Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το «σωτήριο» «κούρεμα» του χρέους...

Του Γρηγόρη ΛΙΟΝΗ
Μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Γύρω από το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών ξετυλίγεται τις τελευταίες μέρες μια έντονη αντιπαράθεση κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. «Λάδι στη φωτιά» έριξε ένα δημοσίευμα ξένης εφημερίδας που έκανε λόγο για ανάγκη χρηματοδότησης των τραπεζών με επιπλέον 20 δισ. Πίσω από τους αριθμούς κρύβονται οξυνόμενες αντιθέσεις τμημάτων του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών κέντρων για τη διαχείριση της κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και για το μέλλον των ελληνικών τραπεζικών ομίλων.

ΣΥΡΙΖΑ-Σταθάκης: Ριζοσπαστική σταθερότης

Ο Ιανός με το μοναδικό, δεξιό, πολιτικό του πρόσωπο

 ΣΥΡΙΖΑ

Με τα ίδια εργαλεία θα «τσακίζει» το λαό

Αποκαλυπτικές τοποθετήσεις από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκη

Νομιμοποίηση στη φορολεηλασία που υφίσταται ο λαός, αλλά και στα μνημόνια, προσέφερε απλόχερα χτες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αρμόδιος τομεάρχης Οικονομικών και Ανάπτυξης, Γ. Σταθάκης, σε συνέντευξή του στον ρ/σ «Βήμα».

Η ξεχασιάρα «Αυγή» και η Ρόζα Λούξεμπουργκ – Πολύ δυσάρεστες αναμνήσεις για όσους προσπαθούν να πείσουν ότι μια «αριστερή κυβέρνηση» στο έδαφος του καπιταλισμού θα ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική

Αφίσα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας που κυκλοφόρησε
στις εκλογές του 1920, γράφει: «Οι ψηφοφόροι υιοθετούν τη στάση σας! Δικτατορία των τραπεζιτών ή δικτατορία των εργαζομένων;»

*

Στις 15 Γενάρη του 1919 δολοφονήθηκαν οι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ. Οι δολοφόνοι έστειλαν το σώμα του Κ. Λίμπκνεχτ στο νεκροτομείο σαν «πτώμα αγνώστου ανδρός», ενώ το σώμα της Ρ. Λούξεμπουργκ το πέταξαν σε ένα κανάλι όπου βρέθηκε μόλις στις 31 του Μάη του 1919.

Η δολοφονία των Λίμπκνεχτ - Λούξεμπουργκ δεν ήρθε στα ξαφνικά. Είχε προηγηθεί η εργατική επανάσταση του 1918 στη Γερμανία, η ίδρυση του ΚΚ Γερμανίας σαν γέννημα ακριβώς των ίδιων των αναγκών της επανάστασης, που τελικά καταπνίγηκε στο αίμα από την αστική τάξη. Τα γεγονότα εκείνης της περιόδου προσφέρονται για την εξαγωγή πλήθους συμπερασμάτων, χρήσιμων για την επαναστατική πάλη και σήμερα.

***

«Εκείνοι που δεν κινούνται,

δεν παρατηρούν τις αλυσίδες τους»

Ρόζα (1871-1919)

Ο Τσίπρας, τα εύσημα της αστικής τάξης, το τέλος του ευρωπαϊκού... πολιτισμού, η επανίδρυση της Ευρώπης, το γεωπολιτικό παιχνίδι και η πλανητική διάσταση του ΣΥΡΙΖΑ

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ

Αποζητά τα εύσημα της ΕΕ και της αστικής τάξης

Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του

Στο διαγκωνισμό του με τον Αντ. Σαμαρά για το ποιος είναι ικανότερος να διαχειριστεί την έξοδο απ' την κρίση και την αναιμική ανάκαμψη υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, ο Αλ. Τσίπρας ανέσυρε, χτες, μιλώντας στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, τις κατηγορίες για διαπραγματευτική υστέρηση της κυβέρνησης, για «φαύλο» και «σάπιο πολιτικό προσωπικό».

Ως μέτρα «έξω από το πλαίσιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού»
παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις,
παρότι αποτελούν κεντρική κατεύθυνση της ΕΕ πολύ πριν από την κρίση

Από θέση θιασώτη της ΕΕ απάντησε στα διλήμματα που θέτει ο Αντ. Σαμαράς χαρακτηρίζοντάς τα «ανόητα» και δηλώνοντας σε ό,τι αφορά την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Κομισιόν πως «σκοπεύουμε να αξιοποιήσουμε όλους τους τρόπους (...) για να αναβαθμίσουμε τη διαπραγματευτική δυνατότητα της χώρας», για λογαριασμό των αστικών συμφερόντων απ' τη σκοπιά των οποίων και μόνο διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις στα ευρωενωσιακά διαβούλια.

Προς απατημένο τροτσκιστή σύζυγο – Η ιΔΕΑ του Νταβανελλικού Μαρξισμού και η ολική έκλειψη της άρχουσας τάξης

 

 (Προ)σημείωση Μποτίλιας

Ο εις την κάτωθι φωτό και στα αριστερά εικονιζόμενος, πρόκειται περί του κυρίου Αντώνη Νταβανέλλου, ηγέτη της τροτσκιστικής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, ΔΕΑ, η οποία (όπως διαβάζουμε) πρεσβεύει τον Επαναστατικό Μαρξισμό, και κατά την οποία

• «μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες».

Φαίνεται, όμως, ότι αυτός (ο πλούτος) μόνο στα χωράφια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, της Ε.Ε. μπορεί να καρπίσει.

Επίσης, σύμφωνα με την οργάνωση

SOS ΣΥΡΙΖΑ προς ΣΕΒ από το βρίκιον AURORA – «Όραμα προόδου» με τους βιομήχανους

Save Our SEB

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΕΒ και το SOS  της «Αυγής»!

Αντιγράφουμε από άρθρο της «Αυγής της Κυριακής», 24/11/2013:

«Στην αρχή της κρίσης η μεγαλοαστική τάξη της χώρας, με εξαίρεση ίσως όσους ασχολούνταν με τον τομέα του εμπορίου, που πρώτος δέχτηκε τα πλήγματα της ύφεσης, εκτίμησε πως οι πολιτικές των Μνημονίων όχι μόνο δεν την αφορούν, αλλά θα βγουν και ωφελημένοι από την ελαστικοποίηση των σχέσεων και τη μείωση του κόστους της εργασίας. Σήμερα όλοι, ακόμα και οι μεγάλοι εγχώριοι βιομηχανικοί παράγοντες, ανακαλύπτουν πως το σχέδιο δεν σταμάτησε στο σάρωμα του εμπορίου και της μικρομεσαίας επιχείρησης. Το σχέδιο αφελληνισμού των πάντων δεν είχε τελικά καμία εξαίρεση. Σήμερα, όλοι αυτοί ανακαλύπτουν πως τα κυβερνητικά σχήματα που στήριξαν δεν υπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά αυστηρά τα σχέδια των δανειστών και ειδικότερα της γερμανικής ελίτ».

Τι προκύπτει απ' αυτή την παράγραφο του άρθρου;

Ο οπορτουνισμός ως πολιτικό ρεύμα στο έδαφος του καπιταλισμού

ΚΟΜΕΠ 2009, Τεύχος 1

Της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ

H συνεπής και αδιάλλακτη πάλη απέναντι στον οπορτουνισμό απoτελεί πλευρά του επαναστατικού χαρακτήρα του κομμουνιστικού κόμματος. Με τον όρο οπορτουνισμό εννοούμε την τάση άρνησης των επαναστατικών αρχών του κομμουνιστικού κινήματος. Είναι αποτέλεσμα της επίδρασης και διείσδυσης της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας. Εχει συγκεκριμένη υλική βάση. Στην ανάπτυξή του εκδηλώνεται ανοιχτά ως προδοσία των επαναστατικών αρχών ή ως αποστασία από το επαναστατικό κίνημα.

Με τον όρο αναθεωρητισμό εννοούμε την αντιεπιστημονική επανεξέταση των θέσεων του μαρξισμού-λενινισμού. Ο αναθεωρητισμός ως κατεύθυνση διαμορφώθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα με πιο χαρακτηριστικό του εκπρόσωπο τον Μπερνστάιν. Ο Λένιν έδωσε τον εξής χαρακτηρισμό: «Σε τι συνίσταται η “νέα” κατεύθυνση που βλέπει “κριτικά” τον “παλιό δογματικό” μαρξισμό, αυτό μας το είπε αρκετά καθαρά ο Μπερνστάιν […] το αίτημα της αποφασιστικής στροφής από την επαναστατική σοσιαλδημοκρατία προς τον αστικό σοσιαλρεφορμισμό συνοδευόταν από μια όχι λιγότερο αποφασιστική στροφή προς την αστική κριτική όλων των βασικών ιδεών του μαρξισμού» [1. Β. Ι. Λένιν: «Οι διαφωνίες στο ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα», «Απαντα», 5η έκδοση, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», τ. 20, σελ. 65-74].