηρύχθηκε από το πολιτικό κατεστημένο της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, που θέλει τους λαούς βυθισμένους σε αιώνια νύχτα.
Μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών η 9η Μάη, της μεγάλης νίκης κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού «Αξονα» Γερμανίας - Ιαπωνίας - Ιταλίας και των συμμάχων τους, που έβαλε τέρμα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον πιο αιματηρό που γνώρισε η ανθρωπότητα. Οι νεκροί στη διάρκειά του έφτασαν τα 50 εκατομμύρια. Σ' αυτήν τη νίκη συνέβαλαν όλες οι δυνάμεις που συμμετείχαν στον αντιχιτλερικό συνασπισμό. Ομως, για την πραγματοποίησή της, υπήρξε καθοριστικός ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης.
Τη δική τους σημαντική συμβολή στον 6χρονο πόλεμο (1939 - 1945) είχαν τα εθνικοαπελευθερωτικά και αντιφασιστικά κινήματα των καπιταλιστικών χωρών. Και σε αυτά ψυχή, οργανωτής και κύριος αιμοδότης ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα.
Όπως ο Α', έτσι και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.
Αυτές οι αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση (1929 - 1933).
Η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού κατέστησε και πάλι τη Γερμανία δύναμη κρούσης του διεθνούς ιμπεριαλισμού.
Η μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη της Γερμανίας αποκτήθηκε και χάρη στην ενίσχυση που της έδωσαν οι νικήτριες καπιταλιστικές δυνάμεις του Α` Παγκοσμίου Πολέμου, με σκοπό να τη στρέψουν εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Οικονομικοί γίγαντες των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας πρωταγωνίστησαν στην ενίσχυση της Γερμανίας και στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τη στήριξή τους στον Χίτλερ και στον Μουσολίνι, πέρα από τους επιχειρηματικούς ομίλους, προσέφεραν και η Καθολική Εκκλησία και σειρά σοσιαλδημοκρατικών, συντηρητικών και άλλων αστικών κομμάτων του λεγόμενου κεντρώου χώρου, ενώ, μετά τον πόλεμο, Γερμανοί εγκληματίες πολέμου επάνδρωσαν το ΝΑΤΟ και μυστικές υπηρεσίες των «δημοκρατικών» ιμπεριαλιστικών κρατών.