Οι επιθέσεις στις Βρυξέλλες με τους πολλούς νεκρούς πυροδότησαν - και πάλι όπως και στο παρελθόν, σε άλλες περιπτώσεις πολύνεκρων επιθέσεων - την αναπαραγωγή επιχειρημάτων που, μάλιστα, ντύνονται και με ιδεολογικό μανδύα, για να εξηγήσουν το «πώς» και το «γιατί» αυτών των ενεργειών.
Πάνω σε αυτά τα επιχειρήματα στήνονται μακροσκελείς αναλύσεις, που βέβαια βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά από την πραγματικότητα.
Γιατί οι αιτίες είναι πολύ πιο βαθιές και βολεύει να καλύπτονται πίσω από αποπροσανατολιστικά λεκτικά σχήματα και αναλύσεις...
Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά. Αλλά ας τα πάρουμε ένα - ένα.
Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά. Αλλά ας τα πάρουμε ένα - ένα.
1. Λένε, λοιπόν, ότι πρόκειται για «πόλεμο πολιτισμών». Λένε ότι ο πόλεμος είναι ανάμεσα στους «φανατικούς Μουσουλμάνους και τους Δυτικούς». Γράφει για παράδειγμα στο «ΒΗΜΑ» ο Γ. Πρετεντέρης: «Η τρομοκρατία δεν αποτελεί αποσπασματικό ή σποραδικό φαινόμενο. Είναι επιχειρησιακό μέρος ενός γενικότερου πολέμου που το ριζοσπαστικό Ισλάμ κήρυξε στη Δύση. Τρέφεται από αυτόν με ανιστόρητες αναφορές στις Σταυροφορίες και στην αποικιοκρατία. (...) Εχουμε πόλεμο, ο πόλεμος αυτός δεν είναι συμβατικός κι ο αντίπαλος είναι αποφασισμένος, ισχυρός και με πολλά πρόσωπα».