Στη σκιά των Ντέρικ

 Ο ιμπεριαλισμός σήμερα

Η ΜΠΟΤΙΛΙΑ κερνάει το εκπληκτικό κείμενο του Γιάννη Καμπάνη, «Πόλεμοι στη σκιά των Ντέρικς», που κατατέθηκε στον προσυνεδριακό διάλογο για το 19^ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Ο συντάκτης, μάχιμος συνδικαλιστής από τον πετρελαϊκό χώρο, απαντάει συγκροτημένα, κοφτά και προπαντός με χιούμορ, σε όσους περνάνε ΣΥΡΙΖΑ από τον ιμπεριαλισμό και (κάνουν πως) δεν τον βλέπουν.

Πριν όμως, επιτρέψτε μου να παραθέσω δυο μικρά αποσπάσματα από τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ του Λένιν, που πιστεύω πως μαζί με τον γλαφυρό λόγο του Γ.Κ. γεφυρώνουν το χτες και το σήμερα με τρόπο μοναδικό:

«Αν θα χρειαζόταν να δοθεί ένας όσο το δυνατό πιο σύντομος ορισμός του ιμπεριαλισμού, θα έπρεπε να πούμε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού. Ο ορισμός αυτός θα περιείχε το κυριότερο, γιατί, από τη μια μεριά, το χρηματιστικό κεφάλαιο είναι το τραπεζικό κεφάλαιο μερικών πάρα πολύ μεγάλων μονοπωλιακών τραπεζών, που έχει συγχωνευτεί με το κεφάλαιο των μονοπωλιακών ενώσεων των βιομηχάνων και από την άλλη, το μοίρασμα του κόσμου είναι το πέρασμα από την αποικιακή πολιτική, που επεκτείνεται ανεμπόδιστα πάνω σε περιοχές που δεν τις έχει αρπάξει καμιά καπιταλιστική Δύναμη, στην αποικιακή πολιτική της μονοπωλιακής κατοχής των εδαφών της γης, που έχει ολότελα μοιραστεί».

«Ο ιμπεριαλισμός είναι ο καπιταλισμός στο στάδιο εκείνο της ανάπτυξης, στο οποίο έχει διαμορφωθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, έχει αποκτήσει εξαιρετική σημασία η εξαγωγή κεφαλαίου, έχει αρχίσει το μοίρασμα του κόσμου από τα διεθνή τραστ και έχει τελειώσει το μοίρασμα όλων των εδαφών της γης από τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές χώρες».

(Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, Κεφ. VII, σελ. 109 & 110. Μετάφραση, Γ. Ν. Νικολαΐδης. Εκδόσεις Θεμέλιο, 1964. Βλέπε και εδώ, σελ. 392 & 393).   

 

Derrick, μεγάλος γερανός. Oil derrick, πύργος γεωτρήσεως. 

Είναι ο ξύλινος οβελίσκος που εικονίζεται στο εξώφυλλο,

με το όρνιο να καραδοκεί στην κορυφή!

 

Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο είναι της ΜΠΟΤΙΛΙΑΣ.

  
Πόλεμοι «στη σκιά των Ντέρικς»

Μεγάλο μέρος του Προσυνεδριακού Διαλόγου αναλώθηκε στο πόσο μικρό ήταν το ποσοστό του Ιουνίου. Κοιτώντας λίγο μακρύτερα από το δάχτυλό μας, και δεδομένης της απελπιστικής κατάστασης του εργατικού - κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη, το ποσοστό στην πραγματικότητα ίσως ήταν μεγάλο...

Μπορείς να διαλέξεις

Από τον εξαιρετικό  ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΡΡΗ Μπορείς να επιλέξεις... Αν θα σου πάρουν ολόκληρο ή το μισό σου μεροκάματο. Αλλά όχι να δουλεύεις και να παίρνεις πίσω αυτό που  προσφέρεις. Αν θα δουλεύεις 2 ή 3 μέρες τη βδομάδα, 3 ή 5 μήνες το χρόνο(ή και καθόλου) χωρίς δικαιώματα, αλλά όχι να έχεις το δικαίωμα στη δουλειά. Αν θα υποστείς ολοκληρωτική η μερική καταστροφή. Αλλά όχι να μην υποστείς καθόλου καταστροφή. Αν το μέλλον σου θα είναι μαύρο ή γκρίζο. Αλλά όχι να ζήσεις ένα καλύτερο αύριο. Αν θα σε γκρεμίσουν αργά ή αν απλά θα σε στήσουν εδώ και τώρα στα 6 μέτρα.

Κοκτέιλ Μολότωφ #285

Από Lenin Reloaded Στην ανθρώπινη ιστορία, ο γνωστικισμός --και συγκεκριμένα, η αιρετική θεωρία ενός κακού δημιουργού-- προηγήθηκε κατά αιώνες της αθεΐας. Οι άνθρωποι βρήκαν πολύ πιο εύκολο το να πιστεύουν σε έναν κακό Θεό απ' το να μην πιστεύουν σε κανένα. Με τον καπιταλισμό, που διαδέχθηκε τη θρησκεία στη σφαίρα της μεταφυσικής πίστης, ισχύει ακριβώς το ίδιο. Οι άνθρωποι είναι πολύ πιο έτοιμοι να αποδεχτούν κάθε τσαρλατανική ιδέα περί "ανήθικων", "διεφθαρμένων" ή "ανίκανων" καπιταλιστών παρά την απλή και τρομακτική αλήθεια ότι ο καπιταλισμός είναι το ίδιο πέρα από το καλό και το κακό όπως και ένας σεισμός, με την μοναδική διαφορά ότι αυτό το πέρα από κάθε ηθική δεν τον απομακρύνει ούτε σπιθαμή από την ανθρώπινη ευθύνη, η οποία απουσιάζει για τα κοσμογονικά φυσικά φαινόμενα που δεν οφείλονται σε ανθρώπινες αλλαγές.

Ο άνθρωπος που ζαπάρει κόμματα

Αφού διαμέλισε την Γιουγκοσλαβία, και βομβάρδισε το Ιράκ, τώρα με τον σύντροφο Κουβέλη βγάζει την Ελλάδα από την κρίση (σιγά ντε, μη βιαζόμαστε), αν στο μεταξύ δεν διατάξει τη βίαιη προσαρμογή της χώρας στα μνημόνια και στην Ε.Ε. αφού κινδυνεύουμε να έρθει το ΚΚΕ και να τρώμε βελανίδια. Εχει συναντίληψη ο τρισμέγιστος! Αλλά η Κανέλλη, στο13:40, δεν σηκώνει «γουρουνιές»: «Φάε εσύ παλιάλογο απ’ τον ιππόδρομο για το κέρδος!» (δυστυχώς το παλιάλογο λείπει από το εν λόγω βίντεάκι) Από την (ανατρ)ΟΠΗ του άλλου τεράστιου. Και εδώ η απάντηση του Μπογιόπουλου: Τι φρούτα βγάζει η «φαιδρά πορτοκαλέα»; Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, συγκαταλέγονται στους κατ' εξοχήν διακινητές της απατηλής προπαγάνδας ότι «στην ΕΟΚ θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια»... Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση που η πολιτική της έχει οδηγήσει - σύμφωνα με τα στοιχεία της «Γιούνισεφ» - πάνω από 500.000 παιδιά στην Ελλάδα στον υποσιτισμό...

Κύπρος: Η άλλη μισή, στην Κίνα της Ε.Ε. βρίσκεται

Η κυπριακή κατοχή σε 2,5  "κεφάλαια"  Α. 1974  Η Κύπρος μετά την τουρκική εισβολή, 15/7/1974 Κίτρινη περιοχή, οι δύο βρετανικές κτήσεις  * Β. 2014 Η Κύπρος μετά την εισβολή του €υρώ, 1/1/2008 Μαύρη περιοχή, οι "κτήσεις" Φυσικού Αερίου και Πετρελαίου  * Γ. Το τελευταίο μισό κεφάλαιο  Δημόσιο χρέος Κύπρου, ως ποσοστό του ΑΕΠ 2008 (είσοδος στο €). 48,9%. 2011. 71,1%. Πηγή: ΕUROSTAT 2012. 87,3%. Πηγή: Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, Πανίκος Δημητριάδης. Από το ΒΗΜΑ. 2014 (εκτίμηση). 150%. Πηγή: Υπουργείο οικονομικών Κύπρου. Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 2008-2012, μέσα σε τέσσερα (4) χρόνια, +78,5% 2012-2014, μέσα σε δύο (2) χρόνια, +71,8% 2008-2014, +206,7%!! * Ο Κυπριακός λαός λέει για δεύτερη φορά ΟΧΙ  Αρκεί όμως;    Πηγή φωτογραφιών: 902.gr    Και εδώ: Κύπρος: Καταψηφίσθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο - Μεγάλο συλλαλητήριο έξω από το κοινοβούλιο (VIDEO)

ΕΜΕΙΣ κι εμείς

Ποιοι είναι ΕΜΕΙΣ και ποιοι είμαστε εμείς; ΕΜΕΙΣ ή οι Άλλοι; Αυτοί ή Εμείς; ΜΙΑ ΝΕΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ  ή ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΤΑΞΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ   Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΣΚ ΚΑΙ Η ΡΗΞΗ (ή ΡΙΚΣΣΥ;) ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Ευχόμαστε Αυτοί να μην είναι οι Άλλοι, ή οι Άλλοι να μην είμαστε Εμείς, ή ΕΜΕΙΣ να μην είναι Αυτοί που είναι (και ήταν). Ευχόμαστε να μην συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην ταινία του Αμενάμπαρ, με την Νικόλ Κίντμαν, Οι Άλλοι (με αγγλικούς υπότιτλους). Όπου οι άλλοι είναι ο πραγματικός κόσμος κι αυτοί (οι πρωταγωνιστές) είναι οι Άλλοι, δηλαδή τα φαντάσματα. Το ευχόμαστε. Αλλά οι συντάξαντες τη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ "ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ" ζουν στο σκοτάδι. Όπως ακριβώς οι «ήρωες» της ταινίας.   Δείτε επίσης: A.   35ο συνέδριο της ΓΣΕΕ-Χιλιόμετρα μακριά από την εργατική τάξη (ΠΡΙΝ, 16/3/2013). Εδώ κι αν πρόκειται περί καθαρής ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ! B.  'Η με το κεφάλαιο ή μετους εργάτες. ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ 35ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ. Για να δούμε τι κάνει τη διαφορά και να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.   Υ.Γ. της αρχής. 1.   Έγινε προσπάθεια, ώστε ο σχολιασμός που συνοδεύει τη Διακήρυξη του ΕΜΕΙΣ να κρατήσει ένα επίπεδο. Αν δεν τα κατάφερε, ζητάμε συγγνώμη. Εμείς δεν είμαστε ΕΜΕΙΣ.  2.   Τα bold στη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ τα έβαλαν... ΕΜΕΙΣ. Τα κόκκινα εμείς, για να διευκολύνουμε τους αγαπητούς αναγνώστες μας. Μπορεί δηλαδή κάποιος να διαβάσει κατευθείαν τα κόκκινα και να περνάει (αν θέλει) στα σχόλια. Έτσι θα κερδίσουμε όλοι χρόνο πολύτιμο, ώστε να τον αξιοποιήσουμε μαζί με την Νέα Δύναμη που ανατέλλει στο 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, για να μη χρονοτριβούμε άλλο πια. Ώρα για επίθεση! 3.   Τώρα, αν κάποιοι από τους υπογράφοντες έβαλαν την υπογραφή τους και για την αυτονόμηση των Επικουρικών Ταμείων, που σηματοδοτεί την παράδοση της κοινωνικής ασφάλισης στους ιδιώτες, τότε "Ο αγώνας τώρα  δικαιώνεται".  4.   Αν τα 1, 2 και 3 δεν σας ενδιαφέρουν, δείτε την Νικόλ. 5.   Αν πάλι επιμένετε, ΠΑΜΕ. Κι όποιος αντέξει.     "ΕΝΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ" ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ  Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ – ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ Η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από βίαιες και θεμελιακές αλλαγές. Η πρωτοφανής οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, προϊόν της εφαρμογής ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής έχει προκαλέσει τεκτονικές μεταβολές στις δομές και στους θεσμούς και ανυπολόγιστες συνέπειες στους εργαζόμενους και τους κοινωνικά αδύναμους.

Ούγκο Τσάβες (1954-2013)

Ούγκο Τσάβες: Εμείς οι ηγέτες πάμε από σύνοδο σε σύνοδο, και οι λαοί μας από άβυσσο σε άβυσσο. (Στη σύνοδο κορυφής Ε.Ε. και κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, τον Μάιο του 2002) 28 Ιουλίου 1954 - 5 Μαρτίου 2013 ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ  Βενεζουέλα: Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Ούγκο Τσάβες   Η επανάσταση δεν θα μεταδοθεί από την τηλεόραση Ντοκυμαντέρ για το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002. Αναζητήστε το. Στις 11 Απρίλη του 2002 η άρχουσα τάξη της Βενεζουέλας ανέτρεψε με στρατιωτικό πραξικόπημα την κυβέρνηση του Ούγκο Τσάβες. Ο Τσάβες, που αρνήθηκε να παραιτηθεί, συνελήφθη και μεταφέρθηκε κρατούμενος σε ένα από τα απομακρυσμένα νησιά της χώρας. Την θέση του στην προεδρία της δημοκρατίας κατέλαβε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών της Βενεζουέλας. Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση έτρεξαν να συγχαρούν την «νέα κυβέρνηση».

Και γαμώ τον πολιτισμό τους!

Μουσειακοί τσικνομεζέδες Κι όπως μου έγραψε ένας φίλος: Στη χώρα που “πανηγυρίζουμε”(!!!) επειδή ο γιος του εμίρη (μιλάμε για πολύ Μεγάλο κοπρίτη) αγοράζει τα νησιά μας… πουλάμε και Φειδία με πίτα απ’ όλα... Η βεβήλωση κάθε έννοιας και σκοπού για το κέρδος. Καπιταλισμός; Εγώ ψηφίζω επανάσταση Άντε με το καλό παιδιά, και το Πάσχα με καμιά δεκαριά ψησταριές, στον προάυλιο (όπως λέμε) χώρο. ΤΑ ΝΕΑ / ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Μεζέδες κάτω απ’ την Ακρόπολη Αφράτη συκωταριά στο τηγάνι με ρίγανη, γαρδουμπάκια, σεφταλιές και ποικιλία από χωριάτικα λουκάνικα, τζατζίκι και γαλακακτομπούρεκο θα μπορούσε να είναι ένα κλασικό μενού για την Τσικνοπέμπτη. Οταν όμως τα συγκεκριμένα πιάτα πρόκειται να σερβιριστούν σε έναν χώρο που δεν έχει συνδεθεί με την τσίκνα της συγκεκριμένης γιορτινής νύχτας -το Μουσείο Ακρόπολης (φωτογραφία)-, τότε η βραδιά αποκτά εναλλακτική διάθεση. Θέλοντας να λειτουργεί ως ζωντανό κύτταρο της πόλης, το Μουσείο ειδικά για αυτή την Πέμπτη θα μείνει ανοιχτό έως τα μεσάνυχτα με ειδικό μενού αξίας 28 ευρώ, ενώ οι εκθεσιακοί χώροι θα λειτουργούν έως τις 22.00 για όσους επιθυμούν να χορτάσουν και πνευματικά (πληροφορίες στο τηλ. 210-9000.915), όπου ο Δημήτρης Προύσαλης θα αφηγηθεί άσεμνα λαϊκά αποκριάτικα παραμύθια. Ιστορίες που έχουν πλαστεί για να ακούγονται μόνο μία νύχτα του χρόνου, όπου όλα επιτρέπονται. Στις 20.30. Είσοδος 7 ευρώ. ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΑ ΝΕΑ, 04/03/2013, 08:00

Κάτι σαν μισθοί... 300 ευρώ

Το αίτημα των πολυεθνικών (… και της Ε.Ε. των πολυεθνικών): «Θα μπορούσαμε να καταβάλλουμε από 250 ως 300 ευρώ για ολιγόωρη απασχόληση τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα»  Ο Γ.Γ. ΥΠ.ΟΙΚ ορκίζεται: «Ουδέποτε ζήτησα μείωση του κατώτατου μισθού» Ο ΥΠ.ΕΡ.Κ.Α.Π αγορεύει πως: «Δεν θα μειωθεί ο κατώτερος μισθός» Η Κομισάρια και των δύο, πρώτα ήξεις: «Δεν αποκλείεται περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού», και μετά αφήξεις: «Κατηγορηματικά αντίθετη στη μείωση του κατώτατου μισθού» Κουβέντα να γίνεται, βέβαια, αφού: Τα Μνημόνια κόβουν: 1.  Συλλογικές Συμβάσεις, ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ, μη μισθολογικό κόστος, σελ 426, 427, 2.  ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΙΣΘΩΝ (σελ. 518), αλλά και 3.  Εδώ με το τρίτο Μνημόνιο Οι πολυεθνικές ράβουν:

Αποτρόπαιο Έγκλημα

Συνένοχοι; Κι όταν βρεθεί κανείς μπροστά στο δίλημμα, αν πρέπει να χρησιμοποιεί τόσο άσχημες, ξερές και δογματικές λέξεις και να μιλάει για πράγματα τόσο μηδαμινά, όπως η εξασφάλιση των απαραίτητων μέσων συντήρησης και η δυνατότητα να τρώει κανείς μέχρι να χορτάσει, ή αν πρέπει ν' αφήσει το φασισμό να νικήσει, θα πρέπει να κηρυχτεί υπέρ αυτών των λέξεων. Μπέρτολτ Μπρεχτ Από το συλλαλητήριο της Παρασκευής (1/3/2013) στον Βόλο Τα γεγονότα τρέχουν με την ταχύτητα του χρέους, αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια. Και τα δυο λόγια που ετοιμάζεσαι να αφήσεις σαν τελευταίο ασπασμό στα παλληκάρια της Λάρισας ηχούν κούφια. Μπερδεύονται με τις παραινέσεις εκείνων που μας καλούν να αντέξουμε σήμερα τις «θυσίες», για να μας ζητήσουν αύριο μεγαλύτερες. Και αθωώνουν τις ρητορείες αυτών που «ερμηνεύουν» την κοινωνία με την οικονομίστικη λογική του χρέους. Η φονική πολιτική που κόστισε τη ζωή στα δυο νέα παιδιά, και έστειλε άλλα τρία στην εντατική να χαροπαλεύουν, δεν σχεδιάστηκε από αρειανούς. Την χάραξαν οι ισχυροί του κεφαλαίου στα σαλόνια της ΕΕ. Την εφαρμόζουν τα πειθήνια όργανά τους που παριστάνουν τις κυβερνήσεις στις χώρες-μέλη της. Την επιτρέπει η σιωπή μας. Που υποθάλπει γιάπηδες τύπου Τζήμερου να ελεεινολογούν για «έλλειψη παιδείας, επειδή κανένας δεν τους δίδαξε τις ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα», και ανέχεται υστερικά φαινόμενα τύπου Άδωνι να «επιχειρηματολογούν» πως δεν είναι «αποτέλεσμα πολιτικής που πήραν την ψησταριά και την έβαλαν μέσα». Το τραγικό συμβάν της Λάρισας δεν είναι ένα ατυχές περιστατικό. Έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Καπιταλιστική Βαρβαρότητα. Είναι το τέρας του κεφαλαίου που τρέφεται με φτωχούς, άνεργους, νέους, ηλικιωμένους. Είναι ο διαρκής πόλεμος που έχουν κηρύξει οι κεφαλαιοκράτες στον κόσμο της εργασίας. Είναι ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Η αποσιώπηση των αιτίων του μας καθιστά συνενόχους. Τζήμερος Άδωνις Άδωνις για Τζήμερο