Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
Παύλος και Ζακ: Αυτόματη Σύνδεση
Παύλος Φύσσας: Γεννήθηκε στο Πέραμα, 10 Απρ. 1979
Δολοφονήθηκε από χρυσαυγίτες στο Κερατσίνι, 18 Σεπ. 2013
Ζακ -Zackie Oh- Κωστόπουλος: Γεννήθηκε στις ΗΠΑ, 22 Αυγ. 1985
Δολοφονήθηκε από νοικοκυραίους στην Αθήνα, 21 Σεπ. 2018
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 27.Χ.2020 (Μολύβι σε χαρτί σχεδίου Α4)
Αφιερωμένο στους Σαχζάτ
Λουκμάν αυτού του κόσμου
που δολοφονούνται από χρυσαυγίτες της διπλανής
πόρτας
Αρβυλέρ: «Γεννήθηκα αριστερή και θα πεθάνω αριστερή», «Η Αντίσταση με έκανε
αυτό που είμαι», δήλωσε χθες (26/10/2020) στον Χατζηνικολάου. «Τον Κυριάκο Μητροτάκη όχι
μόνο τον στήριξα, αλλά κάτι παραπάνω. Νομίζω ότι είναι ο μόνος που μπορεί να
κάνει μεταρυθμίσεις».
Από καλά πληροφορημένη πηγή έμαθα ότι ο Κούλης, πριν την συγκλονιστική
ομιλία του στη Βουλή για το Πτωχευτικό νομοσχέδιο, της είχε εκμυστηρευτεί ότι η
τάξη των δωσιλόγων, την οποία υπηρετεί, έκανε ανίσταση στην Κατοχή. Γι' αυτό
και τον Απρίλη είχε πει: «Δώρο για την Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν
μπορούσαμε ίσως να βρούμε καλύτερο ηγέτη».
Τα περί αντίστασης ο Κούλης τα γνωρίζει από τον πατερούλη του, τα βήματα
του οποίου ακολούθησε η αδερφούλα του, αλλά και ο ίδιος:
— Ο Πατήρ Μητσοτάκης στην Κατοχή, έκει που άλλοι χτυπάγανε Γερμανούς,
χτύπαγε φασολάδες (τρεις ή πέντε ημερησίως).
— Το Πνεύμα το ολέθριον, ήταν εξόριστο στο Παρίσι και άκουγε Ντόιτσε Βέλε.
— Και ο Υιός, επηρεασμένος από τις αφηγήσεις του μπαμπά με την κατοχική
του δράσση, έκανε τον σαλταδόρο (πήδαγε για να πιάσει το αρκουδάκι του).
Την ανησυχία του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, αλλά και στην
πανδημία, εξέφρασε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, σε
συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Real» και το δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου.
Υπογράμμισε ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ένα θερμό επεισόδιο, ενώ
ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ ετοιμάζουν όσο πιο σύντομα γίνεται τον «διάλογο» που οδηγεί σε
συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και σε άλλες υποχωρήσεις.
Με αφορμή τη συζήτηση για την επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια, ανέφερε πως η
ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες γιατί τα κυβερνητικά στελέχη έφτασαν
να χαρακτηρίζουν «εθνικισμό» την άσκηση ενός κυριαρχικού δικαιώματός και
καθόρισαν στα 6 ν.μ. την «κόκκινη γραμμή» για το «Ορούτς Ρέις» ενώ το κόμμα της
αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέθεσε μια αμφιλεγόμενη και καιροσκοπική πρόταση
που μπορεί να τροφοδοτήσει την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή. Επίσης,
εξέφρασε τις θέσεις του ΚΚΕ για αυτό το ζήτημα.
Αναφερόμενος στην πανδημία, όπου όπως είπε, οι εξελίξεις είναι
ανησυχητικές, επισήμανε ότι πρέπει άμεσα, τώρα να γίνουν πολλές μαζικές
προσλήψεις στο σύστημα υγείας, επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας, εξασφάλιση
υποδομών, αυστηρά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, ενίσχυση των ΜΜΜ και
αραίωση των σχολικών τάξεων.
Επίσης, αναφέρθηκε στο νέο Πτωχευτικό Κώδικα και ανέδειξε τις ευθύνες όλων
των κυβερνήσεων για το έγκλημα.
Η συνέντευξη:
«Καλημέρα κ. Κουτσούμπα, χρόνια πολλά.
Ευχαριστώ, χρόνια πολλά σε όλους τους Δημήτρηδες και τις Δημητρούλες.
Θέλω να ξεκινήσω, πριν πάμε στα εθνικά θέματα, για τα οποία σας κάλεσα
σήμερα, θέλω να μας κάνετε ένα σχόλιο για όσα έγιναν στη βουλή, αλλά και για το
πτωχευτικό νομοσχέδιο και το πως το βλέπετε. Κυρίως, προσπαθούμε όλοι να
καταλάβουμε παρακολουθώντας τη συζήτηση που έγινε στη βουλή, τελικά με την α’
κατοικία τι ακριβώς συμβαίνει; Ποιος εγκατέλειψε την προστασία της και ποιος
όχι.
Το έγκλημα δυστυχώς, εξελίσσεται εδώ και μια 10ετία από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ,
τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο καθένας προωθούσε αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις εις βάρος των
υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, την περίοδο μάλιστα που όλοι έλεγαν ότι “δεν
υπάρχει κανένα πρόβλημα” ή κατά διαστήματα έλεγαν “πάρτε δάνεια”, “θα σας
στηρίξουμε” κ.λπ. Βέβαια, με τον ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησαν χιλιάδες ηλεκτρονικοί
πλειστηριασμοί, έστελνε τα ΜΑΤ και χτυπούσε τον κόσμο, έφτιαξε ως ιδιώνυμο
αδίκημα το ζήτημα της αντίστασης κατά των πλειστηριασμών α’ κατοικίας και τώρα
έρχεται η ΝΔ και φέρνει επιτάχυνση αυτών των διαδικασιών, όπως καταγγείλαμε και
στη βουλή, βάζει τον “ηλεκτρονικό χαφιέ” για το φακέλωμα.
«Τα θύματα και οι οικογένειές τους δεν έχουν αποζημιωθεί ούτε για την
ψυχική οδύνη, ούτε για την ηθική βλάβη, ούτε για τις υλικές ζημιές, ούτε για τα
δικαστικά έξοδα τα οποία καλούνται να αναλάβουν. Το ελάχιστο το οποίο
απαιτούμε, ώστε να γίνει έμπρακτη αυτή η πανταχόθεν δήλωση έκφρασης
συμπαράστασης στον αντιφασιστικό μας αγώνα απ' όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα,
είναι με νόμο στη Βουλή, όπως έχει γίνει σε άλλες περιπτώσεις, να νομοθετηθεί η
αποζημίωση των θυμάτων, χωρίς να χρειαστεί να τρέχουμε στα αστικά δικαστήρια,
να κάνουμε νέους δικαστικούς αγώνες, νέα έξοδα» τόνισε, σε συνέντευξή του στο
ραδιόφωνο του ThePressProject, ο Κώστας Παπαδάκης, εκ των
δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής. «Η προσπάθεια που
κάναμε όλα αυτά τα χρόνια απέδειξε ότι όταν το κίνημα δρα συγκροτημένα μαζικά
και ενωτικά, μπορεί να πετυχαίνει αποτελέσματα παρεμβαίνοντας και μέσα από τους
θεσμούς» ανέφερε επίσης, ενώ σχετικά με το μαζικό αντιφασιστικό κίνηα που
αναπτύχθηκε σχολίασε ότι «σ' αυτόν τον κόσμο δίνουμε το χέρι και αυτόν τον
κόσμο κοιτάμε με ψηλά το κεφάλι.»
Συνέντευξη στους Κωνσταντίνο Πουλή και Θάνο Καμήλαλη
Συγκεκριμένα, εξηγώντας το αίτημα περί αποζημίωσης, ο Κώστας Παπαδάκης,
δικηγόρος των Αιγύπτιων αλιεργατών, δήλωσε:
«Η δίκη
έκλεισε σε πρώτο βαθμό όσον αφορά το ποινικό της σκέλος. Τα θύματα και οι
οικογένειές τους δεν έχουν αποζημιωθεί ούτε για την ψυχική οδύνη, ούτε για την
ηθική βλάβη, ούτε για τις υλικές ζημιές, ούτε για τα δικαστικά έξοδα τα οποία
καλούνται να αναλάβουν, καθώς και εκείνα που θα έπρεπε να έχουν καταβάλει αν
πληρωνόμασταν όλα αυτά τα χρόνια. Το κράτος, πέραν από τους δράστες των
εγκλημάτων και τη Χρυσή Αυγή, το κράτος το ίδιο έχει υποχρέωση να τους
αποζημιώσει γιατί δεν τους προστάτεψε από αυτή την εγκληματική βία. Το ελάχιστο
λοιπόν που απαιτούμε, ώστε να γίνει έμπρακτη αυτή η πανταχόθεν δήλωση έκφρασης
συμπαράστασης στον αντιφασιστικό μας αγώνα απ’ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα,
είναι με νόμο στη βουλή, όπως έχει συμβεί με πολλές άλλες κατηγορίες παθόντων
από εγκληματικές ενέργειες να νομοθετηθεί η αποζημίωση των θυμάτων, χωρίς να
χρειαστεί να τρέχουμε στα αστικά δικαστήρια, να κάνουμε νέους δικαστικούς
αγώνες, νέα έξοδα, νέους κινδύνους, όταν θα έχουμε μπροστά μας ένα εφετείο, το
οποίο θα έχει και αυτό μεγάλη διάρκεια.
Με εμπιστοσύνη στη δύναμή του ο
λαός να δώσει «μομφή» σε κυβέρνηση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και όλους όσοι υπηρετούν ένα
κράτος και σύστημα εχθρικό στις λαϊκές ανάγκες
(Κείμενο Αλέκας κάτω)
Η μομφή απέναντί σας είναι το λιγότερο που
πρέπει να σας δώσει τελικά ο ίδιος ο λαός, ο οποίος μπορεί και πρέπει να δείξει
εμπιστοσύνη κυρίως στις δικές του δυνάμεις.
Να πιστέψει σε αυτές τις ανεξάντλητες δυνάμεις
του.
Για να δυναμώσει την πάλη του για απεμπλοκή από
τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για αποδέσμευση από ΕΕ, ΝΑΤΟ με τον ίδιο να κάνει κουμάντο
στον τόπο του
Για ανατροπή ενός συστήματος που φέρνει κρίσεις,
φτώχεια, δυστυχία.
Το ΚΚΕ καταψηφίζει στο πρόσωπο του υπ.
Οικονομικών -συνυπεύθυνο και για το έγκλημα κατά της ΛΑΡΚΟ-, καταψηφίζει
συνολικά την πολιτική της κυβέρνησής της ΝΔ, όπως, επίσης, καταψηφίζει και
εκείνα τα κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσχεδίασαν το έγκλημα σε βάρος της
λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, το οποίο ολοκληρώνει η κυβέρνηση της ΝΔ με τον
Πτωχευτικό Κώδικα.
Δύο ώρες μετά την ανακοίνωση της τελικής ετυμηγορίας του δικαστηρίου, μόλις
ανακοινώθηκε η απόφαση της έδρας επί του ανασταλτικού χαρακτήρα της έφεσης,
συναντήσαμε τον Θεόδωρο Θεοδωρόπουλο, συνήγορο της πολιτικής αγωγής για την
υπόθεση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, και συζητήσαμε στο γραφείο του.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μας μίλησε για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά
αυτής της ιστορικής απόφασης, που σχετίζονται με την αναγνώριση της ναζιστικής
ιδεολογίας της εγκληματικής οργάνωσης ως κινήτρου των εγκλημάτων.
Αυτό σε μια στιγμή που αναφέρεται από δημοσιογράφους (σε αθέλητη ίσως
ευθυγράμμιση με τα επιχειρήματα των καταδικασμένων ναζιστών) ότι ο ναζισμός δεν
ήταν μέρος του κατηγορητηρίου, συνεπώς δεν αφορούσε τη συγκεκριμένη δίκη.
Ο Θεοδωρόπουλος επανέρχεται στο ζήτημα και υπενθυμίζει και τη στάση που
κράτησε η (διαβόητη πια για την επιείκεια απέναντι στους ναζί εγκληματίες)
εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου, όταν θεωρούσε τις αναφορές στον Χίτλερ ως
ασκήσεις ιστορικής έρευνας, μια «ιστορική προσέγγιση».
Όταν τον ρωτήσαμε σε τι έγινε σοφότερος, τι έμαθε στη διάρκεια αυτών των
πεντέμισι ετών που δεν θα μπορούσε να ξέρει εκ των προτέρων, μας ανέφερε δύο
πράγματα: τη συλλογική δουλειά των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής και τον
συγκλονιστικό ρόλο που έπαιξε για τους ίδιους αλλά και για το αντιφασιστικό
κίνημα η οικογένεια του Παύλου Φύσσα, και ιδίως η Μάγδα Φύσσα.
Αναφέρθηκε λεπτομερώς στις ποινές, όχι μόνο της ηγετικής ομάδας, αλλά και
των μεσαίων στελεχών, π.χ. για τη συνέργεια στη δολοφονία Φύσσα και την
απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά των Αιγυπτίων, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν
επιεικείς.
Ως προς το μέλλον της υπόθεσης, αναφέρθηκε στην παραγραφή των αδικημάτων
που αφορούν τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αλλά και τον κίνδυνο μιας νομοθετικής
ρύθμισης που να προσθέτει το οικονομικό όφελος στα όσα συγκροτούν αντικειμενική
υπόσταση του εγκλήματος της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση, που θα είχε ως
αποτέλεσμα να αφανιστεί το αδίκημα για τη συγκεκριμένη δίκη.
Όσον αφορά τον όψιμο αντιφασισμό που επιδεικνύεται, ενώ επισημαίνει την
ασυνέπεια σε σχέση με τη στάση που κράτησαν πολλοί κατά το παρελθόν, θεωρεί πως
συνιστά μια αντικειμενική νίκη του αγώνα κατά του ναζιστικού μορφώματος.
Η συνέντευξη καταλήγει με μια διεισδυτική παρατήρηση για την ίδια την πράξη
της ένταξης.
Σε περιπτώσεις σαν του Μπούκουρα ή της Σκορδέλη, όλες οι μαρτυρίες που
αθροίζονται για να πουν οι κοντινοί τους πως πρόκειται για ανθρώπους που ποτέ
δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο, μας αποδεικνύουν αντίστροφα πώς μεταμορφώνεται σε
θηρίο ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας: η εξήγηση είναι η απανθρωποποίηση, η
αντιμετώπιση των άλλων σαν να ήταν κατσαρίδες, πράγματα, και όχι άνθρωποι.
Ένα από τα κεντρικά μοτίβα που συνδέονται με την Γκερνίκα
είναι οι φιγούρες, γνωστές ως Γυναίκες που Θρηνούν, εμπνευσμένες από την
παρουσία της Ντόρας Μάαρ.
Η Ντόρα Μάαρ είναι το
μοντέλο και η έμπνευση του ζωγράφου στις Γυναίκες με το Μαντήλι, αλλά
και ο άνθρωπος που ζωγράφισε στον μερικά δευτερεύοντα στοιχεία στον διάσημο πίνακα.
Μέσα στο 1937 ο Πικάσο θα κάνει 60 συνολικά μικρές
Γκερνίκες: 45 «σχέδια-σπουδές», από την 1 Μαΐου έως τις 4 Ιουνίου που
διαρκεί η διαδικασία της σύνθεσης, θα συνεχίσει μετά την ολοκλήρωση του έργου
με 13 Υστερόγραφα της Γκερνίκας, μέχρι της 7 Οκτωβρίου, και θα
«τελειώσει" με δύο ακόμη Θρηνούσες Γυναίκες με Μαντήλι, χωρίς όμως
ένδειξη ημέρας και μήνα γι' αυτές.
Η Ντόρα Μάαρ που Θρηνεί θα ακολουθεί τον Πικάσο ως
επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα έργα του, μέχρι και το 1940.
Η πανδημία του Covid 19 ανέδειξε με τον πιο απόλυτο τρόπο την ανάγκη της
ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας. Η καθολική πρόσβαση του πληθυσμού
στην περίθαλψη και η ανάπτυξη των δημόσιων υποδομών αποδείχθηκε ότι θα πρέπει
να είναι μέσα στις άμεσες προτεραιότητες όλων των κυβερνήσεων. Κι όμως, υπήρξαν
χώρες με πολύ υψηλούς οικονομικούς δείκτες και αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης που
αποδείχτηκαν ανεπαρκείς να παρέχουν ασφάλεια στους πολίτες τους, θρηνώντας
εκατόμβες θυμάτων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μία μικρή χώρα απέδειξε ότι η
προστασία της δημόσιας υγείας είναι πολιτική απόφαση. Η Κούβα, μία σοσιαλιστική
χώρα, εξαντλημένη οικονομικά από το μακροχρόνιο εμπάργκο υπερηφανεύεται ότι
έχει ένα από τα καλύτερα δημόσια συστήματα υγείας του πλανήτη. Και παρά τα
τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, δεν διστάζει να δείχνει την
αλληλεγγύη της ακόμα και σε πλουσιότερες χώρες. Την ίδια ώρα που η Ευρωπαϊκή
Ένωση έκλεινε τα σύνορα της προς την Ιταλία, οι γιατροί της Κούβας μπήκαν
μπροστά και επισκέφτηκαν την Ιταλία, αναδεικνύοντας την αξία της αλληλεγγύης,
όχι στα λόγια αλλά με πράξεις.
«φτιάχνουν
οι Έλληνες κυκλώματα και (την) ιστορία οι παρέες».
Δεν είχα καμιά αμφιβολία.
Η
Πολεμική Αρετή των πατακοπαπαδόπουλων σε συσκευασία 2004.
Ο κορονοϊός τούς τη χάλασε, αλλιώς θα τρίβαμε τα μάτια μας.
Aς έχουμε κατά νου ότι με παρόμοιες φιέστες, επί χούντας (1971), γιορτάστηκαν τα 150χρονα.
Σήμερα η αστική τάξη θυμάται με νοσταλγία την εποχή της στρατιωτικής της θητείας.
«Κι
όποιος δεν (το) καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει». Και θα μνέσκει μάπας «διακοσάχρονος», που θα ’λεγε κι ο μεγάλος αιρετικός της Χαλκίδας (βλ. κάτω).
***
Πλην,
πλην και πάλι πλην, η αστική τάξη καραδόκαε... (Γιάννης Σκαρίμπας, Η Τράπουλα, Κάκτος 1974, σ. 18)
*
Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει
τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λευτεριά,
και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύσουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει αν όχι
η επανάσταση;