Από το "Η Δημοκρατία στην Ισπανία" (1873),
ΚΟΜΕΠ 2013, τευχ. 6.
Μέσω Lenin Reloaded
Με ένα τριπλό σχόλιο του Αντώνη από το
ιστολόγιό του
[...] Από το 1789 μέχρι το 1869 [η δημοκρατία]
αποτελούσε το ιδανικό ενθουσιωδών μαχητών ης ελευθερίας, οι οποίοι πάντα
φιλοδοξούσαν να την πετύχουν μέσα από σκληρό, αιματηρό αγώνα· και κάθε φορά που
πλησίαζαν να την πετύχουν, αυτή δραπέτευε και πάλι. Από τη στιγμή που ένας
βασιλιάς της Πρωσίας [ο Γουλιέλμος Α'] κατάφερε να δημιουργήσει μια γαλλική
δημοκρατία, όλα αυτά άλλαξαν. Από το 1870 –και αυτό αποτελεί πρόοδο– οι
δημοκρατίες δεν γίνονται πια από δημοκράτες, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν πια
καθαροί δημοκράτες, αλλά από βασιλικούς απελπισμένους από τη μοναρχία. Για ν'
αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο η μοναρχικά σκεπτόμενη αστική τάξη εδραιώνει τη
δημοκρατία στη Γαλλία και την διακηρύσσει στην Ισπανία –στη Γαλλία επειδή
υπάρχουν πολλοί υπερασπιστές της, στην Ισπανία επειδή ο τελευταίος πιθανός
βασιλιάς είναι σε απεργία.
Εδώ βρίσκεται μια διπλή πρόοδος.
Πρώτο, η μαγεία που περιέβαλλε μέχρι τώρα τ' όνομα
της δημοκρατίας διαλύθηκε. Μετά από τα γεγονότα στη Γαλλία και την Ισπανία μόνο
ένας Karl Blind [οπαδός της δημοκρατίας, που κράτησε σοβινιστική στάση στο
γερμανογαλλικό πόλεμο] μπορεί να παραμείνει προσκολλημένος στη μεταφυσική πίστη
στα θαυματουργά οφέλη της δημοκρατίας. Η δημοκρατία εμφανίζεται επιτέλους και
στην Ευρώπη ως αυτό που είναι σύμφωνα με τη φύση της και ως αυτό που αποτελεί
πραγματικότητα στην Αμερική –ως η πιο τελειοποιημένη μορφή της εξουσίας της
αστικής τάξης. [...] Από ‘δω και στο εξής η εργατική τάξη δεν μπορεί να
έχει πια αυταπάτες για τη φύση της σύγχρονης δημοκρατίας ως τη μορφή του κράτους
στην οποία η εξουσία της αστικής τάξης επιτυγχάνει την τελική, την πιο
τελειοποιημένη της έκφραση. Στη σύγχρονη δημοκρατία η πολιτική ισότητα, η οποία
σε όλες τις μοναρχίες υπόκειται ακόμα σε κάποιες εξαιρέσεις, επιβάλλεται επιτέλους
πλήρως. Και αυτή η πολιτική ισότητα τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από τη
διακήρυξη της θέσης ότι οι ταξικές διαφορές δεν αφορούν το κράτος, ότι η αστική
τάξη έχει στον ίδιο βαθμό το δικαίωμα να είναι αστική τάξη όπως και οι εργάτες
να είναι προλετάριοι;
Lenin Reloaded, 27/10/2013
_____________________________________
1. 23
Νοεμβρίου 2013 - 11:12 μ.μ.
2. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:15 μ.μ.
3. 23
Νοεμβρίου 2013 - 11:17 μ.μ.
Ως τώρα, βαράει μύγες, και χωρίς να είναι "tl:dr", που ‘λεγε και μια ψυχή.
Γιατί βέβαια, αν διαβαζόντουσαν οι Ένγκελς αντί των Ρούσηδων, δεν θα ήταν τα πράγματα όπως είναι σήμερα...