Μπάμπης Ζαφειράτος: Βασίλης Βαφέας, «Ρισάλτο» στο πλοίο του Κόσμου και στο ποιοτικό σινεμά (Κριτική του Μπ. Ζ. στον Ριζοσπάστη)

Βασίλης Βαφέας

«Ρισάλτο» στο ποιοτικό σινεμά

Κριτική του Μπάμπη Ζαφειράτου
στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 16/10/2016
*
(Σημ. Το κείμενο δόθηκε ελαφρώς συντομευμένο για τις ανάγκες της εφημερίδας –περιορισμός στον αριθμό των λέξεων–, αλλά και για να μην υπάρξουν κάποιες υπαινικτικές αναφορές στις χρωματιστές σκηνές του φινάλε)
*
Α΄ προβολή, αποκλειστικά στο Αλκυονίς new star art cinema, Ιουλιανού 42-46 (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), καθημερινά από 13 έως τις 20/10, με παράλληλη ρετροσπεκτίβα (το πρόγραμμα στο τέλος) του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη και τιμητική βραδιά (20/10), για τον 84χρονο Κώστα Βουτσά, πρωταγωνιστή τριών ταινιών και μιας θεατρική παράστασης του Βαφέα.

Εισιτήριο με ειδικές τιμές

_____________

Ο Βασίλης Βαφέας (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 1944) με αυτή την ένατη μεγάλου μήκους ταινία του (και με πέντε μικρές στην εργογραφία του) επανέρχεται δριμύτερος, επιχειρώντας την τολμηρή του έφοδο στη ζοφερή ασπρόμαυρη πραγματικότητα που μας περιβάλλει.

Είναι ένα ρισάλτο (σωστότερα ρεσάλτο) που πραγματοποιείται κάτω από τις πιο αντίξοες –ως εκ της φύσεώς του, άλλωστε– συνθήκες, περισσότερο αφαιρετικό και σουρεαλιστικό από προηγούμενα εγχειρήματά του. Ένα φιλμ γερά γειωμένο σε καταστάσεις γνώριμες, όπως και οι προηγούμενες δημιουργίες του Βαφέα, αν και κάπως άνισο στο τελικό του αποτέλεσμά.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε χαρακτηρίσει το Ρεπό (1982), το δεύτερο μεγάλου μήκους φιλμ του Βασίλη Βαφέα, ως 

«μια κωμωδία της καθημερινότητας, σύμφωνα με τα πρότυπα του Ζακ Τατί, […] πάρα πολύ τίμια και πάρα πολύ καθαρή», καταλήγοντας πως «παραμένει μια επιτυχία για τον ελληνικό κινηματογράφο».

Με το πέρασμα του χρόνου, ο Βαφέας, αφήνοντας πίσω του τον Τατί, καταδύεται σιγά σιγά σε έναν αφιλόξενο, απρόσωπο, καταπιεστικό κόσμο, μέσα από ατομικούς και κοινωνικούς, καφκικούς λαβυρίνθους.

Και τότε και σήμερα, όμως, ο σκηνοθέτης θα διατηρήσει την προσωπική ευαίσθητη ματιά του στα θέματα που τον απασχολούν σταθερά (Ο έρωτας του Οδυσσέα, 1984· 120 Ντεσιμπέλ, 1987· Γυναικείες Συνωμοσίες, 2007): Το άτομο και η στάση του, οι ευθύνες του, η δουλεία της εργασίας και η ανεργία, οι οικογενειακές σχέσεις, η φιλία και ο έρωτας. Και συνεχώς παρούσα η καλλιτεχνική δημιουργία, εκφρασμένη με το ίδιο καταλυτικό, πικρό πολλές φορές χιούμορ που τον διακρίνει. «Το σωσίβιό μου για τις δύσκολες ώρες», όπως σημειώνει ο ίδιος.

Στο Ρισάλτο, ο Άρης, ο σκηνοθέτης ήρωας, βρίσκεται να σκηνοθετεί έναν «αόρατο» –συμβολικά φιμωμένο– θίασο και να σκηνοθετείται ταυτόχρονα από έναν άλλο θίασο μαριονετών, ενός δικτατορικού τύπου καθεστώτος (θα το θέλαμε περισσότερο καφκικό και λιγότερο ένστολο· το κεφάλαιο διαθέτει «πλούσια» γκαρνταρόμπα!) που έχει επιβληθεί στη χώρα, διευθύνει την κοινωνία, καταδυναστεύει τους πάντες, εφαρμόζει δοκιμασμένες μεθόδους «θεραπείας και αναμόρφωσης», διαβρώνει χαρακτήρες και απαιτεί από τον ίδιον να συνθηκολογήσει.

«Πάντα με ενδιέφερε η σχέση μεταξύ Ιστορίας (με κεφαλαίο γιώτα) και των ατομικών ιστοριών (με μικρό γιώτα) που αναπόφευκτα καθορίζονται από αυτήν» εξομολογείται ο σκηνοθέτης. «Όταν τα ιστορικά γεγονότα οδηγούν σε δύσκολες κοινωνικές συνθήκες, η ζωή των ανθρώπων γίνεται επώδυνη. Οι νέοι είναι πάντα αυτοί που υφίστανται τις μεγαλύτερες επιπτώσεις, αφού βρίσκονται στη φάση που ξεκινούν τη ζωή τους και το μέλλον τους γίνεται δυσκολότερο. Στην έβδομη δεκαετία που διανύω, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για το δικαίωμα των νέων να καθορίζουν οι ίδιοι τις ζωές τους. Δεν θέλω να περάσουν αυτά που πέρασε η δική μου γενιά...». 

«Προέρχομαι από μια χαμηλή μεσαία τάξη… Πριν ήταν όλα εντάξει. Τώρα δεν είναι πια…» ακούμε τον ηθοποιό, φίλο του Άρη, σε μια οντισιόν με τρεις σκοτεινούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, προκειμένου να βρει χρηματοδότες. Πρόκειται –όπως πληροφορούμαστε στους τίτλους– για απόσπασμα από το θεατρικό Μαχαίρια (μαύρη κωμωδία του 1978, με ήρωα έναν δημοφιλή κωμικό ηθοποιό, ο οποίος δικάζεται για τον φόνο της γυναίκας του –το 1981 είχε ανέβει στο Λος Αντζελες με τον Πήτερ Φολκ) του ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη και ηθοποιού Τζων Κασσαβέτη (1929-1989), λάτρης του οποίου «δηλώνει» ο Βαφέας, έχοντας μάλιστα –με τη μακρά θητεία του και στο θέατρο– ανεβάσει στη σκηνή τα Τρία έργα για την Αγάπη και το Μίσος, αυτής της σπουδαίας μορφής του ανεξάρτητου πρωτοποριακού κινηματογράφου.

Και σε λίγο, στον κόσμο του Άρη τίποτα δεν θα είναι εντάξει. Όπως και στον  μικρόκοσμο της ταινίας. Ένα «πλήθος» ανθρώπων συνωστίζεται και κινείται, αναζητώντας ή χάνοντας την ταυτότητά του. Προοδευτικοί εργολάβοι με απλήρωτους εργάτες, καπάτσοι που κοιτάνε να επωφεληθούν από τις περιστάσεις, πρώην ιδεολόγοι καλλιτέχνες που τώρα γλείφουν την εξουσία και συνεργάζονται μαζί της για να τη βγάλουν καθαρή, μισοτρελαμένοι άνεργοι, γυναίκες έτοιμες να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές για το καλό των παιδιών τους… Σε μια κοινωνία όπου σπανίζουν βασικά αγαθά, αλλά αφθονούν στο τραπέζι σου τα άλατα μπάνιου και το σανταλόξυλο!

Η περιπλάνηση του ήρωα από το ατομικό στο συλλογικό, από την τέχνη στη ζωή, από τους συγγενείς στους φίλους (αλλά και αντίστροφα) σε ένα λειτουργικό, αφαιρετικό σκηνικό (των Νίκου Πολίτη, Στέλιου Σιδηρουργού) που κάνει τα όρια των χώρων δυσδιάκριτα, γίνεται μέσα από ασύνδετες φαινομενικά διαδρομές, με οδηγό τον κεραυνοβόλο έρωτα της Καίτης. Διαδρομές που κάποιες φορές οδηγούν τον Άρη στο Πέραμα να κοιτάζει τα πλοία, πίνοντας με ξέμπαρκους ναυτικούς και ναυτεργάτες… (Εκεί, ανάμεσα στους θαμώνες, θα δούμε  και τον συγγραφέα - ποιητή Μήτσο Παπαχρήστο, του Πολυτεχνείου).

Η Καίτη είναι η μοιραία γυναίκα σε τούτο το ατμοσφαιρικά φωτογραφημένο (από τον Κωστή Γκίκα) νουάρ, που θα οδηγήσει τον Άρη –κρατώντας του το χέρι– από τον έρωτα στην παρανομία, θα τον ταξιδέψει από τον κλειστό χώρο του θεάτρου σε μια ανοιχτή υπαίθρια έκθεση, όπου ένα άλλο τεράστιο προστατευτικό χέρι –παραπέμποντας κατευθείαν στον νέο μεσαίωνα– συνθλίβει το άτομο εν τη γενέσει του. Η Καίτη είναι η μοιραία γυναίκα που θα «αφήσει» το χέρι του Άρη, αφού πριν του έχει δείξει πως μέρος της έκθεσης είναι κι ένα κομμάτι από τη δική του ζωή. (Η τέχνη, το θέατρο και η καλλιτεχνική δημιουργία, είναι από τα προσφιλή θέματα του σκηνοθέτη: Κόκκινη Μαργαρίτα, 1990· Κοσμικό Ανατομείο, 1993· Κάθε Σάββατο, 1999).

Κι όλα αυτά, αφομοιωμένα και δοσμένα με την θεατρική μεστότητα διαλόγων και σκηνών, χωρίς βαρύγδουπες κουβέντες, με ελάχιστα «περιττά» –κατά την άποψή μας– στοιχεία.

«Δεν συμφωνώ –θα πει ο Βαφέας– ότι τα παιδιά πρέπει να σαλτάρουν στα πλοία και να φεύγουν. Πιστεύω ότι η αλλαγή θα γίνει από αυτά τα παιδιά που θα μείνουν και όχι από αυτά που θα φύγουν. […] Στις ταινίες μου πάντα το φινάλε είναι αυτό που απεύχομαι».

Αλλά ο Άρης πρέπει να διαλέξει: Σάλτο μορτάλε χωρίς προστατευτικό δίχτυ και χωρίς κάποια χέρια να τον κρατήσουν; Ή ρεσάλτο στο πλοίο του «Κόσμου» (: «Κοσμάς»· από την ίδια ρίζα), παίζοντάς τα όλα για όλα; Αν χάσει το μόνο που χάνει είναι οι εφιάλτες του, αν κερδίσει κατακτάει το όνειρο.

Άλλωστε, όπως τιτλοφόρησε το 1961 το περίφημο ποίημά του ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ (1926-1997), «η ναυμαχία της Σαλαμίνας έγινε στο Πέραμα»· κι ο Άρης «ρίχνει μονάχος ζεμπεκιά, κλοτσοπετώντας το κεφάλι του κέρβερου».

Με το μοναχικό χορό του ήρωα να παίρνει –κατά κάποιο τρόπο– ορμή και χρώμα από το ομαδικό (πολεμικό) στεριανό ζεϊμπέκικο, αμβλύνοντας κάπως το σημειολογικό αίσθημα φυγής του απόπλου...

Η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου (τρίτη συνεργασία, η μία στο θέατρο), συμβάλλει στην όλη ατμόσφαιρα, συνοδεύοντας διακριτικά και ευρηματικά (όπως στο μαρτύριο της σταγόνας) την περιπλάνηση των ηρώων, αφήνοντας χώρο στις σιωπές τους.

Όλοι οι ηθοποιοί, τέλος, υποδύονται άνετα τους ρόλους τους, στην καλύτερη ίσως δημιουργία του Βαφέα.

_______________________

Παραγωγή: Σίγμα Φιλμ, 2016. Ασπρόμαυρο. Σενάριο - Σκηνοθεσία: Βασίλης Βαφέας. Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος. Φωτογραφία: Κωστής Γκίκας. Ήχος: Νίκος Παπαδημητρίου. Μοντάζ: Σαϊφεντίν Σαλήμ. Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη. Σκηνικά: Νίκος Πολίτης, Στέλιος Σιδηρουργός.

Ηθοποιοί - Άρης: Νίκος Πουρσανίδης. Καίτη: Αμαλία Αρσένη. Δέδες: Τάκης Παπαματθαίου. Μάρω: Μαργαρίτα Πανουσοπούλου. Στέφανος: Θανάσης Κουρλαμπάς. Ειρήνη: Ρίτα Αντωνοπούλου. Μάνα: Μαρία Κατσανδρή. Θείος Γιάννης: Σταύρος Μερμήγκης.

Μπ. Ζ.

Για τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 16/10/2016

*

Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας

***

Το Αφιέρωμα στον Βασίλη Βαφέα

Από τις 13 μέχρι και τις 20 Οκτωβρίου στην Αλκυονίδα, η φιλμογραφία του Βασίλη Βαφέα για τα μάτια σας μόνο.

Με αφορμή την έξοδο στις αίθουσες της νέας του ταινίας «Ρισάλτο», διοργανώνεται πλήρες αναδρομικό αφιέρωμα στον Βασίλη Βαφέα με την προβολή και των 9 μεγάλου μήκους ταινιών του, προβολές - έκπληξη ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ και καλεσμένους που θα συνομιλήσουν με το κοινό για το έργο του.

Οι προβολές του αφιερώματος ξεκινούν καθημερινά στις 22.45 αμέσως μετά την προβολή του «Ρισάλτο» στις 21.00.

Αναλυτικό πρόγραμμα προβολών του αφιερώματος στον Βασίλη Βαφέα:

ΠΕΜΠΤΗ 13/10

ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ (1999) / O Κώστας Βουτσάς ερμηνεύει τον Θανάση, ένα χωρισμένο, δημοφιλή κωμικό του θεάτρου και της τηλεόρασης, που έχει μεγάλη αδυναμία στις γυναίκες και που, κάθε Σάββατο, περνά την μέρα του με τον έφηβο γιο του. Το συγκεκριμένο Σάββατο, στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία, ο πατέρας έχει να αντιμετωπίσει διάφορα επαγγελματικά προβλήματα, αλλά και να παίξει στη θεατρική παράσταση ενός ιταλικού έργου του Γκολντόνι, στην οποία αναμένεται να είναι και η πρόεδρος της Ιταλίας, ενώ ο γιος προσπαθεί να οργανώσει το πρώτο του ερωτικό ραντεβού μ’ ένα κορίτσι της περιοχής. Θα βρουν κοινό σημείο επαφής ή θα βιώσουν ματαιώσεις όπως συμβαίνει κάθε Σάββατο; / Έτος παραγωγής: 1999, Έγχρωμο 98΄ / Σενάριο - Σκηνοθεσία: Βασιλης Βαφεας. Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βουτσάς, Νίκος Πουρσανίδης / Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/10

ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ (2007) / Ο Αλέξης είναι ένας άντρας στην κρίσιμη ηλικία των 45 χρόνων. Έχει μια καλή δουλειά σε μια μεγάλη εταιρεία και μια τακτοποιημένη οικογενειακή ζωή, δίπλα στην όμορφη γυναίκα του τη Μίνα. Στην αρχή της ταινίας, αργά ένα βράδυ , δέχεται ένα τηλεφώνημα από την ιδιαιτέρα του διευθυντή του και φεύγει βιαστικά με το αυτοκίνητό του για την εταιρεία. Από το σημείο αυτό θα ζήσει έναν αληθινό εφιάλτη. Μαθαίνουμε ότι έχει απολυθεί κι έτσι η ζωή του θα αλλάξει άρδην. Πολύ γρήγορα χωρίζει από τη γυναίκα του και ακολουθεί μια οδύσσεια τόσο στην αναζήτηση καινούργιας δουλειάς όσο και άλλης συντρόφου. Έτσι, o Αλέξης θα βιώσει μια σειρά κωμικοτραγικών καταστάσεων σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους , ενώ παράλληλα θα ζήσει σκηνές σαγηνευτικές και παράλογες με ερωτικές συντρόφους διαφορετικών ηλικιών και γυναικείων τύπων. Ή μήπως δεν έγιναν έτσι τα πράγματα; / Έτος παραγωγής: 2007, Έγχρωμο 107' / Πρωταγωνιστούν: Αλέξανδρος Τσακίρης, Φαίη Ξυλά, Νίκος Πουρσανίδης, Τζένη Σκαρλάτου / Μουσική: Πλάτων Ανδριτσάκης

ΣΑΒΒΑΤΟ 15/10

ΡΕΠΟ (1982) / Η ταινία περιγράφει με χιούμορ μια μέρα αργίας ενός εργαζομένου μικροαστού κατά τη διάρκεια της οποίας ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να διεκπεραιώσει διάφορες μικροδουλειές και προσωπικές υποχρεώσεις. Στην προσπάθεια του αυτή βιώνει μια σειρά από ματαιώσεις και κωμικοτραγικές καταστάσεις που συνιστούν μια καθημερινή οδύσσεια. / Έτος παραγωγής: 1982, Έγχρωμο 75΄ / Πρωταγωνιστούν: Πέτρος Ζαρκάδης, Δημήτρης Πιατάς, Κατερίνα Γιουλάκη Άννα Μακράκη

ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΝΑΤΟΜΕΙΟ (1993) στις ​00.15 / Μια σουρεαλιστική ποιητική ταινία που αντιπαραθέτει τους δύο κόσμους, αυτόν ενός πρωτοποριακού καλλιτέχνη του Γρηγόρη Σεμιτέκολο με τον κόσμο των κατοίκων ενός παραμεθόριου νησιού όπου ο πρώτος αποφασίζει να παρουσιάσει ένα εικαστικό δρώμενο. / Έτος παραγωγής: 1993, Έγχρωμο 98΄ / Πρωταγωνιστούν : Γρηγόρης Σεμιτέκολο, Νεφέλη Ανθοπούλου

ΚΥΡΙΑΚΗ 16/10

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ (1979) / Η ταινία είναι μια κωμωδία χαμηλών τόνων που αναφέρεται στις εργασιακές σχέσεις και στη διαδικασία αλλοτρίωσης των στελεχών. Παρακολουθεί έναν νέο χημικό ο οποίος ξεκινάει την καριέρα του σε μια μικρή φαρμακευτική εταιρεία οικογενειακού τύπου και στη συνέχεια προσλαμβάνεται σε μια θυγατρική πολυεθνικής. Πέρα από τις διαφορές στον τρόπο οργάνωσης των δύο εταιρειών, και στις δύο περιπτώσεις ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τον καθημερινό παραλογισμό των μηχανισμών εξουσίας, μέχρι που γίνεται και ο ίδιος μέρος αυτών των μηχανισμών και φορέας του παραλογισμού. / Έτος παραγωγής 1979 Έγχρωμο 75΄ / Πρωταγωνιστούν: Μηνάς Χατζησάββας, Νέλλη Αγγελίδου, Γιάννης Γκούμας

ΔΕΥΤΕΡΑ 17/10

ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (1990) / Εδώ ο ήρωας της ταινίας εγκαταλείπει τον τεχνοκρατικό χώρο μιας φαρμακευτικής εταιρείας όπου εργάζεται, για να ακολουθήσει μια κοπέλα που ερωτεύεται και να μπει στον δικό της επαγγελματικό χώρο που είναι ο καλλιτεχνικός κόσμος του θεάτρου. Εδώ ο ήρωας θα βιώσει μια σειρά κωμικοτραγικές καταστάσεις που θα τον συνθλίψουν και θα τον οδηγήσουν σε μια καινούργια προσπάθεια διαφυγής. / Έτος παραγωγής: 1990. Έγχρωμο 95΄. / Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βουτσάς, Πέμη Ζούνη / Μουσικη: Θάνος Μικρούτσικος

ΤΡΙΤΗ 18/10

Μικρού μήκους & Ντοκιμαντέρ του Β.Βαφέα ​​στις ​22.45

• «Άκης Πάνου» (μικρού μήκους)
• «Ένας Jockey» (μικρού μήκους)
• «Ταξιθέτριες» (μικρού μήκους)
• «Απορρόφηση στα 257» Ντοκιμαντέρ 1973, Διάρκεια 10΄. / Ένας φοιτητής περνάει μια λευκή νύχτα διαβάζοντας με μια συμφοιτήτριά του στις παραμονές του πτυχίου τους. / Πρωταγωνιστούν: Μηνάς Χατζησάββας, Σμαράγδα Σμυρναίου.
• «Παρασκευή με Δευτέρα» Ντοκιμαντέρ 1975, Διάρκεια 17΄. / Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή ενός εργάτη φαρμακοβιομηχανίας από την Παρασκευή μέχρι τη Δευτέρα, ενώ ακούμε τον αυθεντικό του λόγο για τα ζητήματα που τον απασχολούν. Μέσα από τη σκιαγράφηση του πορτραίτου ενός εργάτη, αναδύεται η σκληρή καθημερινότητά του, αλλά και οι προσδοκίες του για το μέλλον.

ΤΕΤΑΡΤΗ 19/10

120 ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ (1987) / Ο πρωταγωνιστής της ταινίας μετά από ένα τροχαίο ατύχημα βρίσκεται στο νοσοκομείο και τον περιβάλλουν οι συγγενείς και φίλοι του. Ο καθένας τους αναπολεί στιγμές της κοινής τους ζωής. Με την αντίστιξη αυτών των αναμνήσεων και μέσα από μια κυβιστική ματιά, η ταινία εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές και στη ματαιότητα του ανταγωνισμού και της διεκδικητικότητας που τις χαρακτηρίζουν. / Έτος παραγωγής: 1987. Έγχρωμο 90΄. / Πρωταγωνιστούν: Χάρης Σώζος, Καρυοφυλιά Καραμπέτη, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Αννέζα Παπαδοπούλου, Αθηνά Τσιλήρα.

ΠΕΜΠΤΗ 20/10

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ στον ηθοποιό ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ παρουσία του σκηνοθέτη Β.ΒΑΦΕΑ

2012 – ΣΤΟ ΜΟΛΟ (μικρού μήκους) ​​στις ​19.00 / Η ταινία είναι σπονδυλωτή, αποτελείται από επτάλεπτα ασπρόμαυρα κομμάτια και διαπραγματεύεται τη συντροφικότητα και το πένθος. Ο διάλογος είναι ο ίδιος, αλλά φωτίζεται διαφορετικά κάθε φορά όταν διαμείβεται ανάμεσα σε έξι διαφορετικά ζευγάρια και σε διαφορετικούς χώρους: Σ’ ένα μόλο (Βουτσάς- Κουτσουδάκη). Στην αυλή ενός ιδρύματος (Πανουσοπούλου-Σκαρλάτου). Σ’ ένα νεκροταφείο (Καραμπέτσης-Ρηγόπουλος). (Σπονδυλωτή ταινία με 6 επτάλεπτα κομμάτια. Τα τρία πρώτα κομμάτια που γυρίστηκαν το 2012 απετέλεσαν μέρος της επίσης σπονδυλωτής ταινίας «Και ο Θεός έπλασε τους Έλληνες» της οποίας τα υπόλοιπα μέρη ήταν των Γιώργου Καρυπίδη, Θανάση Σκρουμπέλου, Δημήτρη Μακρή.) / Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βουτσάς, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Μαργαρίτα Πανουσοπούλου,Τζένη Σκαρλάτου,Δημήτρης Καραμπέτσης,Κίμων Ρηγόπουλος,Τζέσσυ Παπουτσή,Βασίλης Ζωνόρος, Γιάννης Μανιός, Αλίκη Κατσαβού, Χριστίνα Χαραλαμπάκη, Αλέξανδρος Τσακίρης.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ (1984) στις ​19.10 / Ο Οδυσσέας, ένας τυπικός μικροαστός, παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, εργάζεται στο λογιστήριο μιας μεγάλης εταιρείας. Όταν τον απολύουν ξαφνικά, βρίσκεται μετέωρος, με τα λεφτά της αποζημίωσης στην τσέπη, την ίδια περίοδο που η οικογένειά του λείπει σε διακοπές, οπότε περιπλανιέται άσκοπα στη άδεια, καλοκαιρινή Αθήνα. Στην περιπλάνησή του αυτή συναντά μια κοπέλα που αντιπροσωπεύει γι’ αυτόν τη χαμένη του νιότη. Την ακολουθεί παντού, αλλά κάθε τόσο τη χάνει από τα μάτια του κι ανησυχεί. Αφήνεται σ'ένα ονειρικό ταξίδι μεταξύ Αθήνας και Ύδρας στο όνειρο γεμάτο εκπλήξεις, αστεία στιγμιότυπα, αλλά και αγωνία. Σε μια πραγματικότητα ξεχασμένη μέσα στη ρουτίνα και τη σύμβαση της καθημερινότητας, περιπλανιέται σε χώρους πρωτόγνωρους, γεμάτους ερωτικά σύμβολα και απρόοπτες συναντήσεις. / Έτος παραγωγής: 1984, Έγχρωμο 107΄. / Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βουτσάς, Κατερίνα Ροδίου, Καρυοφυλιά Καραμπέτη, Μηνάς Χατζησάββας, Αθηνόδωρος Προύσαλης.

flix

*

Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας