Η Αλέκα Παπαρήγα για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας: Το υπόβαθρο των αναδιαρθρώσεων είναι οι τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ – Το ΚΚΕ μιλάει για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας – Η σημασία της πρόληψης, οι εργασιακές σχέσεις των γιατρών και ο «χαμός στο ίσιωμα» των ανταγωνισμών

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ

Με 151 ψήφους υπέρ και 119 κατά, υπερψηφίστηκε χτες επί της αρχής, με ονομαστική ψηφοφορία από την Ολομέλεια της Βουλής, το νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Το νομοσχέδιο προβλέπει τη μετατροπή του ΕΟΠΥΥ αποκλειστικά σε αγοραστή υπηρεσιών Υγείας από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Σαν αποτέλεσμα, τίθεται σε διαθεσιμότητα και κινητικότητα το 75% του προσωπικού του Οργανισμού και οι μονάδες του ΕΟΠΥΥ περνάνε στην ευθύνη των ΥΠΕ. Χτες, στο πλαίσιο της συζήτησης στην Ολομέλεια, παρενέβη η Αλέκα Παπαρήγα, Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ. Αναδημοσιεύουμε βασικά σημεία της παρέμβασής της (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 7/2/2014)

Το ΚΚΕ μιλάει για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας

Εκτενή αποσπάσματα από την παρέμβαση της Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος, Αλέκας Παπαρήγα στη χτεσινή συζήτηση, στη Βουλή

Το νομοσχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στη λογική της στρατηγικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, βεβαίως προσαρμοσμένων στις συνθήκες του μνημονίου, όσον αφορά το ταμειακό ζήτημα. Όμως, όσον αφορά στις αλλαγές που έρχονται, είναι σε αυτό που λέμε «αναδιαρθρώσεις».

Το υπόβαθρο των αναδιαρθρώσεων είναι οι τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ, η απελευθέρωση της αγοράς της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικού δυναμικού.

Εκεί βρίσκεται και η κινητικότητα των γιατρών, προσαρμοσμένη στα μνημόνια, στα δημοσιονομικά, στο χρηματοδοτικό και το δημοσιονομικό κενό. Όμως, είναι η προσαρμογή τους. Η φιλοσοφία είναι αυτή και γι' αυτό το χτυπάμε.

Δεν μπορούμε να σταθούμε στο ότι δεν υπάρχουν σήμερα χρήματα. Αυτό κανονίζει διάφορες αναλογίες και ορισμένα από αυτά μπορεί, ενδεχομένως, να ψιλοδιορθωθούν στην πορεία. Όμως, η ουσία του νομοσχεδίου είναι αυτή. Γι' αυτό λέμε ότι και η κυβέρνηση προωθεί αυτές τις αναδιαρθρώσεις.

Οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι αναδιαρθρώσεις θα γίνονται είτε με την πολιτική της ΝΔ, είτε με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, είτε με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ό,τι κι αν κάνεις και η καλύτερη διευθέτηση να γίνει, οι αναδιαρθρώσεις είναι η στρατηγική. Δεν πρόκειται να αλλάξει στη φιλοσοφία.

Επιμέρους αλλαγές και μπαλώματα μπορούν να γίνουν, αν υπάρχει και η λαϊκή πάλη. Έχει να κάνει και με την απελευθέρωση της αγοράς. Βεβαίως, δε λειτουργεί η απελευθέρωση της αγοράς με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί σε άλλους τομείς της βιομηχανίας, της οικονομίας. Όμως, αυτό λειτουργεί. Ας αναφερθούμε συγκεκριμένα:

Πρώτον, μιλάτε για Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Εμείς πριν την υγεία βάζουμε τον όρο «πρόληψη».

Δεν ταυτίζονται. Θα μου πείτε, πρόληψη υγείας θέλεις να πεις. Ναι, αλλά η πρόληψη είναι άλλο πράγμα.

Η πρόληψη σημαίνει υποχρεωτικότητα, σημαίνει άλλου τύπου δομές, άλλου τύπου αποστολή της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και απ' αυτήν την άποψη, η πρόληψη είναι ο φτωχός συγγενής.

Ο λαός πληρώνει δημόσιο και κρατικό τομέα

Δεύτερο και ουσιαστικό είναι ότι για εμάς σημαίνει μόνο κρατικός τομέας, ακόμα και στις συνθήκες του καπιταλισμού, που ξέρουμε ότι τον κρατικό τομέα τον πληρώνει ο λαός. Όμως, οπλιζόμαστε. Θα τα πληρώσει ο λαός. Γιατί, τον ιδιωτικό τομέα ποιος τον πληρώνει; Μόνο τον κρατικό τομέα πληρώνει ο λαός;

Βεβαίως, ο λαός δε φαίνεται πως πληρώνει τον ιδιωτικό τομέα. Στην υγεία φαίνεται. Όμως, εγώ θα σας πω κι εκεί που δε φαίνεται ότι τον πληρώνει. Δεν πληρώνει τον ιδιωτικό τομέα με τις ανεβασμένες τιμές στα ιατρικά μηχανήματα και στα άλλα υγειονομικά προϊόντα; Δε φαίνεται γιατί δεν τα αγοράζει ο ίδιος ή αγοράζει φάρμακα, δεν αγοράζει τη ρομποτική που υπάρχει στον τομέα της Υγείας.

Επομένως, όλους τους τομείς και τους ιδιώτες και το κράτος τους πληρώνει ο λαός και τον κρατικό καπιταλιστικό τομέα τον πληρώνει ο λαός. Δεν είναι επιχείρημα αυτό.

Εμείς μιλάμε για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας.

Μάλιστα, στην πρόληψη και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας υπάρχει το πολύ κέρδος. Διότι στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας θα πάει και ο υγιής, αυτός δηλαδή που έχει ένα μικρό ή ένα μέσο ή ένα λίγο μεγαλύτερο πρόβλημα.

Είναι τυχαίο ότι οι μεσίτες όπλων επενδύουν στον τομέα της Υγείας και στα διαγνωστικά κέντρα;
Γιατί; Αφού και οι εξοπλισμοί έχουν τις μίζες τους. Γιατί, τι έχει συμβεί; Εχει αυξηθεί η συνειδητοποίηση των αναγκών και ατομικά στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, καθώς η επιστήμη έχει κάνει άλματα στην πρόγνωση και στην πρόληψη. Αρα, αυτά έχουν παραδάκι, έχουν ψωμί.

Εμείς, λοιπόν, δε συμφωνούμε.
Κανένας επιχειρηματίας! 

Βεβαίως, θα αγοράσεις φάρμακα από ξένες εταιρείες, από τη στιγμή που δεν υπάρχει βιομηχανία παραγωγής εργαλείων Υγείας στην Ελλάδα.
Πρέπει, όμως, να υπάρχει στόχος για την αποδέσμευση από τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Διότι, πάλι τα πληρώνει ο λαός.

Η σημασία της πρόληψης

Θέλω να πω ένα παράδειγμα για το τι εννοούμε εμείς με τον όρο «πρόληψη». Εχω δύο πρόσφατα περιστατικά, κύριε Γεωργιάδη, στο πολύ στενό μου περιβάλλον, δύο νέων ανθρώπων με ανεύρυσμα, το οποίο μπορούσε να έχει βρεθεί. Το ένα ανεύρυσμα προκλήθηκε από μια δυσπλασία στο κεφάλι, η οποία μπορούσε να αντιμετωπιστεί αν ήξερες τη δυσπλασία. Δηλαδή, πρέπει να τύχει να πάω να βγάλω εγώ μαγνητική...

Εγώ σας λέω το εξής: Όπως έχει βρεθεί ο προγενετικός έλεγχος και μπορούμε να ματαιώσουμε τη γέννηση παιδιών -όχι για να έχουν πράσινα ή γαλανά μάτια, ή για να είναι κοντά ή ψηλά, ή για να είναι όμορφα ή ελκυστικά, αλλά για βαριές καταστάσεις- έτσι μπορούμε να προβλέψουμε και γενετικές ανωμαλίες. Εγώ σας λέω ότι δε διορθώνονται όλες. Τουλάχιστον, όμως, κάποιες μπορεί να διορθώνονται. Η πρόληψη πηγαίνει παντού. Φυσικά, μπορεί κάποια περιστατικά να μην τα προλάβεις.

Επίσης, η πρωτοβάθμια πρόληψη σημαίνει να γνωρίζω τις επαγγελματικές ασθένειες κατά κλάδο.
Η πρωτοβάθμια φροντίδα απευθύνεται κατά κλάδο, σχετίζεται με τις εργασιακές σχέσεις, για να μην πω ότι αλλιώς θα μιλούσαμε για την πρωτοβάθμια φροντίδα πριν από είκοσι χρόνια και αλλιώς μιλάμε σε συνθήκες κρίσης, ανεργίας, φτωχοποίησης και εμφάνισης ασθενειών που τις είχαμε ξεχάσει, όπως φυματίωση, αδενοπάθειες, που δεν υπήρχαν πριν από είκοσι χρόνια, ως αποτέλεσμα μιας σχετικής ή απόλυτης βελτίωσης του βιοτικού επίπεδου και οποιασδήποτε συνειδητοποίησης να απευθύνεσαι στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Για τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών

Όταν γίνονται αναδιαρθρώσεις, σε συνθήκες καπιταλισμού, από τον οποίο έχουμε πείρα, θα υπάρξουν και κάποιες ομάδες που αποτελούν μειοψηφία στο σύνολο των εργαζομένων, οι οποίες αντιδρούν συντεχνιακά ή μέσα σε αυτό το πελατειακό σύστημα και το σύστημα με τα φακελάκια ή το να μπορώ να απασχοληθώ και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, να έχω και ιδιωτικό ιατρείο κ.τ.λ.

Η αλήθεια είναι ότι χτυπάτε ένα μέρος αυτών των ομάδων και τμήματα μικρομεσαίων στρωμάτων και ελεύθερων επαγγελματιών, οι οποίοι βολεύονταν από το μη κρατικό σύστημα και οι οποίοι αντιδρούν.

Όντως, αυτή θα έλεγα ότι είναι μια συντεχνιακή αντίδραση στενών συμφερόντων. Η κυριότερη όμως αντίδραση, που σήμερα πρέπει να αναδειχθεί από το λαό, είναι άλλου τύπου.
Είναι αντίδραση που οφείλεται στο ότι θα έχει λιγότερες παροχές, ενώ αν θα θέλει να έχει περισσότερες, θα πρέπει να τις πληρώνει.

Ως προς αυτό το ζήτημα, εμείς είμαστε υπέρ των γιατρών πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Ακουσα τον κ. Νεράντζη για το θέμα.
Αν πηγαίναμε σε ένα σύστημα πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, όντως υπάρχει ένα θέμα γι' αυτόν που έχει ένα ιατρείο και που έχει επενδύσει σε μηχανήματα, για το πώς θα κλείσει το ιατρείο.
Πρέπει, όμως, να το κλείσει. 
Θα μπορούσε να πάρει τα μηχανήματα και να τα πάει στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Δεν θα του λέγαμε «κάτσε ένα χρόνο με την πελατεία σου».

Ενα άλλο παράδειγμα είναι ο οδοντίατρος, που έχει ξοδέψει πολλά λεφτά. Δεν μπορείς να του πεις «έλα στο δημόσιο». 
Θα του πάρεις τα μηχανήματα και θα τα τοποθετήσεις στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα.

Εμείς, παραδείγματος χάρη, λέμε οι φαρμακοποιοί να πάνε όλοι στην Πρωτοβάθμια, οι οδοντίατροι, όλοι αυτοί που σήμερα έχουν ιδιωτικά ιατρεία.
Τώρα, τι προβλήματα μπορεί να υπάρξουν με την ένταξή τους, να το δούμε. Πρέπει, όμως, να ενταχθούν.
Μα, δεν προβλέπεται αυτό.
Προβλέπεται πάλι η συνύπαρξη κρατικού -γιατί δεν είναι δημόσιο με τη θετικά φορτισμένη έννοια- και ιδιωτικού τομέα.

Θα μεγαλώσει ο ανταγωνισμός

Τι κάνετε τώρα; Τα συμμαζεύετε; Η σύζευξη κρατικού και ιδιωτικού είναι ακόμα πιο στενή και μέσα σε αυτήν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα που λέτε ο εσωτερικός ανταγωνισμός θα είναι οξύτατος. Εδώ να δείτε.
Πρώτα είχες κάποιες συντεχνίες με τα φακελάκια, με τα «πάω το πρωί, έλα το απόγευμα στο ιδιωτικό ιατρείο».
Υπήρχαν αυτά. Ξέρουμε πού ζούμε. 
Τώρα, θα υπάρχει ανταγωνισμός πιο ομαδοποιημένος και πιο έντονος και θα υπάρχουν και εσωτερικές αρνητικές αλλαγές και εξελίξεις σε βάρος των εργαζομένων στο σύστημα Υγείας, αλλά και των υπόλοιπων εργαζομένων. 

Οι ανταγωνισμοί θα είναι πιο μεγάλοι.
Αρμονική συνύπαρξη κράτους και ιδιωτών δεν μπορεί να υπάρξει.
Στον καπιταλισμό είμαστε, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αυτό.
Τουλάχιστον, όμως, στην Υγεία να μην υπάρχει.

Δεύτερον, η χωροθέτηση. 
Εμείς υποστηρίζουμε και μέσα σε μεγάλους τόπους δουλειάς -δυστυχώς, τώρα οι μεγάλοι τόποι δουλειάς είναι των τριακοσίων ατόμων- να υπάρχει Κέντρο Υγείας.
Να υπάρχει στις βιομηχανικές ζώνες, στις περιοχές με μεγάλη συγκέντρωση εργαζομένων ανάλογα με τους κλάδους, στις ορεινές περιοχές.
Εχεις νησιά. Δεν είναι ο πληθυσμός πάντα το κριτήριο.
Εχεις περιοχές, εκεί που μένω εγώ, όπου ο ένας οικισμός από τον άλλο έχει απόσταση. Αρχίζεις από το Γραμματικό και τελειώνεις στα Σπάτα, στη Ραφήνα. Μα, δεν έχουμε όλοι αυτοκίνητα! Ή μπορεί να σου συμβεί κάτι. Θα έχουν κινητές μονάδες αυτά τα Κέντρα Υγείας; Η Βοήθεια στο Σπίτι θα γίνει από εκεί;

Όλα τα ζητήματα ειπώθηκαν και πριν,ο οικογενειακός προγραμματισμός, συμβουλευτικά κέντρα. Η δημόσια υγεία πρέπει να ενταχθεί εκεί. 

Εδώ, χρειάζεται ο ενιαίος χαρακτήρας, αλλά να μην είναι μία άναρχη σύζευξη που το ένα είναι καχεκτικό και το άλλο υπερβολικά αναπτυγμένο.
Εδώ, όντως, θέλει πάρα πολλή δουλειά. Πρέπει να πάρεις υπόψη ηλικίες, φύλο, κληρονομικότητα, μια σειρά από πράγματα. 
Ολες οι ειδικότητες να είναι μέσα στην Πρωτοβάθμια, εκτός από ορισμένες.
Δε λέω να γίνεται εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.
Ακόμα και βραχεία νοσηλεία μπορεί να γίνεται, φυσικοθεραπείες. Να τελειώσουν τα ιδιωτικά φυσικοθεραπευτήρια.

Αυτά δεν μπορείτε να τα λύσετε εσείς.
Δεν μπορεί να τα λύσει ένα σύστημα που από την άλλη πλευρά ιδιωτικοποιεί, απελευθερώνει την αγορά.
Γι' αυτό έρχεστε και σε αντίθεση και με τις λεγόμενες συντεχνιακές αντιλήψεις και συντεχνίες.

«Χαμός στο ίσιωμα» ο ανταγωνισμός των επιχειρηματιών

Μετά την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, ζήτησε το λόγο ο υπουργός Υγείας, Αδ. Γεωργιάδης, ο οποίος είπε, μεταξύ άλλων:

«Νομίζω ότι σήμερα στο κρίσιμο κομμάτι του νομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών, η θέση που εκφράσατε δεν ήταν τόσο πολύ καθαρή (...) Εμείς τι κάνουμε; Επιλέγουμε ίδιες εργασιακές σχέσεις, ώστε να μην έχουν εσωτερικό ανταγωνισμό. Αυτό που είπατε κάνουμε. Δεύτερον, είπατε να μη συγχέεται ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα. Μα, αυτό που κάνουμε, το νομοσχέδιο που ψηφίζουμε, είναι το δημόσιο σύστημα αποκλειστικά, στο οποίο οι γιατροί που θα εργάζονται για το δημόσιο σύστημα θα πρέπει να εργάζονται μόνο για το δημόσιο σύστημα και όχι για το ιδιωτικό τους ιατρείο».

Απαντώντας, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα:

«Όταν είπα για τον εσωτερικό ανταγωνισμό, δεν εννοούσα τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους γιατρούς. Εννοούσα τον ανταγωνισμό ανάμεσα -ας πούμε- στις κρατικές δομές και τους επιχειρηματίες και τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα, δηλαδή ανάμεσα στους ίδιους τους επιχειρηματίες.

Για δείτε τι γίνεται στα διαγνωστικά κέντρα. Χαμός στο ίσιωμα! 
Αυτό εννοούσα για τον ανταγωνισμό. Και μάλιστα θα οξυνθεί ο ανταγωνισμός σε σχέση με το ποιος θα πουλάει τις υπηρεσίες στον ΕΟΠΥΥ. Αυτό εννοούσα. Εδώ ο ανταγωνισμός θα γίνει πολύ μεγάλος.

Τώρα, ο εσωτερικός ανταγωνισμός των γιατρών κ.λπ. δεν πρέπει να υπάρχει, ανεξάρτητα από τις εργασιακές σχέσεις. Είναι τροφοδοτούμενος και καλλιεργούμενος.

Δεύτερον, για το δημόσιο, κρατικό, και ιδιωτικό τομέα: Εμείς εννοούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Υγείας. Θέλεις να παράξεις -ξέρω εγώ- φίλτρα για τεχνητό νεφρό, θέλεις εκείνο, θέλεις το άλλο; Θα υπάρχει κρατικός επιχειρηματικός τομέας.

Ξέρω ότι στις συνθήκες του καπιταλισμού ο κρατικός επιχειρηματικός τομέας έχει τα προβλήματά του. Δεν σημαίνει πως ό,τι είναι κρατικό είναι και καλό.
Ομως, δε σημαίνει πως και ό,τι είναι ιδιωτικό είναι καλό.
Εν πάση περιπτώσει, εμείς λέμε να μην υπάρχουν διαγνωστικά κέντρα. 
Και ένα αποκεντρωμένο σύστημα Υγείας που είναι και στη γειτονιά κ.λπ. μπορεί να λύσει και ορισμένα προβλήματα, αυτό που λέμε να πάει ο γιατρός στο σπίτι και να κοιτάξει έναν ασθενή.

Υπάρχει ένα θέμα, με βάση τη δική μας θέση, γι' αυτούς που έχουν ένα ιδιωτικό ιατρείο.
Ο οδοντίατρος ξόδεψε πολλά λεφτά για να κάνει ένα οδοντιατρείο. Δεν του τα χάρισε κανείς. Εντάξει, ο παθολόγος ή ο παιδίατρος μπορεί να έχει απλώς ένα δωμάτιο που να δέχεται κόσμο.
Υπάρχει ένα θέμα με αυτούς τους ανθρώπους. Τι θα του πεις, δηλαδή; Πέταξε τα μηχανήματα και έλα να δουλέψεις;
Εδώ θέλει μία συζήτηση με αυτούς τους ανθρώπους. Να γίνουν κρατικοί υπάλληλοι -αυτή είναι η θέση μας- τα μηχανήματά τους να τα πάρει το κράτος, όσα είναι σύγχρονα να τα χρησιμοποιήσει, να τα βάλει μέσα στο ΙΚΑ, στα πολυιατρεία κ.λπ.
Τα λέμε αναλυτικά αυτά, τώρα δεν μπορώ να αναφερθώ. Το λέω για να το ξεκαθαρίσουμε».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 7/2/2014