Όταν ο Λένιν συναντήθηκε με τον Μέγα Καπετάνιο στο αγέρωχο Μάτι της Λέξης του Κώστα Γουλιάμου

Άρης Βελουχιώτης

27 Αυγούστου 1905, Λαμία - 16 Ιουνίου 1945, Μεσούντα Άρτας

Σχέδιο (2ο από 2 του Άρη), Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.VI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία. Όρκος του λαού μας θα ’ναι ‒μα τον Άρη‒ : Ο ΑΡΗΣ (Γιάννης Ρίτσος)

*

Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν (Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ)

Ρωσία, 22 Απριλίου 1870, Ουλιάνοφσκ - 21 Ιανουαρίου 1924, Γκόρκι

Σχέδιο (1ο από 3 του Λένιν), Μπάμπης Ζαφειράτος, 6.XI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

 

*

 

Κώστας Γουλιάμος

Τι σκεφτόταν ο Vladimir Ilyich Ulyanov περπατώντας

 

Ένας μικρός ουρανοξύστης με μορφή ποντικότρυπας

Ένα ξερό κυπαρίσσι στο άλλο φως του λόφου

Ο χρόνος της αράχνης στη νύχτα της ελιάς

Η σκοτεινή ενέργεια και τ’ αρχέτυπα του αέρα

Όπως κυλά και παγώνει το φεγγάρι

Πριν ξεραθούν τα μάτια μου

 

Και οι εργάτες σε μαύρες τρύπες

Πόσο φαρμάκι τρέφονται

Πόσα καμένα χρόνια σε μηχανές θανάτου

Και το αναισίμωμα στον πλόκαμο της Βερενίκης

Πέρα στους παγωμένους ουρανούς

Με τους φτωχούς σε αποσύνθεση

Σα να μην υπάρχει Άνοιξη

Να μην υπάρχει σάρκα

 

Και τούτη η γλώσσα από αόρατο φως

Όπως καρφώνεται βαθιά στη μνήμη

Κι αρχίζει το δειλινό στ’ αγριολίθαρα του Άργους

Κει που κλαίνε τ’ άλογα του Νικηταρά

Και ο ήλιος χιμάει στα νερά

Στη μάχη με τ’ αόρατα φωτόνια

Και ο μέγας Καπετάνιος με πόδια πληγιασμένα

Στου Φάγκου την άγρυπνη χαράδρα

Κάτω από ταραγμένα άστρα

 

Ξεπάγωσε

Και κόκκινος-κόκκινος

Χύνεται στο αγέρωχο άπειρο

Και τούτο το φεγγάρι

—νυκτός μέλαινας στέρνον—

Μυρίζει φως

Και ύλη ανθέων κι αλάτι αλός βαθέας

Φεγγάρι αιφνίδιας γέννησης

 

                 Τίποτα δε χάνεται

                 Τίποτα δε χάνεται

 

Υπάρχουν θαύματα ονείρων

Κατάρτια κρυμμένα στο φεγγάρι

Υπάρχει φως που μέσα του γερνάμε

Φως από θυσίες σε ξερονήσια έρημα

Από φλογισμένα μυαλά στον ουρανό

Φως από πανάρχαια άστρα

Υπάρχει καλοκαίρι με χθαμαλή νεφέλη

Κόκαλα από ζωντανή πάλη

 

Σπίτια αιμόφυρτα σε μυθικές πλατείες

Και δρόμοι του παλιού καιρού

Π’ ακόμα ταξιδεύουν πρόσφυγες

Κάτω απ’ το πυρωμένο φεγγάρι

 

                 Τίποτα δε χάνεται

                 Τίποτα δε χάνεται

 

Πάλι γεννιούνται κορμιά συντρόφων

Ορμούν στο φως

Δείχνουν με τα δάχτυλα το σκοτάδι της μέρας

Ανοίγουν τα παράθυρα

Έξω λάμπει πυκνό χιόνι

—τι ανάγκη έχει να μιλήσει η βροχή—

Ώσπου άξαφνα περνά παθιασμένος στο δρόμο

Ο Vladimir Ilyich Ulyanov

 

Από τη συλλογή «Το Μάτι της Λέξης» (2024)

 

Δείτε περισσότερα από εδώ:

Το Μάτι της Λέξης: Το αγέρωχο φωτεινό Μάτι του Κώστα Γουλιάμου — Ένα βιβλίο από και για τη σύγχρονη εποχή μας — Σε τι φως ταξιδεύουν οι σύντροφοι / Σε ποιο μέλλον κατοικούνε — Παρουσίαση: Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα (VIDEO) —Κριτικές επισημάνσεις: Βασίλης Καλαμαράς, Άννα Αφεντουλίδου, ΜπάμπηςΖαφειράτος, Γιώργος Κεντρωτής (VIDEO)

 

***