Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιντέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιντέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιντέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ

Πέμπτη 2 Απριλίου 2020

Λιάνα Κανέλλη: Στην εποχή των λύκων - Και η πραγματική ευθύνη (Video)


Ο λύκος δεν αλλάζει

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ
Είναι τώρα που οι λύκοι πλησιάζουν και ύπουλα και αγεληδόν, μας κυκλώνουν ως κοπάδι, ακριβώς επειδή τους εκχωρήσαμε το “φυσικό προνόμιο” να αποφασίζουν ποια πρόβατα θα κουρευτούν, ποια θα σφαγούν, και ποια θα συντηρηθούν με τα ελάχιστα, ώστε να διατηρηθεί η κανονικότητα της αγοράς.
Μπήκαμε στην εποχή των λύκων. Εξ ου και οι καθημερινές αναφορές σε αγέλες, λυκοφωλιές, λυκοφιλίες, κι άλλα τέτοια που αντιπαρατίθενται σε μοναχικούς λύκους που αλυχτούν στο ολόγιομο φεγγάρι... έτσι ώστε να νομιμοποιείται η ανθρωποφαγία κατά το homo hominis lupus.
Η γνωστή ρήση, ο λύκος τρίχα αλλάζει -τομάρι δεν αλλάζει, είναι που δεν πρέπει να έρθει στην επιφάνεια, ούτε ως θύμηση της κοινής εμπειρίας μιας κοινωνίας προβάτων.
Τα πρόβατα, τα επί σφαγήν λοιπόν την επόμενη της πανδημίας μέρα, πρέπει να πειστούν με κάθε μέσο, κάθε τρόπο, και με όπλο τον κίνδυνο να πεθάνουν από τον αόρατο ασυμπτωματικό εχθρό τους, ότι οφείλουν να αρκούνται στην τρίχα.
Μ’ αυτή να παρηγορούνται, που αλλάζει. Το τομάρι πρέπει να μένει άθικτο για ν’ αποφασίζει για την τύχη του κοπαδιού.
Είναι τώρα που οι λύκοι πλησιάζουν και ύπουλα και αγεληδόν, μας κυκλώνουν ως κοπάδι, ακριβώς επειδή τους εκχωρήσαμε το “φυσικό προνόμιο” να αποφασίζουν ποια πρόβατα θα κουρευτούν, ποια θα σφαγούν, και ποια θα συντηρηθούν με τα ελάχιστα, ώστε να διατηρηθεί η κανονικότητα της αγοράς.
Προσοχή μη σκιστεί το καταπέτασμα του τρομοκρατημένου νου, και πάρει πρέφα τη διαφορά ανάμεσα στην τρίχα και το τομάρι.
Μου το λένε αυτές τις μέρες κάμποσοι που αντιμετώπισαν την κατακρήμνιση του άθλιου κοινωνικού κράτους, πίστεψαν τις ζωγραφισμένες αγελάδες, που στόλισαν πριν από μερικά χρόνια τις σημερινά άδειες πλατείες και πάρκα των ευρωπαϊκών πόλεων και είχαν βολευτεί με την ιδιωτική ασφάλιση.
Μέτρια ή χοντρά ποσά, παράλληλα με τη δημόσια, ή και νέτα σκέτα, τα κατέβαλαν επειδή μπορούσαν αγογγύστως κι αισθάνονταν αν όχι νεοϋορκέζικα golden boys, τουλάχιστον inox greeks.
Κι ύστερα ήρθε ο ιός με κορώνα ανθεκτική, ανεξαρτήτως μετάλλου, να τους συντρίψει απ’ τη μια το μύθο της ταύτισης της ελεύθερης αγοράς με την ελευθερία επιλογής, κι απ’ την άλλη να τους βάλει στο στόμα, το ιστορικά βαμμένο κόκκινο ερώτημα, και τώρα τι κάνουμε.
«Πληρώνω τόσα χρόνια σα μαλάκας και τώρα στα δύσκολα είμαι ακάλυπτος ρε», γκρινιάζουν κι απελπίζονται, ειδικά τις μέρες που βαράει το τηλέφωνο και τους απειλούν με διακοπή συμβολαίου αν δεν καταβάλουν τη δόση, συνήθως μεγαλύτερη από το οχτακοσάρι για 45 μέρες.
Έτσι και πας να πεις για το τομάρι που δεν αλλάζει, σου λένε πως πρέπει να σκύψουν, να γλείψουν, να διαπραγματευτούν, γιατί υπάρχουν κι άλλες αρρώστιες, μια διαρκής υποκείμενη ανασφάλεια, τις οποίες φοβούνται ακόμα κι αν γλιτώσουν από τον κορονοϊό.
Έχω στήσει καραούλι και περιμένω να δω τι θα σκεφτούν, και κυρίως τι θα ψηφίσουν, όταν με το καλό έρθει στη Βουλή και το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της υγείας για να παγιοποιήσει το πρόβλημά τους ως πολιτική επιλογή.
Στο μεταξύ προσπαθώ να τους παρηγορήσω μ’ εκείνο το προσφιλές τους «συμβαίνει και αλλού», αυτό το άθλιο μοντελάκι που πουλήθηκε δεκαετίες τώρα, για να μην ξεχωρίζει η δεξιά απ’ την αριστερά κι οι δυο μαζί απ’ τη μαυρίλα που έρχεται.
Τους λέω για τον πάμπλουτο μεγαλογιατρό στη Νέα Υόρκη, που μένει στην ακριβή συνοικία δίπλα στους Κλίντον, και είναι ταμπουρωμένος στο σπίτι του, αλλά μια βδομάδα χωρίς χαρτί υγείας και σκουπίζεται με εφημερίδες.
Αυτός ο θαυμάσιος επιστήμονας, που το αντικείμενό του είναι η καλή υγεία των γέρων, πατημένα τα εβδομήντα ο ίδιος, κάθεται ψύχραιμα… χεσμένος, και ως δημοκρατικός εξεγείρεται σιωπηλά, βλέποντας κάθε μέρα στις μεσοδυτικές πολιτείες να μπουκάρουν ρατσιστικές συμμορίες και να σπάνε μαγαζιά Ασιατών και να φτύνουν προϊόντα στα κινέζικα μπακάλικα.
Έτσι μπας κι ανοίξει καμιά συζήτηση για την τρίχα και το τομάρι του λύκου.
Κι επειδή αυτή δεν ανοίγει, στέλνω το βίντεο, το τελευταίο του ΚΚΕ, μπας κι ανοίξει το μυαλό και κι αρχίσει να διακρίνει τα πρόβατα από τους λύκους και την τρίχα από το τομάρι.
https://youtu.be/T-VEoaaW51Y

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.