Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
Νέο επεισόδιο Αυγής κατά Γ. Πανούση. Υπαινιγμοί της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ για σχέσεις του υπουργού με τον ΔΟΛ.
του Νίκου Τσίτσα
04 Απρ. 15 (14:36) | upd: 04 Απρ. 15 (14:34)
Σκληρή επίθεση κατά του αν. υπουργού Προστασίας του Πολίτη πραγματοποίησε σήμερα η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή», προκαλώντας νέο επεισόδιο στην αντιπαράθεση του κόμματος με τον Γ. Πανούση, μετά την δημοσίευση άρθρου του στην εφημερίδα ΝΕΑ για τη δυναμική αντιμετώπιση των καταλήψεων κτιρίων από τους αντιεξουσιαστές.
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται, ότι την Τετάρτη 8 Απριλίου, μία ημέρα πριν την προγραμματισμένη πληρωμή της δόσης προς το ΔΝΤ, ο κ. Τσίπρας θα ταξιδέψει στη Ρωσία.
Υεμένη: Μια εννεαμελής οικογένεια σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή - 185 νεκροί μέσα σε 9 ημέρες στο Άντεν
Δημοσίευση: Σάβ, 04/04/2015 - 15:48
Αεροπορική επιδρομή σε χωριό κοντά στην πρωτεύουσα της Υεμένης Σαναά στοίχισε τη ζωή σε μια εννεαμελή οικογένεια, δήλωσαν σήμερα κάτοικοι, σ' ένα πλήγμα που φαίνεται πως πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της υπό τη Σαουδική Αραβία στρατιωτικής εκστρατείας εναντίον των Χούτι.
Πέντε άνθρωποι τραυματίσθηκαν ενώ μερικοί πολίτες παραμένουν παγιδευμένοι κάτω από τα ερείπια, μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Saba.
«Φτάνει πια η κοροϊδία» φώναξαν οι καθαρίστριες Κινητοποίηση χτες, με αίτημα την επαναπρόσληψή τους.
Στο πλευρό τους το ΠΑΜΕ και η ΟΓΕ
«Φτάνει πια», φώναξαν με μια φωνή απολυμένες καθαρίστριες και καθαριστές του υπουργείου Οικονομικών, που έκαναν χτες παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, διεκδικώντας το δικαίωμα στη δουλειά.
Πρόκειται για τις 300 καθαρίστριες που εργάζονταν στις εφορίες με μηνιαίες Συμβάσεις έργου, ορισμένες από αυτές για περισσότερα από 10 χρόνια.
Η δική τους υπόθεση διαχωρίστηκε από τις 600 καθαρίστριες αορίστου χρόνου του ΥΠΟΙΚ,που απολύθηκαν και η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τις επαναπροσλάβει.
Διαδοχικές λίστες για τη συμπλήρωση των αντιλαϊκών μέτρων
Στα 8,6 δισ. ευρώ η αντιλαϊκή σούμα, με τη νέα, τρίτη, «λίστα» και το στόχο των ιδιωτικοποιήσεων...
Κάθε μέρα που περνάει όλο και κάποιο κομμάτι του παζλ των αντιλαϊκών δεσμεύσεων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται στην επιφάνεια, αποκαλύπτοντας ότι, εκτός από αυτά που γράφονται στα non paper και λέγονται στις δηλώσεις στελεχών της, υπάρχουν και κρυφά χαρτιά.
Σύμφωνα με πληροφορίες, νέα λίστα, την τρίτη στη σειρά, με συνοδευτικά αντιλαϊκά μέτρα ύψους πάνω από 1 δισ. ευρώ, αποστέλλει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Κομισιόν - ΔΝΤ - ΕΚΤ), ενόψει της συνεδρίασης της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ στο διήμερο 8 και 9 Απρίλη.
Νέα λίστα, την τρίτη στη σειρά,με συνοδευτικά αντιλαϊκά μέτρα ύψους πάνω από 1 δισ. ευρώ, αποστέλλει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Κομισιόν - ΔΝΤ - ΕΚΤ), ενόψει της συνεδρίασης της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ στις 8 - 9 Απρίλη.
Οι εξελίξεις έρχονται να αποδείξουν ότι η συγκυβέρνηση έχει «κρυφά χαρτιά», τα οποία και αξιοποιεί ως αντιλαϊκό «ατού» στα παζάρια με την τρόικα.
Ματωμένα πλεονάσματα και αντιλαϊκοί νόμοι θα συνεχίζουν το Γολγοθά για το λαό
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
Σε σχόλιό του για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:
«Ο Γολγοθάς για το λαό θα συνεχίζεται και μετά τις διαπραγματεύσεις για τις μεταρρυθμίσεις που θα συνοδεύουν τη συμφωνία-γέφυρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους εταίρους της, γιατί παραμένουν οι αντιλαϊκοί νόμοι, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα».
Για την ώρα, η αντιλαϊκή σούμα μόνο για το 2015 φτάνει στο αστρονομικό ύψος των 7 δισ. ευρώ, ενώ μαζί με το πρόγραμμα κλιμάκωσης των ιδιωτικοποιήσεων (περί τα 1,6 δισ.) διαμορφώνεται περίπου στα 8,6 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 4,8% του αναμενόμενου ΑΕΠ!
Πρόκειται για μια ακόμη φάση, στη διαδικασία της βίαιης αντιλαϊκής δημοσιονομικής προσαρμογής (η οποία «προχωρά» και «ολοκληρώνεται», όπως δήλωσε στην επίσκεψή του στο Βερολίνο ο Αλ. Τσίπρας...), στο πλαίσιο της διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.
Γιώργου Βακιρτζή: Πορτραίτο του Μάρλον Μπράντο (διάμετρος 2,35 μ.) από τη γιγαντοαφίσα της ταινίας Το Τελευταίο Τανγκό Στο Παρίσι (1972), για τον κινηματογράφο Αττικόν(Αθήνα 11/2/1974).
Περιλαμβάνεται στο Λεύκωμα: Γιγαντοαφίσες από τους κινηματογράφους της Αθήνας, 1950-1975 (σελ. 1). Συλλογή Ηellaffi / Αθηναϊκές Εκδόσεις, Αθήνα 1993 (με αφορμή την έκθεση του 1993 στο Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα Μερκούρη", πρώην ΠΙΛΟΠΟΙΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ)
Μάρλον Μπράντο - Λοχαγός Κουρτς στην "Αποκάλυψη Τώρα" (1979)
3 Απριλίου 1924, Ομάχα, Νεμπράσκα, ΗΠΑ - 1 Ιουλίου 2004, Γουέστγουντ, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Ο Μάρλον Μπράντο (3/4/1924 – 1/7/2004) ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς αμερικανούς ηθοποιούς του 20ού αι. Οι εξαιρετικές του υποκριτικές ικανότητες φάνηκαν σε ταινίες που σκηνοθέτησε ο ελληνοαμερικανός Ηλίας Καζάν τη δεκαετία του 1950, όπως το Λεωφορείον ο Πόθος και το Λιμάνι της Αγωνίας.
Ηλίας Καζάν, Το Λιμάνι της Αγωνίας (On the Waterfront, 1954)
Αφισέτα από τη συλλογή της Μποτίλιας (36 χ 27,5 εκ.)
Το δραματικό ύφος τού ωραίου, ασυμβίβαστου και καταστρεπτικού ή αυτοκαταστροφικού νέου, που εισήγαγε ο Μπράντο, επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους Αμερικανούς ηθοποιούς. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει τέταρτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Μπράντο γεννήθηκε στην Ομάχα της πολιτείας Νεμπράσκα των ΗΠΑ. Το 1935, οι γονείς του χώρισαν και ο μικρός Μπράντο μαζί με τα δύο του αδέλφια ακολούθησε την μητέρα του στην Αγία Άνναστην Καλιφόρνια. Το 1937, οι γονείς του συμφιλιώθηκαν και εγκαταστάθηκαν στο Λίμπερτυβιλ κοντά στο Σικάγο.
Λεωφορείον ο Πόθος (A Streetcar Named Desire, 1951)
Το 1944 ανέλαβε τον πρώτο του μεγάλο ρόλο στην δραματική θεατρική κωμωδία Θυμάμαι Τη Μαμά (Remember Mama), που παίχθηκε στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Η παράσταση απέτυχε οικονομικά, αλλά οι κριτικές για τον Μπράντο ήταν ιδιαιτέρως καλές. Το 1947, ανέλαβε τον ρόλο του Στάνλεϋ Κοβάλσκι στο θεατρικό δράμα του Τ. Γουίλιαμς Λεωφορείο ο Πόθος (A Streetcar Named Desire) σε σκηνοθεσία του Ηλία Καζάν.
Ηλίας Καζάν, Βίβα Ζαπάτα! (Viva Zapata!, 1952)
Ηώρα του Όσκαρ
Το 1951, ο Μπράντο υποδύθηκε τον Στάνλεϋ Κοβάλσκι στην κινηματογραφική μεταφορά του Λεωφορείου Ο Πόθος, πάλι σε σκηνοθεσία Καζάν. Για τον ρόλο αυτό, καθώς και για τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις ταινίες Βίβα Ζαπάτα (Viva Zapata!, 1952) και Ιούλιος Καίσαρ (Julius, 1953), ο Μπράντο προτάθηκε για το βραβείο Όσκαρ. Τελικά, τιμήθηκε με Όσκαρ Α΄Ανδρικού Ρόλου το 1954 για τον ρόλο τού Τέρρυ Μαλλόυ στην ταινία του Ηλία Καζάν, Το Λιμάνι Της Αγωνίας (On the Waterfront).
Άρθουρ Πεν, Η Καταδίωξη (The Chase, 1966)
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και καθ' όλη την δεκαετία του 1960, ο Μπράντο πρωταγωνίστησε σε μέτριες έως κακές ταινίες που δεν ανταποκρίνονταν στο υποκριτικό του ταλέντο. Η επιστροφή του Μπράντο σε σημαντικούς ρόλους έγινε με τις ταινίες του Φράνσις Φορντ Κόπολα Ο Νονός (The Godfather, 1972) και Αποκάλυψη Τώρα (Apocalypse Now, 1979). Για τον ρόλο τού Βίτο Κορλεόνε στον Νονό, ο Μπράντο τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ, αλλά αρνήθηκε να παραλάβει ο ίδιος το βραβείο, διαμαρτυρόμενος έτσι για την κακομεταχείριση των αυτοχθόνων Ινδιάνων στις ΗΠΑ.
Ο Μάρλον Μπράντο και το «Μικρό φτερό»
Το 1973, ο Μάρλον Μπράντο, κατακτά το Οσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Νονός». Ο θρύλος του κινηματογράφου δεν δίνει το παρών στην τελετή, αντ' αυτού εμφανίζεται νεαρή ηθοποιός ντυμένη με παραδοσιακή ινδιάνικη φορεσιά, η οποία συστήνεται ως Σατσίν Μικρό Φτερό, μέλος της φυλής των Απάτσι. Εκ μέρους του Μπράντο, η Σατσίν αρνείται να πάρει το βραβείο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο με τον οποία η βιομηχανία του θεάματος έχει προσεγγίσει τους Ινδιάνους. Η Σατσίν συγκινείται και χειροκροτείται (ενώ ακούγονται και κάποια "ου"). Αργότερα, κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ο Κλιντ Ιστγουντ, σχολιάζει ότι κάποιος θα πρέπει να διαμαρτυρηθεί και για όλους τους καουμπόις που έχουν σκοτωθεί στα γουέστερν με τον Τζον Γουέιν στο πέρασμα των χρόνων...
Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι (Last Tango in Paris, 1972)
Μία άλλη ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε ο Μπράντο και η οποία προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις κριτικών για τον ερωτισμό της ήταν Το Τελευταίο Ταγκό Στο Παρίσι (Last Tango In Paris, 1972) σε σκηνοθεσία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μπράντο ανέλαβε ρόλους και πάλι σε μέτριες έως κακές ταινίες, με εξαίρεση τις ταινίες Μια Σκληρή, Λευκή Εποχή (A Dry White Season, 1989, υποψ. για Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου), Ο Αρχάριος (The Freshman, 1990) και Ντον Χουάν ΝτεΜάρκο(Don Juan DeMarco, 1995).
Τζέρεμι Λίβεν, Ντον Χουάν ΝτεΜάρκο (Don Juan DeMarco, 1995)
Η ταραγμένη προσωπική ζωή
Η προσωπική ζωή του Μπράντο υπήρξε το ίδιο ταραγμένη με την επαγγελματική του ζωή. Πάλεψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αποκατάσταση των αυτοχθόνων Ινδιάνων των ΗΠΑ. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε έντεκα παιδιά, από τις συζύγους του, τις ερωμένες του καθώς και από υιοθεσία.
Αγάπησε με πάθος την Ταϊτή και έζησε εκεί για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Τον Μάιο του 1990, ο πρωτότοκος γιος του Μπράντο, ο Κριστιάν, δολοφόνησε τον εραστή της ετεροθαλούς αδελφής του, Τσεγιέν. Αργότερα ο Κριστιάν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ετών, ενώ η Τσεγιέν αυτοκτόνησε σε ηλικία 25 ετών το Απρίλιο του 1995.
Φορτωμένος με υπέρογκα χρέη και υπέρβαρος ο Μάρλον Μπράντο πέθανε από πνευμονικό οίδημα, από ζάχαρο κι από καρκίνο σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες την 1 Ιουλίου του 2004.
ΠΗΓΗ: WIKIPEDIA
Oi δέκα καλύτερες εμφανίσεις του ασυμβίβαστου
Τα «σκονάκια» του Μπράντο στον «Νονό»!
Η υποκριτική ικανότητά του έμεινε στην ιστορία της τέχνης ως ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, γραμμένο με ιδρώτα -στο λευκό μακό που φορούσε στο «Λεωφορείο ο πόθος»- βλέμματα, εκφράσεις, ατάκες...
Στο «Νονό» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, ως Δον Βίτο Κορλεόνε, ο Μάρλον Μπράντο, είχε προσφέρει άλλη μια αξεπέραστη ερμηνεία, που τον οδήγησε μάλιστα στην κατάκτηση του δεύτερου Οσκαρ του, το 1973. Πάνω από 40 χρόνια μετά, ο τότε συμπρωταγωνιστής του, σπουδαίος ηθοποιός επίσης, Ρόμπερτ Ντιβάλ, αποκαλύπτει -μετά ντοκουμέντου- ένα από τα μυστικά αυτής της πραγματικά αξέχαστης ερμηνείας.
Το ταλέντο του Μπράντο είναι αδιαμφισβήτητο, ωστόσο για να πετύχει το τέλειο στο «Νονό» χρειάστηκε κάποια κρυφή βοήθεια από τους συμπρωταγωνιστές του, κυρίως από τον Ντιβάλ, ο οποίος καρφίτσωνε επάνω του κάρτες με τα λόγια του Μπράντο! Η σχετική φωτογραφία από τα γυρίσματα του «Νονού», αποδεικνύει το «τρικ» που ακολουθούσε το καστ για να εξυπηρετήσει τον Μπράντο.
Μάρλον Μπράντο - Λοχαγός Κουρτς στην "Αποκάλυψη Τώρα" (1979)
Ξετυλίγοντας τις αναμνήσεις του από την εποχή του «Νονού» σε συνέντευξη στη HuffingtonPost, ο Ρόμπερτ Ντιβάλ, χαρακτήρισε τον Μπράντο «μέντορα» για όλους τους ηθοποιούς, ενώ αποκάλυψε άλλη μια λεπτομέρεια: ότι στην περίφημη σκηνή, με τον Μπράντο και τον Αλ Πατσίνο στον κήπο, ο Μπράντο κοιτάει ψηλά, όχι γιατί ατενίζει τον ορίζοντα, αλλά γιατί τα λόγια του εμφανίζονταν σε μια υψηλή πινακίδα που είχε αναρτήσει η παραγωγή της ταινίας...
Το Λιμάνι της Αγωνίας (On the Waterfront, 1954) - Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου
Ντεζιρέ, Το λουλούδι ενός θρόνου (Desirée, 1954)
Μάγκες και κούκλες (Guys and Dolls, 1955)
Αυγουστιάτικο φεγγάρι (The Teahouse of the August Moon, (1956)
Σαγιονάρα (Sayonara, 1957) - Υποψήφιος για Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου
Έντουαρντ Ντμύτρικ, Ο χορός των καταραμένων (The Young Lions, 1958)
Ο χορός των καταραμένων (The Young Lions, (1958)
Ο φυγάς (The Fugitive Kind, 1959)
Η εκδίκηση είναι δική μου (One-Eyed Jacks, 1961)
Η ανταρσία του Μπάουντι (Mutiny on the Bounty, 1962)
Η Καταδίωξη (The Chase, 1966)
Η κόμισσα απ'το Χόνγκ Κονγκ (A Countess from Hong Kong, 1967)
Σίντνεϋ Λιούμετ, Ο φυγάς (The Fugitive Kind, 1959)
Ανταύγιες σε χρυσά μάτια (Reflections in a Golden Eye, 1967)
Candy (1968)
Η Νύχτα της Επόμενης Μέρας, (The Night of the Following Day, 1968)
Κουεμάντα (Queimada / Burn!, 1969)
Ο Άνθρωπος της Νύχτας (The Nightcomers, 1972)
Τζων Χιούστον, Ανταύγιες σε χρυσά μάτια (Reflections in a Golden Eye, 1967)
Ο Νονός (The Godfather, 1972) - Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου (αρνήθηκε, αλλά το αποδέχτηκε ιδιωτικά αργότερα)
Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι (Last Tango in Paris, 1972) - Υποψήφιος για Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου
Οι Φυγάδες του Μισούρι (The Missouri Breaks, 1976)
Σούπερμαν (Superman:The Movie, 1978)
Roots: The Next Generations (1979) - Μίνι τηλεοπτικές σειρές, Βραβείο Emmy
Μάρλον Μπράντο, Η εκδίκηση είναι δική μου (One-Eyed Jacks, 1961)
Αποκάλυψη Τώρα (Apocalypse Now, 1979)
Η μυστική φόρμουλα (The Formula, 1980)
Μιά σκληρή, λευκή εποχή (A Dry White Season, 1989) - Υποψήφιος για Όσκαρ Δεύτερου Ανδρικού Ρόλου
Ο Αρχάριος (The Freshman, 1990)
Christopher Columbus: The Discovery (1992)
Ντον Χουάν ΝτεΜάρκο (Don Juan DeMarco, 1995)
The Island of Dr. Moreau (1996)
Ο Γενναίος (The Brave, 1997)
The Score (2001)
Μάρλον Μπράντο - Λοχαγός Κουρτς στην "Αποκάλυψη Τώρα!" (1979)
Joseph-Conrad, Heart Of Darkness (1899 σειρά, 1902 βιβλίο)
* Mistah Kurtz ‒ he dead.
Από τη νουβέλα του Κονραντ, Καρδιά του Σκοταδιού. Μότο στο ποίημα του Τ. Σ. Έλιοτ, Οι Κούφιοι Άνθρωποι (Μτφρ. Γιώργου Σεφέρη).
Ο ήρωας του Κόνραντ, ο Κουρτς, πράκτορας μιας εταιρείας που εμπορεύεται ελεφαντόδοντο, βουλιάζει σιγά σιγά στα βάθη της Κεντρικής Αφρικής και στην καρδιά του ποταμού Κονγκό. Όπως κι ο Κουρτζ του Μπράντο και του Κόπολα· που έχει γίνει κι αυτός "ένα" με τα σκοτάδια της ζούγκλας του Βιετνάμ· εκεί που θα τον βρούμε και θα τον ακούσουμε να απαγγέλλει το ποίημα του Έλιοτ, σε μια από τις κορυφαίες σκηνές της ταινίας.
Ο αθλητής, γιατρός και μαχητής της Ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης.
Κερασίτσα Αρκαδίας 3 Απριλίου 1912 – Θεσσαλονίκη 27 Μαΐου 1963 Δολοφονήθηκε από το παρακράτος του Καραμανλή ή Κώτσου ή Φρυδά, ή Ευταξία ή Τριανταφυλλίδη, ή (με ανοδική πορεία, όπως όλοι οι πολυώνυμοι) Εθνάρχα.
Δεν πέθανε ποτέ
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Σε φάγαν οι φασίστες σκύλοι,Ελλάδα,
με μάσκα ή χωρίς μάσκα, ξένοι, ντόπιοι.
Εσύ ’σουνα,Λαμπράκ’, η αιώνιαΕλλάδα,
φως, αρετή, παληκαριά και πρώτος!
Χρόνια και χρόνια, Μάνα οι δουλεμπόροι
σε σούρνανε στη λάσπη και στη νύχτα.
Μα στα κόκκαλα μέσα των παιδιώ σου
λαμπάδιαζεν η πάναγνη τιμή σου.
Τ’ άδικον αίμα του παλικαριού μας
κοκκίνισε πελάη, βουνά και κάμπους,
ανάστησε τ’ αρχαία σου μεγαλεία,
Μάνα ‒πατρίδα, Μάνα‒ ελεφτερία.
Αθάνατε λαέ, της Ιστορίας
εσύ τα περασμένα κι αβριανά!
Δεν άφησες τον ήρωα να πεθάνει.
Απ’ τον τάφο του η νέα ζωή σου αρχίζει.
Όχι κλάμ’, αναστάσιμες καμπάνες
για τη μεγάλη της οργής σου νίκη.
Έδειξες στον οχτρό τη δύναμή σου,
ξέροντας ποιος και πούθε σε χτυπάει.
ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΓΕΝΑΡΗΣ ΤΟΥ 1966) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 1965 (σελ. 49)
«Θολώνει τα νερά» για να κρύψει τα μέτρα σε βάρος του λαού
Στον απόηχο της «διαρροής» των προτάσεών της που κατατέθηκαν στους «θεσμούς» (Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ), η συγκυβέρνηση επιχειρεί να θολώσει το πεδίο γύρω από τους στόχους για τα «αιματοβαμμένα» πρωτογενή πλεονάσματα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τους νέους φόρους και χαράτσια που κρύβονται πίσω από διαβεβαιώσεις για αναζήτηση εσόδων και τις περικοπές δαπανών, την αντικατάσταση παλιών μέτρων με νέα αντιλαϊκά ισοδύναμα. Με προπαγανδιστικά τερτίπια, nonpaper, ασάφειες, αντιφατικές δηλώσεις στελεχών συνεχίζει τη γνωστή της τακτική βαφτίζοντας το κρέας ψάρι.
Όμως, η αλήθεια είναι μία και επιβεβαιώνεται και με την «εμπλουτισμένη λίστα»:Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διατηρεί ουσιαστικά το σύνολο των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων, δεσμεύεται στην προώθηση νέων, αθετεί ακόμα και αυτές τις περιορισμένες υποσχέσεις της προς το λαό.
Καμιά, λοιπόν, επανάπαυση, καμιά αναμονή και ανοχή από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Απάντηση στο σημερινό άρθρο του Αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών Γ. Πανούση στα «Νέα» δίνει το Μαξίμου μεnonpaper σύμφωνα με το οποίο το επίμαχο άρθρο και οι ισχυρισμοί του υπουργού «προφανώς και δεν αφορούν ούτε την πολιτική της κυβέρνησης, ούτε κυβερνητικά στελέχη, ούτε τις πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν».
Στο ίδιο έγγραφο σημειώνεται ότι «η κυβέρνηση παραμένει σταθερά προσηλωμένη στην προάσπιση του κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων και της έννομης τάξης».
Νίκος Παρασκευόπουλος: «Και καλά κάνει που λέει στο τέλος, ότι όλα αυτά δεν είναι θέματα Αριστεράς αλλά Δημοκρατίας. Το ζήτημα είναι να βρίσκει κανείς που είναι η χρυσή τομή». ( Έλα μου, ντε!) Νίκος Φίλης: «Ο κ. (και όχι σύντροφος!) Πανούσης είναι υπουργός κι όχι σχολιαστής». Ραχήλ Μακρή:«Ο κ. (και όχι σύντροφος!) Πανούσης είναι υπουργός κατ΄αρχήν και δεν είναι σχολιαστής» (Εμφανίζεται ελαφρώς διαφοροποιημένη από τον προηγούμενο ομιλητή!) Θεοδώρα Τζάκρη: «Ο κ. (και όχι σύντροφος!) Πανούσης, λέει το αυτονόητο» (Τέτοια αυτονόητα έλεγε κι ο Γιωργός. Γεια σου Θοδώρα!) (Πηγή) Αριστερά χωρίς συντρόφους, πάντως, νοείται σίγουρα!
Επεισόδιο στην κυβέρνηση για ΕΛ.ΑΣ. και καταλήψεις
03 Απρ. 15 (10:01) | upd: 03 Απρ. 15 (10:09)
Μείζον ενδοκυβερνητικό θέμα δημιουργείται με το σημερινό άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Γιάννη Πανούση, στα «ΝΕΑ», με το οποίο ο κ. Πανούσης «επιτίθεται» στην «Αριστερά του τίποτα», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει και εμμέσως πλην σαφώς αποδίδει τις πρόσφατες εισβολές αντιεξουσιαστών σε Βουλή, Πανεπιστήμια και πολιτικά γραφεία στην ανοχή πολλών εντός της κυβέρνησης απέναντι σε τέτοια φαινόμενα.