Ο Αγωγός ΤΑΡ, τα Μονοπώλια και ο ΣΥΡΙΖΑ

Σχέδια επί χάρτου για το ντόπιο κεφάλαιο

Τα πλεονεκτήματα του αγωγού δεν αφορούν τον λαό, αλλά την ελληνική καπιταλιστική οικονομία

 (Φωτό, Associated Press)

Παραμυθιάζουν τον λαό ότι με το ΤΑΡ θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας,
όταν η λειτουργία του απαιτεί μόλις 100 εργαζόμενους!

ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Τα μονοπώλια θα κερδίσουν, όχι ο λαός

Η παρέμβαση που έκανε στην ημερίδα το μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Παρεμβαίνοντας χτες (16/5/2013) στην ημερίδα, ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Η ημερίδα του ΙΔΙΣ αποτελεί μια ευκαιρία για να εξετάσουμε, αν και κατά πόσο συμβάλλει στη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών η πρόσφατη διακρατική συμφωνία για τον αγωγό ΤΑΡ, αλλά και γενικότερα ο προσανατολισμός της ενεργειακής κυβερνητικής πολιτικής.

Με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ιδιαίτερα τη διασφάλιση φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, τη θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ειρήνης στην περιοχή, την αύξηση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού, η διακρατική συμφωνία δεν δικαιολογεί τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς.

Απ' τη διέλευση του συγκεκριμένου ιδιωτικού αγωγού, στην περίπτωση που υλοποιηθεί, δε διασφαλίζονται προνομιακοί όροι τιμολόγησης, ούτε ανάλογη δέσμευση διερχόμενων ποσοτήτων φυσικού αερίου για την εγχώρια κατανάλωση, σε επίπεδο που θα συνέβαλε και στη γενικότερη διαπραγμάτευση μείωσης του μεγάλου κόστους των ενεργειακών εισαγωγών. Η ελληνική συμμετοχή δεν αξιοποιήθηκε ούτε καν ως μέσο πίεσης για την επίλυση των διαφορών με την Αλβανία στο κρίσιμο ζήτημα της ΑΟΖ στο Ιόνιο που αφορά και τα κοιτάσματα ανοιχτά της Κέρκυρας, όπως του Αχιλλέα και του Πύρου.

Αντί για διασφάλιση της κρατικής συμμετοχής στα προτεινόμενα σχέδια αγωγών, όπως το συγκεκριμένο έργο, προχωρά η ιδιωτικοποίηση ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες, εκτός απ' τις προφανείς στην επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης και στα δικαιώματα των εργαζόμενων στον κλάδο.

• Αφενός η χώρα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στο κουβάρι των ευρωατλαντικών και ρωσικών ενεργειακών σχεδίων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και οδών μεταφοράς, στον ανταγωνισμό ρωσικών και αζέρικων εταιρειών.

• Αφετέρου, η υλοποίηση κάθε σχετικού έργου δεν εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέδιο αναβάθμισης του εγχώριου συστήματος μεταφοράς και διανομής του φυσικού αερίου με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.

Συγκριτικά με τη διασφάλιση της ελληνικής συμμετοχής σε άλλα σχέδια, όπως για παράδειγμα του "Σάουθ Στριμ", επιλέγεται το προβάδισμα σε ένα ευρωατλαντικό σχέδιο, που στηρίζεται στον ενεργειακό άξονα Αζερμπαϊτζάν - Τουρκίας, σε μια περίοδο κλιμάκωσης της αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων απ' την Τουρκία. Προτάσσεται ένα σχέδιο που δε διασφαλίζει μέχρι στιγμής δυνατότητα διακλάδωσης από το έδαφος της Ελλάδας προς την ευρύτερη περιοχή.

Οι συγκεκριμένες επιλογές δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης εθνικής ενεργειακής πολιτικής, ούτε επιπολαιότητας και ανικανότητας της ελληνικής ενεργειακής διπλωματίας. Αντίθετα, αποτελούν επιλογές και συνέπειες της αστικής πολιτικής που υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς και των δεσμεύσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ωφελημένοι οι ισχυροί όμιλοι

Σ' αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο, αποτελεί προτεραιότητα η υλοποίηση του νότιου ενεργειακού Διαδρόμου της ΕΕ, ενώ βαφτίζεται ανεδαφική κάθε απαίτηση προστασίας του λαϊκού συμφέροντος. Αντίστοιχα, στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας επιταχύνεται η ολοκλήρωση της "απελευθέρωσης" της σχετικής αγοράς και η συρρίκνωση της ΔΕΗ, ώστε να διασφαλισθούν μερίδια και κέρδη για τους ανταγωνιζόμενους ομίλους, με αρνητικές συνέπειες στις τιμές λαϊκής κατανάλωσης, στην αξιοποίηση εγχώριων πηγών, στη διαχείριση του δικτύου και στους εργαζόμενους του κλάδου.

Η αστική πολιτική ανάδειξης της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο,

• Δεν συμβάλλει στη λαϊκή ευημερία, αλλά στη διασφάλιση ενός γεωγραφικού χώρου διέλευσης αγωγών προς όφελος κοινοπραξιών ισχυρών ομίλων.

• Δεν αξιοποιεί προς όφελος του λαού τα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα όπως η αύξηση του γεωπολιτικού ρίσκου για την κάλυψη μέρους των ενεργειακών αναγκών της ΕΕ απ' τη Βόρειο Αφρική, καθώς και η αναβάθμιση της σημασίας των ρωσικών αγωγών προς τη Γερμανία και την Ιταλία.

• Εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης στη Συρία και στο Ιράν.

• Ανοίγει το δρόμο της συνεκμετάλλευσης των θαλάσσιων ελληνικών κοιτασμάτων από ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρούς ομίλους, χωρίς διεθνή κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

• Εμφανίζει ως εθνικό φορέα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, ένα κρατικό γραφείο διανομής του εγχώριου ορυκτού πλούτου στους μονοπωλιακούς ομίλους.

Για τη διασφάλιση αμοιβαία επωφελούς διακρατικής συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα απαιτείται αλλαγή πορείας, ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των εγχώριων πηγών Ενέργειας και του φυσικού πλούτου, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο, αποδέσμευση απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σ' αυτό το πλαίσιο, μπορεί να λειτουργήσει ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ο οποίος

• θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και

• θα αξιοποιεί σ' αυτήν την κατεύθυνση τη διακρατική συνεργασία για την ανάπτυξη ενεργειακών δικτύων καθώς και για συστηματική έρευνα των εγχώριων πηγών».

Η ενεργειακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ

Για «έλλειψη εθνικού ενεργειακού σχεδιασμού» κατήγγειλε την κυβέρνηση η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Ουζουνίδου, μιλώντας χτες σε ημερίδα του Ινστιτούτου Διεθνώς σχέσεων και του ΙΟΒΕ για τον αγωγό ΤΑΡ. Οπως είπε,

«για τον ΣΥΡΙΖΑ η ενέργεια και οι αγωγοί, είναι για την οικονομία ό,τι το αίμα και οι αρτηρίες για τον ανθρώπινο οργανισμό αντίστοιχα», εννοώντας την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας και τους ντόπιους καπιταλιστές, στους οποίους μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να μειώσει το κόστος της Ενέργειας. Είπε ακόμα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποδίδει μεγάλη σημασία στο να καταστεί η χώρα μας επί της ουσίας ενεργειακός κόμβος με σημαντικά οφέλη για την εθνική οικονομία και τους πολίτες κι όχι απλά γεωγραφικός χώρος διέλευσης αγωγών».

Θέλει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην περιοριστεί η ντόπια αστική τάξη στο ρόλο του κατασκευαστή αγωγών και πελάτη της Ενέργειας, αλλά να αναβαθμιστεί σε ρόλο διαχειριστή, με δεδομένη τη γεωστρατηγική θέση της χώρας, την οποία μνημόνευσε σε άλλο σημείο η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο αυτό, χαιρέτισε την κατασκευή του TAP

«και κάθε άλλο σχέδιο το οποίο θα προσφέρει πλεονεκτήματα στην οικονομία και στην κοινωνία μας».

Εκεί, όμως, που πραγματικά έδωσε τα ρέστα της η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν όταν προσπάθησε να αναλύσει την «εθνική ενεργειακή πολιτική», αποσπασμένη από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς των πολυεθνικών για την Ενέργεια, για να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι είναι δυνατόν τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία και ταυτόχρονα μια κυβέρνηση να ασκεί ενεργειακή πολιτική υπέρ του λαού.

Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι

«ο ενεργειακός σχεδιασμός είναι η σε κάθε χρονική στιγμή διαμορφούμενη ισορροπία των ξένων συμφερόντων, όπως αυτά εκπροσωπούνται από τις πολυεθνικές εταιρείες».

Δεν είπε όμως ότι αυτές θα συνεχίσουν να υπάρχουν με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ότι το ντόπιο κεφάλαιο:

• διατηρεί ισχυρές σχέσεις με ξένες εταιρείες,

• συμμετέχει στους ανταγωνισμούς

• και προσπαθεί να αναβαθμίσει τη θέση του σ' αυτούς.

Σύμφωνα με την ίδια, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει

«πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» και θα «αναζητήσει συμμαχίες στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και στον κόσμο και να βοηθήσει, ώστε το νέο που γεννιέται να χαρακτηρίζεται από δημοκρατία, δικαιοσύνη και σεβασμό στο περιβάλλον».

Θα αναζητήσει δηλαδή νέους ιμπεριαλιστές συμμάχους για τα ντόπια μονοπώλια, για να δώσουν από καλύτερη θέση τη μάχη στους ανταγωνισμούς που θα οξύνονται διαρκώς.

Οι αντιφάσεις στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αναβλύζουν από κάθε του προσπάθεια να πείσει ότι το μονοπωλιακό συμφέρον, με την κατάλληλη διαχείριση, μπορεί να ταυτιστεί με το συμφέρον του λαού.

Τέτοιο πράγμα δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε πρόκειται να υπάρξει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κοροϊδεύει ωμά το λαό, όταν λέει ότι με άλλες ιμπεριαλιστικές κολεγιές η ενεργειακή πολιτική μπορεί να υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον, με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία.

Η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία και η αποδέσμευση από κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό είναι αυτά που μπορούν να εξασφαλίσουν τα λαϊκά συμφέροντα και στον τομέα της Ενέργειας. Εκεί είναι που πρέπει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του ο λαός.

Π.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
(Βλέπε και παρεμβάσεις φορέων στην Ημερίδα)