Βλέπε κι άκου: Ο Δημήτρης Κουτσούμπας στο ΜΕGΑ (ΒΙΝΤΕΟ) και στο Radio Hellas της Μελβούρνης (AUDIO)

«Ούτε τα μικρά παιδιά δεν πιστεύουν σήμερα ότι μια χώρα ή η ΕΚΤ, ή η Κομισιόν θα δεχτεί κούρεμα χρέους και μάλιστα τόσο μεγάλο που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να απαιτήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα που πάλι θα τα πληρώσει ο ελληνικός λαός»

*

Η συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο ΜΕGΑ

***

Η συνέντευξη του Δ. Κουτσούμπα στο Radio Hellas της Μελβούρνης

 *

Ακολουθούν τα κείμενα των συνεντεύξεων

Όταν η "Καθημερινή" ασχολείται με το κίνημα (ή, όταν ο Πάσχος Μανδραβέλης εκθέτει τους "αντισυνωμοσιολόγους"....)

 
Όποιος διακρίνει μπάτσους και κουκουλοφόρους
να συντονίζουν ενέργειες στη φωτογραφία, έχει ψυχολογικά προβλήματα...

Οταν η «Καθημερινή» ασχολείται με το κίνημα...

«Ενας από τους πιο διαδεδομένους μύθους της μεταπολίτευσης ήταν εκείνος των προβοκατόρων στις διαδηλώσεις... για να βγάζουν το κακό όνομα στην Αριστερά ή στο "Κίνημα". Φυσικά αυτός δεν είναι ο μόνος παραλογισμός που με το "λέγε λέγε" της ιδεολογικά κυρίαρχης Αριστεράς επικράτησε στον τόπο. Η "θεωρία των προβοκατόρων", όμως, μετεξελίχθηκε και το κυριότερο άρχισε να χρησιμοποιείται από την ακροδεξιά. Το πρόβλημα πολλών της Αριστεράς σήμερα δεν μπορεί να εξηγηθεί με πολιτικούς όρους. Οι παραλληλίες με την ακροδεξιά που πολλάκις εμφανίζονται εξηγούνται μόνο ψυχαναλυτικά»... Αυτά έγραψε στη χτεσινή «Καθημερινή» ο Π. Μανδραβέλης.

Ρίχνουν χρήμα για να ταυτίσουν τον κομμουνισμό με το φασισμό

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΝΗΜΗ»

 

Χρήμα με ουρά διαθέτει η ΕΕ και προωθεί στην αγορά η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να προπαγανδιστεί και στη χώρα μας το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, με το οποίο επιχειρείται να ταυτιστεί η ναζιστική θηριωδία με τον κομμουνισμό και τις σοσιαλιστικές χώρες.

Το σχετικό πρόγραμμα απευθύνεται σε δήμους πανεπιστήμια και ΜΚΟ που καλούνται να οργανώσουν εκδηλώσεις με αντίτιμο 100.000 ευρώ για κάθε ανάλογο έργο. Πρόκειται για μια χυδαία και κατάπτυστη προσπάθεια, η οποία δείχνει πού στοχεύουν, τι πραγματικά τους ενοχλεί. Αλλοιώνοντας την ιστορική μνήμη, πασχίζουν να ακρωτηριάσουν ριζοσπαστικές, αγωνιστικές διαθέσεις, προς ισχυροποίηση της εξουσίας των μονοπωλίων, ώστε με το λαό υποταγμένο τίποτε να μην απειλεί την κυριαρχία τους.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ: Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε μόνη της

Προχτές ήταν ένας σκηνοθέτης, χτες ένας πολιτικός και ένας δημοσιογράφος, πιο πριν μια συγγραφέας. Αρθρογραφούν, κάνουν δηλώσεις μ' ένα μοτίβο: «Καθένας κουβαλά έναν φασίστα μέσα του». Κι επικαλούνται τον ανυποψίαστο, ίσως, στο μακρινό 1979, Δ. Σαββόπουλο, που στον «πολιτευτή» του έκανε λόγο για «ένα φαλάκρα απέξω κι από μέσα».

Το δούλεψε προχτές για να το επικαιροποιήσει ο Γκορίτσας (ο σκηνοθέτης), επικαλούμενος τις διαμαρτυρίες για τα γιαουρτώματα που είχε κάνει η συγγραφέας Σ. Τριανταφύλλου και το απογείωσαν χτες ο Ν. Μπίστης με δηλώσεις στον «Αντέννα» και ο Π. Μανδραβέλης με άρθρο στην «Καθημερινή».

Ρουφιάνοι των εφοπλιστών – Το νέο βίντεο της ΚΝΕ για τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας

Και στο youtube

Για τα περί ανόδου του ευρωσκεπτικισμού – Η προσπάθεια από σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις να συγκροτηθεί ένα ρεύμα υπεράσπισης της ΕΕ

 

Τις τελευταίες μέρες, ο αστικός Τύπος, με αφορμή τη νίκη σε ένα δήμο της Νότιας Γαλλίας σε επαναληπτικές εκλογές του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Λεπέν και τα υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, επίσης τη συμμετοχή στην κυβέρνηση της Νορβηγίας του εθνικιστικού, ρατσιστικού Κόμματος Προόδου και τα παζάρια στην Αυστρία των εθνικιστών για συμμετοχή στην κυβέρνηση, σηκώνουν το φόβο για την άνοδο ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων στην ΕΕ.

«Για ένα άλλο ύφος» (*) – Ο Νίκος Μπογιόπουλος μας θυμίζει ένα προφητικό κείμενο του Δάσκαλου Γιώργου Χουρμουζιάδη.

«Δεν ξέρω πόσο μακριά θα πάει αυτή η αγωνία. Πόσο θα κοστίσουν όλες αυτές οι τελευταίες πληγές, για να κλειστούν και να μην αιμορροούν πια! Να στεγνώσουν οι ιδρωμένες παλάμες που παραμένουν αμήχανες πίσω από μισόκλειστες πόρτες, από τότε που κάναμε την τελευταία χειραψία και πήρε ο καθένας το δικό του δρόμο! Ειλικρινά, σύντροφοι, δεν ξέρω πότε θα ξανακοιταχτούμε στα μάτια, χωρίς ενοχές ή ανώριμες και ξεπερασμένες υπεροψίες. Εκείνο όμως που ξέρω πολύ καλά είναι πως δεν μπορούμε να παριστάνουμε τους ικανοποιημένους ή τους σχεδόν ευτυχείς. Δεν μπορούμε να διαβάζουμε με τον ίδιο τόνο τις συγκυρίες αδιαφορώντας για τα λάθη του τονισμού μας. Τώρα μάλιστα, που τα πλαστικά οράματα της «ενωμένης» Ευρώπης υπονομεύονται από τους ίδιους τους κατασκευαστές τους και όλες εκείνες οι πομπώδεις περιγραφές του λαμπρού ευρωπαϊκού μέλλοντος αναλύονται σε τριμμένες λέξεις και φτηνές βωμολοχίες.

Τεσσερεισήμισι νέες ταινίες (δυο εκκρεμότητες και διόμισι καινούργιες) από την Τζία Γιοβάνη

Δυο ταινίες από την προηγούμενη βδομάδα, αφού με αφορμή την ανακήρυξη της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (7/10/1949) η Μποτίλια (ξανά)είδε την εκπληκτική Μπάρμπαρα, του Κρίστιαν Πέτσολντ, με αποτέλεσμα να μείνουμε λίγο πίσω.

Αν και με παρόμοιες ταινίες, μάλλον μπροστά τραβάμε.

*

Πρώτη και καλύτερη είναι Το παρελθόν, του Ασγκάρ Φαραντί.

Μας είχε δώσει τα καταπληκτικά Τι απέγινε η Έλι, («Αργυρή Αρκτος» σκηνοθεσίας στην Μπερλινάλε το 2009), Ένας χωρισμός, 2011 (τα συνιστούμε ανεπιφύλακτα), και το παλιότερο Πυροτεχνήματα την Τετάρτη. (Όλες οι ταινίες του Φαραντί από την Μποτίλια).

Ο Φαραντί συνεχίζει την λαμπρή διαδρομή της Ιρανικής κινηματογραφικής παράδοσης των: Αμπάς Κιαροστάμι, του ζωγράφου που έβαλε το Ιρανικό σινεμά στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη με τη Γεύση του Κερασιού το 1997 (Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, για το οδοιπορικό ενός «ιδανικού αυτόχειρα" σε αναζήτηση –έναντι αδράς αμοιβής–... νεκροθάφτη), Ματζίντ Ματζιντί με τα τρυφερά Παιδιά του Παραδείσου (έφτασε το 1997 μέχρι τα Όσκαρ, καθώς παρακολουθεί το δράμα και την περιπέτεια του εννιάχρονου Αλί, όταν χάνει τα παπούτσια της μικρής αδελφής του, που τα μοιράζεται μαζί της εναλλάξ, πρωί-απόγευμα), Τζαφάρ Παναχί με Το Άσπρο Μπαλόνι (πρώτη του ταινία το 1995 κερδίζει Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ των Καννών, καταγράφοντας την αγωνία μιας εφτάχρονης, που πηγαίνοντας να αγοράσει ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο χάνει τα χρήματά της).

Μόνο που στον Φαραντί οι τρυφερές ποιητικές εικόνες των ομοτέχνων του δίνουν τη θέση τους σε έναν σκληρό ρεαλισμό, με το προσωπικό δράμα να αποκαλύπτει τον σύγχρονο κονωνικό ιστό του Ιράν. 

*

Η δεύτερη ταινία είναι το χολιγουντιανό Prisoners του Καναδού Ντενί Βιλνέβ, που μας έχει δώσει το θεατρικής καταγωγής δράμα INCENDIES (2010), το βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Ουαζντί Μουαουάντ και εμπνευσμένο από τον εμφύλιο του Λιβάνου ('70 και '80), όπου δυο αδέρφια, μέσα από ένα επίπονο οδοιπορικό στη Μέση Ανατολή, ακολουθώντας την τελευταία επιθυμία της μητέρας τους, προσπαθούν να ξεδιαλύνουν το οικογενειακό τους παρελθόν.

Το INCENDIES παιχτηκε το 2011 με τον τίτλο Μέσα από τις Φλόγες, και κατά την Μποτίλια είναι από τις 10-15 καλύτερες ταινίες της τελευταίας πενταετίας.
 

*

Για τις υπόλοιπες δυόμισι ταινίες, ακούστε την Τζία και δεν θα χάσετε.

Καλή... διασκέδαση.

Μποτίλια Στον Άνεμο

Καταπληκτική Αλεξάνδρα Μπαλού στο «MEGA» άφησε Σταθάκη, Τσούκαλη και λοιπούς συγγενείς κάγκελο (VIDEO)

 «Οι προτάσεις των άλλων κομμάτων έχουν κοινό παρονομαστή το χτύπημα των εργαζομένων»

«Πρωτογενές πλεόνασμα, κούρεμα, επιμήκυνση, επαναδιαπραγμάτευση έχουν κοινό παρανομαστή το τι μέτρα θα ληφθούν για την κερδοφορία, για την ανταγωνιστικότητα, αυτά είναι τα ιερά και τα όσια της ΕΕ»

*

«Το να αποδέχεσαι τη δανειακή σύμβαση, σημαίνει ότι αποδέχεσαι και τους όρους με τους οποίους θα υπηρετηθεί»

«Ο λαός δεν πρέπει να μπει στη λογική οριζόντια ή κάθετα μέτρα», τόνισε η Αλεξάνδρα Μπαλού, στέλεχος του ΚΚΕ, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «MEGA».

Να δώσει άμεσα εξηγήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις του συνδικαλιστικού στελέχους του Ν. Αλεβιζόπουλου

Από: Lenin Reloaded

Το θέμα, που είναι μείζονος σημασίας, αναδεικνύεται στον σημερινό "Ριζοσπάστη." Αναδημοσιεύω το άρθρο του "Ρ": 

«Ο Μιχάλαρος μου επιτέθηκε το 2009 μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Μπροστά σε όλη την ομάδα του ΠΑΜΕ. Οι οποίοι τότε δεν αντέδρασαν (...) Μετά το 2005, όταν εμφανίσθηκε η κρίση, το ΠΑΜΕ πίεζε τους εργοδότες, δίνοντας κατάλογο εργαζομένων που έπαιρναν για εργασία. Ετσι δημιουργήθηκε ένα κλίμα για τα μέλη που είχαν ευνοϊκή μεταχείριση». Αυτήν την εξήγηση δίνει με συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» ο Γιώργος Αλεβιζόπουλος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και της παράταξής του στο Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, για την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στη Ζώνη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, λέει ότι η δράση των ταξικών συνδικάτων έφερε στη Ζώνη τη Χρυσή Αυγή και ότι λειτουργούσαν ως «μαφία» που «πίεζε» τους εργοδότες να δίνουν δουλειά σε «ευνοημένους» από το ΠΑΜΕ.