Δεκέμβρης 1944 (17)

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Φιντέλ: Ο καβαλάρης της Επανάστασης − Πουέμπλα - Τόρες: Δυο τραγούδια μεταφρασμένα στα μέτρα της μελωδίας (Video)


*
Y en eso llegó Fidel
Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ
Από τον Τροβαδούρο της Κουβανικής Επανάστασης
Μετάφραση στα μέτρα της μελωδίας
Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο
*

Y en eso llegó Fidel
Carlos Puebla (1959)

  
Aquí pensaban seguir,
ganando el ciento por ciento,
con casas de apartamentos
y echar al pueblo a sufrir.
Y seguir de modo cruel
contra el pueblo conspirando,
para seguirlo explotando...
y en eso llegó Fidel.

Se acabó la diversión,
llegó el Comandante
y mandó a parar.
Se acabó la diversión,
llegó el Comandante
y mandó a parar.

Aquí pensaban seguir,
tragando y tragando tierra,
sin sospechar que en la Sierra
se alumbraba el porvenir.
Y seguir de modo cruel
la costumbre del delito
hacer de Cuba un garito...
y en eso llegó Fidel.

Se acabó la diversión,
llegó el Comandante
y mandó a parar.
Se acabó la diversión,
llegó el Comandante
y mandó a parar.

Aquí pensaban seguir,
diciendo que los rateros,
forajidos bandoleros
asolaban al país.
Y seguir de modo cruel
con la infamia por escudo,
difamando a los barbudos...
y en eso legó Fidel.

Se acabó la diversión,
llegó el Comandante
y mandó a parar.
Se acabó la diversión,
llegó el Comandante
y mandó a parar.

Aquí pensaban seguir,
jugando a la democracia
y el pueblo que en su desgracia
se acabara de morir.
Y seguir de modo cruel,
sin cuidarse ni la forma,
con el robo como norma...
y en eso llegó Fidel.

Se acabó la diversión,
llegó el Comandante
y mandó a parar.
Se acabó la diversión,
llegó el Comandante
y mandó a parar.
Μα τους πρόφτασε ο Φιντέλ
Μετάφραση προσαρμοσμένη στη μελωδία,
Μπάμπης Ζαφειράτος, 3 Δεκεμβρίου 2016 

Κι είχανε ονειρευτεί
να τα ’χουν όλα δικά τους
σπιτάρες η αφεντιά τους
κι ο λαός να αιμορραγεί.
Κι έπαιρναν μέτρα σκληρά
του λαού έκλεισαν το στόμα
να τον θάψουν μες στο χώμα
μα τους πρόφτασε ο Φιντέλ.

Και το αστείο τέρμα πια,
γιατί ο Κομαντάντε
μιλάει σοβαρά.
Και το αστείο τέρμα πια,
γιατί ο Κομαντάντε
δε γελά.

Κι είχανε ονειρευτεί
Να ρημάξουνε τη γη μας
μα στη Σιέρα η ψυχή μας
για το μέλλον μάς καλεί.
Κι έπαιρναν μέτρα σκληρά
με το έγκλημα είχαν λόγο
κι έστηναν στην Κούβα τζόγο
μα τους πρόφτασε ο Φιντέλ.

Και το αστείο τέρμα πια,
γιατί ο Κομαντάντε
μιλάει σοβαρά.
Κα το αστείο τέρμα πια,
γιατί ο Κομαντάντε
δε γελά.

Κι είχανε ονειρευτεί
να μιλούν με λωποδύτες
παρανόμους κι αγιογδύτες
να τσακίζουν τη ζωή.
Κι έπαιρναν μέτρα σκληρά
μ’ έμβλημα την ατιμία
μα οι μπαρμπούδος δίνουν μία
και τους πρόφτασε ο Φιντέλ.

Και το αστείο τέρμα πια
γιατί ο Κομαντάντε
μιλάει σοβαρά.
Και το αστείο τέρμα πια,
γιατί ο Κομαντάντε
δε γελά.

Κι είχανε ονειρευτεί
μια καλή δημοκρατία
μα ο λαός στη δυστυχία
να πεθαίνει κάθε αυγή.
Κι έπαιρναν μέτρα σκληρά
και δε δίναν σημασία
νόμο είχαν τη ληστεία
μα τους πρόφτασε ο Φιντέλ.

Και το αστείο τέρμα πια,
γιατί ο Κομαντάντε
μιλάει σοβαρά.
Και το αστείο τέρμα πια,
γιατί ο Κομαντάντε
δε γελά.

(Μπάμπης Ζαφειράτος, 3 Δεκεμβρίου 2016)

Γιατί ο Κομαντάντε δε γελά



***




Cabalgando con Fidel
Καλπάζοντας με τον Φιντέλ

¡La historia me absolverá!
Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους
(Fidel Alejandro Castro Ruz)
Μπιράν Επαρχίας Οριέντε, 13 Αυγούστου 1926 - Αβάνα, 25 Νοεμβρίου 2016
Σχέδιο (3ο από 3 του Κομαντάντε), Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.XI.2016
(Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)
 
***
 
Tραγούδι του Raúl Torres (Κούβα, 1966), φόρος τιμής στον Φιντέλ.
Ηχογραφήθηκε στα Abdala Studios και πρωτοπαρουσιάστηκε από την Κουβανική Τηλεόραση, τη Δευτέρα 28 Νοέμβρη 2016.
Διευθύνει ο Μαέστρος Pancho Amat. Τρομπέτα, Yasek Manzano, συνοδεία της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας, με τις φωνές των Torres, Eduardo Sosa, Luna Manzanares και Annie Garces.

Μετάφραση στα μέτρα της μελωδίας: Μπάμπης Ζαφειράτος, 3 Δεκ. 2016
(Πρώτη δημοσίευση: 4 Δεκ. 2016)
Υποτιτλισμός video: Βελισσάριος Κοσσυβάκης
NEW STAR, 22 Νοεμβρίου 2019

 
Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο



*
Cabalgando con Fidel
Raúl Torres,
28 Νοεμβρίου 2016
 



Dicen que en la plaza en estos días
se le ha visto cabalgar
a Camilo y a Martí.
Y delante de la caravana
lentamente sin jinete,
un caballo para ti.


Vuelven las heridas que no sanan
de los hombres y mujeres
que no te dejaremos ir.
Hoy el corazón nos late afuera
y tu pueblo aunque le duela
no te quiere despedir.


Hombre, los agradecidos te acompañan.
Cómo anhelaremos tus hazañas.
Ni la muerte cree que se apoderó de ti.

Hombre, aprendimos a saberte eterno.
Así como Olofi y Jesucristo,
no hay un solo altar sin una luz por ti.

Hoy no quiero decirte, Comandante,
ni barbudo, ni gigante
todo lo que sé de ti.
Hoy quiero gritarte «padre mío»,
no te sueltes de mi mano,
aún no sé andar bien sin ti.

Hombre, los agradecidos te acompañan.
Cómo anhelaremos tus hazañas.
Ni la muerte cree que se apoderó de ti.


Hombre, aprendimos a saberte eterno.
Así como Olofi y Jesucristo,
no hay un solo altar sin una luz por ti.


Hombre, los agradecidos te acompañan.
Cómo anhelaremos tus hazañas.
Ni la muerte cree que se apoderó de ti.


Hombre, aprendimos a saberte eterno.
Así como Olofi y Jesucristo.
No hay un solo altar sin una luz por ti.


Dicen que en la plaza esta mañana,
ya no caben más corceles
llegando de otro confín.
Una multitud desesperada
de héroes de espaldas aladas
que se han dado cita aquí.
Y delante de la caravana
lentamente sin jinete,
un caballo para ti.

Καλπάζοντας με τον Φιντέλ
Μετάφραση στα μέτρα της μελωδίας,
Μπάμπης Ζαφειράτος, 3 Δεκεμβρίου 2016


Λεν πως στην πλατεία αυτές τις μέρες
καβάλα πέρασαν αργά
ο Καμίλο κι ο Μαρτί.
Και μπρος στην ατέλειωτη πορεία
άτι δίχως καβαλάρη,
το δικό σου το φαρί.


Είναι οι πληγές μας που δεν κλείνουν
κι όλοι οι άντρες κι οι γυναίκες
που δεν σ’ αφήνουμε στιγμή.
Τώρα η καρδιά μας έχει σπάσει
κι ο λαός σου που πονάει
πώς να σ’ αποχωριστεί.

Φίλε, όλος σου ο λαός σε συνοδεύει.
Πόσο η δύναμή σου θα μας λείψει.
Ούτ’ ο θάνατος ο ίδιος να την σβήσει δεν μπορεί.


Φίλε, μάθαμε να σ’ έχουμε για πάντα.
Όπως τον Ολόφι ή το Χριστό μας,
και παντού ένα φως για σένα καίει στη γη.


Τώρα πια εσύ δεν είσαι ο Κομαντάντε,
ούτε Γίγας και μπαρμπούδος,
κι όλα όσα είσ’ εσύ.
Τώρα είσ’ «ο δικός μου ο πατέρας»,
μη μ’ αφήνεις μ’ άδεια χέρια,
πώς να ζήσω μια ζωή.

Φίλε, όλος σου ο λαός σε συνοδεύει.
Πόσο η δύναμή σου θα μας λείψει.
Μα ούτ’ ο θάνατος ο ίδιος να σε σβήσει δεν μπορεί.


Φίλε, μάθαμε να σ’ έχουμε δικό μας.
Όπως τον Ολόφι ή το Χριστό μας.
Κι απ’ το φως σου τ’ άστρα ρίχνουν φως στη γη.


Φίλε, όλος σου ο λαός σε συνοδεύει.
Πόσο η δύναμή σου θα μας λείψει.
Μα ούτ’ ο θάνατος ο ίδιος να σε σβήσει δεν μπορεί.


Φίλε, μάθαμε να σ’ έχουμε δικό μας.
Όπως τον Ολόφι ή το Χριστό μας.
Κι απ’ το φως σου τ’ άστρα ρίχνουν φως στη γη.


Τούτο το πρωί μες στην πλατεία,
άλογ άλλα δεν χωράνε
κι έφτασαν από μακριά.
Ένα πλήθος μέγα απελπισμένο
ήρωες με πλατιές φτερούγες
μαζευτήκαν όλοι εκεί.
Και μπροστά μπροστά απ’ το μέγα πλήθος
άτι δίχως καβαλάρη,
το δικό σου το φαρί.


(Μπάμπης Ζαφειράτος, 3 Δεκεμβρίου 2016)




Ο δημοφιλής Κουβανός μουσικός, τραγουδοποιός και ερμηνευτής Ραούλ Τόρες, μαθητής του Πάμπλο Μιλανές, φωτογραφημένος από τον Ρομπέρτο Σουάρες

Βλέπε και σε:
Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
Το καταπληκτικό πορτραίτο του Φιντέλ από  τον Νικολάς Γκιγιέν και το τραγούδι του Κάρλος Πουέμπλα, Ως τη νίκη Κομαντάντε
*
και

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.