Του Στέφανου ΛΟΥΚΑ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά
Σε δελτίο Τύπου της ΓΣΕΕ την 1η Νοέμβρη, η διοίκηση ανακοίνωνε ότι «έλαβε απόφαση κήρυξης 24ωρης Πανελλαδικής Απεργίας για την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018 (...) στην προμετωπίδα του αγώνα της ΓΣΕΕ βρίσκονται τα ζητήματα της επαναφοράς του θεσμικού πλαισίου των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, της μη περικοπής των συντάξεων, όπως και όλων των κοινωνικών μέτρων των ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας».
Διαβάζοντας κανείς το δελτίο Τύπου, χωρίς να γνωρίζει τι έχει προηγηθεί της συγκεκριμένης συνεδρίασης, ίσως σκεφτεί...
Να που η ΓΣΕΕ νοιάζεται για την εργατική τάξη και προκηρύσσει απεργία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ένα μικρό ιστορικό
Ήδη από τα τέλη του Σεπτέμβρη μια σειρά από κλαδικές Ομοσπονδίες αποφάσισαν απεργία για τις 8 Νοέμβρη, με αιχμή την κατάργηση του νόμου - καρμανιόλα για τις Συλλογικές Συμβάσεις (νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου), τη διεκδίκηση Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), κατώτατου μισθού 751 ευρώ, κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) με αυξήσεις κ.ά., καλώντας άλλες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα μέλη τους και άλλα Συνδικάτα να συζητήσουν και να αποφασίσουν με μαζικές διαδικασίες την κήρυξη απεργίας.
Έτσι ξεκίνησαν ορμητικά οι ενέργειες που δημιούργησαν από τα κάτω, με Γενικές Συνελεύσεις Συνδικάτων, με συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, περιοδείες και εξορμήσεις, ένα πλατύ απεργιακό μέτωπο.
Η ΓΣΕΕ δεν συνεδρίασε για πρώτη φορά την 1η Νοέμβρη.
Είχε προηγηθεί συνεδρίαση Εκτελεστικής Επιτροπής στις 10 Οκτώβρη, η οποία, παρά το δεδομένο των απεργιακών αποφάσεων από τα κάτω, αποφάσισε «όχι στην απεργία».