Νικηφόρος Βρεττάκος (1.1.1912-4.8.1991): 9 ποιήματα και 3 σχέδια σε μια σιγανή κουβέντα με τον «Δακρυσμένο Φρουρό της Ποίησης» του Γιάννη Ρίτσου

Νικηφόρος Βρεττάκος

1 Ιαν. 1912, Κροκεές Λακωνίας - 4 Αυγ. 1991, Πλούμιτσα Λακωνίας

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.XII.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)

 

*

 

Βλέπε από Μποτίλια:

Νικηφόρος Βρεττάκος: Δακρυσμένος φρουρός της Ποίησης (Ρίτσος) ‒ 1+6 ποιήματα, 5 τραγούδια

 

*

 

...Στους πέντε

περιφέρεται δρόμους της γης όταν κλείνει

το μαγαζί του ο ήλιος.

Ν. Β. (Οι πέντε δρόμοι κι ο άνθρωπος)

 

 

ΧΟΡΙΚΟ

 

Υπάρχουνε λύπες που κανείς δεν τις ξέρει,

Υπάρχουνε βάθη που δεν τ’ ανιχνεύει

ο ήλιος. Όρη σιωπής περιβάλλουν τα χείλη.

Και σιωπούν όλοι οι μάρτυρες. Τα μάτια δε

                  λένε.

Δεν υπάρχουνε σκάλες τόσο μεγάλες

να κατέβει κανείς ως εκεί που ταράζεται

του ανθρώπου ο πυρήνας. Αν μιλούσε η σιωπή,

αν φυσούσε, αν ξέσπαγε ‒ θα ξερρίζωνεν όλα

                  τα δέντρα του κόσμου.

 

 

 

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΔΡΟΜΟΙ ΚΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

Το πρόσωπό του, σαν να ’ναι χυμένο τσιμέντο

δεμένο με σίδερο, θυμίζει γωνία που ξέφτισε

                  ή λαμαρίνα

σε φθαρμένο καράβι. Πάνω του πέρασαν όλοι

                  οι καιροί:

ο εργοδότης του, η φτώχεια του, ο πόλεμος.

                  Πέρασαν

βλέμματα που έπεφταν σαν σπαθιά και το

                  ξέσκιζαν.

Δεν πουλάνε γι’ αυτόν τα καταστήματα τίποτα.

Δεν έχει μετά πού να πάει. Στους πέντε

περιφέρεται δρόμους της γης όταν κλείνει

                  το μαγαζί του ο ήλιος.

Ερήπια ανάπτυξη: Business as usual με αξιοποίηση Τατοΐου και ευκαιρία επενδύσεων για Βαρυμπόμπη, Κρυονέρι κλπ - That's the capitalism, baby!

Πηγή: Eurokinissi

ΠΥΡΙΝΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

Εικόνες τεράστιας καταστροφής μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας

Τετάρτη 04/08/2021 - 08:50

Εικόνες πύρινης κόλασης μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας. Με το πρώτο φως της ημέρας άρχισε να αποκαλύπτεται το μέγεθος της καταστροφής από τη μεγάλη πυρκαγιά που καίει στη Βορειανατολική Αττική.

 

Πηγή: Eurokinissi

Μετά από μια ολονύχτια μάχη που έδωσαν οι επίγειες δυνάμεις για να περιορίσουν τη φωτιά, από το ξημέρωμα πετάνε τα εναέρια μέσα.

Πυροσβέστες αποκαμωμένοι, όχι μόνο από τη φωτιά στη Βαρυμπόμπη, αλλά και από αυτές των προηγούμενων ημερών, δίνουν έναν ηρωικό αγώνα με τις φλόγες, την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση.

Πηγή: Associated Press

Η εικόνα είναι κάπως πιο βελτιωμένη σε σχέση με το βράδυ, ωστόσο υπάρχουν πολλές εστίες σε μια μεγάλη έκταση που περιλαμβάνει τη Βαρυμπόμπη, τους Θρακομακεδόνες, το Τατόι, τις Αδάμες και το Κρυονέρι.

Ανδρέας Εμπειρίκος (2.9.1901–3.8.1975): Από την Οδόν των Φιλελλήνων στον δρόμο του διαλεχτικού μας υλισμού, στην σκέψη την βαθύτερη του Μαρξισμού, στην πίστη του Κομμουνισμού

Ανδρέας Εμπειρίκος

2 Σεπ. 1901, Βραΐλα, Ρουμανία - 3 Αυγ. 1975, Κηφισιά
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.IV.2017 (Μολύβι, 29χ21 εκ.)

 

 

 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΩΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ

 

 

Μια μέρα που κατέβαινα στην οδόν των Φιλελλήνων, μαλάκωνε η άσφαλτος κάτω απ’ τα πόδια και από τα δένδρα της πλατείας ηκούοντο τζιτζίκια, μέσ’ στην καρδιά των Αθηνών, μέσ’ στην καρδιά του θέρους.

 

Παρά την υψηλήν θερμοκρασίαν, η κίνησις ήτο ζωηρά. Αίφνης μία κηδεία πέρασε. Οπίσω της ακολουθούσαν πέντε-έξη αυτοκίνητα με μελανειμονούσας, και ενώ στα αυτιά μου  έφθαναν ριπαί πνιγμένων θρήνων, για μια στιγμή η κίνησις διεκόπη. Τότε, μερικοί από μας (άγνωστοι μεταξύ μας μέσ’ στο πλήθος) με άγχος κοιταχτήκαμε στα μάτια, ο ένας του άλλου προσπαθώντας την σκέψι να μαντεύση. Έπειτα, διαμιάς, ως μία επέλασις πυκνών κυμάτων, η κίνησις εξηκολούθησε.

Λιάνα Κανέλλη: Το αλφάβητο της Κόλασης ή Το ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ για αντιμετώπιση της Ατομικής Ευθύνης, της Μετάλλαξης ΔΕΛΤΑ και της ΝΑΤΟικής DELTA FORCE είναι μόνο η ΔΥΝΑΜΗ του ΚΚΕ

Ιερώνυμος Μπος (1450-1516)
Ο Εφιάλτης της Κόλασης (The Harrowing of Hell), Ελαιογραφία (52,8x73,7 cm.)

Η αλφάβητος της κόλασης

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

 

Σε μέρες εξαθλίωσης της Παιδείας και της Εργασίας, μετά από παρατεταμένη κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και φτωχοποίησης των μαζών, δεν είναι παράξενο που χρησιμοποιείται ευρέως πια το ελληνικό αλφάβητο.

Σαρκάζοντας το μπουλούκι από εθνίκια, χριστέμπορους που περιφέρονται ως μεταλλαγμένοι Ρασπούτιν της γειτονιάς και της πλατείας του χωριού, το ελληνικό αλφάβητο επιλεγμένο από τους επιστήμονες για να ξεχωρίσουν τα δύσκολα από τα τετριμμένα αρκτικόλεξα, τους τρίβεται στα μούτρα.

Λιάνα Κανέλλη, 20 Μαρτίου 1954, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος
29.V.2016 (Μολύβι, 29χ21 εκ.)

Δεν μπορεί αυτό το αφασικό ελληναριό να διατυμπανίζει την ανωτερότητα της φυλής επειδή οι κακοί ξένοι επιστήμονες, που κραδαίνουν τσιπάκια και ευνουχιστικές ουσίες σε μια σύριγγα, δανείζονται το άλφα, το βήτα, το γάμα, το δέλτα, εσχάτως και το λάμδα για να βαφτίσουν τις μεταλλάξεις του κορονοϊού...

Πέρα από το σαρκασμό, αυτός ο σαφώς μειοψηφικός εσμός προσπαθεί, κι ως ένα βαθμό καταφέρνει, και δυστυχώς όχι μόνον δημοσκοπικά, να παρασέρνει, με προοπτική πολιτικής εκμετάλλευσης και πολιτικής παρουσίας, ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό φοβισμένων, λογικά επιφυλακτικών ή κουρασμένων και ανασφαλών ανθρώπων.

Γιάννης Ρίτσος: Ο Σύντροφός μας Νίκος Ζαχαριάδης

Νίκος Ζαχαριάδης

Γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1903, στην Αδριανούπολη της Τουρκίας.

Αυτοκτόνησε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, 1 Αυγούστου 1973.

Σχέδιο, Αντώνης Πρωτοπάτσης (Μυτιλήνη, 1897 - Αθήνα, 1947)

 

Γιάννης Ρίτσος

 

Ο Σύντροφός μας

 

 

                                                        Νίκος Ζαχαριάδης

 

Ήρθες απ’ του Νταχάου τα συρματοπλέγματα

ήρθες απ’ τη δεκάχρονη σκλαβιά

όπως έρχεται ο ήλιος απ’ την πόρτα της νύχτας.

Ήρθες μ’ ένα χοντρό στρατιωτικό χιτώνιο

απλός φαντάρος της παγκόσμιας λευτεριάς

εσύ αρχηγός δίχως παράτες και γαλόνια και παράσημα

μόνο με το παιδιάστικο χαμόγελό σου ανίσκιωτο

σαν ένα γαρούφαλλο στην κουμπότρυπα του πόνου μας

μονάχα με τον ήλιο της ψυχής σου κρεμασμένον

σα φυλαχτό στον κόρφο του λαού μας.

Ήρθες χωρίς παράτες με τα σκονισμένα σου μαλλιά

καθώς κ’ Εκείνος μπήκε στα Ιεροσόλυμα με σκονισμένα ματόκλαδα

δίχως σημαίες και δίχως τύμπανα πάνου σ' ένα άσπρο γαϊδουράκι

κρατώντας μες στο φωτεινό του χέρι ένα κλαδάκι πικροδάφνη.

 

[...]

 

«Αρχηγέ μας

καλώς μας ήρθες απ’ τα πέρατα του πόνου και της δόξας

στη ματωμένη μας πατρίδα καλώς ήρθες.

Από δω μέσα σύντροφε σου σφίγγουμε το χέρι

κι από δω μέσα σύντροφε σου δίνουμε τον όρκο μας

να πολεμάμε για το φως και για το δίκιο

καθώς πολέμησες και συ λεύτερος πίσω απ' τα κάγκελα

καθώς μας έμαθες εσύ να πολεμάμε

με το σπαθί της λευτεριάς ακονισμένο στην καρδιά σου

ακονισμένο στην καρδιά σου πούναι και καρδιά μας.»

 

............................................................................................................

 

[...]

 

Ήρθες.

Και κάπου εκεί στην Κοκκινιά σ’ ένα καλύβι ασβεστωμένο

που η μάντρα του δέκα βολές γαζώθηκε απ’ το ντουφεκίδι

που η πόρτα του δέκα βολές βάφτηκε μ’ αίμα απ’ την κορυφή ως τα νύχια

και κάπου εκεί σ’ ένα καμένο σπίτι στα Καλάβρυτα

που απόμειναν στους μαύρους τοίχους του όλο-όλο τρία γράμματα

αυτά μονάχα: Κ.Κ.Ε.

σαν το μονόγραμμα της λεβεντιάς σαν τρία κόκκινα άστρα

τρεις παπαρούνες της δικιάς μας άνοιξης

και κάπου εκεί σ’ ένα καλύβι σιωπηλό της αντρειωμένης Ρούμελης

σ’ ένα καλύβι του Μωριά σ’ άλλο της Ήπειρος

ένας λεβέντης λέει: «νιώθω τα μπράτσα μου πιο δυνατά»

ένα κορίτσι λέει: «νιώθω το γαίμα μου πιο κόκκινο»

ένα παιδάκι λέει: «νιώθω δυο σπιθαμές ψηλότερος»

μια χήρα μάννα μες στα μαύρα σκύβει πάνου απ’ τα ορφανά της

και λέει σφουγγίζοντας τα μάτια της: «ήρθε ο πατέρας σας παιδιά μου»

κι η Λευτεριά σου λέει: «καλώς το το παιδί μου»

κ' εγώ σου στέλνω τούτο το τραγούδι απ’ την ψυχή ολωνώνε μας

για να σου πει το «καλωσόρισες» αδέρφι της ψυχής μας.

 

 

Αθήνα. Μάης 1945

                                                                                       Γιάννης Ρίτσος

 

(Γιάννης Ρίτσος, Ο Σύντροφός μας, Γκοβόστης 1945)

Εδώ τρία αποσπάσματα: Αρχή (σ.5), μέση (σ.7) και το τέλος (σ.10)

 

*

 

Ζαν Μορώ (23.1.1928–31.7.2017): Η Εύα της φωτιάς απ’ το Λιμάνι των Αγγέλων

Ζαν Μορώ
Παρίσι, 23 Ιανουαρίου 1928 - 31 Ιουλίου 2017
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 4.VIII.2017 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

*

«Όταν παίζω έναν ρόλο είμαι ταυτόχρονα δυο πλάσματα. Το ένα παρατηρεί την απόσταση ανάμεσα σε μένα και την κάμερα, προσέχοντας να σταθώ στα σωστά σημεία. Και υπάρχει ένα ακόμη που οδηγείται από μια εσωτερική φωτιά από έναν απολαυστικό φόβο. Το ένα μέρος μου ξέρει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει και το άλλο αναρωτιέται αν η φωτιά που το καίει είναι αρκετά καυτή. Κι έτσι, ξαφνικά, όλα τυλίγονται στις φλόγες...»

Ζαν Μορώ

*

Από Μποτίλια και:

 

Ζαν Μορώ: Μια μεγάλη αγάπη. Παρίσι, 23 Ιανουαρίου 1928 - 31 Ιουλίου 2017 (48 Φωτό)

*

Ζαν Μορώ: Η Εύα απ’ το Λιμάνι των Αγγέλων - Πορτραίτο (77 Φωτό - 14 Video)

*

26 Μαΐου 1926: Μάιλς Νταίηβις - Η γέννηση της τρομπέτας

*

1960. Η Ζαν Μορώ φωτογραφημένη από τον Ζαν Λεβίν (1904, Ουκρανία - 1992, Παρίσι)

Νίκος Φωκάς (1927 – 25 Ιουλ. 2021): Ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής — 4 ποιήματα και ένα μικρό βιογραφικό

Νίκος Φωκάς: 1927, Φωκάτα Κεφαλονιάς – 25 Ιουλ. 2021, Αθήνα

 

Νίκος Φωκάς – 4 Ποιήματα

 

 

Μίμηση της Κεφαλονιάς

 

Έβγαινε μακριά η λαλιά του γκιώνη

Στη γύρω ερημιά· πνοή δεν ήταν

Επάνω στα μεγάλα λιοστάσια

Με τ’ άτρεμο φεγγάρι το πράο

Που γύρισε γοργό από τα νέφη.

 

Και σα γύρισε και πήγε σ’ όλα,

Καθώς ξεμάκρυνε η πρώτη ακτίνα,

Από το φέγγος που ερχόταν, μέχρι

Τη γη, από τα σύννεφα πάνου,

Με ξίπασε τόσο που μού ’φάνη

Πως ήμουν έτοιμος να πεθάνω.

Κι ένιωσα να μού ’ρχεται η γοργάδα

Εκείνη του θανάτου π’ ακόμα

Στα όνειρα μονάχα μού ’χ’ έρθει

Και μού ’φερνε από μακριά η Πατρίδα

Επάνω από κείνα τα λιοστάσια

Που κάτι βαρύ κατευοδώναν.

Σαν ξάφνου να ξεμάκρυνε κάποια,

Από τις θύμησες που ερχόνταν, μέχρι

Σ’ εμένα, πρώτη, από τη λήθη πίσω.

 

(Κυνήγια από σύγχρονα γεγονότα, 1954)