ΑΛΚΥΟΝΙΣ - STUDIO
από 7/9 έως 13/9/2017
*
Για σας ο κινηματογράφος είναι θέαμα.
Για μένα είναι σχεδόν μία αντίληψη του κόσμου.
Ο κινηματογράφος είναι φορέας της κίνησης.
Ο κινηματογράφος ανανεώνει τις λογοτεχνίες.
Ο κινηματογράφος είναι τόλμη.
Ο κινηματογράφος είναι αθλητής.
Ο κινηματογράφος διαδίδει ιδέες.
Αλλά ο κινηματογράφος είναι άρρωστος.
Ο καπιταλισμός τού έριξε στα μάτια χρυσόσκονη.
Επιτήδειοι επιχειρηματίες τον σέρνουν στους δρόμους.
Ο κομμουνισμός πρέπει να διαφυλάξει τον κινηματογράφο
από τα χέρια των κερδοσκόπων.
από τα χέρια των κερδοσκόπων.
Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκη
«Κινηματογράφος και κινηματογράφος», 1922
*
ΑΛΚΥΟΝΙΣ – STUDIO
από 7/9 έως 13/9/2017
*
STUDIO new star art cinema
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 22.30
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 21.00 και ΤΡΙΤΗ και ΤΕΤΑΡΤΗ 19.15
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 17.00
12η εβδομάδα
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 19.00
STUDIO new star art cinema
ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ 20.30
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 22.30
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ 23.00
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ 18.00
STUDIO new star art cinema
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 21.00
STUDIO new star art cinema
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 18.30
Εκτός των συνδέσμων
ακολουθεί και εδώ πληροφοριακό υλικό για τις ταινίες
*
«Η δεσποινίδα και ο αλήτης»
Σκηνοθεσία: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Ευγένι Σλαβίνσκι
Σενάριο: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι,Εντμόντο ντε Αμίτσις
Σενάριο: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι,Εντμόντο ντε Αμίτσις
*
Η μοναδική ταινία του Βαντιμίρ Μαγιακόφσκι που έχει σωθεί. Γυρίστηκε στην Αγ. Πετρούπολη, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, μέσα σε 2 εβδομάδες.
Μια ταινία - ποίημα αφιερωμένη στην Λίλια Μπρίκ, την μούσα του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι και της Ρώσικης Πρωτοπορίας. Βασίστηκε στο διήγημα του Ιταλού συγγραφέα, Εντμόντο ντε Αμίτσις τo 1895, «Η δασκάλα των εργατών». Προσαρμοσμένη στο σύμπαν της Ρωσική Πρωτοπορίας του 1918, αποπνέει Κονστρουκτιβισμό, Vertov, Rodchenko, Klutsis, Lissitzky, ποίηση, ενθουσιασμό και ρεαλιστική απεικόνιση της κοινωνίας.
Ένα μικρό, ντελικάτο ερωτικό ποίημα.
Η ταινία προβάλλεται στα πλαίσια του μεγάλου πολύπτυχου αφιερώματος που διοργανώνει η NEW STAR «100 ΧΡΟΝΙΑ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» αλλά και τη συμπλήρωση
124 χρόνων από την γέννηση του μεγάλου ποιητή και δημιουργού Βλαντίμιρου Μαγιακόφσκι, 19 Ιουλίου 1893.
124 χρόνων από την γέννηση του μεγάλου ποιητή και δημιουργού Βλαντίμιρου Μαγιακόφσκι, 19 Ιουλίου 1893.
«Η δεσποινίδα και ο αλήτης»
«Baryshnya i khuligan»
Βωβή -Ρωσία 1918 – Α/Μ – Διάρκεια 44΄
«Baryshnya i khuligan»
Βωβή -Ρωσία 1918 – Α/Μ – Διάρκεια 44΄
Σκηνοθεσία: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Ευγένι Σλαβίνσκι
Σενάριο: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι,Εντμόντο ντε Αμίτσις
Φωτογραφία: Ευγένι Σλαβίνσκι
Πρωταγωνιστούν: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Αλεξάντρα Ρεμπίκοβα, Φιόντορ Ντουνάγιεφ.
Σενάριο: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι,Εντμόντο ντε Αμίτσις
Φωτογραφία: Ευγένι Σλαβίνσκι
Πρωταγωνιστούν: Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Αλεξάντρα Ρεμπίκοβα, Φιόντορ Ντουνάγιεφ.
ΣΥΝΟΨΗ
Μια νέα γυναίκα φτάνει στο σχολείο που πρέπει να διδάξει για πρώτη φορά. Είναι η δασκάλα του σχολείου για την εργατική νεολαία. Το καθήκον της είναι να μάθει σε μια τάξη ενηλίκων ανάγνωση και γραφή. Οι μαθητές της είναι άντρες και μικρά αγόρια, όλοι δύσκολοι στον χειρισμό και ερειστικοί. Ο αλήτης – τον οποίο παίζει ο Μαγιακόφσκι την ερωτεύεται και της γράφει στο χαρτί του διαγωνίσματος ότι την αγαπάει. Η νεαρή δασκάλα καταλαμβάνεται από άγχος. Τελικά συνειδητοποιεί πως η αγάπη του αγοριού είναι αληθινή όταν αυτός πια βρίσκεται ξαπλωμένος ετοιμοθάνατος, μαχαιρωμένος από τους υπόλοιπους μαθητές και τον παρηγορεί φιλώντας τον γλυκά.
Λίγα λόγια για την ταινία
Μια ταινία - ποίημα αφιερωμένη στην Λίλια Μπρίκ, την μούσα του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι και της Ρώσικης Πρωτοπορίας. Γυρίστηκε στην Αγ. Πετρούπολη, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, μέσα σε 2 εβδομάδες. Η μοναδική ταινία του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι που έχει σωθεί.
Για το σενάριο της ταινίας «Η δεσποινίδα και ο αλήτης» (1918), ο Μαγιακόφσκι βασίστηκε στο διήγημα του Ιταλού συγγραφέα, Εντμόντο ντε Αμίτσις, «Η δασκάλα των εργατών» (1895). Για την ακρίβεια, σενάριο, αυτό καθεαυτό, δεν υπήρχε, υπήρχαν μόνο σημειώσεις του ποιητή στα περιθώρια του βιβλίου. Έτσι και την γύρισαν. Το κείμενο της ταινίας, το οποίο βασίζεται στις αναμνήσεις της Μούσας του ποιητή, Λίλης Μπρικ.
Η νεαρή δασκάλα των εργατών, προσαρμοσμένη στο σύμπαν της Ρωσικής Πρωτοπορίας του 1918, αποπνέει Κονστρουκτιβισμό, Vertov,Rodchenko, Klutsis, Lissitzky,ποίηση, ενθουσιασμό και μια ρεαλιστική απεικόνιση της κοινωνίας. Προκύπτει ένα μικρό, ντελικάτο ερωτικό ποίημα.
Στους κινηματογραφικούς κύκλους κοχλάζουν τα πάθη γύρω από την ταινία. Κάποιοι διαβεβαιώνουν ότι ο Μαγιακόφσκι ήταν ένας ταλαντούχος ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου, άλλοι τεκμηριώνουν ότι παίζει χάλια. Απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ικανός να δώσει ο καθένας. Ωστόσο, το να βλέπεις κινηματογράφο ξεχνώντας ότι μπροστά σου βρίσκεται μια θρυλική προσωπικότητα, πρακτικά είναι αδύνατον.
Παρεμπιπτόντως, νερό στον μύλο των σκεπτικιστών έριξε ο ίδιος ο ποιητής απαντώντας στην ερώτηση του περιοδικού «Νέος θεατής» (1926, № 35) για την πείρα από την προηγούμενη δουλειά του 1918: «Ο “Μάρτιν Ιντεν”, η “Δασκάλα των εργατών” κ.ά. μου έδειξαν, ότι κάθε εκτέλεση σεναρίου από τους “λογοτέχνες” χωρίς επαφή με την φάμπρικα και την παραγωγή, είναι σκουπίδι διαφόρων επιπέδων».
Στον πρόλογο της συλλογής των σεναρίων ανέπτυξε αυτήν την σκέψη, χαρακτηρίζοντας τις ταινίες του 1918, «συναισθηματικές βλακείες κατά παραγγελία». «Βλακείες όχι γιατί είναι χειρότερες από τις άλλες, αλλά γιατί δεν είναι καλύτερες».
Ωστόσο, η άποψη της συμπρωταγωνίστριας του Μαγιακόφσκι, Αλεξάνδρας Ρέμπικοβα, είναι διαφορετική: «Παρά το γεγονός ότι ο Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς συχνά έκανε πλάκες και είχε μια παιδαριώδη ευθυμία στα διαλείμματα μεταξύ των γυρισμάτων, ήταν πραγματικός συνεργάτης. Στις κρίσιμες στιγμές – σε μακράν μεγαλύτερο βαθμό από άλλους επαγγελματίες – διέθετε πραγματική σκηνική σοβαρότητα, αληθινά ζωντανά ανθρώπινα μάτια και αληθινή επικοινωνία με τον συνεργάτη του».
*
Ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι στον κινηματογράφο
Όπως έκανε με την ποίηση, το σκίτσο και την καλλιτεχνική αγκιτάτσια, έτσι ορμητικά βούτηξε μέσα στον κινηματογραφικό ωκεανό, σαν να ήταν ανέκαθεν μέρος του. Το 1914 είναι μια εξαιρετική χρονιά για τους Ρώσους φουτουριστές. Διοργανώνονται φουτουριστικές βραδιές στα αστικά κέντρα σχεδόν ολόκληρου του ευρωπαϊκού τμήματος της αχανούς χώρας. Ο Μαγιακόφσκι οργανώνει και συμμετέχει σε τέτοιες βραδιές στην Συμφερούπολη, την Σεβαστούπολη, το Κερτς, την Οδησσό, το Κισινιόφ, το Νικολάγιεφ, το Κίεβο, το Μινσκ, το Καζάν, το Ροστόφ, το Σαράτοφ, την Τσιφλίδα κ.α.
Το ότι πολλά σενάρια του Μαγιακόφσκι δεν έφτασαν μέχρι την οθόνη είναι πολύ πιθανό να οφείλεται και στις μεγάλες τεχνικές δυσκολίες που είχαν για το δυναμικό, αλλά μόλις στο ξεκίνημά του, σοβιετικό σινεμά. Ουσιαστικά, ο Μαγιακόφσκι έγραφε τα σενάριά του έχοντας στο μυαλό τους τις τεχνικές δυνατότητες του Χόλιγουντ, αφού είναι γεμάτα τρικ και άλλες ευφάνταστες σκηνές, οι οποίες απαιτούσαν ένα διαφορετικό επίπεδο τεχνολογικής υποστήριξης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι οι θεωρητικές του επεξεργασίες για το σινεμά – ιδιαίτερα πλούσιες σε όγκο και σημαντικές σε περιεχόμενο – δεν εισακούγονταν τον οδήγησαν να σπάσει τελειωτικά τις σχέσεις του με τον κινηματογράφο το 1928 και να ορμήξει με το ίδιος πάθος στο θέατρο όπου φάνηκε περισσότερο τυχερός. Ο «Κοριός» ανέβηκε σε σκηνοθεσία, Βσέβολοντ Μέγιερχολντ και μουσική Νμίτρι Σοστακόβιτς.
Πάντως, οι Ρώσοι θεωρητικοί του κινηματογράφου πιθανολογούν, ότι ο Μαγιακόφσκι εγκατέλειψε το σινεμά και λόγω της αδυναμίας του να κατανοήσει και να προσαρμοστεί στον ομιλούντα κινηματογράφο, ενώ, αντίθετα, οι ευαίσθητες καλλιτεχνικές κεραίες του αντιλαμβάνονταν και ένιωθαν περισσότερο το βουνό σινεμά.
Όπως και νά ‘χει, ο Μαγιακόφσκι, σε ό,τι αφορά στην σχέση του με τον κινηματογράφο, παρέμεινε για πάντα ένα αστέρι της βουβής εποχής του!
«Εμείς», έγραφε σε άρθρο του στην «Εργατική Εφημερίδα» του Νικολάγιεφ, στις 26 Ιανουαρίου του 1914, «θέλουμε να δώσουμε θεωρητική στήριξη στον φουτουρισμό. Εκείνοι οι οποίοι υπέθεταν ότι θα χρειαζόταν να συμμετάσχουν σε σκάνδαλα και να δουλέψουν με τα χέρια, πρέπει να απογοητευθούν: Θα χρειαστεί να δουλέψουν με τα μυαλά...(...) Η ποίηση του φουτουρισμού είναι η ποίηση της πόλης, της σύγχρονης πόλης. (...) Η πόλης αντικαθιστά την φύση και το στοιχείο. Η πόλη η ίδια γίνεται το στοιχείο, στα έγκατα του οποίου γεννιέται ο νέος άνθρωπος της πόλης. Τηλέφωνα, αεροπλάνα, τρένα – εξπρές, ασανσέρ, πιεστικές μηχανές, λεωφόροι, καμινάδες εργοστασίων, πολυκατοικίες, αιθάλη και καπνός, να τα στοιχεία της ομορφιάς στην νέα φύση της πόλης. Συχνότερα βλέπουμε το ηλεκτρικό φανάρι από το παλιό ρομαντικό φεγγάρι. Εμείς, οι άνθρωποι της πόλης, δεν ξέρουμε από δάση, λιβάδια, λουλούδια. Ξέρουμε τα τούνελ των δρόμων με την κίνησή τους, το θόρυβο, τον δυνατό ήχο, τα αναβοσβήματα, την αιώνια δίνη τους. Και το σημαντικότερο, άλλαξε ο ρυθμός της ζωής. Τα πάντα έγιναν αστραπιαία, ταχύτατα, όπως στην κινηματογραφική ταινία (...)».
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ – ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Στην Βαγδάτη της Γεωργίας, στις 19 Ιουλίου του 1893, γεννήθηκε ο ποιητής Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (Владимир Владимирович Маяковский) και ‘εδωσε τέλος στη ζωή του στη Μόσχα στις 14 Απριλίου του 1930 , σε ηλικία μόλις 37 ετών.
Ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι θεωρείται ο μοναδικός τραγουδιστής της μεγάλης Οχτωβριανής επανάστασης .
Ο ρηξικέλευθος συνεχιστής της πλούσιας λογοτεχνικής παράδοσης της πατρίδας του και συγχρόνως, ανανεωτής της. Ένα τολμηρό πνεύμα, ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, με φλογερό πάθος ρίχτηκε ολοκληρωτικά στη μεγάλη περιπέτεια της ευρωπαϊκής τέχνης των αρχών του αιώνα, ταυτίζοντας το όνομά του, με ό,τι εννοούμε σήμερα όταν μιλάμε για τέχνη στρατευμένη στο πλευρό των ταπεινών και καταφρονεμένων, στον αγώνα του παγκόσμιου προλεταριάτου για την κοινωνική του απελευθέρωση και την εκπλήρωση του ιστορικού του ρόλου.
Ο Στάλιν τον είχε χαρακτηρίσει «Καλύτερο και πιο ταλαντούχο ποιητή της σοβιετικής μας εποχής».
Ο πατέρας του ήταν Ρώσος ευγενούς καταγωγής ,δασοφύλακας στο επάγγελμα. Η μητέρα του ήταν ουκρανικής καταγωγής. Από τα 14 χρόνια του ασπάσθηκε τις ιδέες του σοσιαλισμού και συμμετείχε ενεργά σε αντιτσαρικές διαδηλώσεις στη γενέτειρά του. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, ο νεαρός Βλαντιμίρ, η μητέρα του και οι δύο αδελφές του, Όλγα και Λουντμίλα, μετακόμισαν στη Μόσχα.
Το 1908 ο Μαγιακόφσκι έγινε μέλος του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος και φυλακίστηκε επανειλημμένα για την ανατρεπτική δράση του. Στο κελί της απομόνωσης άρχισε να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Μετά την αποφυλάκισή του φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας και προσχώρησε στο κίνημα των ρώσων φουτουριστών, όπου γρήγορα διακρίθηκε κι έγινε ο κύριος εκπρόσωπός τους.
Το 1912, ο κύκλος των ρώσων φουτουριστών εξέδωσε μανιφέστο με τίτλο «Χαστούκι στο γούστο του κοινού». Το κίνημα του φουτουρισμού ανήγαγε σε φετίχ του το μέλλον και ύμνησε την τεχνολογική εξέλιξη. «Ένα βρυχώμενο αυτοκίνητο αγώνων είναι πιο όμορφο από τη Νίκη της Σαμοθράκης» υποστήριζε ο «γκουρού» του φουτουρισμού, ιταλός Τομάσο Μαρινέτι. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι ρώσοι συνοδοιπόροι του: «Το παρελθόν είναι στενάχωρο. Η Ακαδημία, ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι, είναι πιο ακατανόητοι κι από ιερογλυφικά» γραφόταν στο Μανιφέστο. Οι φουτουριστές συνήθιζαν να διαβάζουν ποιήματά τους καταμεσής του δρόμου, έριχναν τσάι στο ακροατήριό τους και γενικά έκαναν το παν για να ενοχλούν τον καθωσπρεπισμό των αστών.
Από την εποχή αυτή η ποίηση του Μαγιακόφσκι άρχισε να γίνεται επιθετική και προκλητική, με έντονα στοιχεία υπερβολής, υπεροψίας και αυτοαναφοράς. Το 1915 δημοσιεύει το πρώτο μεγάλο του ποίημα με τίτλο: «Σύννεφο με παντελόνια». Το καλοκαίρι του ιδίου χρόνου γνωρίζει και ερωτεύεται τη Λίλη Μπρικ, γυναίκα του εκδότη του Οσιπ Μπρικ. Της αφιερώνει το επόμενο σπουδαίο ποίημά του «Σπονδυλωτό Φλάουτο» (1916). Και τα δύο αυτά έργα του καταγράφουν έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση κι εκφράζουν τη διάσταση του ποιητή με τον κόσμο που ζούσε.
Με την έκρηξη της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Μαγιακόφσι υπηρέτησε πολυποίκιλα με την πέννα του το νέο καθεστώς. Έγραφε στρατευμένα ποιήματα («Ωδή στην Επανάσταση», «Αριστερή Πορεία»), άρθρα, βιβλία για μικρά παιδιά και ζωγράφιζε αφίσες και σκίτσα, τα οποία συνόδευε με στίχους και συνθήματα, ενώ παράλληλα περιόδευε τη χώρα, κάνοντας διαλέξεις και απαγγελίες. Το 1924 έγραψε μία ελεγεία από 3.000 στίχους για τον θάνατο του Λένιν. Μετά το 1925 ταξίδεψε στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Κούβα, το Μεξικό. Τις εντυπώσεις από το ταξίδι του στο Νέο Κόσμο τις αποτύπωσε στο βιβλίο του «Πώς ανακάλυψα την Αμερική».
Σε μια διάλεξή του στις ΗΠΑ γνωρίζεται με την Έλι Τζόουνς. Καρπός του κεραυνοβόλου και σύντομου έρωτά τους είναι μια κόρη, για την ύπαρξη της οποίας έμαθε το 1929, όταν συναντήθηκε κρυφά με την Τζόουνς στη Γαλλία. Εκείνη την εποχή ο Μαγιακόφσκι ζούσε ένα παθιασμένο έρωτα με την Τατιάνα Γιακόβλεβα, μία συμπατριώτισσά του εμιγκρέ, που ζούσε στο Παρίσι. Επιθυμούσε να την παντρευτεί, αλλά αυτή αρνιόταν πεισματικά.
Στα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του εξέδωσε δύο θεατρικά έργα («Κοριός» και «Λουτρό»), με κριτική διάθεση απέναντι στη σοβιετική γραφειοκρατία. Η αποτυχία της παράστασης του «Λουτρού» στο Λένινγκραντ το 1930, οι ερωτικές του απογοητεύσεις, οι διαδοχικές παρεξηγήσεις και συγκρούσεις με τον Ρωσικό Σύνδεσμο Προλεταρίων Συγγραφέων, οδήγησαν τον Μαγιακόφσκι στην απελπισία. Απογοητευμένος, μετά την άρνηση των αρχών να του δώσουν άδεια να ταξιδέψει στο εξωτερικό, έβαλε τέλος στη ζωή του στις 14-4-1930.
Το σημείωμα που βρέθηκε στον τόπο της αυτοκτονίας του έγραφε:
Σε όλους.
Μην κατηγορήσετε κανέναν για το θάνατο μου και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά.
Ο Μακαρίτης τα απεχθανόταν φοβερά.
Μαμά, αδελφές, και σύντροφοι, σχωρέστε με – αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανένα), μα εγώ δεν έχω διέξοδο.
Λιλή αγάπα με.
Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένειά μου είναι η Λιλή Μπρικ, η μαμά, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλνταβνα Πολόνσκαγια. Αν τους εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, σ' ευχαριστώ.
Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα στους Μπρικ, αυτοί θα τα καθαρογράψουν.
Όπως λένε "Το επεισόδιο έληξε".
Η βάρκα του έρωτα συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινότητα.
Έχω ξοφλήσει τους λογαριασμούς μου με τη ζωή.
Προς τι, λοιπόν, η απαρίθμηση των αμοιβαίων πόνων, των συμφορών και των προσβολών;
Να 'στε ευτυχισμένοι.
Μετά την αυτοκτονία του, ο σοβιετικός τύπος επιτέθηκε στον ποιητή, χαρακτηρίζοντάς τον «φορμαλιστή» και «συνοδοιπόρο» και όχι «Καλλιτέχνη του Λαού», όπως συνηθιζόταν για τους στρατευμένους καλλιτέχνες. Η Λίλη Μπρικ έγραψε, τότε, ένα γράμμα στο Στάλιν και του ζητούσε την αποκατάσταση του ονόματος του Μαγιακόφσκι. Ο Στάλιν ανταποκρίθηκε και τον χαρακτήρισε «Καλύτερο και πιο ταλαντούχο ποιητή της σοβιετικής μας εποχής».
Ο Μαγιακόφσκι, με τον λυρισμό και τις τεχνικές καινοτομίες, βρήκε αξιόλογους συνεχιστές στην πατρίδα του (Οστρόφσκι, Έρενμπουργκ, Γεφτουσένκο) και στο εξωτερικό (Ελιάρ, Αραγκόν, Νερούντα, Ρίτσος,Πατρίκιος).
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:
-- 1912: «Χαστούκι στο γούστο του κοινού»(θεωρητικό κείμενο, μανιφέστο του κυβοφουτουρισμού).
-- 1913: «Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι. Μια τραγωδία» (θεατρικό).
-- 1915: «Ο αδέσποτος σκύλος», «Σύννεφο με παντελόνια» (ποιήματα).
-- 1917 - 1918: «Μυστήριο Μπούφο» (θεατρικό στην τελική του μορφή, παίζεται το 1920, στο δεύτερο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς).
-- 1918: «Ωδή στην Επανάσταση» (ποίημα), «Σταρίσια λέξη» (συλλογή).
-- 1919: «Αριστερό Εμβατήριο» (ποίημα).
-- 1921: «150.000.000» (ποίημα, δημοσιεύτηκε ανώνυμα).
-- 1922: «Παρασυνεδριαζόμενοι» (σατιρικό ποίημα).
-- 1923: «Αγαπώ», «Γι' αυτό» (ποιήματα).
-- 1924: «Βλαντίμιρ Ιλιτς Λένιν (ποίημα).
-- 1924 - 1925: ποιήματα και σκίτσα εμπνευσμένα από τις περιοδείες του στη Δυτική Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στο Μεξικό και την Κούβα.
-- 1926: «Πώς γίνεται η ποίηση» (πεζογράφημα).
-- 1927: «Καλά» (συνθετικό ποίημα). Σειρά σεναρίων για τον κινηματογράφο.
-- 1928: «Ο κοριός» (θεατρικό).
-- 1929: «Το χαμάμ» (θεατρικό).
*
«ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ» του ΛΕΒ ΚΟΥΛΕΣΟΦ
Το «Σύμφωνα με το νόμο» είναι δύσκολο στοίχημα για έναν δημιουργό ακόμη και σήμερα.
Μια μάχη επιβίωσης του πολιτισμού και της γονιμότητας απέναντι στην απομόνωση και την αγριότητα της φύσης. Ένα σημαντικό φιλμ που σημαδεύει την μνήμη και την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Ο Κουλέσοφ, με το θράσος της μεγαλοφυΐας, αποφασίζει να γυρίσει μια κλειστοφοβική ταινία, με φόντο το σκοτεινό, παγωμένο τοπίο του ποταμού Γιουκόν, την εποχή του «πυρετού» του χρυσού.
Για δημιουργούς του μεγέθους του Αμερικανού συγγραφέα Τζάκ Λόντον και του Σοβιετικού σκηνοθέτη Λεβ Κουλέσοφ, ο μύθος δεν είναι παρά το μέσο για να εκφράσουν την οπτική και τον προβληματισμό τους για την κοινωνία. Δεν αφήνει καμία αμφιβολία στον θεατή, πως αυτό που βλέπει είναι προφανώς κάτι πολύ περισσότερο από μία ακόμη συναρπαστική περιπέτεια στον παγωμένο αμερικανικό βορρά.
Οι γκρίζες ζώνες ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι διαπιστώσεις του Κουλέσοφ σε αναπάντητα ερωτήματα. H νομιμότητα, η ηθική, η έννοια και το αίσθημα της δικαιοσύνης,
η συνείδηση, η προσωπική και η συλλογική ελευθερία και τα όριά τους είναι μόνο μερικοί προβληματισμοί που θέτει ο κορυφαίος δημιουργός Λεφ Κουλέσοφ.
«Εμείς κάνουμε ταινίες, ο Κουλέσοφ δημιούργησε τον κινηματογράφο», είναι η φράση, χαρακτηριστική του μεγέθους του, που θα συνοδεύει για πάντα το όνομά του Λεβ Κουλέσοφ και που καταγράφηκε από τους απόφοιτους του VGIK στον πρόλογο της «Τέχνης του Κινηματογράφου».
*
«ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΨΕΥΤΗΣ» του ΦΡΑΝΚ ΜΠΑΪΕΡ
Αργότερα γυρίστηκε ριμέικ με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς (Jakob the Liar, 1999).
Υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 1977
Αργυρή Άρκτος α’ Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Βερολίνου 1975
Υποψήφια για Χρυσή Άρκτο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου 1975
*
«Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε» του ΚΩΣΤΑ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
12η εβδομάδα
12η εβδομάδα
Η σκηνοθετική ομάδα δούλεψε με αρχεία αντλήθηκαν κατά κύριο λόγο από το ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ αλλά και κρατικά αρχεία της ΕΡΤ και του Πολεμικού Μουσείου , ενώ έκανε και γυρίσματα στα ίδια τα βουνά όπου ανέπτυξε τη δράση του ο ΔΣΕ.
*
«ΚΑΠΟ» του Gillo Pontecorvo
«Το μαύρο τρίγωνο στο χιτώνιο είναι για τους εγκληματίες. Οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν κόκκινο. Οι εβραίοι έχουν ένα κίτρινο άστρο. Τα μαύρα τρίγωνα έχουν την καλύτερη μεταχείριση. Είναι η αφρόκρεμα. Ανάμεσά τους διαλέγουν οι SS τους επίλεκτους φρουρούς για τα στρατόπεδα…Τους αποκαλούν ΚΑΠΟ»
«Η προβολή της ταινίας διακόπηκε 9 φορές από το έντονο, ομόφωνο και ατελείωτο χειροκρότημα του κοινού…το τελικό χειροκρότημα κράτησε 12 λεπτά καταρρίπτοντας όλα τα ρεκόρ στην Βενετία»
Μόνο μία από τις έξι εκατομμύρια ανείπωτες ιστορίες που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε… Σφύζει από ενέργεια! Δυνατό, έντονο, διορατικό, επίκαιρο όσο ποτέ.
Το Καπό είναι μια ταινία σταθμός, πιο επίκαιρη από ποτέ, μια ανεπανάληπτη κινηματογραφική εμπειρία. Μας ταξιδεύει εκεί όπου μέσα στο μίσος, τη βία και την κτηνωδία, άνθρωποι και συνειδήσεις εκμηδενίζονται.
Μόνη ελπίδα και φως μέσα στο σκοτάδι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να καταστραφεί: Η ΑΓΑΠΗ.
«Ο Ποντεκόρβο είναι ένας πολύ μεγάλος διαλεκτικός, και η φήμη του κάθε άλλο παρά μύθος είναι.» Βασίλης Ραφαηλίδης
*
«ΓΥΜΝΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ» του ΦΡΑΝΚ ΜΠΑΪΕΡ
Μέσα από την πραγματική ιστορία ενός Εβραιόπουλου – «γυμνού μέσα στους λύκους» – που σώθηκε χάρη στη φροντίδα των κρατουμένων, που το προστάτευαν, κρύβοντάς το ανάμεσά τους, μια ρεαλιστική εικόνα για την εξοντωτική ζωή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ. Την πείνα, τις αρρώστιες, την αναγκαστική εργασία, τα άγρια βασανιστήρια μα και για τον αγώνα αντίστασης και ένοπλης αυτοαπελευθέρωσης των κρατουμένων, λίγο πριν τη συντριβή του φασισμού.
*
«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ» του ΤΖΙΓΚΑ ΒΕΡΤΟΦ
«Το πείραμα που δημιούργησε μια διεθνή γλώσσα στον κινηματογράφο» to be Urban Cinefile Critics
«Μία απ’ τις πιο όμορφες και πρωτοπόρες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ» Combustible Celluloid
«Ένας βωβός ύμνος για όλους τους σινεφίλ» Montreal Film Journal
«Ένα μάθημα για τη δύναμη της κινηματογράφησης» Movie Guide
«Ο οπερατέρ ως ντοκιμαντερίστας, μάγος και κασκαντέρ» Eye for Film
Η ταινία Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή, η σημαντικότερη ταινία του Ρώσου κινηματογραφιστή Ντζίγκα Βερτόφ, αποτελεί ένα μοναδικό δείγμα πειραματικού σινεμά, της δεκαετίας του ’20 στη Ρωσία. Περιγράφει με απαράμιλλο τρόπο την αστική ζωή της μετά-επαναστατικής σοβιετικής Ένωσης το 1929.
Η ταινία του Βερτόφ παρουσιάζει τη ζωή στην πόλη της Οδησσού και άλλες πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης. Από το χάραµα ως το σούρουπο, βλέπουµε τους πολίτες στη δουλειά και στη διασκέδαση. Η κάµερα εστιάζεται τόσο σε άψυχα πράγµατα, όπως οι µηχανές και οι λειτουργίες τους, όσο και σε έµψυχα, όπως ζώα και άνθρωποι µε τις δραστηριότητές τους. Στον βαθµό που µπορεί να γίνει λόγος για χαρακτήρες, αυτοί είναι ο καµεραµάν του τίτλου και η σύγχρονη Σοβιετική Ένωση που ανακαλύπτει και παρουσιάζει.
*
«Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ» του ΜΙΧΑΗΛ ΡΟΜ
Μια ταινία που αφορά άμεσα και απευθύνεται στην εποχή μας, εποχή επαναφοράς στη ζωή από την κυρίαρχη τάξη του πτώματος του φασισμού και εξίσωσης της εγκληματικής δράσης και ιστορίας του με τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, που απελευθέρωσε από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και τη φρίκη του πολέμου τον άνθρωπο κατά τον 20ο αιώνα. Ένα έργο επίκαιρο και εκτός από αποκαλυπτικό, χρήσιμο και για τις απαντήσεις που δίνει σε θέσεις… και προθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θεσπίζει “μέρες κατά του ολοκληρωτισμού” (όπου “ολοκληρωτισμός” = ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ και αλλού και οι κατακτήσεις του) τη στιγμή που τσακίζει τους λαούς, κάτω από τα δεσμά της πιο στυγνής και απάνθρωπης εκμετάλλευσης.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον. Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Η πιο «δημοφιλής» αντιπολεμική ταινία όλων των εποχών, αποτελεί μια καυστική καταδίκη του φασισμού όχι μέσα από μια «ψυχρή», κοινωνιολογική προσέγγιση αλλά μέσα από την ανάδειξη παρείσφρησης της φασιστικής νοοτροπίας στην καθημερινότητα του μικροαστού, μέσα από τον εύκολο συναισθηματισμό. Το ντοκιμαντέρ, με υλικό από πολεμικά αρχεία της ΕΣΣΔ, της Γερμανίας και της Πολωνίας, αλλά και από τα απόρρητα αρχεία του χιτλερικού υπουργείου προπαγάνδας και ταινίες της Λένι Ρίφερνσταλ, δεν μένει ωστόσο σε μια ξερή παράθεση ιστορικών ντοκουμέντων. Αντίθετα, μέσα από μια ψυχολογική περισσότερο ερμηνεία, αγγίζει ουσιαστικά το ζήτημα του φασισμού που βίωσαν πρόσφατα οι άνθρωποι, οι οποίοι, φαίνεται, δεν ήταν άμοιροι ευθυνών σε αυτή τη μαζική παραπλάνηση στην οποία οδηγήθηκαν.
ΑΛΚΥΟΝΙΣ newstarart cinema
ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ 42-46, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)
Τηλ.210 8220008: 210 8220023
Εισ.:€7.00, Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί/Ατέλεια/Στρατιωτικο €5.00, για ανέργους €3.00, οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00
Κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ τα δύο άτομα € 7,00, κάθε ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ €5.00
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο.
STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054
Εισ.: € 7.00, Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί/Ατέλεια/Στρατιωτικο €5.00, Άνεργοι €3.00. Οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00.
Κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ τα δύο άτομα € 7,00, κάθε ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ €5.00.
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο
*
Γραφείο Τύπου NEW STAR
Phone: 2108220008, 2108220023
E-mail: newstarcine@gmail.com
*
Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας
*
Παρουσιάσεις ταινιών από τον Μπ. Ζ.
***
Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας
και
Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα διά χειρός
Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας
και
Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα διά χειρός
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.