Λουίς Σεπούλβεδα: «Ο Γέρος που μας διάβαζε ιστορίες αγάπης», αυτός με το «Όνομα ταυρομάχου», «Ο γάτος που έμαθε στο γλάρο να πετάει» και γλύτωσε από την «Τρέλα του Πινοτσέτ» έφυγε για τον «Κόσμο του τέλους του κόσμου». Μας άφησε όμως μια αγκαλιά βιβλία για ν’ ακουμπάμε στον ώμο τους «Αν δεν έχουμε που να κλάψουμε». Κι έναν αποχαιρετισμό του στον Φιντέλ

Λουίς Σεπούλβεδα (Luis Sepúlveda Calfucura: Οβάγε, Χιλή, 1 Οκτωβρίου 1949 – Οβιέδο, Ισπανία, 16 Απριλίου 2020 (Φωτό: Jimena Mariana Contreras)

*

Ο Φιντέλ από τον Luis Sepúlveda

27 Νοεμβρίου 2016

«Η είδηση έρχεται με τα πρώτα φώτα της ημέρας, ίσως με την ίδιο έντονο φως της αυγής που είδε το τσούρμο του «Γκράνμα» στην ακτή του νησιού, πριν αποβιβαστεί κι αρχίσει το έπος που εγκαινίασε την αξιοπρέπεια της Λατινικής Αμερικής.

Στις κόρες των ματιών εκείνων των ανδρών [και γυναικών]* που άγγιξαν τη λευκή αμμουδιά της Κούβας υπήρχε και το φως εκείνων που έπεσαν κατά την επίθεση στους στρατώνες Μονκάδα, γι’ αυτό και το περιβραχιόνιο με το θρυλικό «26 de Julio» ήταν η εξαιρετική τους ταυτότητα.

Εκείνων που, όπως θα έγραφε αργότερα ένας Αργεντινός που τον φωνάζανε απλά Τσε, δώσανε υπίσταση στον εξεγερμένο, στον επαναστάτη, στον μαχητή, κι έγιναν Guerrilleros.

Η αξιοπρέπεια της Λατινικής Αμερικής εγκαινιάστηκε με τη λιόχρωμη στολή και με τη μυρωδιά του μπαρουτιού, του ιδρώτα από τις πορείες μεσα στη σέλβα, από την κούραση του μαχητή που την έδιωχναν και τους έδινε κι άλλο θάρρος.

Εγκαινιάστηκε στον` δίκαιο χαρακτήρα των guerrilleros, των μαχητών του Φιντέλ, των «μπαρμπούδος» που ήτανε ντυμένοι με κουρέλια, οπλισμένοι με τις ματσέτες για τα ζαχαροκάλαμα και με τα όπλα που άρπαζαν από τον εχθρό σε κάθε μάχη.

16 Απρίλη 1961. Μία μέρα μετά την επίθεση των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων. Συμβολή των οδών 23 και 12 (περιοχή Βεδάδο, όπου και η  Πλατεία της Επανάστασης), απέναντι από τη νεκρόπολη Κολόν (το κοιμητήριο της Αβάνας και εθνικό μνημείο της Κούβας· η Οδός 12 οδηγεί στο Κολόν). Στη μεγάλη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε για τις κηδείες των θυμάτων από τις αεροπορικές επιδρομές στην Πλάγια Χιρόν, ο Φιντέλ διακηρύσσει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης. Η απάντηση από τους ένοπλους Κουβανούς είναι για δεύτερη φορά ομόφωνη: «Πατρίδα ή Θάνατος». (Το πρώτο ¡Patria o Muerte! Πάμπλο Νερούδα: Η Ανατίναξη του La Coubre στο λιμάνι της Αβάνας).

Οι μαχητές της Sierra Maestra, οι γουαχίρος, οι μαθητές κι οι ποιητές, βήμα το βήμα, σφαίρα τη σφαίρα δίδαξαν στη Λατινική Αμερική ότι το αστέρι του Comandante Guerrillero ήταν το έμβλημά τους.

Πρώτος μες στον αχό της μάχης, εκείνος που πολέμησε στην πρώτη τη γραμμή, αυτός που καλλιέργησε το παράδειγμα και την εμπιστοσύνη για έναν ανώτερο σκοπό.

Κι ενώ οι αντάρτες της «26 του Ιούλη» άνοιγαν δρόμο μέσα απ’ τα βουνά κι από τις σέλβες, σ’ ολόκληρη την ήπειρο της Λατινικής Αμερικής, από το Ρίο Γκράντε μέχρι τη Γη του Πυρός, οι καταφρονεμένοι σήκωσαν τις κουρελιασμένες τους παντιέρες, «γιατί τώρα η ιστορία θα πρέπει να γραφτεί με τους φτωχούς της Αμερικής».

Σήμερα είναι μια μέρα επαναστατικής περισυλλογής. Σήμερα είναι μια μέρα θλίψης για εκείνους που τολμήσανε να κάνουνε το βήμα το αποφασιστικό, για να τελειώσουνε με τη ζωή τη δουλική και υπάκουη, και ταχθήκανε στο δρόμο τού χωρίς επιστροφή επαναστατικού αγώνα.

¡Hasta la Victoria Siempre, Fidel! ¡Hasta la Victoria Siempre, Comandante Guerrillero!»

* Στο Γκράνμα δεν υπήρχαν γυναίκες (σ.τ.μ.)

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος

https://commons.wikimedia.org

*

 

Foto: Biblioteca de Cádiz

 

*

Σύντομο βιογαφικό και τα βιβλία του από τις εκδόσεις opera