 |
| Roque Dalton, 1935-1975. Praga, 1966. Por Salvador Corratgé, 1928-2014. (Πηγή φωτό: https://www.elsalvador.com) |
Ρόκε Δάλτον: Γεννήθηκε στο Σαν Σαλβαδόρ στις 14 Μαΐου 1935. Δολοφονήθηκε στις 10 Μαΐου 1975. Ο άνθρωπος της πένας και του όπλου. Ο άνθρωπος που κατά τον Εδουάρδο Γκαλεάνο «ήταν ικανός να κάνει μέχρι και τις πέτρες να γελάνε». Ικανός να χαρίζει χαμόγελα, αλλά και να μας θυμίζει τα βάσανα του λαού του. Έφτασα στην επανάσταση μέσω της ποίησης, θα πει ο ίδιος.
Ρόκε Δάλτον: Τρία Ποιήματα Αγάπης
Μετάφραση – Επιμέλεια
Μετάφραση – Επιμέλεια
Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο
Πρώτη δημοσίευση Κατιούσα, 14/5/2019
Πρώτη δημοσίευση Κατιούσα, 14/5/2019
 |
| Poesía Erótica, Juan Ignacio Aranda y Alejandra Flores, 1990 |
Γυμνή
Ρόκε Δάλτον
Αγαπάω τη γύμνια σου
γιατί γυμνή από τους πόρους σου με πίνεις
σάμπως τεράστια τείχη από νερό να με καταποντίζουν.
Τα σύνορα γκρεμίζει η γύμνια σου στην θέρμη της,
μου ανοίγει διάπλατες τις πόρτες για να σε μαντέψω,
με παίρνει απ’ το χέρι σαν το παιδί που έχασε το δρόμο του
κι απάνω σου εμπιστεύτηκε τους φόβους τα γιατί του.
Γλυκό το δέρμα σου στη γεύση του αλατιού το ανασαίνω το αργοπίνω
γίνεται σύμπαν μου, σύμβολο πίστης που με τρέφει·
μια λάμπα με αρώματα που την κρατώ ψηλά σαν τον τυφλό
όταν πλάι στα σκοτάδια οι πόθοι με αλυχτάνε.
Όταν με γδύνεις με τα μάτια κλειστά
χωράς μες σε μια κούπα που την αγγίζω με τη γλώσσα μου,
μέσα στα χέρια μου χωράς σαν το επιούσιο ψωμί,
κι είσαι απ’ το σώμα μου αναπόσπαστη σαν τη σκιά της ύπαρξής του.
Τη μέρα που θα πέθαινες θα σε απόθετα ολόγυμνη στη γη
για να σκορπίσεις άχραντη στο χώμα,
για να μπορώ το δέρμα σου να το γεμίζω με φιλιά μέσα στους χίλιους δρόμους,
για να σου πλέκω τα μαλλιά σπαρμένα σε όλα τα ποτάμια.
Τη μέρα που θα πέθαινες θα σε απόθετα ολόγυμνη στη γη
σαν τότε που ξαναγεννήθηκες ανάμεσα στα πόδια μου.
EL turno del ofendido ─Η σειρά του ταπεινωμένου
(Casa de las Américas, Cuba 1962)
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 9 Ιανουαρίου 2019
*
Alta hora de la nochede Roque Dalton
Με τη φωνή του Julio Cortazar
Πολύ αργά μέσα στη νύχτα
Ρόκε Δάλτον
Αν μάθαινες πως πέθανα να μην προφέρεις τ’ όνομά μου
γιατί ο θάνατος κι ο αναπαμός θα κόβονταν στα δυο.
Η φωνή σου, καμπάνα, αναστατώνει τις αισθήσεις,
θα ήταν ο φάρος ο αχνός που αποζητούσε η καταχνιά μου.
Αν μάθαινες πως πέθανα, πες συλλαβές παράξενες.
Πρόφερε μέλισσα, ψωμί, λουλούδι, δάκρυ, καταιγίδα.
Μην αφεθείς και βρουν τα χείλια σου τα έντεκα γράμματά μου.
Κουράστηκα, έχω αγαπήσει, έχω κερδίσει τη σιωπή.
Μη συλλαβίσεις τ’ όνομά μου αν μάθαινες πως πέθανα:
μέσα απ’ τη σκοτεινιά της γης θα ερχόμουν στη φωνή σου.
Μη συλλαβίσεις τ’ όνομά μου, να μην προφέρεις τ’ όνομά μου.
Αν μάθαινες πως πέθανα μην ψιθυρίσεις τ’ όνομά μου.
EL turno del ofendido ─Η σειρά του ταπεινωμένου
(Casa de las Américas, Cuba 1962)
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 9 Ιανουαρίου 2019
*
Tercer Poema De Amor - Roque Dalton
Vicente Feliú y Xiomara Laugart
Τρίτο ποίημα αγάπης
Ρόκε Δάλτον
Σ’ εκείνους που σου λένε πως η αγάπη μας είναι ξεχωριστή
επειδή έχει γεννηθεί σε ξεχωριστές περιστάσεις
πες ότι αγωνιζόμαστε έτσι
που μια αγάπη σαν τη δική μας
(αγάπη ανάμεσα σε σύντροφους και συναγωνιστές)
να γίνει στο Ελ Σαλβαδόρ
η πιο κοινή και συνηθισμένη αγάπη
σχεδόν μοναδική.
Παράνομα Ποιήματα, 1975
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 9 Ιανουαρίου 2019
Από Κατιούσα: Ρόκε Δάλτον – Hasta la poesía de la revolución − Ο Τσε και η ποίηση
Πρώτη δημοσίευση: Μπάμπης Ζαφειράτος: Ο Τσε εις τους αιώνες των αιώνων - 5 ποιήματα - 1 τραγούδι (Δάλτον, Νερούδα, Μπενεδέτι, Κορτάσαρ, Γιουπάνκι - Σέρο)
Casa de las Américas
* * *
Ισπανικό κείμενο
Desnuda
Roque Dalton
Amo tu desnudez
porque desnuda me bebes con los poros,
como hace el agua cuando entre sus paredes me sumerjo.
Tu desnudez derriba con su calor los límites,
me abre todas las puertas para que te adivine,
me toma de la mano como un niño perdido
que a ti dejara quietas su edad y sus preguntas.
Tu piel dulce y salobre que respiro y que sorbo
pasa a ser mi universo, el credo que me nutre;
la aromática lámpara que alzo estando ciego
cuando junto a las sombras los deseos me ladran.
Cuando te me desnudas con los ojos cerrados
cabes en una copa vecina de mi lengua,
cabes entre mis manos como el pan necesario,
cabes bajo mi cuerpo más cabal que su sombra.
El día en que te mueras te enterraré desnuda
para que limpio sea tu reparto en la tierra,
para poder besarte la piel en los caminos,
trenzarte en cada río los cabellos dispersos.
El día en que te mueras te enterraré desnuda,
como cuando naciste de nuevo entre mis piernas.
EL turno del ofendido
(Casa de las Américas, La Habana, Cuba 1962)
*
Alta hora de la noche
Roque Dalton
Cuando sepas que he muerto no pronuncies mi nombre
porque se detendría la muerte y el reposo.
Tu voz, que es la campana de los cinco sentidos,
sería el tenue faro buscado por mi niebla.
Cuando sepas que he muerto di sílabas extrañas.
Pronuncia flor, abeja, lágrima, pan, tormenta.
No dejes que tus labios hallen mis once letras.
Tengo sueño, he amado, he ganado el silencio.
No pronuncies mi nombre cuando sepas que he muerto:
desde la oscura tierra vendría por tu voz.
No pronuncies mi nombre, no pronuncies mi nombre.
Cuando sepas que he muerto no pronuncies mi nombre.
EL turno del ofendido
(Casa de las Américas, La Habana, Cuba 1962)
*
Tercer poema de amor
Roque Dalton
A quienes digan que nuestro amor es extraordinario
porque ha nacido de circunstancias extraordinarias
diles que precisamente luchamos
para que un amor como el nuestro
(amor entre compañeros de combate)
llegue a ser en El Salvador
el amor más común y corriente
casi el único.
Poemas Clandestinos (El Salvador, 1975)
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.