Φώτης Αγγουλές, 1911, Τσεσμέ, Τουρκία - 28 Μαρτίου 1964 Σχέδιο: Γ. Γ. Δήμου. Από «ΑΓΓΟΥΛΕΣ, ποιήματα», Σύγχρονη Εποχή, 2011 |
Αφού είναι αγώνας η ζωή ποια λύτρωση ζητάς
στάσου ορθός στους τύραννους και μην τους προσκυνάς
κι έλα με μας κι έλα με μας
(Φ.Α.)
στάσου ορθός στους τύραννους και μην τους προσκυνάς
κι έλα με μας κι έλα με μας
(Φ.Α.)
*
«... Τώρα πια δεν είμαστε οι ανήμποροι και αδύναμοι
κι ούτε ένα σφίξιμο κανείς δε νιώθει στην καρδιά του
Γυρτός κανείς, δειλός κανείς, μονάχα ψηλομέτωποι
αγέρωχοι ανοίγουμε τα κάστρα του θανάτου [...]
Κι αφού στη φλόγα λυώσαμε κι όλοι μας σβύσαν οι καϋμοί
να, με τον ίδιο θάνατο, το θάνατο πατάμε».
Κώστας Γιαννόπουλος, Φυλακές Αίγινας, 6 Μαΐου 1948,
(Παραμονή της εκτέλεσής του. Βλ. πιο κάτω και από Γιάννη Ρίτσο)
(Παραμονή της εκτέλεσής του. Βλ. πιο κάτω και από Γιάννη Ρίτσο)
*
Δυο καρέ (6x6) [αυτό και το επόμενο] του φωτογράφου-φωτορεπόρτερ της ΑΥΓΗΣ Στέλιου Κασιμάτη (1920-1992) αφιερωμενα στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Χιώτη ποιητή Φώτη Αγγουλέ (1911-1964) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ |
*
Φ Ω Τ Η Σ Α Γ Γ Ο Υ Λ Ε Σ
ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ
Δημιουργία δεν είναι αυτή που δεν τη σφράγισε ο πόνος.
Τι τάχα κι αν εχάραξες στην πέτρα τα όνειρά σου;
Τεχνίτη δεν σου τα ’τριψε σε ψιλή σκόνη ο χρόνος;
Αυτή είν’ η μοίρα σου, ποιητή, δημιουργέ, θεούς να φτιάχνεις
Κι αν οι θεοί σου είναι θνητοί το θάρρος σου μη χάνεις.
πάρε πηλό από τη ζωή και φτιάξε το είδωλό σου
και δώσ’ του από το αίμα σου και δώσ’ του απ’ την καρδιά σου
και δώσ’ του από τον πόνο σου να ζήσει κι ετοιμάσου,
ειδωλολάτρη, αν χρειασθεί, μαζί του να πεθάνεις.