(Ή το λερωμένο μου;)
Lenin Reloaded (χωρίς τον υπότιτλο)
Κάθισα χθες
που βρήκα λίγο χρόνο να δω το "πειρατικό" πρόγραμμα της ΕΡΤ για κανα
δίωρο. Είχε ήδη μιλήσει ο Μπογιόπουλος, τον οποίο δεν πρόλαβα να ακούσω.
Ομολογώ ότι από όσο παρακολούθησα, απογοητεύτηκα. Για το τι συνέβη τα τελευταία
τρία χρόνια σε άλλους κλάδους, δεν άκουσα κουβέντα. Για το γιατί συνέβησαν όσαν
συνέβησαν, επίσης. Το μόνο που άκουσα επί δύο ώρες ήταν διάφορες
δηλώσεις συμπαράστασης από υψηλά πρόσωπα και οργανισμούς, έναν απίθανο του
ΣΥΡΙΖΑ (Ελληνιάδης) που, ίσως λόγω ονόματος, πρέπει να είπε τις λέξεις
"Ελλάδα", "Ελληνισμός" και "ελληνικά" κάπου 40
φορές μέσα σε τρία λεπτά και δεν είχε κανέναν ειρμό ή συνάφεια με το θέμα, έναν
άλλο απίθανο των Οικολόγων Πράσινων που μας υποσχέθηκε (απείλησε;) ότι θα φέρει
τον Κον Μπεντίτ, καλλιτέχνες και δημάρχους. Και είδα τον Προκόπη Δούκα
επαναστάτη (ε, όχι ακριβώς). Για να μιλήσουμε έντονα και καθαρά, στο δίωρο που
παρακολούθησα αυτό που είδα ήταν μια καθαρά αστικού χαρακτήρα γραφικότητα που
αντικειμενικά κάνει όχι εργατικό αγώνα αλλά cheerleading στην επόμενη κυβέρνηση
εργοδοτών και τίποτε παραπάνω.
