STUDIO New Star art cinema: Ξανά μαζί μας με σκηνοθέτες και ταινίες που δεν πρέπει να αγνοούμε — Ρόχα, Ράι και 3 Αϊζενστάιν (Ποτέμκιν - Οχτώβρης - Απεργία)

Με το 30% της πληρότητάς τους και υποχρεωτική χρήση μάσκας θα λειτουργήσουν από τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου οι κινηματογράφοι στην Αττική

ΔΕΥΤΕΡΑ 12 - ΤΡΙΤΗ 13 - ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

STUDIO new star art cinema

ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Τηλ 210-8640054 --2108220008

*

***

Ταινίες και ώρες προβολών

Το τραγούδι του δρόμου του Σατιαζίτ Ράι

(Βλέπε στο τέλος)

Δευτέρα / Τρίτη / Τετάρτη στις 19.30

Για τον σκηνοθέτη και το έργο του βλέπε:

Ανίκητο STUDIO: Η Κιβωτός της 7ης Τέχνης μετακομίζει στους θερινούς, Αλεξάνδρα (Χαλάνδρι) και Όασις (Παγκράτι) με το αριστούργημα του Σατιατζίτ Ράι, Ο Ανίκητος (1956), μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (5 VIDEO - 20 Φωτό)

*

Ο Θεός και ο Διάβολος στη Χώρα του Ήλιου

του Γκλάουμπερ Ρόχα

(Βλέπε στο τέλος)

Δευτέρα / Τρίτη / Τετάρτη στις 21.30

*

ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΤΟΥ ΣΕΡΓΚΕΙ ΑΙΖΕΝΣΤΑΙΝ

Ποτέμκιν

Δευτέρα 18.00

ΘΩΡΗΚΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ: Η Επανάσταση του 1905, πάνω στο κατάστρωμα ενός πολεμικού πλοίου, ταξιδεύει μέχρι τις μέρες μας, σε μία από τις 10 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (Ο ζωγράφος Αϊζενστάιν, ο Μαγιακόβσκη, ο Ρότζερ Κόρμαν, ο Ντε Πάλμα, ο Πικάσο, ο Μπέικον και ο Γκρέκο - 116 Φωτό και Σχέδια) – Μπ. Ζαφειράτος

*

Οχτώβρης

Τρίτη στις 18.00

«Πολλά τραγούδια για τον Λένιν»: Απάντηση στην ψυχροπολεμική παράνοια και στο επικαιροποιημένο δόγμα του ΝΑΤΟ – Δείτε (και) από εδώ τις ταινίες «ΤΡΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ» του Βερτόφ και «ΟΚΤΩΒΡΗΣ» του Αϊζενστάιν – Θόδωρος Αγγελόπουλος: Αφιέρωμα της Ταινιοθήκης στο έργο του

*

Απεργία

Τετάρτη στις 18,00

Η ΑΠΕΡΓΙΑ (STATCHKA) του Σεργκέι Αϊζενστάιν: Σε επανέκδοση το αριστούργημα του μέγιστου πιονέρου του σύγχρονου κινηματογράφου (trailer και φωτογραφίες)

*

Και για τις 3 ταινίες:

Οκτώβρης, Ποτέμκιν, Απεργία − Τα θεμέλια της 7ης Τέχνης

*

STUDIO new star art cinema

ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Τηλ 210-8640054 - 2108220008

***

Ο Θεός και ο Διάβολος στη Χώρα του Ήλιου

Mια αισθητική για την πείνα… 

Σε μια πάμπτωχη, βασανισμένη Βραζιλία στη δεκαετία του 40, ένας εξ ίσου πάμφτωχος αγρότης και η γυναίκα του ακολουθούν δύο επίδοξους ηγέτες: Έναν μαύρο που σχεδόν θεωρεί τον εαυτό του θεό και κηρύσσει την απελευθέρωση από τα δεινά μέσω ενός αυστηρού, σκληρού χριστιανισμού και, στο δεύτερο μέρος, τον τελευταίο των Κανγκασέιρος (ένα είδος ληστών, κάτι σαν τους δικούς μας κλέφτες της τουρκοκρατίας), που κηρύσσει την απελευθέρωση μέσω της ανεξέλεγκτης βίας και της επανάστασης.

Ανάμεσα στα πρόσωπα αυτά κινείται η εμβληματική μορφή του Αντόνιο ντας Μόρτες, είδος πληρωμένου δολοφόνου από τους άρχοντες (τους γαιοκτήμονες και τον κλήρο, των οποίων τα προνόμια θίγονται και από τους δύο αντίθετους δρόμους της επανάστασης), που αναλαμβάνει να σκοτώσει πρώτα τον έναν ηγέτη και μετά τον άλλο. Ο ίδιος ο Αντόνιο είναι σύνθετο πρόσωπο, αφού κι αυτός έχει ηθικούς δισταγμούς για την αποστολή του.

Η ταινία είναι πραγματικά φορτωμένη από συμβολισμούς. Σχεδόν κάθε εικόνα της χρειάζεται αποκρυπτογράφηση. Το παίξιμο των ηθοποιών είναι στυλιζαρισμένο, μερικές φορές οι πράξεις τους παράδοξες, ίσως και ακατανόητες. Η δράση “σχολιάζεται” από τα λιτά και τραχειά τραγούδια ενός τυφλού τραγουδιστή, που λειτουργεί σαν ένα είδος χορού. Υπάρχουν αρκετές δυνατές εικόνες, υπάρχει έντονο πάθος και δράμα. 

Εντύπωση προκαλεί η μίξη χριστιανισμού και επανάστασης και, κυρίως, η μίξη χριστιανισμού και παγανιστικών λατρειών. Αυτό ακριβώς το μίγμα είναι το “κοντομπλέ” της Βραζιλίας, αντίστοιχο με το αϊτινό βουντού ή τις λατρείες της περιοχής της Νέας Ορλεάνης στις ΗΠΑ…

Έχει επηρεάσει μεταξύ άλλων και τον Λεόνε. 

Το σινέμα νόβο

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, εμφανίστηκε το αισθητικό κινηματογραφικό ρεύμα του cinema novo (σινέμα νόβο=Νέος κινηματογράφος), που συγκροτήθηκε από λατινοαμερικάνους κινηματογραφιστές auteurs στη Βραζιλία. 

Το σινέμα νόβο επηρεάστηκε έντονα από την τότε κυβερνητική απελευθερωτική πολιτική και ενσωμάτωσε τους πολλαπλούς αγώνες και τις αντιφάσεις, που είχαν να κάνουν με την ιδέα ότι ο κινηματογράφος μπορεί να λειτουργήσει ως μια δύναμη που απελευθερώνει. 

Το 1949, η φιλελεύθερη κυβέρνηση της Βραζιλίας θέλησε να οργανώσει εταιρεία με εισαγόμενους σκηνοθέτες διεθνούς κύρους. Το σχέδιο δε λειτούργησε και στη θέση των μεγάλων ονομάτων εμφανίστηκαν λατινοαμερικάνοι auteurs. 

Στο ξεκίνημά τους γύρισαν ταινίες με σαφή επηρεασμό από τον ιταλικό νεορεαλισμό. Έκαναν χρήση μικρών συνεργείων και οι ταινίες είχαν χαμηλό κόστος παραγωγής. Πραγματεύονταν κοινωνικά θέματα, κυρίως αυτό της φτώχειας και της πείνας και γυρίστηκαν με πολλούς κόπους και δυσκολίες. 

Στη συνέχεια οι κινηματογραφιστές επηρεάστηκαν από την ευρωπαϊκή αισθητική, και κυρίως τη νουβέλ βαγκ. 

Το 1964, έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα στη Βραζιλία, και το καθεστώς πήρε μέτρα εναντίον του σινέμα νόβο. Έτσι, μόλις οχτώ χρόνια μετά την έναρξή του, έληξε αυτό το αισθητικό κίνημα. Οι δημιουργοί του φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν. Πρόλαβε όμως να εκπέμψει το στίγμα του παγκόσμια και να ευαισθητοποιήσει το κοινό και τους κινηματογραφιστές.

https://www.icineman.com/ 

***

Ο Θεός και ο Διάβολος στη Χώρα του Ήλιου

Από Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλο - 10/09/2020

Βαθμολογία άστρα 5/5

Υπάρχει ο ριζοσπαστικός κινηματογράφος, υπάρχει και το cinema novo. Το εικονοκλαστικό ρεύμα που γεννήθηκε στη Βραζιλία των ’60s, μέσα από την ανάγκη πολλών σκηνοθετών για έμπρακτη καλλιτεχνική αμφισβήτηση του υφιστάμενου status quo, φέρνοντας στο προσκήνιο τις κακουχίες του βραζιλιάνικου λαού.

Ο πιο προβεβλημένος δημιουργός εξ αυτών, ο Γκλάουμπερ Ρόχα, συνοψίζει εύστοχα την κατάσταση στη φράση «νιώθουμε στο πετσί μας την πείνα, αλλά αδυνατούμε να την κατανοήσουμε». Και θα καταφέρει να την αποδώσει με αφοπλιστικό ρεαλισμό αλλά και οργισμένη πολιτική ορμή στο αδιαπραγμάτευτο αριστούργημά του.

Στο «Ο Θεός και ο Διάβολος…» ένας άντρας, αφού σκοτώσει το αφεντικό που προσπαθεί να του κλέψει το μισθό, περνάει στην παρανομία και αυτοανακηρύσσεται άγιος.

Ο Ρόχα, μέσα από διάχυτους μεταφυσικούς συμβολισμούς και ωμή βία, φροντίζει οι εικόνες του να θρυμματίσουν τις συμβάσεις και ταυτόχρονα να εμφυσήσουν εξεγερσιακό πνεύμα στους θεατές.

Η ταινία γίνεται διαπεραστική σαν πολεμική ιαχή και κατανυκτική σαν θρησκευτική εμπειρία, με απώτερο στόχο την κινητοποίηση των καταπιεσμένων.

Σαν να έκαναν, δηλαδή, μαζί ταινία ο Σεργκέι Αϊζενστάιν και ο Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι.

Α/Μ. Βραζιλία. 1964. Διάρκεια: 120΄. Διανομή: NEW STAR.

https://www.athinorama.gr/

***

Το Τραγούδι του Δρόμου

Από Χρήστο Μήτση - 17/09/2020

Βαθμολογία άστρα 5/5

Ο Σατγιαζίτ Ράι (1921-1992) παραμένει ο κορυφαίος κινηματογραφικός δημιουργός που ανέδειξε η βαριά σινε-βιομηχανία της Ινδίας και ο άνθρωπος που έκανε γνωστό το σινεμά της σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτητοποιώντας τις εικόνες του από τις μελοδραματικές συμβάσεις του Bollywood.

Εικόνες απόλυτα ρεαλιστικές και ταυτόχρονα βαθιά ποιητικές, οι οποίες εντυπωσιάζουν ήδη από το «Τραγούδι του Δρόμου», την πρώτη ταινία του, της οποίας τα γυρίσματα κράτησαν σχεδόν τρία χρόνια.

Παίρνοντας έμπνευση από ένα ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Μπιμπουτιμπουσάν Μπαντιοπαντιάι και υπό τους ήχους του σιτάρ του Ραβί Σανκάρ, ο Ράι μας μεταφέρει στις αρχές του αιώνα και σε ένα χωριό όπου ζει ο μικρός Άπου, γιος ενός πάμφτωχου αγρότη.

Εκείνος θα αναγκαστεί να πουλήσει τα χωράφια του και να ξενιτευτεί, με τη σύζυγό του να αγωνίζεται σκληρά για να μεγαλώσει τα παιδιά της, καθώς οι χαρές εναλλάσσονται με τις στεναχώριες και τις συμφορές σε ένα αριστούργημα κινηματογραφικής ευαισθησίας, ανθρώπινων συναισθημάτων και συγκινητικών μαθημάτων ζωής.

Και σε ένα αξέχαστο ταξίδι ενηλικίωσης που θα συνεχιστεί σε δύο ακόμα ταινίες, οι οποίες ολοκληρώνουν τη θρυλική «τριλογία του Άπου».

Α/Μ. Ινδία. 1955. Διάρκεια: 125΄. Διανομή: NEW STAR

https://www.athinorama.gr/