Εκατόν τέσσερα χρόνια από τη γέννησή του
«...Ίσως
εκεί, που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει
η ανθρώπινη ιστορία που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου ανάμεσα σε σκουριασμένα σίδερα...»
Η ΕΛΕΝΗ (Κέδρος, 1972)
Μονεμβασιά, πρωτομαγιά του 1909
Αθήνα, 11 Νοεμβρίου του 1990 Από το αρχείο της ΝΕΤ (εδώ) παρακολουθήστε ένα ντοκυμαντέρ του 1988 με τίτλο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: Ποίηση και Εικόνα. Ο ποιητής αυτοβιογραφείται και διαβάζει το παρακάτω ποίημα
Ο Επαναστάτης
Άνθρωποι,
δήθεν ανιδιοτελείς, ζητούσαν να τον προστατεύσουν
(προστατευμένοι
οι ίδιοι απ τ όνομά του).
Μην
κάνεις ετούτο ή τ΄ άλλο -του λέγαν˙
μη
δίνεις στόχο, μη λύνεις τα κορδόνια σου ή τη ζώνη σου μπροστά τους,
μη
γίνεσαι θύμα κάθε τόσο της ειλικρίνειάς σου.
Εκείνος
τους χαμογέλαγε συγκατανευτικά
κι
έπαιρνε με τα δυό του δάχτυλα μόνον
ένα
ένα τα «μη» τους και τα πέταγε μες το δοχείο απορριμάτων
μαζί
με τα ρούχα του.
Κι
έτσι γυμνός, ωραίος, επαναστάτης,
φορώντας
μονάχα τα τρύπια του (απ τις πολλές ορειβασίες) παπούτσια,
πέρασε
κάτω απ' τις ζητωκραυγές και τις κατάρες
και χάθηκε γαλήνιος μέσα στην αθανασία.
Από την επίσημη ιστοσελίδα του μεγάλου μας ποιητή η ΜΠΟΤΙΛΙΑ διάλεξε τη ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ (1956)
Από τον δίσκο της ΛΥΡΑΣ:
Ο Ρίτσος διαβάζει Ρίτσο, ΙΙ
Η σονάτα του σεληνόφωτος - 1
Η σονάτα του σεληνόφωτος - 2
Περισσότερα: Γιάννης Ρίτσος, επίσημη ιστοσελίδα Περιοδικό Ως3: Αφιέρωμα Μάιος 2009 (από όπου και οι φωτογραφίες) ΕΚΕΒΙ: Βιογραφία |
Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.
Δεκέμβρης 1944 (17)
▼
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.