Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ


Η ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΚΙ Η ΓΟΝΙΜΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι.
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
 Με τα πλατιά ποτάμια της οργής

ΣΕ όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού του άνυδρου πλανήτη οικοδομείται ο Γενναίος Νέος Κόσμος.
ΠΡΕΠΕΙ το δίχως άλλο «να υψώσουμε πύργο ατίθασο απέναντί τους». Ένας τρόπος υπάρχει για να το κατορθώσουμε: Να σταθούμε με μεγαλύτερη υπευθυνότητα απέναντι στους εαυτούς μας, και να ορθώσουμε το ανάστημά μας προασπίζοντας και ενισχύοντας τους θεσμούς που προωθούν τη συλλογική δράση και –αν δεν το έχουμε ακόμα αντιληφθεί– είναι οι μόνοι που μπορούν να ανακόψουν την επέλαση των βαρβάρων και να ματαιώσουν τα σχέδιά τους.
ΤΟ ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΜΑ θεσμών και αξιών είναι η «φιλοσοφία» των ισχυρών του Κεφαλαίου. Να κατασκευάζουν υπηκόους χωρίς αντιστάσεις, συνεργούς στην κάθε Σταυροφορία τους, άλλοθι που θα καθαγιάζει το χρήμα και θα ευλογεί τα όπλα τους, που θα φέρνουν φρέσκο χρήμα, που θα φτιάχνει καινούργια όπλα…
ΝΑ ΓΙΑΤΙ, χρόνια τώρα, οι πολιτικοί γελωτοποιοί των ισχυρών του κεφαλαίου απαξιώνουν τον συνδικαλισμό, κάνοντάς μας να νοιώθουμε αποστροφή στο άκουσμά του. Να γιατί –παράλληλα με τον ανταγωνισμό των Αγορών– βιώνουμε μια ανήθικη εποχή, η οποία έχει μετατρέψει το «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» του Πρωταγόρα σε «πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα», καθιστώντας μας άγουρα και αγοραία υποκείμενα, μεταλλάσσοντάς μας αργά μα σταθερά από πολίτες σε ανδράποδα και ιδιώτες, αλληλοσπαραγμένους και σπαράγματα σ’ ένα ομοίωμα ζωής.
ΈΧΟΥΜΕ υποχρέωση να αντισταθούμε στις επιλογές που ναρκοθετούν το παρόν και υποθηκεύουν το μέλλον μας και τη ζωή των παιδιών μας.
Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι…
ΓΙΑ να μην είμαστε το μόνο επουσιώδες εν επαρκεία είδος στις άθλιες αγορές εργασίας, δίπλα στα τελάρα με τα μεταλλαγμένα.
ΓΙΑ να μη μείνουμε αντικείμενο άνευ αξίας στις αγορές εργασίας του ασύδοτου καπιταλισμού.
ΓΙΑ να μη γινόμαστε προεκλογικώς αντικείμενα πλειοδοσίας, και μετεκλογικώς υποκείμενα σκέτα.
ΝΑΙ! Παλεύουμε με τέρατα και δαίμονες. Με μπαρακούντες και γύπες… Τότε; Που πάμε λοιπόν παιδιά της νύχτας;
ΘΕΛΟΥΜΕ, άραγε, να συναντήσουμε έναν κόσμο, όπου θα ηττώνται οι Καραμανλήδες και θα νικάνε οι Παπανδρέου (και τούμπαλιν), όταν κι οι δυο μαζί θάβουν το μέλλον μας στις νεοφιλελεύθερες χωματερές;
Ή ΘΕΛΟΥΜΕ έναν κόσμο στον οποίο θα βγαίνουν κερδισμένοι οι πολίτες, οι άνθρωποι, η ζωή μας κι ο κόσμος ο ίδιος; Αν ναι, τότε…
Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
Φίλε μου όσοι δεν ένιωσαν ποτέ με τι
Σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά
Χτίζουμε ονειρευόμαστε και τραγουδάμε!
ΠΑΜΕ με τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη. Κι ας είναι επίπονος ο αγώνας. Γιατί αξίζει να δοκιμάζεις. Πάλι και πάλι και ξανά… Επειδή αν εγκαταλείπεις κάθε φορά που δεν πετυχαίνεις το στόχο, τότε περίμενε να συμβεί το χειρότερο… 


  Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι. 


Σημείωση: Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2004, στο περιοδικό εδώ, της Ομοσπονδίας Διυλιστηρίων (ΠΟΕΠΔΧΒ), και αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ο ΠΑΛΜΟΣ (αρ. φ. 18, Δεκ. 2004, σελ. 2, εδώ), των εργαζομένων της Πανελλήνιας Ένωσης Εργαζομένων ΕΚΟ (ΠΕΠΕΚΟ). 

Σκηνές από τον εφιάλτη της Δευτέρας

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι μόνο οι σκηνές από το έργο της Δευτέρας, αφού το 2018 θα έρθει το 2011



 ΣΦΑΓΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ Παλλαϊκός ξεσηκωμός στην απεργία 21-22 Απρίλη
Τον οριστικό ενταφιασμό όσων ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις της τελευταίας 20ετίας, αποφάσισε χτες η κυβέρνηση, καταργώντας τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης και τα κατώτερα όρια των συντάξεων. Μειώνουν την κρατική χρηματοδότηση. Η λεγόμενη «βασική» σύνταξη θα ανέρχεται μόλις στα 360 ευρώ. Ο υπολογισμός του συντάξιμου μισθού στο ανταποδοτικό τμήμα θα γίνεται σε ολόκληρο τον εργάσιμο βίο, με ταυτόχρονη μείωση του συντελεστή αναπλήρωσης για την 35ετία, που θα οδηγήσει σε μείωση από το 70% που ισχύει σήμερα στο 50%. Ετσι, θα χρειάζονται πάνω από 40 χρόνια δουλειάς για σύνταξη, ενώ η μείωσή της θα φτάσει στο 30% σε σχέση με σήμερα. Το χαράτσι (νέος ΛΑΦΚΑ) σε όλες τις συντάξεις πάνω από 1.400 ευρώ, από το 2010, τις μειώνει άμεσα και απόλυτα.

Το πακέτο-εφιάλτης
Μέτρα - σοκ, όπως μειώσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων και απολύσεις στο Δημόσιο, θα περιλαμβάνει το πακέτο- εφιάλτης που θα συζητήσουν από τη Δευτέρα στην Αθήνα οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ με την ελληνική κυβέρνηση.

Περισσότερη δουλειά, μικρότερες συντάξεις

20%-30% θα μειωθούν οι συντάξεις από το 2018
Η μείωση των συντάξεων μετά τον νέο τρόπο υπολογισμού τους (από το 2018 ή και νωρίτερα) είναι το μεγάλο αγκάθι στο νέο ασφαλιστικό τοπίο. Σίγουρα θα υπάρξει μείωση συντάξεων από 20% έως και 30%, ενώ για να λάβει ένας ασφαλισμένος αξιοπρεπή σύνταξη θα πρέπει να εργάζεται 37- 40 χρόνια.

Μειώσεις μισθών ζητεί για τον ιδιωτικό τομέα ο Ολι Ρεν

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

mov. κόμικς|εικόνες|λόγια

Το νέο τεύχος, Νο 3, του πολύ καλού περιοδικού, που ήρθε να ανπληρώσει το κενό της Βαβέλ.
Κόμικς: Shelton, Ancco, Smart, Palumbo, Mezzo-Pirus, Μανιατόπουλος, Ανάν, Ζαφειράτος.
Κείμενα: Κουκουλάς, Κούλας, Κούτσης, Benacris.
Από αύριο, 15 Απριλίου 2010.

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Οράματα


Έτσι είναι με τα οράματα.
Κάποιοι
βλέπουν, κάποιοι έχουν,
και κάποιοι τα πουλάνε.

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Ι-δανεικά

Το δικό μας κόστος είναι δυσβάστακτο.
Το δικό τους είναι κοινωνική προσφορά.

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Αυτός παίρνει βίζα, εμείς βίζιτα

Ο Γιώργος ήταν πολύ σεμνός με τον πρόεδρο.
Η βοήθεια που θα σας δώσουμε θα είναι τόση -μετά συγχωρήσεως.


Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Γαργάρες Μεγάλων Ανδρών

Στρατιώτες του κινήματος εν ώρα συνωμοσίας
Παπουτσής: «Τι είναι αυτά που ακούμε εδώ; Σε ποια κυβέρνηση νομίζετε ότι είστε υφυπουργός; Οφείλετε να μην ξεχνάτε ούτε στιγμή ότι στη θέση που κάθεστε έχουν καθίσει διαπρεπείς πολιτικοί της παράταξής μας, που καθόρισαν το πλαίσιο της κοινωνικής δικαιοσύνης σε αυτόν τον τόπο. Αλλο πράγμα η έξοδος από την κρίση και άλλο να χάσουμε την ψυχή μας. Δεν σας το επιτρέπουν τα εκατομμύρια ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ» είπε εξοργισμένος ο κ. Παπουτσής χτυπώντας το χέρι του στο βήμα. Και συνέχισε σε ακόμη πιο υψηλούς τόνους: «Οι αγορές είναι αγορές και δεν μπορούν να καθορίζουν την πολιτική της κυβέρνησης» καταλογίζοντας στον υφυπουργό ότι θέτει διλήμματα σαν να ήταν «εκπρόσωπος των Financial Times».
«Δεν υπάρχει κανένα προσωπικό θέμα με τον κο Σαχινίδη, τον οποίο τιμώ απόλυτα, διότι εργάζεται σκληρά σε μια υπόθεση τρομακτικά δύσκολη, πρωτόγνωρη για την ελληνική πραγματικότητα και πολιτική ζωή».

Σκανδαλίδης: «Όλοι μας αυτές τις ημέρες νιώθουμε μια γροθιά στο στομάχι των ιδεών, των στόχων και των οραμάτων μας. Η εικόνα και το περιεχόμενο της πολιτικής μας δεν έχουν και πολλή σχέση με τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Θα έλεγα ότι δεν έχουν σχέση με το ΠΑΣΟΚ».
«Είμαι στρατιώτης του Κινήματος. Γυρίζω όλη την Ελλάδα και στηρίζω τον Πρωθυπουργό. Θα πάμε συντεταγμένα».

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

–1η θέση με 14,6% ανεργία. (ΕΕ 8,7%)
–Οι άνεργες γυναίκες κάτω των 24 ετών είναι 37%, σχεδόν διπλάσιες από τους άνεργους άνδρες (20%).
–250.000 δουλεύουν στο σπίτι και σε δουλειές που δεν καταγράφονται (άτυπες μορφές εργασίας).
ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

–876.000.000 αναλφάβητοι. Τα 2/3 είναι γυναίκες.
–20% πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού στην οικογένεια. Χιλιάδες απ’ αυτές χάνουν τη ζωή τους.
–600.000 το χρόνο πεθαίνουν κατά τη διάρκεια του τοκετού από έλλειψη σωστής φροντίδας.
–Εκατομμύρια ανήλικα κορίτσια οδηγούνται σε αναγκαστικούς γάμους, και δεκάδες χιλιάδες πουλιούνται ως σεξουαλικές σκλάβες.
–2.000.000 κορίτσια το χρόνο υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων.
–Κάθε 6 λεπτά στις ΗΠΑ βιάζεται μια γυναίκα.

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΜΟΥΤΖΑΝ-ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟΥ

ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου. Ζακύνθια. Ελάχιστα γνωστή στα Νέοελληνικά γράμματα.
Γεννιέται το 1801. Οικογένεια ιδιαίτερα εύπορη και με μεγάλη επιρροή στα πολιτικά πράγματα του νησιού.
Πεθαίνει στη γέννα το 1832, δυο μόλις χρόνια μετά τον εξαναγκασμό της σε γάμο.
Το υπερβολικά αυστηρό (ακόμη και με τα ήθη της εποχής) οικογενειακό περιβάλλον την αναγκάζει να περάσει τη μικρή ζωή της κλεισμένη στο σπίτι, δίπλα σε μια μητέρα καταδικασμένη στη σιωπή.
Με δασκάλους και αυτοδιδαχή αποκτά ευρεία μόρφωση. Γράφει στα ελληνικά και ιταλικά τραγωδίες, κωμωδίες, πραγματείες και μεταφράζει Οδύσσεια και Προμηθέα Δεσμώτη.
Δυστυχώς, από το πλούσιο έργο της σώζεται μόνο η Αυτοβιογραφία της. Με απλότητα, ειλικρίνεια και απαράμιλλη γλώσσα αναλύει τη δραματική σύγκρουση που καθορίζει τη ζωή της ανάμεσα σ’ ένα ελεύθερο πνεύμα και στους περιορισμούς που επιβάλλουν η οικογένεια και η κοινωνία, εξ’ αιτίας της γυναικείας της φύσης.
Η Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, και μόνο με την Αυτοβιογραφία της (λογοκριμένη από το γιο της στα σημεία που «έθιγαν» τη μητέρα του) ανήκει στις ξεχωριστές μορφές του Νέοελληνικού Διαφωτισμού. Λόγω δε των ιδιαίτερων συνθηκών ζωής της γίνεται πρόδρομος του αγώνα για τη γυναικεία απελευθέρωση.

8 ΜΑΡΤΙΟΥ: Μέρα της γυναίκας ή Νύχτα της ανθρώπινης ύπαρξης;

Αναζητώντας το άλλο μισό του ουρανού

ΚΑΘΕ 8 του ΜΑΡΤΗ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, στον «πολιτισμένο» Δυτικό Κόσμο γυναικοπαρέες διασκεδάζουν στα μπαράκια, «απελευθερωμένες» από τους άνδρες τους, την καθημερινότητα και τα προβλήματα τους.
Οι περισσότερες δεν γνωρίζουν καν που οφείλουν την απελευθερωμένη διασκέδασή τους αυτή τη συγκεκριμένη μέρα.
Φαίνεται πως οι προσπάθειες που έχουν καταβληθεί, για να την απογυμνώσουν από το περιεχόμενό της, έχουν ως έναν βαθμό καρποφορήσει. Για μας όμως αυτή η μέρα είναι σταθμός και σημείο αναφοράς στους πολιτικούς και κοινωνικούς μας αγώνες.
Νέα Υόρκη 1857 και 1908
Στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις.
Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας από 16 ώρες τη μέρα σε12, αλλά και εξίσωση των μισθών τους με τους μισθούς των ανδρών συναδέλφων τους, αφού εκείνη την εποχή η διαφορά ήταν τεράστια.
Τα χρόνια κυλούν βασανιστικά, ώσπου στις 8 Μαρτίου 1908 γυναίκες εργαζόμενες στις βιομηχανίες της Νέας Υόρκης διαδηλώνουν και πάλι, τιμώντας τη διαμαρτυρία του 1857, απαιτώντας το δικαίωμα στην ψήφο, το τέλος της παιδικής εργασίας και την κατάργηση των sweatshop (κάτεργα).
Η αστυνομία παρούσα. Κι όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες στιγμές, οι διαδηλώσεις εκείνες πνίγονται στο αίμα.
Κοπεγχάγη 1910
Μισόν αιώνα μετά τον πρώτο ξεσηκωμό της Νέας Υόρκης οι γυναίκες εξακολουθούν να διεκδικούν τα αυτονόητα.
Και το 1910, στην Κοπεγχάγη, στη Β΄ Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, η πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν –από τις επιφανέστερες φυσιογνωμίες του Γερμανικού, αλλά και του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος– θα καθιε-ρώσει την 8 του Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.
Κόσμος
Σήμερα, ενάμιση αιώνα μετά την ιστορική εκείνη ημέρα του 1857, οι εργαζόμενες γυναίκες στην χώρα μας, στον πολιτισμένο Δυτικό Κόσμο, και πολύ περισσότερο στον Τρίτο Κόσμο, βρίσκονται ακόμα αντιμέτωπες με τεράστια προβλήματα.
Μεξικό, 2003
Η εφαρμογή της Νεοφιλελεύθερης Οικονομικής αντίληψης και η άγρια καπιταλιστική αναδιάρθρωση αγγίζουν όλες τις πλευρές της ζωής και «προσφέρουν» στις γυναίκες διπλή καταπίεση: ταξική και κοινωνική.
Η αμείλικτη Τάξη Πραγμάτων
Η εργαζόμενη γυναίκα στην εποχή μας εξακολουθεί να παίρνει χειρότερες αποδοχές από τον άντρα (στη χώρα μας μάλιστα αμείβονται με το 68% του ανδρικού μισθού) ενώ χρησιμοποιείται σε βαρύτερες εργασίες.
Φασονάδικα, φαστφουντάδικα και κάθε λογής «άδικα», είναι σύγχρονοι τόποι μαρτυρίου γυναικών, ενώ όσες έχουν το προνόμιο να εργάζονται σε «ανώτερες» εργασίες καταλαμβάνουν δύσκολα διευθυντικές θέσεις. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα.
Χονγκ Κονγκ: Eργάτριες-θύματα της Παγκοσμιοποίησης.
12 Ιανουαρίου 2003.
Διαδήλωση μεταναστριών (οικιακών βοηθών)
ενάντια στη μείωση μισθών, μπροστά από την έδρα της κυβέρνησης.
Στο Χονγκ Κονγκ ζουν πάνω από 200.000

μετανάστες και μετανάστριες, κυρίως από τις Φιλιππίνες.

Και παρά το ότι ο κοινωνικός πλούτος αυξάνεται, οι ανισότητες διευρύνονται, κατεβ
άζοντας τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε τραγικά επίπεδα, και στέλνοντας στο περιθώριο εκατομμύρια εργαζόμενες σε όλο τον κόσμο.
Στα όμορφα χρόνια μας τα πρώτα θύματα της ανεργίας είναι οι γυναίκες.
Η Νέα Τάξη πραγμάτων με τις άκρατες ιδιωτικοποιήσεις στην Παιδεία και την Υγεία, αλλά και με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη διάλυση του ωραρίου εργασίας, φορτώνει στις γυναίκες ολοένα και πιο δυσβάσταχτα βάρη.
Σκλάβα χωρίς αλυσίδες
Οι «ίσες ευκαιρίες» που απλόχερα προσφέρονται από την Ε.Ε. και τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών δεν απαντούν στις ουσιαστικές ανάγκες της σημερινής γυναίκας – εργαζόμενης – μητέρας – νοικοκυράς.
Αντίθετα, το σύστημα κερδίζει από το θεσμό της οικογένειας. Από τη μία χρησιμοποιεί την οικογένεια σαν άλλοθι για να διαφοροποιεί τις αποδοχές των εργαζομένων, και από την άλλη εξοικονομεί τεράστια κονδύλια από την απλήρωτη «οικιακή» εργασία.
Ρaul-Desire Τrouillebert, «Υπηρέτρια στο χαρέμι», 1874, λάδι σε καμβά.
(Μουσείο Καλών Τεχνών, Νίκαια)
Υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη και στην Αμερική οι γυναίκες, δουλεύοντας στο σπίτι, προσφέρουν 31-42 ώρες απλήρωτης εργασίας την εβδομάδα. Σήμερα όλο και περισσότερες γυναίκες συνειδητοποιούν πως είναι θύματα της Παγκοσμιοποίησης.
Η Γυναίκα στον πόλεμο
Κι ύστερα έρχεται ο πόλεμος. Όσο καλά και εάν ήταν σκηνοθετημένη η «πολιτισμένη εισβολή» και κατάληψη του Βελιγραδίου και της Καμπούλ από συμμάχους του ΝΑΤΟ δεν μπόρεσε να αποκρύψει τις βάρβαρες και αποτρόπαιες ενέργειες, τους βασανισμούς, τους βιασμούς, τις σφαγές.
Βαγδάτη: Μετά από λίγο αυτό
το νοσοκομείο θα βομβαρδιστεί.
Ο Μπους ανακαλύπτει την μπούρκα, και τη «φοράει» σαν δικαιολογία για να ξεκινήσει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τον πόλεμο στο Ιράκ. Η θέση της γυναίκας, δίπλα στο πεινασμένο από το πολύχρονο εμπάργκο παιδί της, ήταν η δικαιολογία στο νέο στυγνό έγκλημα.
Και η μάχη για τη ζωή
Η πορεία των γυναικών στην ιστορία υπήρξε δύσκολη, δύσβατη, με εμπόδια και περιορισμούς.
Εκατομμύρια εργάτριες και εργάτες έχουν δώσει σκληρές μάχες ενάντια στην καταπίεση και θυσιάστηκαν για έναν καλύτερο κόσμο.
Σημείωση: Το άλλο μισό του Ουρανού, σύμφωνα με μια κινέζικη παροιμία, είναι η Γυναίκα, αφού αυτά τα δύο στοιχεία (γυναίκα και ουρανός) συνθέτουν τον Κόσμο.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Οι Σειρήνες

ΜΕΡΑ ΤΗ ΜΕΡΑ, μέσα από βρόμικες συναλλαγές διαπλεκόμενων πολιτικών και παιγνίδια κερδοσκόπων, η ζωή μας υποβαθμίζεται.
ΚΙ ΑΥΤΗ η υποβάθμιση παρουσιάζεται ως ρηξικέλευθη πράξη από τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι «όλα γίνονται για καλό μας», υπενθυμίζοντάς μας ότι «αυτό επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς».
ΟΜΩΣ, με μια σχεδία ταξιδεύουμε, αιώνες τώρα. Ένα ταξίδι που διαρκεί για τον καθένα μας 35 εργάσιμα χρόνια (σήμερα). Τρεισήμισι Οδύσσειες, δηλαδή. Και πάντα με την αίρεση ότι δεν θα μας προσθέσουν καμιά νέα ραψωδία στο Ασφαλιστικό, για να γράψουμε καινούργιο έπος.
ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ αυτές, λοιπόν, με τα πελώρια κύματα και τα μυθικά τέρατα, με τους αντεργατικούς υφάλους, τους εργασιακούς κυκλώνες και τις μαύρες ρουφήχτρες της ανεργίας, η μόνη ελπίδα για ν’ αντέξουμε είμαστε εμείς οι ίδιοι.
ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ μας, η λύση για να σωθούμε είναι να δεθούμε στο κατάρτι της κλυδωνιζόμενης σχεδίας μας.
ΕΠΕΙΔΗ, μόνο όταν ακούμε τις «γλυκές φωνές» των σειρήνων του εκσυγχρονισμού μπορεί ν’ αφουγκραστούμε το μαυλιστικό τραγούδι τους που οδηγεί στον κοινωνικό όλεθρο. Σαν το τραγούδι των Ομηρικών Σειρήνων που όποιος τ’ άκουγε ήταν καταδικασμένος να τελειώσει τη ζωή του σ’ ένα νησί στρωμένο με ανθρώπινους σκελετούς.
ΑΛΛΙΩΣ, αν κλείσουμε τ’ αυτιά με βουλοκέρι, στη συνέχεια θα σφαλίσουμε και τα μάτια μας. Και τότε τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες θα «κουβανούμε στην ψυχή μας». Αιωνίως.
ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ και παραμύθια… Επειδή η αλήθεια αποκαλύπτεται μόνο στον κόσμο των παραμυθιών, και κρύβεται επιμελώς στα παραμύθια των απόκοσμων της εξουσίας.
Ή ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα νικήσουμε ή ένας-ένας θα ηττηθούμε κατά κράτος.