ΣΥμμορίαΑΝΕΛέητων: Με ΣΕΒασμό στα δικαιώματα του λαού δίνουμε χώρο στην επιχειρηματικότητα

−Πώς μας κόβεις; Περνάμε ή πάμε για Σεπτέμβρη;

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ

Ματωμένα πλεονάσματα με απελευθέρωση «δημοσιονομικού χώρου» για το κεφάλαιο

Η διαμόρφωση του αναγκαίου «δημοσιονομικού χώρου» για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας αποτελεί, σε αυτήν τη φάση, ζήτημα στρατηγικής σημασίας για το εγχώριο κεφάλαιο και τα αστικά επιτελεία.

Την ίδια ώρα, ένα πλέγμα από αβεβαιότητες γύρω από τους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία, σε συνδυασμό με το βαθμό επίτευξης των στόχων τους για τα πρωτογενή πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς μέχρι το 2022, έρχεται να οξύνει τα αντιλαϊκά ανακλαστικά, με κατεύθυνση την έναρξη και του νέου κύκλου κλιμάκωσης της επίθεσης, σε συνέχεια, βέβαια, των μέτρων που κλειδώνουν τις μέρες αυτές στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης».

Να σημειωθεί ότι η ΕΚΤ, στο τελευταίο «οικονομικό δελτίο» της αναφορικά με τον λεγόμενο «διαθέσιμο οικονομικό χώρο», επισημαίνει ότι αυτός προσδιορίζεται από τρεις παραμέτρους, συγκεκριμένα από τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους, από τους «κινδύνους για τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους», καθώς και από την αναλογία του χρέους ως προς το ΑΕΠ, πέρα από την οποία «καθίσταται αμφίβολη η ικανότητα των κυβερνήσεων να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους».

 Όπως χαρακτηριστικά τονίζει η ΕΚΤ, «λίγες μόνο χώρες (της Ευρωζώνης) είναι πιθανόν να έχουν κάποιον περιορισμένο δημοσιονομικό χώρο σε σχέση με την απαιτούμενη προσαρμογή το 2017».

Ανάκαμψη για το κεφάλαιο στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής

Τα παραπάνω φαίνεται να βρίσκονται στον πυρήνα των απόψεων που διατύπωσε ο ΣΕΒ αυτή τη βδομάδα, καθώς έχει κάθε λόγο να αγωνιά για τη διασφάλιση του «αναγκαίου δημοσιονομικού χώρου»,

• είτε με την υπεραπόδοση των ματωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων,
• είτε και από το ενδεχόμενο της μελλοντικής μείωσής της,

που με τη σειρά τους, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, θα δώσουν χώρο για νέες φοροελαφρύνσεις, κίνητρα και για διοχέτευση περισσότερου κρατικού χρήματος, στην προοπτική προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων.

Όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στο «εβδομαδιαίο δελτίο», «βαδίζοντας ήδη στον 8ο μνημονιακό χρόνο, η νέα συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών διατυπώνει ένα δημοσιονομικό στόχο που θα διατηρεί στον 13ο μνημονιακό χρόνο (2022) πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%.

Πληρώνουμε πολύ ακριβά τόσο την εσωτερική διαχρονική έλλειψη αξιοπιστίας, διοικητικής αποτελεσματικότητας και πολιτικής αστάθειας όσο και την ευρωπαϊκή διστακτικότητα να επιλύσει έγκαιρα και με αποφασιστικό τρόπο μια περιφερειακή κρίση χρέους εντός της νομισματικής ένωσης».

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «για άλλη μια φορά, βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο, καθώς τα δημοσιονομικά μεγέθη διαμορφώνουν τους πρωταρχικούς στόχους χάραξης πολιτικής για την πραγματική οικονομία».

Σε αυτό το πλαίσιο και με κεντρικό ζητούμενο τη μείωση των «πλεονασμάτων», προκειμένου να απελευθερωθεί δημοσιονομικός χώρος για νέες παρεμβάσεις ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου, ο ΣΕΒ τονίζει:

«Η αβεβαιότητα του μεγέθους, αλλά ακόμη και αυτής της ίδιας της μείωσης των φορολογικών συντελεστών, είναι μη φιλική προς την ανάπτυξη, και, ως εκ τούτου, καθηλώνει την οικονομική δραστηριότητα αντί να παρακινεί την ιδιωτική οικονομία να κάνει επενδύσεις».

Την ίδια ώρα, οι εγχώριοι βιομήχανοι επισημαίνουν:

«Φυσικά η αμφισβήτηση των δημοσιονομικών στόχων αυτή τη στιγμή δεν θα ωφελήσει τη χώρα, καθώς η όποια αναπτυξιακή επίπτωση χαλάρωσής τους θα υπερκεραστεί από την επίπτωση ενός ανεπιθύμητου νέου κύκλου αβεβαιότητας».

Ταυτόχρονα, το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών - ΙΟΒΕ, σχετικά με το υπερ-πλεόνασμα για το 2016, επισημαίνει πως

«δεν μπορεί να παρερμηνεύεται ως επιτυχία του προγράμματος, αλλά ως ενδιάμεσος στόχος που είναι χρήσιμος υπό προϋποθέσεις».

Οι «αβεβαιότητες» των αστικών επιτελείων

Στο ίδιο μήκος κύμματος βρίσκεται και το Γραφείο του Κρατικού Προϋπολογισμού στη Βουλή, τονίζοντας:

«Η συμφωνία με τους εταίρους για τη δεύτερη αξιολόγηση δεν θα ωφελήσει αν καθυστερήσει περαιτέρω η εφαρμογή της και αν την επόμενη μέρα συνεχισθεί η πρακτική των επιφυλάξεων π.χ. καθ' οδόν προς την τρίτη αξιολόγηση που ακολουθεί».

Επιπλέον, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, το υπερ-πλεόνασμα για το 2016 «δεν φαίνεται να μπορεί να άρει την αβεβαιότητα στην ελληνική οικονομία», καθώς οι αβεβαιότητες δεν σχετίζονται τόσο με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, «όσο με την κατάσταση της "πραγματικής οικονομίας" και τους πιθανούς κινδύνους σε τράπεζες, ΔΕΗ, ΕΦΚΑ κ.τ.λ.».

Σε αυτό το φόντο, το Γραφείο Προϋπολογισμού, στην τριμηνιαία έκθεση, μεταξύ άλλων, εστιάζει σε «εκκρεμότητες της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» και επαναφέρει στο προσκήνιο πρόσφατες επισημάνσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, οι οποίες, σύμφωνα με τους ίδιους,

«αναδεικνύουν υπαρκτά προβλήματα του Ασφαλιστικού, που επιβεβαιώνονται από έγκυρες αναλύσεις». Μεταξύ αυτών ότι «το σύστημα δεν είναι βιώσιμο μακροχρόνια, τα μέτρα που ελήφθησαν πριν από το 2015 και μετά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, άλλες μειώσεις συντάξεων κρίθηκαν αντισυνταγματικές, οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας δεν είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα, το σύστημα χαρακτηρίζεται από ανισότητες» κ.ο.κ.

Θολώνει η ανάκαμψη

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την πλευρά της, ανακοινώνει την ερχόμενη βδομάδα τις «Εαρινές Προβλέψεις» σχετικά με τις εξελίξεις στις οικονομίες στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόβλεψη σχετικά με το ρυθμό ανάκαμψης στο ελληνικό ΑΕΠ για το 12μηνο του 2017 υποχωρεί στο 2% έναντι 2,7% στις αμέσως προηγούμενες «Χειμερινές Προβλέψεις».

Σε κάθε περίπτωση, η όποια ανάκαμψη έχει για εφαλτήριο την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας την ιδιαίτερα χαμηλή βάση υπολογισμού του παραγόμενου ΑΕΠ, που μετά από μια περίοδο 8ετούς κατρακύλας έχει βυθιστεί πάνω από 26%.

Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, σε πρόσφατη έκθεση επίσης χαμήλωσε την πρόβλεψη για το ρυθμό ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας στο 2,2% έναντι 2,8%, στην προηγούμενη έκθεση.

Μάλιστα, διαβλέπουν φαινόμενα «κόπωσης» για τη συνέχεια, προβλέποντας ρυθμό μεγέθυνσης μόλις 1% για το 2022, με ό,τι αυτό βέβαια μπορεί να συνεπάγεται στην πορεία διαμόρφωσης της μάζας των κρατικών φορολογικών εσόδων και των πρωτογενών πλεονασμάτων.

Την ίδια ώρα, τα ποσοστά της επίσημης ανεργίας, με βάση τις προβλέψεις του ΔΝΤ, προβλέπεται ότι θα παραμένουν ουσιαστικά στο ύψος τους.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις από τον επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Π. Τόμσεν, θα χρειαστούν 21 χρόνια, προκειμένου η επίσημη ανεργία στην Ελλάδα να υποχωρήσει από 23% σήμερα στα προ κρίσης επίπεδα, δηλαδή στο εύρος του 9%. Αυτό σημαίνει μείωση λίγο πάνω από μισή εκατοστιαία μονάδα το χρόνο.

Α. Σ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 6/5/2017

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΔΝΤ

Από τα «συρτάρια» του εγχώριου κεφαλαίου η αντιλαϊκή συμφωνία - έκτρωμα

«Διαλεγμένες» μία προς μία από τα κιτάπια του εγχώριου κεφαλαίου, του ΣΕΒ, των τραπεζών και των υπόλοιπων ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, είναι οι παρεμβάσεις που περιλαμβάνονται στην αντιλαϊκή συμφωνία συγκυβέρνησης και Ευρωζώνης - ΔΝΤ, και θα αποτυπώνονται τόσο στις πρώτες από τις εφαρμοστικές διατάξεις που κατατίθενται την επόμενη βδομάδα στη Βουλή με το νέο πολυνομοσχέδιο - έκτρωμα, όσο και σε αυτές που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τη συμφωνία, όχι μόνο ανοίγει το δρόμο για πρόσβαση του κεφαλαίου σε φτηνότερο χρήμα (με ένταξη στο μηχανισμό «ποσοτικής χαλάρωσης» και «ευκολίες πληρωμής» στο κρατικό χρέος που δημιούργησαν οι καπιταλιστές), αλλά παράλληλα κάνει δεκτές μία προς μία τις «συστάσεις» και τα αιτήματα των επιχειρηματικών ομίλων όλου του προηγούμενου διαστήματος, για:

• τη συρρίκνωση του αφορολόγητου ορίου,
• το ζήτημα του Ασφαλιστικού και των συντάξεων,
• τις επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις και τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων,
• την κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων προκειμένου να ανακάμψουν οι νέες κερδοφόρες επενδύσεις,
• τις «απελευθερώσεις» σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής με στόχευση τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών κ.ο.κ.

Παίρνοντας φυσικά και τα ανάλογα «εύσημα» από το εγχώριο κεφάλαιο.

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η περαιτέρω συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, με τη διόγκωση της φοροληστείας και με τις συντάξεις να μπαίνουν σε μόνιμη πρέσα, η διάλυση της γκάμας με τα κρατικά κονδύλια που αφορούν στην κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών, που βρίσκονται στον πυρήνα της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας που «κλείδωσαν» η συγκυβέρνηση με το κουαρτέτο, μαζί με όλο το υπόλοιπο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης που παραμένει άθικτο, αποτελούν την «αχώριστη όψη» των υπόλοιπων παρεμβάσεων και αναδιαρθρώσεων για την τόνωση του εγχώριου κεφαλαίου.

Αναδιαρθρώσεις με το βλέμμα στην επιχειρηματική πίτα

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο, οι ελληνικές αρχές θα ολοκληρώσουν τη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία μεταξύ άλλων «θα πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία, μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σε αυτό το πλαίσιο, οι προτεραιότητες αφορούν τομείς όπως ο τουρισμός, οι τεχνολογίες πληροφορικής, οι μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, η γεωργία και η μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, η εφοδιαστική αλυσίδα.

Την ίδια ώρα, το πολυνομοσχέδιο προβλέπει τις «απελευθερώσεις» στα καταστήματα λιανικής και μάλιστα σε περιοχές - φιλέτα, σε ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο και όπου δραστηριοποιούνται οι μεγάλες αλυσίδες. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας, «θα ανοίξουν σε τουριστικά μέρη, κυρίως στον δήμο Αθηναίων, στην παραλία από τον Πειραιά έως το Σούνιο, σε ορισμένες περιοχές του Πειραιά και στον δήμο Θεσσαλονίκης, και γύρω - γύρω από το αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος"».

Ταυτόχρονα, δρομολογούνται οι «μεταρρυθμίσεις» που αφορούν ζητήματα όπως η χρονική διάρκεια της τουριστικής περιόδου και ο ορισμός της τουριστικής περιοχής. Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με πληροφορίες, η τουριστική περίοδος επεκτείνεται στο ένα εξάμηνο (Μάης - Οκτώβρης), ενώ ως τουριστική περιοχή ορίζεται αυτή στην οποία υπάρχουν 2.000 «ξενοδοχειακές κλίνες».

Το πολυνομοσχέδιο θα προβλέπει σειρά παρεμβάσεων με κατεύθυνση τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών σε ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους. 

• Μεταξύ άλλων, η πώληση «μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων» (ΜΗΣΥΦΑ) και εκτός φαρμακείων, οι «απελευθερώσεις» επαγγελμάτων (μηχανικοί κ.ά.), με βάση τις λεγόμενες εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ.

Παράλληλα, σε επόμενη φάση θα προωθηθεί ο νόμος για την «εφοδιαστική αλυσίδα», καθώς και το γενικό σχέδιο για τις μεταφορές (οδικές, σιδηροδρομικές, θαλάσσιες, εναέριες), ενώ η πλήρης εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» για την επιτάχυνση των αδειοδοτήσεων για νέες επενδύσεις προβλέπεται για τον Ιούνη του 2018, σύμφωνα με τα «ορόσημα» των επικαιροποιημένων μνημονίων.

Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, με το πολυνομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, αναμένονται οι ρυθμίσεις σχετικά με τη διαμόρφωση «δευτερογενούς αγοράς», την ταχύτερη αδειοδότηση των επιχειρήσεων που θα εμπλακούν σε αυτή μέσω της αγοράς δανείων από τις τράπεζες, την έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, τη νομική προστασία για τραπεζικά και κρατικά που εμπλέκονται σε αναδιαρθρώσεις επιχειρηματικών δανείων κ.ά.

Ηλεκτρική ενέργεια - ιδιωτικοποιήσεις

Εκχωρείται σε «επενδυτές» περίπου το 40% της ηλεκτρικής παραγωγής από λιγνίτη της ΔΕΗ. Το ακριβές ποσοστό θα καθοριστεί μετά από συζητήσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ ξεκαθαρίζεται ότι οι προς εκποίηση παραγωγικές μονάδες δεν θα έχουν καμιά επιχειρηματική σχέση με τη ΔΕΗ.

Σύμφωνα με το «συμπληρωματικό» μνημόνιο, «οι αρχές ως προγενέστερη δράση θα προτείνουν επίσημα διαρθρωτικά μέτρα που θα εφαρμοστούν άνευ όρων σε συμμόρφωση με τις πρόσφατες αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με το λιγνίτη».

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, οι πλειστηριασμοί NOME θα συνεχιστούν, προκειμένου, σε συνδυασμό με τα διαρθρωτικά μέτρα, να διασφαλίσουν τη μείωση του μεριδίου της λιανικής και της χονδρικής αγοράς της ΔΕΗ κάτω από 50% με «βιώσιμο» και «μόνιμο» τρόπο, προωθώντας τον ανταγωνισμό στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και εξαλείφοντας τις «στρεβλώσεις», ανοίγοντας δηλαδή την αγορά σε νέους «παίκτες».

Παράλληλα, γίνεται λόγος για ενδεχόμενη ανάγκη θέσπισης πρόσθετων διαρθρωτικών μέτρων, δείχνοντας στην κατεύθυνση εκποίησης και υδροηλεκτρικών μονάδων σε επόμενη φάση.

Ταυτόχρονα, προωθείται η ολόπλευρη εφαρμογή του επιχειρηματικού πλάνου από την πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ, με βάση τη λίστα των υπό ιδιωτικοποίηση κρατικών συμμετοχών σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στη διαχείρισή του, όπως για το 66% του ΔΕΣΦΑ, το 17% της ΔΕΗ, το 65% της ΔΕΠΑ, το 35% των ΕΛΠΕ, το 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών κ.ά.

Και «αντίμετρα» για το κεφάλαιο

Την ίδια ώρα, επιβεβαιώνεται ότι τα προβλεπόμενα «αναπτυξιακά αντίβαρα», τόσο από την πλευρά των φοροελαφρύνσεων όσο και από το σκέλος των κρατικών δαπανών και ενισχύσεων, αφορούν κατά βάση την τόνωση του εγχώριου κεφαλαίου.

Μεταξύ αυτών, για την επόμενη περίοδο προβλέπονται:

• Μείωση του φορολογικού συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών στο 26% από 29% σήμερα.
• Ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με τη διοχέτευση περισσότερου δωρεάν κρατικού χρήματος σε επιχειρηματικούς ομίλους, και όπως προβλέπεται στη συμφωνία για «υποδομές υψηλής ποιότητας».
• «Ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» στην αγορά εργασίας, που μεταφράζονται στην επιδότηση του «μισθολογικού κόστους» των επιχειρηματιών, για θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης.
• Στον αντίποδα βρίσκονται τα προνοιακά επιδόματα στη λαϊκή οικογένεια. Σε αυτό το επίπεδο, ξεκαθαρίζεται ότι η «νομοθεσία και εφαρμογή ενός σύγχρονου και εκσυγχρονισμένου συστήματος στέγασης και παροχών» θα χρηματοδοτείται από τον «εξορθολογισμό των περιττών κοινωνικών προγραμμάτων».
• Προβλέπεται ακόμη νέα συρρίκνωση του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ το ποσό της «εξοικονόμησης» θα αποδοθεί για «δαπάνες στέγασης» φτωχών λαϊκών νοικοκυριών, τις οποίες η κυβέρνηση «σουμάρει» στα λεγόμενα «αναπτυξιακά αντίμετρα».

Και όπως χαρακτηριστικά προβλέπουν στην αντιλαϊκή συμφωνία, το ποσό των «αντίμετρων» θα προσδιοριστεί σύμφωνα με την εκτιμώμενη μόνιμη υπεραπόδοση σε σχέση με τους συμφωνημένους μεσοπρόθεσμους στόχους μας».

Κατακρεούργηση συντάξεων - αφορολόγητου

Παράλληλα, ως την «άλλη όψη» των μέτρων ενίσχυσης του κεφαλαίου, η κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή της και στο νέο σφαγείο των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου, όπως επίμονα ζητούσαν στις παρεμβάσεις τους οι φορείς των καπιταλιστών όλο το προηγούμενο διάστημα.

Ειδικότερα:

Με στόχο «καθαρή εξοικονόμηση» στο 1% του ΑΕΠ από το 2019 τσεκουρώνονται οι «προσωπικές διαφορές» στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις.

• Ο νέος κύκλος κλιμάκωσης οδηγεί σε νέες μειώσεις μέχρι και 18% στις συντάξεις. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, η μεσοσταθμική μείωση θα φτάσει στο 9%, γεγονός που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο θα κοπεί πάνω από μία σύνταξη το χρόνο, χώρια βέβαια από την πλευρά της φοροληστείας, μέσω της οποίας αρπάζουν ακόμη μια σύνταξη σε ετήσια βάση.
• Ταυτόχρονα, υπάρχει και ειδική ρήτρα, σύμφωνα με την οποία, εφόσον δεν επιτευχθεί ο στόχος (1,8 δισ.) - κάτι που είναι ήδη ορατό - θα περικόπτονται ανάλογα και οι επικουρικές συντάξεις, σε συνέχεια βέβαια της προηγούμενης αντίστοιχης παρέμβασης.
• Επιπλέον, τόσο στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο με την Ευρωζώνη, όσο και στο νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ, γίνεται λόγος για πάγωμα των «τιμαριθμικών αναπροσαρμογών» σε όλες τις συντάξεις και για την περίοδο μέχρι το 2021.
• Η καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου θα εφαρμόζεται από το 2020, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξεκινήσει και από το 2019, στην περίπτωση που δεν πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι. Η επιστροφή φόρου που ισχύει σήμερα, καρατομείται κατά 650 ευρώ, στη βάση της οποίας το βασικό αφορολόγητο όριο συρρικνώνεται στα 5.685 ευρώ, από 8.636 ευρώ σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, η ενίσχυση της φοροληστείας στον ιδιωτικό τομέα (14 μισθοί) θα ξεκινά από εισοδήματα 406 ευρώ το μήνα.

Σε αυτό το πλαίσιο, το αφορολόγητο όριο για λαϊκά νοικοκυριά με 1 προστατευόμενο παιδί συρρικνώνεται στα 5.905 ευρώ από 8.864 ευρώ. Στην περίπτωση ετήσιου εισοδήματος στα 10.000 ευρώ, ο φόρος από 250 ευρώ σήμερα εκτοξεύεται στα 900 ευρώ, με την επιβάρυνση να φτάνει στα 650 ευρώ.

Στην περίπτωση μισθωτού ή συνταξιούχου με ετήσιο εισόδημα στα 8.000 ευρώ (αφορολόγητο μέχρι σήμερα) θα καταβάλλεται φόρος 650 ευρώ, γεγονός που σημαίνει την αρπαγή μιας ακόμη μηνιάτικης σύνταξης και σχεδόν ενός μισθού, από το σκέλος της φοροαφαίμαξης.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 4/5/2017