Στους Υπουργούς
Ανεργίας, Εικονικής Οικονομίας και Υπανάπτυξης,
αφιερωμένο εξαιρετικά,
τώρα που οι Σκουριές και το Στρατώνι δεν βρίσκονται στη Χαλκιδική, αφού μετακόμισαν στα Τάρταρα
«Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι. Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά, μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει» ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ, FATA MORGANA (ΤΡΑΒΕΡΣΟ, 1975) Δείτε εδώ: 2. Μπορεί να αξιοποιηθεί σε όφελος του λαού 3. Οι Σκουριές και η «σκουριά» της «μαυρίλας»! Και εδώ: 1. Η σιωπή δεν είναι χρυσός 2. Για ποια επένδυση μιλάμε; 3. Σκουριές Χαλκιδικής: Εικόνα από το μέλλον 4. Το φράγμα Χαβρία και τα μεταλλεία Κασσάνδρας Αλλά και εδώ: Ινδονησία: Ένα πολύ κοντινό μας παράδειγμα * Οι φωτογραφίες δείχνουν μόνο την όαση από την αυριανή έρημο |
Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.
Δεκέμβρης 1944 (17)
▼
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.