Τρύπες

«Τα μεγάλα έργα αφήνουν και μεγάλες τρύπες», είπε παλιότερα η Βάσω! «Οι μεγάλες τρύπες (Ελληνικό, Χαϊδάρι, Ελαιώνας, Γουδή, Πάρνηθα) αφήνουν και μεγάλα έργα», εννοεί σήμερα ο Σουφλιάς. «Μπροστά μου δρόμοι που βιάζονται να κλείσουν», τραγούδησαν κάποτε οι Τρύπες!

Παγκόσμια Ημέρα (Ελληνικού) Περιβάλλοντος.

Κατά πού πέφτει το περιβάλλον, ρε παιδιά; * Γ. Σουφλιάς: Το Πτρωτοκωλό-χαρτο του Κιότο. Το Πρωτόκολλο του Κιότο επιχειρεί να αντιμετωπίσει τις κλιματικές αλλαγές Ο Στ. Δήμας τονίζει πως η Ευρ. Επιτροπή είναι υποχρεωμένη μετά τις τελευταίες εξελίξεις «να κινήσει και η ίδια διαδικασία παράβασης καθότι μαζί με το Πρωτόκολλο του Κιότο η Ελλάδα παραβιάζει και την κοινοτική νομοθεσία που το ενσωματώνει στην κοινοτική έννομη τάξη» Δείτε τι είναι το Πρωτόκολλο του Κιότο και τι προβλέπει. Κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε το αρχείο * Γ. Σουφλιάς: Δεν θα υπάρξουν αυθαίρετα στην Πάρνηθα. Η Πάρνηθα παρακολουθείται δορυφορικά, ούτως ώστε να μην προκύψουν αυθαίρετα, τόνισε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς, διαβεβαιώνοντας παράλληλα πως στον Εθνικό Δρυμό δεν υπάρχει κανένα αυθαίρετο κτίσμα. * Χάσαμε όμως την επαφή με το δορυφόρο ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ; Κι όμως: «Στην καρδιά της Πάρνηθας, σε απομονωμένες καταπράσινες πλαγιές, όπου δεν θα έπρεπε ούτε να πατάει ανθρώπου πόδι, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια πολυτελείς βίλες»... * Γ. Σουφλιάς: Η αναδάσωση στην Πάρνηθα γίνεται με τον καλύτερο τρόπο. ...ενώ σχετικά με το καζίνο ο υπουργός διευκρίνισε ότι η σύμβαση παραχώρησης είχε υπογραφεί από το 2003 και δεν έχει υπάρξει καμιά αναθεώρηση της σύμβασης αυτής. * Κ. Καραμανλής: Οπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος. (από βίλες) «Την απόφαση έφερε στο φως της δημοσιότητας χτες ο "Ριζοσπάστης". Ακόμη δεν έχει καθαρίσει ο αέρας από τις στάχτες των καμένων στον τελευταίο μεγάλο πνεύμονα οξυγόνου της Αττικής, και η κυβέρνηση με απόφαση της Περιφέρειας Αττικής εξαιρεί από την αναδάσωση 62,59 στρέμματα δάσους, που κάηκε, καθώς έχουν παραχωρηθεί με νόμο του 2003 του ΠΑΣΟΚ στο Καζίνο του Μοντ Παρνές για επεκτάσεις!» (Εφημερίδα, Η ΑΥΓΗ) ΠΑΡΝΗΘΑ: Εργο - βιτρίνα και με την αναδάσωση * Σουφλιάς - real estate Αρνείται τη χρηματοδότηση (85%) από Κομισιόν, επιμένει στην αντιπαροχή. Επιμένει το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ στα σχέδια που έχει ανακοινώσει για χρηματοδότηση του μητροπολιτικού πάρκου στο Ελληνικό από τα έσοδα της οικιστικής αξιοποίησης τμήματος της έκτασης. Απορρίπτει έτσι την πρόταση της Κομισιόν να εξασφαλίσει έως και το 85% του κόστους, αλλά και το αίτημα των γύρω δήμων (Ελληνικού, Αλίμου, Αργυρούπολης, κ.λπ.) να μην οικοπεδοποιηθεί ούτε ένα στρέμμα, αφήνοντας παράλληλα έκθετο τον πρωθυπουργό που πριν από τις εκλογές του 2004 είχε δεσμευτεί δημόσια ότι στο Ελληνικό θα γίνει μόνον πάρκο. * Μ’ άλλα λόγια, «Στα Παπάρια μας!» Ελευθεροτυπία: Χωρίς άδεια το σπίτι Σουφλιά Σουφλιάς: ... υποστηρίζει ότι έχει άδεια, αλλά υπάρχει ένα «μικρό ελάττωμα». * Σουφλιάς: “Παπαρολογίες” * Παπαρολογίες και πράσιν’ άλογα: Σουφλιάς (videο) Ο Ελληνας επίτροπος Περιβάλλοντος, που διευκρίνισε ότι τα πυρηνικά δεν είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, όπως ανέφερε ο κ. Σουφλιάς. Αλλωστε δεν ήταν και το μόνο «φάλτσο» της ομιλίας του. * ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Από το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα «Τι έχει γίνει στον Ασωπό 10 μήνες μετά την διάγνωση εξασθενούς χρωμίου; 15 Δήμοι σε όλη την Ελλάδα πίνουν νερό με αρσενικό. Στους Ταγαράδες του νομού Θεσσαλονίκης, έχουν αποθηκευτεί, από το 1981, 15 εκατομμύρια τόνοι απορριμμάτων. Το 2006 προκλήθηκε πυρκαγιά, η οποία και δημιούργησε ένα τοξικό σύννεφο που εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την περιοχή». Στου κουφού την πόρτα... *

Ασφαλιστικό: Το Χρονικό Ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου

Η απαξίωση της Κοινωνικής Ασφάλισης τροφοδοτεί την Ιδιωτική Ασφάλιση. Μοναδικό κριτήριο του περίφημου Τρίτου Πυλώνα (Ιδιωτικός) είναι το κέρδος, με αποτέλεσμα να καθίσταται εντελώς αναξιόπιστος. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ (ΣΥΝΤΑΞΗ, ΥΓΕΙΑ, ΠΡΟΝΟΙΑ) ΕΙΝΑΙ Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ * Ακολουθεί συνοπτική παρουσίαση όλων των (απο)ρυθμίσεων, που οδήγησαν στο ξεθεμέλιωμα του Κοινωνικού Κράτους Πρόνοιας, από το 1950 έως σήμερα

ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ	ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ	ΣΧΟΛΙΑ
1950-1970
Η Τράπεζα της Ελλάδας, με υποχρεωτικούς νόμους, «αξιοποιεί» τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων με 0% επιτόκιο, ένα τεράστιο τελικά κίνητρο για τους βιομήχανους!	Το ΙΚΑ για να πληρώσει τις συντάξεις δανείζεται από τις τράπεζες με τα τότε υπέρογκα επιτόκια 10% και 20%.	Πρόκειται για καθαρή κλοπή των εκάστοτε κυβερνήσεων. Οι απώλειες του ΙΚΑ, είναι πάνω από 25 τρισ. δρχ!
1980-1990 Ν. 1759/88, Ν. 1902/90
―Κατάργηση προσωρινών συντάξεων αναπηρίας ―Κατάργηση της αναπροσαρμογής σύνταξης με την ΑΤΑ (αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή) Μείωση συντάξεων αναπηρίας και αναπροσαρμογή ποσοστού.	Δίνεται η δυνατότητα στα Ασφαλιστικά Ταμεία να έχουν έως και το 10% του αποθεματικού τους σε τίτλους του Δημοσίου με σταθερή και εξασφαλισμένη απόδοση.
1992 Ν. 2076/92 (Νόμος Σιούφα)
―Διαχωρισμός τους ασφαλισμένων σε πριν και μετά το 1993 ―Αύξηση ορίου συνταξιοδότησης στα 65. ―Αύξηση εισφορών εργαζομένων. ―Αποσύνδεση κατώτερου ορίου συντάξεων ΙΚΑ από τα 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη. 25% συμμετοχή στην αγορά φαρμάκων. ―Αύξηση χρόνου ασφάλισης ΙΚΑ από 4050 ένσημα σε 4500. ―Κύρια σύνταξη στο 60% συντάξιμων αποδοχών από το 80% που ίσχυε.	Επιτρέπει στα διοικητικά συμβούλια να ιδρύσουν ανώνυμες εταιρείες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων με δικαίωμα να τζογάρουν έως και το 20% του αποθεματικού τους στο χρηματιστήριο. Νωρίτερα είχε καταργήσει τους περιορισμούς σε «επενδύσεις» ομόλογων τραπεζών.	Έτσι έρχεται η σειρά των τραπεζιτών και των χρηματιστών να λεηλατήσουν τις κρατήσεις από τους μισθούς μας.
1995-1998 Ν. 2335/95, Ν. 2556/97, Ν. 2046/98
Επιβολή νέας εισφοράς σε βάρος των συνταξιούχων.	Παραδίδεται η διαχείριση στο Τραπεζικό Κεφαλαίο. Παραχωρείται το δικαίωμα στα διοικητικά συμβούλια των Ασφαλιστικών Ταμείων να προσλαμβάνουν για «συμβούλους» τις Τράπεζες ή θυγατρικές τους!	Μειώνεται στο ελάχιστο η κρατική χρηματοδότηση για την λειτουργία ιδρυμάτων πρόνοιας στα πλαίσια της ατομικής ευθύνης.
1999 Ν. 2676/99
―Αύξηση των ενσήμων για την κατώτερη επικουρική σύνταξη από 4050 σε 4500. ―Εισάγεται η ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης μέσα από τα ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης.	Οι Τράπεζες απλώνουν χέρι και στην ακίνητη περιουσία των ασφαλιστικών φορέων. Αυξάνει σε 23% το ποσοστό των αποθεματικών που τζογάρεται σε μετοχές και σε μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων, τα οποία κυκλοφορούν οι θυγατρικές εταιρείες των τραπεζών. Παραγραφές «διευκολύνσεις» οφειλών για κακοπληρωτές εργοδότες του ΙΚΑ.	Έτσι με τα δικά μας χρήματα (των Ταμείων) φτιάχτηκε το 1999 το «θαύμα» του χρηματιστηρίου.
2002 Ν. 2992/02
―Νέα μείωση συντάξεων στο δημόσιο και στις πρώην ΔΕΚΟ. ―Υπολογισμός σύνταξης στο 70% του μέσου όρου μισθών τελευταίας 5ετίας, αντί 80% του τελευταίου μισθού. ―Ανοίγει ο δρόμος για σύνταξη στα 67, για την ιδιωτική Ασφάλιση και για την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών.	Επιτρέπονται οι «επενδύσεις» και σε παράγωγα του χρηματιστηρίου (προϊόντα υψηλού ρίσκου ή αλλιώς χοντρού τζόγου). Ταυτόχρονα συνεχίζεται τόσο η προκλητική εισφοροδιαφυγή του κεφαλαίου όσο και οι χαριστικές ρυθμίσεις των χρεών τους. Το ίδιο γίνεται και από το κράτος.	Το διάστημα 1999-2002 η ζημιά Ασφαλιστικών Ταμείων μέσω του χρηματιστηρίου υπολογίζεται πάνω από 3,5 δισ. Ευρώ!
2008 Ν. 3655/08
Μητέρες ανηλίκων Μέχρι τώρα 25 έτη και 50ετών.	―Από 1/1/2013 25 έτη υπηρ. και 51 ετών ―Από 1/1/2014 25 έτη υπηρ. και 52 ετών ―Από 1/1/2015 25 έτη υπηρ. και 53 ετών ―Από 1/1/2016 25 έτη υπηρ. και 54 ετών ―Από 1/1/2017 25 έτη υπηρ. και55 ετών	Συμπαρασύρει τα όρια ηλικίας προς τα πάνω, που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει και τα 10 χρόνια.
Μητέρες με 3 παιδιά.Μέχρι τώρα 20 χρόνια χωρίς όριο.	20 χρόνια και 50 ετών από 1/1/2013	Η αύξηση θεωρητικά φτάνει και τα 10 χρόνια.
Ασφαλισμένοι από 1/1/1983 έως 31/12/1992 (Άνδρες & Γυναίκες) Μέχρι τώρα 35 Χρόνια και 58 ετών	―Από 1/1/2013 20 έτη υπηρ. και 50 ετών ―Από 1/1/2013 35 έτη υπηρ. και 58,5 ετών ―Από 1/1/2014 35 έτη υπηρ. και 59 ετών ―Από 1/1/2015 35 έτη υπηρ. και 59,5 ετών ―Από 1/1/2016 35 έτη υπηρ. και 60 ετών
Νέοι ασφαλισμένοι από 1/1/93
Α. Μητέρες ανηλίκων. Στις δύο περιπτώσεις που ακολουθούν Η μείωση για 5 χρόνια πρόωρης εξόδου από 22,5% γίνεται 30% Στην ουσία καταργείται η δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης
Μέχρι τώρα, Πλήρης σύνταξη στα 20 χρόνια και 55 ετών.	Πλήρης σύνταξη στα 20 χρόνια και 55 ετών.	Επειδή το ανήλικο και ο συντάξιμος χρόνος πρέπει να συντρέχουν κατά στο 55 έτος, πολύ λίγες θα είναι οι μητέρες που θα έχουν ανήλικο στα 55.
Πρόωρη σύνταξη Μέχρι τώρα, 20 χρόνια και 50 ετών.	Πρόωρη σύνταξη ―2009: 20 έτη & 51 ―2010: 20 έτη & 52 ―2011: 20 έτη & 53 ―2012: 20 έτη & 54 ―2013: 20 έτη & 55	Η μείωση για την πρόωρη από 4,5% για κάθε χρόνο ή 1/267 για κάθε μήνα που υπολείπεται του αντίστοιχου ορίου ηλικίας για πλήρη σύνταξη Θα γίνει 6% ή 1/200
Β. Μητέρες με 3, 4, 5 παιδιά
Μέχρι τώρα, 20 χρόνια και 56, 53, 50 αντίστοιχα.	20 χρόνια και 59, 57, 55 από 1/1/2013	Αύξηση από 3-5 χρόνια.
Γ. Άνδρες και Γυναίκες (πρόωρη συνταξιοδότηση) Μέχρι τώρα 35 χρόνια και 55 ετών Καταργείται
Δ. Άνδρες και Γυναίκες Ασφαλισμένοι από 1/1/1983 έως 31/12/1992 και από 1/1/1993. Μέχρι τώρα 37 χωρίς όριο ηλικίας. Παραμένει ως έχει

Θα επανέλθουμε.

Εκτός Των Τειχών

Σήμερα ο νέος, από ραγιάς μαθητής, ανώνυμος φοιτητής και στο τέλος φάντασμα στρατιώτης θα καταλήξει επαίτης εργασίας. Σε μια χώρα που είναι ο φάρος του πολιτισμού, αυτός νοιώθει τη μοναξιά του φαροφύλακα. Βασίλης Βασιλικός (Εκτός των Τειχών, 1966) ! «Την καταστολή των φαινομένων ενδοπανεπιστημιακής βίας» ζήτησε χθες ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προβάλλοντας σκληρή θέση, αναφερόμενος στα χθεσινά γεγονότα στα ΑΕΙ. «Η άσκηση βίας είναι το πρώτο πρόβλημα του ελληνικού Πανεπιστημίου» υπογράμμισε μιλώντας στο «Μέγκα» και τόνισε: «Το άσυλο καταλύεται εσωτερικά. Πρέπει να κατασταλούν τα φαινόμενα ενδοπανεπιστημιακής βίας, να λειτουργήσει η ακαδημαϊκή ελευθερία, να λειτουργήσουν οι κανόνες μιας δημοκρατικής ακαδημαϊκής κοινότητας». Η άσκηση βίας είναι λοιπόν το πρώτο πρόβλημα του ελληνικού Πανεπιστημίου κατά τον όλον κ. Βενιζέλο! Και τότε τι είναι η απαξίωση της παιδείας, η υποβάθμιση των πανεπιστημίων, τα κατ’ επιταγήν των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων προγράμματα σπουδών, οι σχολές χωρίς αντίκρυσμα, η κατευθυνόμενη έρευνα, το λασπωμένο μέλλον που προσφέρεται στους νέους μας, το απειλητικό φάσμα της ανεργίας που κρύβει τον ορίζοντά τους; Φαίνεται ότι ο κ. Βενιζέλος μιλώντας αορίστως για «ενδοπανεπιστημιακή βία», χωρίς να κατονομάζει αυτούς που πυροδοτούν το κλίμα αναταραχής και «καταδικάζοντας (μαζί με τον αρχηγό του) τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται», ξεμπλέκει από τις δικές του ευθύνες, ή τουλάχιστον θεωρεί πως η βία δεν εκπορεύεται από τη δική του πλευρά. Και τι είναι αυτά τα φαινόμενα; Μεταφυσικά; Όταν μαζί με το όλον ΠΑΣΟΚ πρότειναν την ανασφάλιστη εργασία των νέων και υιοθετούσαν το Μάρτη του 2000 της αποφάσεις της Σύνοδου Κορυφής της Λισαβόνας, για «γοργή εφαρμογή της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων, τόσο επιχειρήσεων κρατικής ιδιοκτησίας, όσο και τομέων παροχής δημοσίων κοινωνικών υπηρεσιών (Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας)», τι περίμεναν; Όταν τα μέτρα που αποφασίζονται για την Παιδεία απαξιώνουν τη μόρφωση, επειδή θέλουν φτηνούς, ευέλικτους και υποταγμένους εργαζόμενους και συνδέουν την Παιδεία με την εξασφάλιση της απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας, τι φαντάζονται; Όταν η Ε.Ε. «οραματίζεται» την κατάρτιση και τη διά βίου εκπαίδευση μέσα από τις επιχειρήσεις (ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση), ως το άπαν για την ένταξη των νέων ανέργων στη δουλειά και τη μείωση της ανεργίας, τι αναμένουν; Όταν η «Λευκή Βίβλος» του 1993 έχει σιγά σιγά διαμορφώσει τον «περιπλανώμενο εργάτη», φτηνό, ευέλικτο, πειθήνιο και υπάκουο όργανο στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων, και τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια» θα τροφοδοτούν κάθε τέσσερα χρόνια τις επιχειρήσεις με φρέσκο αίμα, ΠΟΙΟΣ «καταλύει το άσυλο» και εμποδίζει «να λειτουργήσουν οι κανόνες μιας δημοκρατικής ακαδημαϊκής κοινότητας»; Πως μπορούν να μιλάνε οι μεν για «ενδοπανεπιστημιακή βία» και οι δε, δια Στυλιανίδη και προς επίδειξη πυγμής, να επιμένουν ότι «θα προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις, επιδιώκοντας τη βελτίωση της ποιότητας και την επιβολή της δημοκρατίας στα ΑΕΙ»; Όταν «προς περιφρούρηση της κάλπης είχαν σπεύσει άνθρωποι της νύχτας, χρυσαυγίτες, μπράβοι και κουκουλοφόροι», τότε για ΠΟΙΑ φαινόμενα «μιλάει σκληρά» ο κυρ Βενιζέλος, για ΠΟΙΑ ποιότητα κόπτεται ο κυρ Στυλιανίδης, και ΠΟΙΑ δημοκρατία θα επιβάλλουν και οι δυο; Σήμερα, ποια κατάρα βαραίνει τους νέους μας; ποιος φάρος υπάρχει στο δρόμο τους; και ποια απέραντη μοναξιά τούς πετάει έξω απ’ της ζωής τους τα τείχη; Μπάμπης Ζαφειράτος, 31/5/2008

O Πολίτης Άγγελος Ελεφάντης

Καλό κατευόδιο, Πολίτη Η Αριστερά μπορεί «από σήμερα να είναι φτωχότερη», αλλά με την πολιτική διαθήκη και την πνευματική παρακαταθήκη του Άγγελου Ελεφάντη έχει να διαχειριστεί έναν απέραντο πλούτο. Ο Άγγελος δεν ήταν μόνο εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς. Πάνω απ’ όλα ήταν ένας γλυκύς, τρυφερός και μαχητικός άνθρωπος, ένας ποιητής των ιδεών με απέραντη γνώση, με μια Πολιτική διαδρομή που τη διακρίνει η απλότητα, στοιχείο κυρίαρχο, άλλωστε, στον λόγο του και στο έργο του. Άλλοι καταλληλότεροι θα μιλήσουν (1) για τον Πολίτη Ελεφάντη και θα αποτιμήσουν την προσφορά του και την ακάματη προσπάθειά του για τη διαμόρφωση ενός νέου αριστερού ήθους. Εμείς, κοινωνοί της σκέψης του από το πρώτο τεύχος του Πολίτη (μηνιαίου και δεκαπενθήμερου), αν και στην πορεία οι δρόμοι μας πήραν διαφορετική ρότα (υποστήριξη των «ανθρωπιστικών  επεμβάσεων» από τη  Γιουγκοσλαβία κι έπειτα, και απουσία αναφοράς στην ταξική πάλη και στον ιμπεριαλισμό), διαλέξαμε In memoriam ένα εκτενές απόσπασμα από το τεύχος 160, του Νοεμβρίου 2007. Το κείμενο, από τα τελευταία του Άγγελου, τιτλοφορείται «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ» και προεκτείνει με μοναδικό τρόπο έναν λόγο του Ρόμπερτ Κέννεντυ στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας: «…Με δυο λόγια, το ΑΕΠ μετράει τα πάντα, εκτός απ’ ό,τι κάνει τη ζωή ν’ αξίζει για να τη ζήσει κανείς». Η προσέγγιση του θέματος δείχνει, πιστεύουμε, τη γλυκύτητα και την τρυφερότητα του συγγραφέα του, και είναι χαρακτηριστική μιας σκέψης βαθιά προσηλωμένης στην υπόθεση της Αριστεράς και στον κινητήριο μοχλό της: τον Άνθρωπο. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιον να μας μιλήσει. «(…)Αλλά ας δούμε, τι γίνεται με κάποια άλλα αγαθά, από τα απολύτως απαραίτητα για τη ζωή: Τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, την ευκρασία των αέρων της γης, το φως, την αποχέτευση, τον ήλιο, τη σιγαλιά της νύχτας, τον έναστρο ουρανό, τη δροσιά στην κάψα του καλοκαιριού, την ησυχία μέσα στην τύρβη και τη βαβούρα της πόλης, τον ήσυχο ύπνο, τον τόπο για περπάτημα, τη σιέστα, τον τόπο για ρέμβη. Όλα αυτά, τα απολύτως απαραίτητα για τη ζωή, ήταν δωρεά της φύσης στον άνθρωπο. Ήταν, αλλά σε μεγάλο βαθμό έπαψαν να είναι· έγιναν κι αυτά εμπορεύματα ακριβά που τα συλλαμβάνουν οι κατάλογοι του Αλογοσκούφη και των οποίων η κατανάλωση κυρίως κατευθύνεται προς τα υψηλότερα βαλάντια, ενώ τα φτωχότερα τα στερούνται απελπιστικά και βολεύονται με χαψιές από ’δω κι από ’κει, με αποδράσεις ευκαιριακές, έξω από την καθημερινότητα. Ο αγχωτικά διευρυνόμενος καταναλωτικός διάκοσμος, τόσο διευρυμένος πια που οι τρόποι ζωής δεν είναι παρά ένας τρόπος κατανάλωσης υποτάσσεται στη μεγιστοποίηση της Μεγέθυνσης. Μεγέθυνση της παραγωγής, μεγέθυνση των εισοδημάτων που εγκαλούν τη μεγέθυνση της κατανάλωσης, ώσπου να γίνει μονόδρομος που αποβάλλει συστηματικά άλλες κοινωνικές πρακτικές και τις συνάδουσες αξίες –τις μη εμπορευματοποιημένες. Αυτό είναι το δώρο του φιλελευθερισμού στις σύγχρονες κοινωνίες, καθώς σφιχταγκαλιάστηκε με την καπιταλιστική παραγωγή, και οι δυο μαζί πνίγουν τον κόσμο. (Υπογράμμιση δική μας). *** Στο πλαίσιο της όποιας οικονομικής Μεγέθυνσης, η Δεξιά προσπαθεί να διασφαλίσει τη Μεγέθυνση της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Και τη διασφαλίζει σε έκταση παγκόσμια και με ρυθμούς ανήκουστους, καταστρέφοντας κάθε ανάσα και ρωγμή που έρχεται από άλλους κόσμους. Έτσι αποδίδεται σε κάθε άνθρωπο ένα πλασματικό πηλίκον: το συνεχώς μεγεθυνόμενο κατά κεφαλήν εισόδημα, την αύξουσα κατά κεφαλήν κατανάλωση και την ολοκληρωτική υπαγωγή των ανθρώπων στο σάλαγο της κατανάλωσης. …Και η Αριστερά επίσης στο πλαίσιο της όποιας οικονομικής Μεγέθυνσης προσπαθεί να πετύχει ισχυρούς, ει δυνατόν, διανεμητικούς στόχους. Και δεν το πετυχαίνει· η ψαλίδα μονίμως ανοίγει, μολονότι δεν πεινάμε πια. Μήπως θα ’πρεπε η Αριστερά να αναδείξει με την πολιτική της όχι μόνο όσα προκύπτουν από την παραγωγή και οδηγούν στη Μεγέθυνση αλλά και όσα τίθενται ή μπορεί να τεθούν έξω από τον ορίζοντα της Μεγέθυνσης, να επαναξιοδοτήσει πρακτικές υψηλής κοινωνικής αξίας αλλά σχεδόν μηδενικής εμπορευματικής αξίας, όπως επίσης να δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπους να επινοήσουν και άλλες μη εκχρηματισμένες; Πρακτικές που δεν οδηγούν στην αυτοκρατορία της Αυτού Μεγαλειότητας το Εμπόρευμα. Σαν κι αυτές που, παραδειγματικά, κατέγραψα πιο πάνω και που προκύπτουν από τη φιλαλληλία, τη συνεργασία, τη φιλότητα, την αφιλοκέρδεια, με τις υψηλές κοινωνικές αξίες, να πλήξει δηλαδή την καπιταλιστική συσσώρευση στον πυρήνα της, τη Μεγέθυνση. Η καπιταλιστική συσσώρευση στηρίζεται στην εκμετάλλευση της παραγωγικής δύναμης των εργαζομένων, στην κάρπωση της υπεραξίας. Αυτό είναι το «θαύμα» του φιλελευθερισμού. Όμως στηρίζεται επίσης στην εκμετάλλευση της φύσης. Σωστό κι αυτό. Δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος παρά εκμεταλλευόμενος τη φύση, όπως επίσης δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλιστική συσσώρευση χωρίς εκμετάλλευση της φύσης: να εξαχθούν απ’ αυτήν και να χρησιμοποιηθούν νερό, μεταλλεύματα, υγρά καύσιμα, αέρια, ξυλεία, αγροί, κρέας, ψάρια, φρούτα, λαχανικά, έλαια, ό,τι τρώγεται γενικώς, μαζί και πέτρες, χαλίκια, άμμος. Η εκμετάλλευση των ορίων της εργατικής δύναμης με σκοπό τη συσσώρευση, αποδείχτηκε πολύ ελαστική παρά τις πολλές μορφές που έχει λάβει ιστορικά. Όλο και αναστέλλεται ή αναβάλλεται η αποτίναξη της υπαγωγής της εργατικής δύναμης στη δυναστεία του κεφαλαίου. Και βέβαια, αυτή η υπαγωγή δεν είναι μοίρα, μπορεί να ανατραπεί. Οτιδήποτε είναι ανθρώπινο, μπορεί με ανθρώπινο τρόπο να ανατραπεί, να αλλάξει. (Υπογράμμιση δική μας). Αντίθετα, τα όρια της εκμετάλλευσης της φύσης αποδεικνύονται ανελαστικά. Η εξάντληση της φύσης έχει φτάσει στο σημείο να απειλεί ακόμα και τις καθόλου προϋποθέσεις της ζωής πάνω στον πλανήτη. Δεν θα ’πρεπε η Αριστερά τούτο τον στόχο, τη διάσωση της φύσης, να τον αναδείξει κατά προτεραιότητα, ώστε μαζί με τη φύση να σωθούν και οι άνθρωποι; Όσο και να ψάχνουμε το ζήτημα ένας είναι ο τρόπο: δραστική μείωση της Μεγέθυνσης, που συνεπάγεται, αφεύκτως, δραστική μείωση της κατανάλωσης. Αυτή θα ήταν μια νέα μορφή ηγεμονίας της Αριστεράς, να αξιοδοτήσει ένα νέο καταναλωτικό ήθος». Μας άφησες νωρίς, Άγγελε. Καλό κατευόδιο, Πολίτη. (1) Για τον Άγγελο είπαν στις 29/5/2008: Ο ιστορικός της Tέχνης Νίκος Χατζηνικολάου, Ο ιστορικός Σπύρος Ι. Ασδραχάς, πρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), Ο Γιάννης Παπαθεοδώρου, στενός φίλος και συνεργάτης του Άγγελου στον Πολίτη, Ο Στρατής Μπουρνάζος, συνοδοιπόρος του Άγγελου στον Πολίτη και στα "Ενθέματα", Ο Σταύρος Λιβαδάς, ηλεκτρολόγος-μηχανικός, στενός φίλος και συνεργάτης του Άγγελου Ελεφάντη, Η ιστορικός Πόπη Πολέμη, στενή φίλη του Άγγελου, Και έγραψαν: Νίκος Ξυδάκης Παντελής Μπουκαλας Άννα Δαμιανίδη Δημήτρης Ψυχογιός Μάνθος Καλαφατάκης, δάσκαλος σε ειδικό σχολείο για Α.Μ.Ε.Α.

Το Φεστιβάλ των Κανών και οι εκλογές των καννών

Σύντομη Ιστορία της Αμερικής Κάποτε στη Δύση, Ο καλός, ο κακός κι ο άσχημος Για μια χούφτα δολάρια έφεραν την Αποκάλυψη Τώρα! * THE END(;) *** Άραγε, μπορεί η θέση μας να βρίσκεται στους κομπάρσους (αυτής) της Ιστορίας; * Το Φεστιβάλ των ΚανώνΤο δεύτερο πρόβλημα είναι η ομιχλώδης θέση του σχετικά με τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Γιατί αποστασιοποιημένος όταν σχεδόν ολόκληρο το αντι-μπουσικό star system μοιάζει ενθουσιασμένο με τον μαύρο Τζων Κέννεντυ;«Δεν υποστηρίζω ευθέως τον Ομπάμα, όμως είμαι ενθουσιασμένος με τον ενθουσιασμό των υποστηρικτών του. Αν προκριθεί και αν στο τέλος εκλεγεί, εύχομαι να μη διαψεύσει τις ελπίδες του αμερικανικού λαού. Ταλαντευόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Αν ο Ομπάμα αποτύχει, θα είναι για την Αμερική η τελική, η θανατική ποινή».

Μικρή ανθρώπινη ιστορία

Μικρή ανθρώπινη ιστορία Αφιερώνεται σε όλους «της γης τους κολασμένους» που γέρνουν κάτω από λοιμούς, λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς, φωτιές, μαχαίρια… Με την ευχή να βρουν δικαίωση οι ζωντανοί στα όνειρά τους. Φορές φυσάει ένας άνεμος. Άγριος με τα δόντια τρίζοντας. Και μια μεγάλη πόλη παραδίνεται στα χέρια του. Αλαφιασμένα αγρίμια τρέχουν να κρυφτούν σε φοβισμένες αγκαλιές, κι άλλα μένουν λουφάζοντας μες στις σχισμές των βράχων. Κάποιες αδύναμες σκιές περνούν και χάνονται κάτω απ’ το σκονισμένο ιστό των αστεριών. *** Άλλοτε πάλι έρχονται χρόνια και πουλιά κυνηγημένα. Μνήμες περνούν σκοτεινές και ακατοίκητες. Περνούν αποσπάσματα τυφλών στρατιωτών Σπέρνουν δόντια δράκοντα στη γη και ξεχερσώνουνε στο διάβα τους ψυχές, παίρνουν την πόλη βίαια, γεμίζουν με βαθιές ουλές τ’ όμορφο πρόσωπό της. *** Κάποτε εμφανίζονται οι άνθρωποι. Συνήθως έρχονται απ’ τη θάλασσα και είναι πάντα μόνοι. Μπαίνουν στην πόλη κι αρχίζουν να ζωγραφίζουν τα στενά της, αγγίζουν τρυφερά το χέρι της, δροσίζοντας τον πυρετό της, γιατρεύουν με τα χείλια τους τ’ αόρατα σημάδια του κορμιού της, Βάφουν με ουρανό τα άστεγα δρομάκια της φωτίζοντας τις σκοτεινές γωνιές της… Πάντα κι αμέσως γίνοται πλήθος και ποτάμι και ζωή. Όταν τελειώσουν, μαζεύουν σ’ ένα μικρό φθαρμένο βαλιτσάκι τα σύνεργά τους, κοιτάζουν γύρω τους τα μάτια που τους κοίταζαν φεύγουν ξανά κατά τη θάλασσα και περπατώντας επάνω στα κύματα χάνονται μέσα στον κόσμο. *** Στο μεταξύ βρέχει ασταμάτητα. Μια κόκκινη ανεξίτηλη βροχή, μουλιάζοντας τα χρόνια μας όπως στο μυθιστόρημα του Μάρκες. Πρώτη δημοσίευση σε μιαν άλλη ζωή της Μποτίλιας Στον Άνεμο, στο συνδικαλιστικό —και όχι μόνο— έντυπο του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων της ΕΚΟ που εξέδιδα από τον Μάρτη του 2002 μέχρι το καλοκαίρι του 2005, Ο ΠΑΛΜΟΣ, στήλη ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ (Αρ. φ. 18), Δεκ. 2004, για την τραγωδία στον Ινδικό, με τους 230.000 νεκρούς από σεισμό και τσουνάμι, στις 26 Δεκ. 2004. Περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή του Μπάμπη Ζαφειράτου,  Άδεντρες Πλατείες, 2012, σ. 78 Οι φτωχοί άνθρωποι του Σετσουάν Στις φτωχογειτονιές της Μιανμάρ. Ό,τι απόμεινε από τον τυφώνα Ναργκίς.